İşte kesin bir yerlerde yanlışlık yapıldı.Dokuz kere hayır deyip çevrenin ağız burun egmesini görünce bu defa evrt dedigim olmuştur.Cocugu ya insan içine cikarmayacagim ya bakışlara aldırış etmeyeceğim ikisi de zor.Ama bu işin üzerine iyice eğildim bakmıyorum tepkilere,davranış değişikliği olsun diye mücadele içindeyim şu an,bunun da yanlış olduğu yorumlarına rağmen..Kafa karışıklıği yaşıyorum bu yüzden de buraya bir sorayım dedimTamamen yetiştirmeden kaynaklı olduğuna inanıyorum. Belki bakan kişinin defalalarca değişmesi, belki sizin dokuz hayırdan sonra dayanamayıp evet demeleriniz... Zaten mantıklı olarak siz esinizden bir şeyi isteyince yapmıyorsa ama dırdır yapınca elbet sonunda 'tamam yapalim' diyorsa artık siz o hayırları ciddiye bile almazsınız. Daha cok trip attıkça , daha çok dünyayı zindan edince evet diyeceğini bilirsiniz. Aynı bunun gibi düşünün
misal çocuk top havuzundan çıkmak istemiyor, yavrum çıkmak zorundayız diyorsunuz, ama vaktimiz yok,baba bekliyor, kapatacaklarmis parkı diye ikna çalışmalarından sonra bıkıp 'tamam, yarım saat daha' diyorsunuz ya,işte böyle böyle çocuk öğreniyor ki yeteri kadar sorun çıkartırsa yapamayacağı şey yok. Eğer gerçekten istikrarli olsaydınız bir süre sonra çabanın başarısız olacağını ogrenecekti (scanner 'in fare deneyinin çocuklar ile ilgili yorumları şeklinde aratırsanız bu konuda çok güzel makaleler bulabilirsiniz)
Bu arada çocuğun hali tavrı karşısındaki kişiye göre değişir. Mesela ben çok küçük çağlardan beri anneme çok aksiyken babama tam küçük köpek modundayim. Bunu herkes söyler. Daha bebekken,bir iki yaşındayken bile tüm gün annemi delirtirmişiz, babam eve gelince annemin "bugün söyle böyle yaptılar,hiç susmadilar,birbiriyle kavga ettiler " söylenmelerine babam dermiş ki; bu çocuklar mi?
adam ne bizim bagirtimizi bilir, ne ablamla birbirimize girmelerimizi,ne kötü sözlerimizi. Çünkü babam eve geldiği anda içimizdeki şeytan bizi terkediyor :))) şu an otuzbir yaşındayım hala da biraz öyle, asla babamla kavga etmedim bu yaşıma kadar, annemle iki dakika mutfakta karşılaşayim sesler yükselebilir
yani aksi çocuk, huysuz şöyle böyle çocuk vardır evet ama çocuklar biraz da adamına gore muamele eder. Belki de size bir şey anlatmak istiyordur.
Çalışan anneymissiniz, geliriniz var demek ki. ben olsam önce kreş psikologuna , sonra da iyi eğitimli bir çocuk psikologuna giderim. Çocukta sorun yoksa bile benim davranışlarımi düzeltmeme yardımcı olsun diye
Babayla beraber değiliz kardeş fikri o yüzden çok uzak şu anda ama kardeş olsa çok iyi olurdu oynayacak birini bulamayınca bana sarıyor.Maddi manevi hazirsaniz kardes iyi olabilir. Arkadas arıyor gibi geldi bana
Ailede boşanma görmüş, babayla bağı güçlü değil, alıştığı annesi yerine gündüzleri ninesi bakmaya başlamış,sonra alıştıgi ninesi yerine kreş onla ilgilenmiş falan. Dört yaş için bir sürü şey yaşamış . O hırçın ve tepkili olmasın da kim olsun?Babayla beraber değiliz kardeş fikri o yüzden çok uzak şu anda ama kardeş olsa çok iyi olurdu oynayacak birini bulamayınca bana sarıyor.
