Sizce psikoloğa gitmeli miyim?

labellevie · 6 Aralık 2010

Merhaba kızlar, bu benim ilk konum o yüzden heyecanlıyım biraz. Şimdiye kadar hep yorum yaptım, bilgi aldım şimdi bir şey danışmak istiyorum.
Benim sorunum aşırı olmasa da sinirli bir insanım, insanlarla yaşadığım olumsuz şeyleri unutamıyorum, affedemiyorum.
Bir insanla olumsuz birşey yaşadıysam bir daha eskisi gibi olamıyorum.
Sadece eşimin ailesine karşı değil bu genel olarak böyle, insanları çok zor affediyorum.
Ama en büyük problem tabi eşimin ailesiyle, bir kavga, tartışma vs yaşamadık, sadece laf sokma,
yapmaları gereken yada benim beklentim olan şeyleri yapmamaları gibi konular sorun oldu.
Şimdi onlara gitmeyi hiç istemiyorum, görüşmek istemiyorum, onlar için hiçbirşey yapmak istemiyorum.
Yeri geldiğinde eşime söyleniyorum, iğneliyorum.
Bu da eşime göre yanlış, bunlar çok normal şeylermiş ben abartıyormuşum, bir psikoloğa görünmem gerekmiş.
Bu arada sorun sadece eşimin ailesi değil o yüzden buraya yazdım, sorun benim psikolojim.
Sizde bir uzmana gitmeli miyim? Yoksa çok normal birşey mi bu?

poldi · 6 Aralık 2010

Yaşadıkların seni tahammülsüzlük sınırına getirmiş anlaşılan, herşeye çabuk parlıyorsun, olayları , kişileri effedemiyorsun. Buda geçmişte yaşadığın sıkıntılardan kaynaklı bence. Psikolojik bir rahatsızlığın olduğunu düşünmüyorum ama psikologa içindekileri dökebilirsin, sana iyi gelecektir bence..

labellevie · 6 Aralık 2010

Haklısın rozelinda biraz tahammülsüzüm sanırım, teşekkür ederim cevabın için.

yumi · 6 Aralık 2010

canım hastalık olarak değilde iç rahatlaması için gidebilirsin,konuşmak içini dökmek iyi gelir,demekki üzmüşlerki seni gitmek istemiyorsun onlara,eşin için biraz daha takmamaya çalış,mutluluklar:)

kurdelam · 6 Aralık 2010

kendi içinizde rahatsızlık duyuyorsanız bu durumdan bence gitmelisiniz elbette!
insanların huyu suyu farklıdır.bende sizin gibiyim bir sorun yaşadığımda uzatırım içimde
sürekli tazelerim..
örnek kişiyle tekrar yüz yüze gelsemde gülsemde eskisi gibi değildir kalbimin taa içlerinde
ama bu yüzden psikoloğa gitmek aklıma gelmemişti doğrusu...

yellowbomb · 6 Aralık 2010

canım yaa sanki beni yazmışsın ..bu rahatsızlk değik yapımızda var doğuştan yanii..biri bana bi bakış atsa böle sinir bozucu onla bile aram bozluyor ve asla görüşmem artık diyebiliyorum ve bizim en büyük özelliğimiz sanırım bir kalemde silebilmek ...gerçekten kimleri sildim ben ..basit şeylerden de bir kalemde siliyorum..malesef yapıyorum....annem olmaz böle diyor etrafında kimse kalmaz diyor ki kalmadı da gerçi bana allah yeter....bilmiyorum ne olucak bizim halimiz...herşeyi kafaya takarım çok ince düşünürüm sende de varmı bunlar

kurdelam · 6 Aralık 2010

yellowbomb .!.:
canım yaa sanki beni yazmışsın ..bu rahatsızlk değik yapımızda var doğuştan yanii..biri bana bi bakış atsa böle sinir bozucu onla bile aram bozluyor ve asla görüşmem artık diyebiliyorum ve bizim en büyük özelliğimiz sanırım bir kalemde silebilmek ...gerçekten kimleri sildim ben ..basit şeylerden de bir kalemde siliyorum..malesef yapıyorum....annem olmaz böle diyor etrafında kimse kalmaz diyor ki kalmadı da gerçi bana allah yeter....bilmiyorum ne olucak bizim halimiz...herşeyi kafaya takarım çok ince düşünürüm sende de varmı bunlar[/QUOTE

