- 25 Aralık 2007
- 2.184
- 8.426
- 683
- Konu Sahibi etacarinea
- #1
Sizin de başınıza geliyordur mutlaka.. İster genç olsun ister orta yaşlı. Bir laf atılması için kadın olmanız yeterli.
İlk kez sözlü taciz edildiğimde 16 yaşındaydım sanırım. Neye uğradığımı şaşırdım. Kızardım, morardım. Eve gider gitmez ağladım. Anneme uzunca bir süre anlatamadım. Sonrasında hep başım önümde yürüdüm. Buna rağmen senelerdir alışamadım bu duruma. Üniversite öğrencisiyim, asla özgüveni eksik bir insan değilimdir. Hiçbir şeyden çekinmem, korkmam. Üstelik baskıcı bir ailede de büyümedim, ailem gayet modern insanlardır. Ama bu sokak sapıklarıyla karşılaştığımda koşarak kaçasım geliyor. Sanırım bu 16 yaşımdayken hiç beklemediğim bir anda böyle bir olay yaşadığım için.
Okula veya gezmeye giderken arabamı kullanmıyorum. Malum İstanbul gibi bir şehirde yaşıyoruz, trafik derdine hiç girmek istemiyorum. Bu yüzden hep toplu taşıma araçlarını kullanıyorum. Dış görünüş olarak da dikkat çekiciyim sanırım. En çok da düzgün fiziğim ve uzun dalgalı saçlarımla dikkat çekiyorum. Bunlar yüzünden duyduğum o iğrenç kelimeleri hiç buraya yazmak bile istemiyorum. Genelde bu insanlar babam yaşındaki adamlar oluyor. Ben de tahammül edemiyorum yaşından başından utan diyebiliyorum sadece.
Uzatmak istemiyorum. Ama ben senelerdir sırf bu insanlar yüzünden istediğim gibi etek giyememekten, aşırı makyaj yapamamaktan dolayı artık iyice sıkılmış durumdayım. Yakın çevremle de paylaşıyorum bu konuyu. Çoğusu "sen kendini bildikten sonra sokakta tıka kulaklarını" diyor. Elbette öyle ama bu benim çocukluğumdaki olayla ilgili bir hassasiyet dediğim gibi. Bazısı da "ne var yani, bana da atıyorlar bu benim hoşuma gidiyor, beğenildiğimi görüp egolarımı tatmin ediyorum" diyor ki bence bu inanılacak gibi bir şey değil.
Sizce ben abartıyor muyum? Siz neler düşünüyorsunuz bu konuda?
İlk kez sözlü taciz edildiğimde 16 yaşındaydım sanırım. Neye uğradığımı şaşırdım. Kızardım, morardım. Eve gider gitmez ağladım. Anneme uzunca bir süre anlatamadım. Sonrasında hep başım önümde yürüdüm. Buna rağmen senelerdir alışamadım bu duruma. Üniversite öğrencisiyim, asla özgüveni eksik bir insan değilimdir. Hiçbir şeyden çekinmem, korkmam. Üstelik baskıcı bir ailede de büyümedim, ailem gayet modern insanlardır. Ama bu sokak sapıklarıyla karşılaştığımda koşarak kaçasım geliyor. Sanırım bu 16 yaşımdayken hiç beklemediğim bir anda böyle bir olay yaşadığım için.
Okula veya gezmeye giderken arabamı kullanmıyorum. Malum İstanbul gibi bir şehirde yaşıyoruz, trafik derdine hiç girmek istemiyorum. Bu yüzden hep toplu taşıma araçlarını kullanıyorum. Dış görünüş olarak da dikkat çekiciyim sanırım. En çok da düzgün fiziğim ve uzun dalgalı saçlarımla dikkat çekiyorum. Bunlar yüzünden duyduğum o iğrenç kelimeleri hiç buraya yazmak bile istemiyorum. Genelde bu insanlar babam yaşındaki adamlar oluyor. Ben de tahammül edemiyorum yaşından başından utan diyebiliyorum sadece.
Uzatmak istemiyorum. Ama ben senelerdir sırf bu insanlar yüzünden istediğim gibi etek giyememekten, aşırı makyaj yapamamaktan dolayı artık iyice sıkılmış durumdayım. Yakın çevremle de paylaşıyorum bu konuyu. Çoğusu "sen kendini bildikten sonra sokakta tıka kulaklarını" diyor. Elbette öyle ama bu benim çocukluğumdaki olayla ilgili bir hassasiyet dediğim gibi. Bazısı da "ne var yani, bana da atıyorlar bu benim hoşuma gidiyor, beğenildiğimi görüp egolarımı tatmin ediyorum" diyor ki bence bu inanılacak gibi bir şey değil.
Sizce ben abartıyor muyum? Siz neler düşünüyorsunuz bu konuda?