Hahahaa benimki de servis gelcek makinemizi tamir edecek uslu dur demiştim. Adamların önüne yatıp gözüme baka baka yeri yalamıştı böyle boylu boyuncasizde şeyi hatırlıyorum bana yazmıştınız duvarları yalıyorlar diye. Hiç aklımdan çıkmıyor o gün bu gündür bir yeri yalasa aklıma direk siz geliyorsunuz. Demek ki yalayabiliyorlarmış diyorum
bu dediğinizi birkaç yerde okudum ve uzmanlar kesinlikle çok yanlış olduğunu ve ciddi hasarlar verebileceğini söylüyorlarMerhaba öncelikle benim cocugumda 2 yasinda hayırdan anlamiyor ama sizinki 4 yasinda birazdaha farkında herseyin örneğin çekindiği sözünü dinlediği biri varsa mesela öğretmeni gibi evde kamera olduğunu öğretmeninin onu izlediği ve yaramazliklarini gördüğünü söylerseniz belki düzgün durur belki saçma bir cevap ama işe yarayabilir ve dövmek asla çözüm değil aksine şiddeti ogretirsiniz
Şimdi 4 yıldır kazanılmış alışkanlıklar bir anda değişmez ama kreşe gide gele, oradaki öğretmen otoritesi ve yaşıt çocukları göre göre biraz yola gelecektir diye düşünüyorumEvet anneanne aman ağlamasın modunda sürekli.Anneanne artık bakmayacak,ona kalsa geleyim bakayım diyor ama asla istemiyorum.Bu yanlış davranışları nasıl düzelteceğim hiç bilmiyorum.
Seçenek bazen sunuyorum,mesela koltukta yiyeceği diye tutturdugunda o masada mi yemek istersin bu masada mi ? gibi
Eşiyle ayrilarMaddi manevi hazirsaniz kardes iyi olabilir. Arkadas arıyor gibi geldi bana
benim kızım da 2.5 yaşında beni sinirlendirmek istediğinde nereyi bulursa oraya yalıyorsizde şeyi hatırlıyorum bana yazmıştınız duvarları yalıyorlar diye. Hiç aklımdan çıkmıyor o gün bu gündür bir yeri yalasa aklıma direk siz geliyorsunuz. Demek ki yalayabiliyorlarmış diyorum
Aynı kararlılıkla devam edin, patronun siz olduğunu ona da söyleyin, kendini yerlere de atsa işinizi bitirene kadar umursamayın, hatta gerekirse git odanda ağla senin ağladığını duymak istemiyorum sustuğunda konuşalım diyebilirsiniz. Ne olursa olsun tutarlı olun ve asla tavrınızdan dönmeyin. Bu kadar inatlaştıktan sonra yumuşarsanız ipler iyice kopar. İsterseniz sakinleşene kadar sarılmayı deneyebilirsiniz ama sakinleşmezse kendi haline bırakın. Çocuğun üst limiti bir şekilde yükselmiş, yeterince direnirse istediğini alacağına emin, o yüzden bu abartılı hali. İsterseniz karşılıklı konuşup kurallar koyun, hatta saatler belirleyin, birlikte vakit geçirme saati, yemek pişirme saati, anneye dinlenme saati gibi, siz kendi işlerinizle ilgilenirken onun da yalnız oynaması gerektiğini anlatın sonra bu düzene uyun, kriz geçirdiği zamanlarda da kuralları hatırlatın ve düzeninizde devam edin, şu an düzeltmeyi başaramazsanız gelecek yıl önünü almanız daha zor olacaktırMerhaba hanımlar, 4 yaşını doldurmak üzere olan bir oğlum var.Dogdugundan beri ağlıyor,hep zor bir bebek/çocuk olmuştur,bana mi zor geliyor onu da merak ediyorum
7 aylıktan beri annem bakıyordu ben yokken, Şubat Haziran arası yarım gün kreşe verdim.Kresten aldıktan sonra çok daha ağlak, kaprisli,inatçı bir çocuk oldu.
