Merhabalar herkese,
31 yasindayim ve 7 ay önce 3 senelik, sonu sancili biten bir iliskiden ciktim. Farkli, cözemedigimiz nedenlerden ötürü söz attik. Pisman degilim cünkü mantik cercevesinde olmasi gereken buydu.
Iliskim bittikten sonra bir cocukla tanistim. 8 sene önce evlenmis, fakat esi kansterden vefat etmis. Cok begendik bir birimizi, cok güzel ve kaliteli vakit gecirdik. Is yerlerimiz de yakindi birbirlerine ve ögle aralarinda bile gelip beni aliyordu yemek yiyorduk. Kisacasi her firsatta tüm bos vaktini benimle geciriyordu. Hersey iyi gidiyordu, 3. ayimizda telefonunda mesajlar gördüm.
Kalp filan göndermisti karsi taraf. Hemen anladim baska kizlarla da konustugunu ve bitirdim.
Aradan 2 hafta gecti ve dogum günümde hata ettigini, hatasini anladigini, asla bir daha olmayacagini vs. söyledi. Ben ona inanmasam da gercekten deger verdigim icin bir sans daha verdim. Tekrar eskisi gibi olduk. 2 ay daha cok güzel vakitgecirdik. O sürede annesiyle tanistim, arada ariyordu onunla da konusuyordum. Hatta artik nisan yapalim filan diyordu kendisi. Her an teklifte bulunabilirim filan söylüyordu. Ben de seviyordum ama hep aklimda o baska kizlarla mesajlasmalari geliyordu.
Kendisine bu konuyu actigimda bana "kötü bir aliskanligim var, henüz vazgecemiyorum. Bana ilgi gösteren kizlara hayir diyemiorum ama inan bana sadece mesajlasiyorum. Zaten tüm bos vaktimi seninle geciriyorum. sen benim tercih ettigimsin, digerleri sadece varlar. Bana inanirsan, evlenirsem digerlerini de birakirim" dedi. Ben duyduklarima inanamadim ve "ksurua bakma ama bunu kabul edebilecek birisi degilim. Beni de begenenler var ama ben seni sectim. Sen bunu yapamiyorsan herkes kendi yoluna baksin" dedim. Gözleri doldu ve dedi ki "elimde degil su an birakamiyorum. aliskanlik haline geldi. Huzursuz oluyorum diger kizalrla konusmazsam" dedi. Saka gibi yani. Disardaydik bunu konusurken, ben de kalkip gittim. Her yerden sildim engelledim. Bi kac kez aradi. mesaj atti ama cevap vermedim.
Hayatimda ilk kez bu tür bir erkekler birlikte olmustum. Bana göre piskolojik hastalikti bu. Dün uzunca bir mail yazip is mailime yollamis. "Degisecegim, benim icin herkesten cok farklisin, digerlerin hepsini silecegim. Lütfen tekrar benim ol. Ben seninle evlenmek istiyorum! falan d a filan" Tabiki cevaplamadim.
Benim icin kesinlikle geri dönüs yok!
Simdi ise yaklasik 5 haftadir baska bir cocukla görüsmeye basladim. Cok agir basli, olgun, cok da iyi vakit geciriyoruz. Ama yasadigim olumsuzluklar beni hep olumsuz düsünmeye itiyor. Olumlu düsünmek istiyorum ama yoruldum.
Yasim da 31 artik vakit harcamak istemiyorum. Evlenip cocuk sahibi olmak istiyorum.
Sizin de buna benzer birsey basinizdan gecti mi?
31 yasindayim ve 7 ay önce 3 senelik, sonu sancili biten bir iliskiden ciktim. Farkli, cözemedigimiz nedenlerden ötürü söz attik. Pisman degilim cünkü mantik cercevesinde olmasi gereken buydu.
Iliskim bittikten sonra bir cocukla tanistim. 8 sene önce evlenmis, fakat esi kansterden vefat etmis. Cok begendik bir birimizi, cok güzel ve kaliteli vakit gecirdik. Is yerlerimiz de yakindi birbirlerine ve ögle aralarinda bile gelip beni aliyordu yemek yiyorduk. Kisacasi her firsatta tüm bos vaktini benimle geciriyordu. Hersey iyi gidiyordu, 3. ayimizda telefonunda mesajlar gördüm.
Kalp filan göndermisti karsi taraf. Hemen anladim baska kizlarla da konustugunu ve bitirdim.
Aradan 2 hafta gecti ve dogum günümde hata ettigini, hatasini anladigini, asla bir daha olmayacagini vs. söyledi. Ben ona inanmasam da gercekten deger verdigim icin bir sans daha verdim. Tekrar eskisi gibi olduk. 2 ay daha cok güzel vakitgecirdik. O sürede annesiyle tanistim, arada ariyordu onunla da konusuyordum. Hatta artik nisan yapalim filan diyordu kendisi. Her an teklifte bulunabilirim filan söylüyordu. Ben de seviyordum ama hep aklimda o baska kizlarla mesajlasmalari geliyordu.
Kendisine bu konuyu actigimda bana "kötü bir aliskanligim var, henüz vazgecemiyorum. Bana ilgi gösteren kizlara hayir diyemiorum ama inan bana sadece mesajlasiyorum. Zaten tüm bos vaktimi seninle geciriyorum. sen benim tercih ettigimsin, digerleri sadece varlar. Bana inanirsan, evlenirsem digerlerini de birakirim" dedi. Ben duyduklarima inanamadim ve "ksurua bakma ama bunu kabul edebilecek birisi degilim. Beni de begenenler var ama ben seni sectim. Sen bunu yapamiyorsan herkes kendi yoluna baksin" dedim. Gözleri doldu ve dedi ki "elimde degil su an birakamiyorum. aliskanlik haline geldi. Huzursuz oluyorum diger kizalrla konusmazsam" dedi. Saka gibi yani. Disardaydik bunu konusurken, ben de kalkip gittim. Her yerden sildim engelledim. Bi kac kez aradi. mesaj atti ama cevap vermedim.
Hayatimda ilk kez bu tür bir erkekler birlikte olmustum. Bana göre piskolojik hastalikti bu. Dün uzunca bir mail yazip is mailime yollamis. "Degisecegim, benim icin herkesten cok farklisin, digerlerin hepsini silecegim. Lütfen tekrar benim ol. Ben seninle evlenmek istiyorum! falan d a filan" Tabiki cevaplamadim.
Benim icin kesinlikle geri dönüs yok!
Simdi ise yaklasik 5 haftadir baska bir cocukla görüsmeye basladim. Cok agir basli, olgun, cok da iyi vakit geciriyoruz. Ama yasadigim olumsuzluklar beni hep olumsuz düsünmeye itiyor. Olumlu düsünmek istiyorum ama yoruldum.
Yasim da 31 artik vakit harcamak istemiyorum. Evlenip cocuk sahibi olmak istiyorum.
Sizin de buna benzer birsey basinizdan gecti mi?