- Konu Sahibi Nebaktincanim
- #1
Yine ağlamamak için dudağımı ısırarak eve geldim işten çıkıp.
Açtığım konulara baktım da bir tane güzel bir konu açmışım onunda sonu çok kötü bitti.
Yalnızlıktan intihar etmek denilince çok nankörce ve saçma geliyor kulağa. Ama o kadar Yorgunum ki.
Bi ses duyayım diye annemlerin evine gideyim diyorum Yediğim lokmamın sayılması onlarca hakareti unutamıyorum sığamıyorum oraya
Senelerce senelerce o evde sessiz sedasız oturup günlerin geçmesini beklemem yediğim zeytinin bile sayılması ufacık çocukken oluyor bunlar şimdi değil gidemiyorum o yüzden .
Evet herkesin derdi var insanlar hastalar biliyorum boşandım ama işim var evet çocuğum yok özgürüm ailemin değişiyle ayağıma takılan kimse yok. Çocukken ağlardım evde tek kelime etmeden günüm geçtikçe allah ım çok yalnızım diye. Hala aynı
İş yerinde amirle bir problem yaşadık arkadasım sevgilisi ile buluştu yemeğe gittiler ona bi anlatacak ordan annesi babası kız kardeşi vsvs anlatacak mesela rahatlayacak ben geldim üstüm başımla oturdum internetten psikolog arıyorum aramaz olaydım seans ı 450 lira
oturunca bunu yaşadık çok üzgünüm diye konuşabileceğim arkadasım yok maalesef
Devlet hastanelerine hafta içi gitme şansım yok izin alıp ancak ayda 1 o da zorla.
Birileri ile konuşup iyileşmek için para vermeye razıyım o da olmadı.
İçimi dökmeye geldim maalesef burdan başka gidecek yerim yok.
Açtığım konulara baktım da bir tane güzel bir konu açmışım onunda sonu çok kötü bitti.
Yalnızlıktan intihar etmek denilince çok nankörce ve saçma geliyor kulağa. Ama o kadar Yorgunum ki.
Bi ses duyayım diye annemlerin evine gideyim diyorum Yediğim lokmamın sayılması onlarca hakareti unutamıyorum sığamıyorum oraya
Senelerce senelerce o evde sessiz sedasız oturup günlerin geçmesini beklemem yediğim zeytinin bile sayılması ufacık çocukken oluyor bunlar şimdi değil gidemiyorum o yüzden .
Evet herkesin derdi var insanlar hastalar biliyorum boşandım ama işim var evet çocuğum yok özgürüm ailemin değişiyle ayağıma takılan kimse yok. Çocukken ağlardım evde tek kelime etmeden günüm geçtikçe allah ım çok yalnızım diye. Hala aynı
İş yerinde amirle bir problem yaşadık arkadasım sevgilisi ile buluştu yemeğe gittiler ona bi anlatacak ordan annesi babası kız kardeşi vsvs anlatacak mesela rahatlayacak ben geldim üstüm başımla oturdum internetten psikolog arıyorum aramaz olaydım seans ı 450 lira
oturunca bunu yaşadık çok üzgünüm diye konuşabileceğim arkadasım yok maalesef
Devlet hastanelerine hafta içi gitme şansım yok izin alıp ancak ayda 1 o da zorla.
Birileri ile konuşup iyileşmek için para vermeye razıyım o da olmadı.
İçimi dökmeye geldim maalesef burdan başka gidecek yerim yok.
yasadıgım sehırde evimde sokakta oturduğum cafede gıttıgım sınemada