Hayırdan yoktan asla anlamıyor, bişey istiyorsa derhal alınacak, yapılacak.Makul olmayan her şeyi almak yapmak istiyor ben de haliyle reddediyorum nedenini açıklayarak anlatmaya çalışıyorum dinlemiyor sadece bağırıyor ağlıyor istediği şeye odaklanıyor sadece ve sadece.Yanimda kim varsa haşati çıktı çocuğun dediğini yap da sussun diyor, hatta bunu biraz döv birsz senden çekinmesi lazım diyen de oldu,ben mi çocuğu egitemiyorum anlamadim çok yıprandım.Cocugu asla ikna edemiyorum,oysaki kendisine hep doğruyu söylerim örnek olmaya çalışıyorum ama yok boşa çabaliyorum.Gun içerisinde çok çok basit şeylerden yeri göğü inletiyor,olmayacak olanı ben de iki kat inatla reddediyorum yapmıyorum senin için yapacak bir şeyim yok deyip o an onu ağlamaya bırakıyorum.İnatlasinca o da inatci olur yorumuyla karşılaşıyorum bu defa da.Ne yapacağımi şaşırdım.
Öyle eşyalara zarar veren orayı burayı karıştıran bir çocuk değildir fakat çok hareketli, asla oturmaz yerinde durmaz.Surekli bir şeylerle oyalanmak istiyor.Onu alıp nereye gidersem yanımda götürmek istiyorum fakat dışarıda iki dk sonra eve dönelim diye yirtiniyor yollarda rezil oluyoruz.Evde de o ne yapıyorsa ons eşlik etmemi istiyor.Yemek yapamıyorum,teli elime sadece WC de o görmeden alabiliyorum çünkü teli birak diye sinirlenip bağırıyor,zorla mutfağa gidip müzik açsam odadan yanıma gelip başım şişti kapat diyor,bir arkadaşımla bir yerde oturmaya gitsem tmm hadi artık gidelim diyor iki dk sonra, yani anlayacağınız beni aşırı kısıtlıyor.Oturup onunla meşgul olacağım çizgi film izleyeceğiz,LEGO yapacağız, kitap inceleyeceğiz,boyama yapacağız vs vs.. Devamlı bunlarla mi meşgul olacağım, sıkılıyorum kendimle kalamiyorum.
Bir yerlerde yanlışlık mı yapıyorum, şımarttim mi sizinkiler de böyle mi..çok bunaldım çok
Şu an sorunları çözmeye başlamazsanız kreşte çok zor zamanlar yaşanacaktır. Evdeki patronun anneanne değil siz olduğunu öğrenmeden kreşe başlamasa iyi olur. Tam gün kreş kesinlikle iyi fikirHer görüş ayrı değerli bazen birimizin aklına gelmeyen başkasının aklına geliyor.Kreşe kısa süre yarım gün gitti ams bu yıl tam gün gidecek bakalım oraya umut bağlıyorum akranlarindan öğretmeninden bir şeyler öğrensin görsün
Bence kafa karışıklığı yaşamayın, istekleri makul olsa sizi haksız bulurduk ama o resmen sizi yönetmeye çalışıyor. Çevre tepkilerine aldırmayın, emin olun çoğu sizin neden böyle davrandığınızı anlıyordur. Dışarı çıkarken de pazarlık yapın, istediklerinizi belirterek çıkın ve doğru davrandığında evde bir teşekkür hediyesi verin, ama bunu ön koşul olarak sunmayın, bu gün beni üzmediğin için teşekkürler istersen seninle resim yapabiliriz deyin meselaİşte kesin bir yerlerde yanlışlık yapıldı.Dokuz kere hayır deyip çevrenin ağız burun egmesini görünce bu defa evrt dedigim olmuştur.Cocugu ya insan içine cikarmayacagim ya bakışlara aldırış etmeyeceğim ikisi de zor.Ama bu işin üzerine iyice eğildim bakmıyorum tepkilere,davranış değişikliği olsun diye mücadele içindeyim şu an,bunun da yanlış olduğu yorumlarına rağmen..Kafa karışıklıği yaşıyorum bu yüzden de buraya bir sorayım dedim
