Öncelikle yeni anne olmuş anne olacak güzel kadınlar merhaba hepinize..
Ben hikayemi anlatmak istedim belki içimi rahatlatmak, belki acaba şuan, benim o günlerde hissettiğimi hisseden, kendini çaresiz hisseden anneler varmıdır diye
Doğumuma sezeryan tarihine 25 gün kala kayınvalidem ve kayınpederim yıllık doktor kont için yanımıza geldiler. Bir hafta boyunca bizi peşlerinde sürüklediler evde yalnız kalmamam için eşim de beni götürüyordu kv rahminde zararsız bi kist var ameliyat lazım dedi doktor ama acil bi ameliyat değil istediğin zaman alırız dedi doktor ona rağmen kaynanam ben şimdi olacam dedi eşim çok ısrar etti Eşimin durumu belli doğuma az kaldı birazda riskli dedi. Dedi ama dinleyen kim ameliyatı ucuz bi yerde yapalım diye her yere gittiler biz de peşlerinde. Tabi burda bende de hata var hiç kızı yok diye yanında durayım dedim .somuçta kadınsal bi hastalık.destek olurum dedim. ameliyatını oldu çorbalar yapıp o halde hastanelere taşıdım ameliyat kapısında durdum bekledim. Elimden geleni yaptım. Sonrada evine gitti ( bİr saat uzaklıktalar) onlar gittikten 1hafta sonra bebeğimin hareketleri yavaşlamaya başladı doktora gittik v.s bebeğin kalp atışları da az gelince doktor acil ameliyata aldı. Ablam bana 20 saat uzaklıkta etrafımda tek bi eşim dostum yok tek arkadaşım yok. Yalnızız nasıl korkuyoruz eşyalarımız yok hiç bişey yok yanımızda bebeĞim yaşıyor mu onu Dahi bilmiyoruz doktor soğuk soğuk yüzümüze bakıp hiç vaktimiz yok diyor. Allahım nasıl korkmuşuz ben ayrı eşim ayrı ağlıyor odaya aldılar ameliyata girecez hemen eşim ailesini aradı içinde bi gram şüphe yok tabi acil ameliyata alıyorlar bebeğin durumu iyi değil dediğini duydum sonra beni ağartılar götürdüler. Çıktığımda kimse yoktu kapıda eşimde bebekle gitmiş. Odaya gittik Kv.Kp. aradılar söyledikleri şey şu erken söyleseydiniz gelirdik Ve daha saat öğlen 1 ve bir saatlik yol. Sonra ağlamaklı seslerimizi duyunca isterseniz yani istiyorsanız gelelim dediler. Benim başımdan kaynar sular döküldü.
O hastanede ikimiz o kadar çaresiz ki ikimiz ağlıyoruz.
hemşireler eşim o kaygıdan bahşiş vermeyi unutmuş sonradan farkettik o kadar ilgisizlerki bi kere gelip bakmıyorlar bile
Mecburi odaya girenlerde seni kaldıracak kimse yok mu senin kimsen yok mu diye söylenip duruyor herkese ayrı ayrı annem yok benim hayatta değil dedikçe bi ağlama tutuyor. Kızımı kucaklayamıyorum ağrıdan kucağıma verecek kimse yok sesleniyorum geliyoruz diyorlar gelen giden yok. Bebeğimi memeye tutturacak kimse yok gelip bi kere süt geldi mi dediler hayır dedim mamaya gönderdiler eşimi biberon aldırttılar.
kaç saat oldu bilmiyorum ama hadi dedim hadi aç bacaklarını kalk kızını kucakla yoksa bu süt hiç gelmeyecek.
Doktorum gelince şok oldu beni ayakta gördü.
Ertesi gün hastaneden çıkacaz toparlandık eşimi arayıp gel bizi al diyorlar altlarında arabaları var bu Arada son model. Geldiler ama bebeğimin yüzüne bakmadılar. Eve geçtik kızım çok ağlıyor ben kalkamıyorum biz açız gidip bize yemek getir diyorlar eşime. bebeğimin ağlama sesine gelip kaynanam diyor ki biz zaten kontrol için geldik yarın kontrolüm var yoksa bu bebek sesi çekilmez şimdi.
sonra eşime koridor da ben banyodayım bu arada ses gelmemesi imkansız bunun sütü gelmedi mi daha yoksa bu da sütsüz inek mi diye söyledi. Banyo da ne kadar ağladığımı bi ben bilirim bi allah.sabah olunca gittiler zaten. iyi ki de gittiler.
tabi ben dağılmış durumdayım bi taraftan bebeğim kesinlikle memeyi ağzına almayı red ediyor üçüncü gün sütüm damla damla gelmeye başladı ama ben dipteyim saatlerce kucağımda tutuyorum bebeğimi emsin diye koltuk tepelerinde hiç uzanmadan oturuyorum. Ameliyat arası filan umrumda değil.mama yapıyorum yedirmiyorum meğer çocuk sarılık olmuş. Uyanmıyor bi türlü
Hastaneye gittik doktor git sütünü sağ dedi bende cahillik işte daha önce kimseden süt sorunu sağma vs.. duymamışım iki ablam doğum yaptı sütleri ilk saat fışkırıyordu.
