Merhabalar Buse ben.. 17 yaşımdan beri lupus hastasiyim şimdi 23 yasindayim 6. Seneye giricem. Ilk hastaneye yattigimda ateş, saç dökülmesi, eklem agrisi, ödem şikayetlerim vardi. 3 ay suren arastirmalar sonunda sle tanisi kondu ve 4. Evre böbrek tutulumum vardi. Endoksan ve kortizon tedavisi aldim. Ayni zamanda tansiyonum astimim epilepsim ve kortizondan dolayi sag femur basimda curuk var. Bunlarin disinda eskiye nazaran daha iyi hissediyorum. En kotu zamanlarimda bile hastaligimi problem eden biri olmadim doktorumda bu yuzden 4. Evrede bir hastanin böbregi ancak boyle bir moralle bu kadar hızlı duzebilirdi demisti. Ancak doktorum gecen sene yurt disina gitti bende Çapaya basvurup kontrollerimi orda olmaya basladim. Buraya kadar hersey cok yorucu tabi ama bunada hamdolsun ben iyi hissediyorum. Bu sene haric. Kendimi oyle bitkin oyle yorgun hissediyorumki bazi günler okula bile gidemiyorum. Yerimden kalkamiyorum. Beni asil yikan ne oldu biliyo musunuz dun kontrolum vardi ablanın biri yasam suresi gibisinden biseylerden bahsetti en fazla 10 sene yasarmisim dahasi yokmuş. Tabiki Allah ne yazdiysa o olur ama ben yikildim. Benim daha hayallerim vardi okulum biticek sağlıkcı olucaktim ben simdi benim 4 senemmi kaldı. 4 sene sonra her an ölebilirim diyemi beklicem onun kiz kardesi ölmüşte bnmde organlarimi tuttugu icin ölürmüşümde.. doktorlarimida hic sevmiyorum asistan geliyo sikayetlerimi soruyo tahlillerime bakiyo doktora iletiyo 3 ay sonraya gun veriliyo. 1 kez gordum sadece doktorumu. Hicbiseyde soramiyorumki. Bursla okuyan biriyim ozele gitme sansimda yok. Derdimi, derdimi anlayan birileriyle paylasmak istedim. Gercekten bu hastalik ölümcülmü benim hayat dolu günlerimi zehir etti bu düşünce nettede böyle yazıyo. Eskisi kadar güçlü hissetmiyorum bu hastalık karşısında kendimi napıcam bennnn