Ahahahhasizde şeyi hatırlıyorum bana yazmıştınız duvarları yalıyorlar diye. Hiç aklımdan çıkmıyor o gün bu gündür bir yeri yalasa aklıma direk siz geliyorsunuz. Demek ki yalayabiliyorlarmış diyorum
Bu sacma seyi benim cocuklarımın ogretmeni soylemişti, evinizde kamera var sizi izliyoruz, odevlerinizi düzgün yapın seklınde. Hayır cocugum, kimse kimsenin evine kamera koyamaz, kimse kimseyi izleyemez , buna kimsenin hakkı yok, burası bizim evimiz. Fakat evet odevlerinizi düzgün yapın, sadece kendiniz için demiştim. Cocuk belki şimdi inanabilir, ya sonra? Bunun sonrası da var. Çocuklar hep bir izlenme kaygısıyla paranoyak mı olsun?Merhaba öncelikle benim cocugumda 2 yasinda hayırdan anlamiyor ama sizinki 4 yasinda birazdaha farkında herseyin örneğin çekindiği sözünü dinlediği biri varsa mesela öğretmeni gibi evde kamera olduğunu öğretmeninin onu izlediği ve yaramazliklarini gördüğünü söylerseniz belki düzgün durur belki saçma bir cevap ama işe yarayabilir ve dövmek asla çözüm değil aksine şiddeti ogretirsiniz
Zor davranışların zor duygulardan kaynaklandığını düşünüyorumMerhaba hanımlar, 4 yaşını doldurmak üzere olan bir oğlum var.Dogdugundan beri ağlıyor,hep zor bir bebek/çocuk olmuştur,bana mi zor geliyor onu da merak ediyorum
7 aylıktan beri annem bakıyordu ben yokken, Şubat Haziran arası yarım gün kreşe verdim.Kresten aldıktan sonra çok daha ağlak, kaprisli,inatçı bir çocuk oldu.
Hayırdan yoktan asla anlamıyor, bişey istiyorsa derhal alınacak, yapılacak.Makul olmayan her şeyi almak yapmak istiyor ben de haliyle reddediyorum nedenini açıklayarak anlatmaya çalışıyorum dinlemiyor sadece bağırıyor ağlıyor istediği şeye odaklanıyor sadece ve sadece.Yanimda kim varsa haşati çıktı çocuğun dediğini yap da sussun diyor, hatta bunu biraz döv birsz senden çekinmesi lazım diyen de oldu,ben mi çocuğu egitemiyorum anlamadim çok yıprandım.Cocugu asla ikna edemiyorum,oysaki kendisine hep doğruyu söylerim örnek olmaya çalışıyorum ama yok boşa çabaliyorum.Gun içerisinde çok çok basit şeylerden yeri göğü inletiyor,olmayacak olanı ben de iki kat inatla reddediyorum yapmıyorum senin için yapacak bir şeyim yok deyip o an onu ağlamaya bırakıyorum.İnatlasinca o da inatci olur yorumuyla karşılaşıyorum bu defa da.Ne yapacağımi şaşırdım.
Öyle eşyalara zarar veren orayı burayı karıştıran bir çocuk değildir fakat çok hareketli, asla oturmaz yerinde durmaz.Surekli bir şeylerle oyalanmak istiyor.Onu alıp nereye gidersem yanımda götürmek istiyorum fakat dışarıda iki dk sonra eve dönelim diye yirtiniyor yollarda rezil oluyoruz.Evde de o ne yapıyorsa ons eşlik etmemi istiyor.Yemek yapamıyorum,teli elime sadece WC de o görmeden alabiliyorum çünkü teli birak diye sinirlenip bağırıyor,zorla mutfağa gidip müzik açsam odadan yanıma gelip başım şişti kapat diyor,bir arkadaşımla bir yerde oturmaya gitsem tmm hadi artık gidelim diyor iki dk sonra, yani anlayacağınız beni aşırı kısıtlıyor.Oturup onunla meşgul olacağım çizgi film izleyeceğiz,LEGO yapacağız, kitap inceleyeceğiz,boyama yapacağız vs vs.. Devamlı bunlarla mi meşgul olacağım, sıkılıyorum kendimle kalamiyorum.