Her göğsümü 2-3 dk sağdım 35 40 ml geldi . Doktor sütün az dedi mama vereceksin 60 ml. Bende yine bi yıkılış yüne bi hüzün yüne ağlama nöbetleri. Bebeğim emmiyor ağzına almıyor diyorum sütün az diyor. Hem benim tecrübesizliğinin hem Doktorların hemşirelerin umursamazlığı.
tam bi yıkım içindeydim eşim okula gidiyordu artık ben yapayalnız dolapta kahvaltılık ne varsa yiyoruz kalkıyoruz ya da dışardan bişeyler.
sonra böyle olmaz dedim her şeyi araştırmaya başaladım hastanede ki emzirme danışmanlarını dolaştım kusura bakmasın kimse onlarda boş biri beni azarladı sen bebek tutmasını bilmiyorsun böyle koyacaksın memeye diye ama nasıl utanmışım nasıl kızmıştım kendime insan nasıl da hassaslaşıyor.
Sonra öğrendim ki bebeğim emmiyor tamam da göğüste süt kaldıkça süt çekilir hemen bi pompa edindim el pompasıyla başlayan serüvenim hastane tip pompaya kadar sürdü arada 2 tane daha denedim tabi.
Artık her gün sütümü 2 saate bir sağıyordum. Tabi önceden bebeğimi 40 45 dk emzirmeye çalışıyordum artık ağzına alıyor ama emmiyor sadece ağzında geveliyordu.sonra gidip sağıp biberonla veriyordum. Ne gecem vardı ne gündüzüm kime danışsam emer emer daha çok küçük kordon düğümü ile doğdu yani beslemedi anne karnında ölümden döndü bebeğin emer emer diyip duruyorlar. Bi taraftan sütümü ne yapsam artar diye gecegğndüz araştırıyorum ml ml kaydediyorum saat saat yazıyorum. İlk ay böyle geçti işte
İkinci ay benim bu biberondan az da olsa verdiğim bu mamadan kurtulmam lazım dedim. Süt yapacak ne varsa yedim içtim 12 kilo aldım.
Bi yerde şunu gördüm her annenin bebeğine yetecek kadar sütü vardır miktarlara takılmayın diye. Kafama dank etti mama kutusunu çöpe attım. Sütümü sağıp verdim sadece hala bebeğim kendini doyuracak kadar emmiyordu böyle olmayacak dedim emzirme kampı yaptım bi hafta boyunca sadece yanına yattım eşim rapor aldı ve ben sadece emzirdim Ben emzirmeye çalıştıkça bebeğimin inadı da kırılıyordu.( çok inatçı bi bebekti ağzını kitlerdi resmen) bi taraftan sonda ile besliyordum bi taraftan kaşık. biberonu da yavaş yavaş kesmeye başladım. 2. Ayın sonunda artık bebeğim memeden ayrılmıyordu ben sevinçten ağlıyordum. Başarmıştım tek başıma başarmıştım. Bebeğim 2. Ay mamasız 1200 gram almıştı.
Diyeceğim o ki anneler anne olacak güzel kadınlarım asla pes etmeyin kötü bi doğum geçirmiş olabilirsiniz yalnız olabilirsiniz destek görmüyor ya da görmemiş olabilirsiniz ama pes etmeyin.
size önerilerim laflara kulakşalrınızı kapatın bebeğinizi kucağınıza çıplak alın
Tentene teması mutlaka doğum öncesi doktorunuzdan isteyin
Biberondan uzak durun hastanede ki hemşireleri dinlemeyin
Sağım makinası edinin ve hastane çantasına koyun
sürekli video izleyin bilgilenin
Eşinizden ona ihtiyacınız olduğunu kötü hisettiğinizi saklamayın yardım istemekten çekinmeyin
sütün var mı sütün az mı bebeğin doyuyor mu laflarını asla dinlemeyin bebeğinizin tişli bezleri yeterliyse o süt yetiyordur.
Siz inanın her şey güzel oluyor.
Sevgiyle kalın
son bi düzenleme yapmak istedim sevgili anneler:
1))Süt artırmak istiyorsanız eğer bebeğiniz emiyorsa çok şanslınız hiç saate bakmadan sürekli emzirin emzirmek kadar süt artıran başka bişey yok.
2)eğer hala size yeterli gelmiyorsa emzirdikten sonra 15 dk sağım yapın ben bunun faydasını çok gördüm
3) kesinlikle memede süt bekletmeyin o bi depo değil. Süt üretimi devamlıdır. Meme ne kadar boşalırsa süt yerine tekrar gelecektir.
4) süt yapar diye lütfen tatlıya dadanmayın
5 deneyip süte katkı yaptığını düşündüklerim yazacam altta ;
!!! Isırgan otu bunun hakkında olumsuz yorumlarda var. Ama benim sütümü artırdığını gördüm. Siz araştırın lütfen.
!!!! Rezene kimyon anason üçlüsü
!!! İncir erik üzüm dut kuruları ile şeker ilavesiz komposto
!!!! Tahin, helva, susam,
!!!!!!!! ve kesinlikle yediğim günün ertesi sabahı göğüslerime balon etkisi yapan ve sağım makinasına sarılmama kadar giden sevinç gösterilerine neden olan Tavuk!!!! ve Balık!!!!! Gerçekten çok etkisini gördüm
!!!!!Yeşillik , havuç, kan akışını hızlandıran pekmez,Vişne reçeli
Ve benim için en önemlisi sıcak duş veee memeyi boşalt , memeyi dolu bırakma memeyi boşalt!!! Emiyorsa makineyle boşalt o yoksa elle boşalt ama yeterki sürekli boşalt.
Göüslerin boşaldığı an tekrar dolmak için hemen harekete geçer. Lütfen unutma göğsünü bekletme her iki göğsünü emzir.