Kızlar ben genelde herkesin içinde pek ağlayamam.Çoğu insan bana bu yüzden duygusuz der.AMa eve gelince, yalnız kalınca ağlarım.Çoğu zaman da beni üzen bir şeye ağlarken önceden yaşadığım bütün kötü şeylere ağlarım.Yani çok mutluyken küçücük bir an beni geçmişteki kötü bir anıma götürebiliyor.Bunu yenmeye çalışıyorum.AMa asıl tuhafıma giden bir şeye ağlarken aslında ona değil daha eskilerine de ağlamam.....ve en kötü şey insanın kendine acımasıymış.
Acaba bu ağlarken tek bir derde değil başka olaylara da ağlamam birikimden mi kaynaklanıyor?
Size de oluyor mu ?