Bir yerlerde yanlışlık mı yapıyorum, şımarttim mi sizinkiler de böyle mi..çok bunaldım çok
Evet tutarlı olmak en etkili çözüm, önerileriniz için teşekkürler.Cevre faktörünü askıya almak zorunda kalacağım ağaç yaşken eğilir.Aynı kararlılıkla devam edin, patronun siz olduğunu ona da söyleyin, kendini yerlere de atsa işinizi bitirene kadar umursamayın, hatta gerekirse git odanda ağla senin ağladığını duymak istemiyorum sustuğunda konuşalım diyebilirsiniz. Ne olursa olsun tutarlı olun ve asla tavrınızdan dönmeyin. Bu kadar inatlaştıktan sonra yumuşarsanız ipler iyice kopar. İsterseniz sakinleşene kadar sarılmayı deneyebilirsiniz ama sakinleşmezse kendi haline bırakın. Çocuğun üst limiti bir şekilde yükselmiş, yeterince direnirse istediğini alacağına emin, o yüzden bu abartılı hali. İsterseniz karşılıklı konuşup kurallar koyun, hatta saatler belirleyin, birlikte vakit geçirme saati, yemek pişirme saati, anneye dinlenme saati gibi, siz kendi işlerinizle ilgilenirken onun da yalnız oynaması gerektiğini anlatın sonra bu düzene uyun, kriz geçirdiği zamanlarda da kuralları hatırlatın ve düzeninizde devam edin, şu an düzeltmeyi başaramazsanız gelecek yıl önünü almanız daha zor olacaktır
Anneanne yanımızda olmayacak,bu işimize çok yarayacak insŞu an sorunları çözmeye başlamazsanız kreşte çok zor zamanlar yaşanacaktır. Evdeki patronun anneanne değil siz olduğunu öğrenmeden kreşe başlamasa iyi olur. Tam gün kreş kesinlikle iyi fikir
Aynen beni yönetiyor emirler veriyor hatta son aşamaya gelince bana vurmaya bile başladıBence kafa karışıklığı yaşamayın, istekleri makul olsa sizi haksız bulurduk ama o resmen sizi yönetmeye çalışıyor. Çevre tepkilerine aldırmayın, emin olun çoğu sizin neden böyle davrandığınızı anlıyordur. Dışarı çıkarken de pazarlık yapın, istediklerinizi belirterek çıkın ve doğru davrandığında evde bir teşekkür hediyesi verin, ama bunu ön koşul olarak sunmayın, bu gün beni üzmediğin için teşekkürler istersen seninle resim yapabiliriz deyin mesela
Evet bunları tutarlı biçimde uygulamak iyi olacaktır, bilinçaltına kodlanacak istese de istemese deBenimki de 4 yaşında zor bir çocuk. Önerim hep konuşun hep bıkmadan usanmadan. Bir yere gitmeden kural koyun. Şu kadar duracağız şuraya gideceğiz. Eve gitmemiz gerektiğinde döneceğiz. Orada şöyle davranmak gerek vs gibi. 2 kere uysa 1 kere uymaz ama sonra sonra bu uyum artıyor. Dua edin okuyun. Faydasını gördüm bununda. Ekranı kısıtlı izlesin. Bir de oyun kurun ama 5 dk 10 dk kaçın yalnız kalsın. Zamanla süreyi uzatın. Bi kahve yapıp geliyorum, ocağa yemeği koyup geliyorum bi duş alıp hemen geleceğim gibi. Yalnız oyun kurup size hiç bulaşmadığı da olacak tepenizden inmediği de. Öyle böyle büyüyecekler inşallah
Geçen ay üç günlüğüne tatile gittik her yemekte ağlayacak biseyler buluyordu,dedim bak şimdi şu süpürgeci abiler (elinde süpürge ile gezen garsonlar) seni süpürüp çöpe atacaklar.Cunku ağlayan çocukları süpürüp çöpe atıyorlarmis dedim de ağlamayı kesti diğer öğünlerdeAhahahha
Evet ve bir gram yol alamadık, şuan 6 yaşında.
Haziranda okuldan eşyaları geldi, tüm kitapların sağ kenarları üçgen şeklinde yok, yemiş
Lego falan da yuttu, bebek değil ha 6 yaş çocuğum bu.
En son üç hafta önce ben araba sürerken plastik su şişesini tersten kemirip yutunca içime şeytan kaçtı, ölmek mi istiyorsun ne olacak şimdi ya bir organını delerse ölürsen diye korkuttum, o gün bugündür ‘annee şunu bulamıyorum acaba yemiş miyimdir?’ diye sorup panikliyor.
Dinsizin hakkından imansız geldi, psikologlar işine baksın
Yap kızım deyin bencebenim kızım da 2.5 yaşında beni sinirlendirmek istediğinde nereyi bulursa oraya yalıyorayna duvar kolum masa ben yapma iğrenç dedikçe daha çok yalıyor