galiba bu soruyu konu sahibine sordunuz:))

yellowbomb · 6 Aralık 2010

evet ama sizde cevaplayabilirisniz

skopca · 6 Aralık 2010

Bende aynı şeyleri yaşıyorum aşırı sinirliyim bir çok neden var bunun için dua ederek rahatlayabilirsin canım ben öyle yapıyorum hayat çok zor

kurdelam · 6 Aralık 2010

bnm annemde bana der..
herkezle dalaşıyorsun birkere duydum ağzından
kimseyle geçinemezsin falan gibisinden
ama hiç önemli değil
eğer biriyle sırf arkadaşlığım yada akrabalığım yürüsün diye bazı şeyleri görmezden geleceksem benm kişiliğim bitmiş demektir
zaten ben kendi kendime yeterim.önce ALLAH sonra eşim olsun yanımda annem babam gerisi fasa fiso.
kimle iyi olsam fos çıkıyor
banane bende konuşmam işte :63:

yellowbomb · 6 Aralık 2010

kurdelam .!.:
bnm annemde bana der..
herkezle dalaşıyorsun birkere duydum ağzından
kimseyle geçinemezsin falan gibisinden
ama hiç önemli değil
eğer biriyle sırf arkadaşlığım yada akrabalığım yürüsün diye bazı şeyleri görmezden geleceksem benm kişiliğim bitmiş demektir
zaten ben kendi kendime yeterim.önce ALLAH sonra eşim olsun yanımda annem babam gerisi fasa fiso.
kimle iyi olsam fos çıkıyor
banane bende konuşmam işte

aynen yaa kimle iyi olsam fos çıkıyor

fiyonk_ · 6 Aralık 2010

bende de var bu durum. herkesin sorunları sıkıntıları olabilir, birileri bize ters davranabilir yanlış yapabilir, bunları bilmeme rağmen insanları silebiliyorum. neden mi? ben sıkıntılıyken zordayken onları kırmıyorum çünkü.

Nurten1982 · 6 Aralık 2010

Bu bir rahatsızlık değil, karakteristik özellik... Kiminde az, kiminde çok ama zaman zaman hepimizin verdiği reaksiyonlar yani.. Kendi içinde bunu yenebilirsin yani en azından bir nebzede olsa törpüleyebilirsin bunun için ille de para bayılıp psikolağa gitmene gerek yok..

yagmur86 · 6 Aralık 2010

bende de aynı durum var birisi birşey söylese hemen alınıyorum bir kaç gün kafamdan atamıyorum o insanla bir daha yüzyüze gelmek bile istemiyorum,çok takıntılıyız ve ayrıntıcıyız ben öyle düşünüyorum,fazla takmamak gerekiyor ama bizler yapamıyoruzz tedavi olan varsa bizede tavsiyelerde bulunsun

Belgisel · 6 Aralık 2010

Psikologa gitmek senin seçimin, eğer bu durum içsel olarak seni rahatsız ediyorsa gidebilirsin. Ayrıca kişisel gelisim kitaplar okumanı da öneririm. İnsanın kendi hatalarını görmesi ve değiştirmek istemesi iyi bir şey. Kişisel gelişimle ilgilenerek de kendi kendine bu konuda yol alabilir ve kendinde sorunlu olarak gördüğün ne varsa üzerinde çalışabilirsin canım. Hiç birimiz dünyaya mükemmel gelmiyoruz hepimizin kusurları var ancak ne yapayım ben böyleyim demek de doğru değil. Bizler insanız ve aklımız var, daha iyi olmak, daha mutlu olmak, daha sağlıklı ilişkiler kurmak da kendimizi değiştirerek başarabileceğimiz bir şey. Ben kendi hatalarımı biliyor ve bunları düzeltmeye çalışıyorum. Hatalarımı düzelttikçe de daha mutlu oluyorum ve daha iyi ilişkiler kuruyorum. Sen nasıl düşünürsün bilmiyorum ama bence önemli olan olan içinde bazı şeyleri değiştirmek istemen :71:

labellevie · 7 Aralık 2010

Yorum yapan herkese çok teşekkür ederim, herkesin sorusunu tek bir mesajda cevaplamak istiyorum. Dün misafirimiz vardı geç gittiler o yüzden siteye girip cevaplayamadım kusara bakmayın.
Bizimki genetik bir özellik sanırım çünkü bütün sülalede bir alınganlık, bir hassaslık var.
Ben de önceden aşırı alıngandım, biri bir gün ters baksa alınır ne oldu diye kendimi yer bitirirdim, onu aştım çok şükür.
Şimdi sevdiğim insanların belki iyi niyetle söylediği ama benim alınabileceğim sözleri için ya o iyi bir insan beni seviyor öyle demek istememiştir diye kendimi rahatlatıyorum.
Çocukken ablam senin kolun uzun şuna uzanıp al dediği için bütün gece ağladığımı bilirim :5:

Şimdiki sorunum da benzer aslında, mesela çocukluğum ve genç kızlığım boyunca ablamla sorunlar yaşadık, birbirimizi asla anlamadık onun kaprisleri, şımarıklığı ve düşüncesizliği yüzünden çok çektim.
Şimdi ikimiz de evliyiz ama ben o günleri unutamıyorum.
Eşimin ailesiyle de yaşadığımız küçük bir şey benim için dev oluyor, tekrar tekrar hatırlıyorum bazen kendimi o konuları düşünürken yakalıyorum.
Benimki artık psikolojik bir sorun oldu.
Eşim sürekli öyle söylüyor sen normal değilsin unut artık, kafanda büyütme, psikoloğa git diye.
Ben bu hafta gitmeyi düşünüyorum iyi bir psikoloğ bulabilirsem, sizi de bilgilendiririm bu konuda.

labellevie · 7 Aralık 2010

Kişisel gelişim kitapları beni pek açmıyor, birkaç tane okudum çok sıkıldım ne bileyim birisinin bana şöyle yap böyle yap demesinden hoşlanmıyorum ve uygulasam bile bende pek bir değişiklik olmuyor.
Yani bir kitap okudum hayatım değişti diyebileceğim hiç bir kişisel gelişim kitabı olmadı.
Ama ben kendimde ki hataları görüyorum ve değiştirmek istiyorum, umarım başarabilirim.
Aslında psikoloğa da eşim dışında bir insanın beni eleştirmesini istediğim için gitmek istiyorum.
Çünkü bu konuları arkadaşlarımla paylaşıyorum beni haklı buluyorlar, objektif olduklarını sanmıyorum çünkü beni seviyorlar.

Belgisel .!.:
Psikologa gitmek senin seçimin, eğer bu durum içsel olarak seni rahatsız ediyorsa gidebilirsin. Ayrıca kişisel gelisim kitaplar okumanı da öneririm. İnsanın kendi hatalarını görmesi ve değiştirmek istemesi iyi bir şey. Kişisel gelişimle ilgilenerek de kendi kendine bu konuda yol alabilir ve kendinde sorunlu olarak gördüğün ne varsa üzerinde çalışabilirsin canım. Hiç birimiz dünyaya mükemmel gelmiyoruz hepimizin kusurları var ancak ne yapayım ben böyleyim demek de doğru değil. Bizler insanız ve aklımız var, daha iyi olmak, daha mutlu olmak, daha sağlıklı ilişkiler kurmak da kendimizi değiştirerek başarabileceğimiz bir şey. Ben kendi hatalarımı biliyor ve bunları düzeltmeye çalışıyorum. Hatalarımı düzelttikçe de daha mutlu oluyorum ve daha iyi ilişkiler kuruyorum. Sen nasıl düşünürsün bilmiyorum ama bence önemli olan olan içinde bazı şeyleri değiştirmek istemen

matahari_ · 8 Aralık 2010

labellevie .!.:
Merhaba kızlar, bu benim ilk konum o yüzden heyecanlıyım biraz. Şimdiye kadar hep yorum yaptım, bilgi aldım şimdi bir şey danışmak istiyorum.
Benim sorunum aşırı olmasa da sinirli bir insanım, insanlarla yaşadığım olumsuz şeyleri unutamıyorum, affedemiyorum.
Bir insanla olumsuz birşey yaşadıysam bir daha eskisi gibi olamıyorum.
Sadece eşimin ailesine karşı değil bu genel olarak böyle, insanları çok zor affediyorum.
Ama en büyük problem tabi eşimin ailesiyle, bir kavga, tartışma vs yaşamadık, sadece laf sokma,
yapmaları gereken yada benim beklentim olan şeyleri yapmamaları gibi konular sorun oldu.
Şimdi onlara gitmeyi hiç istemiyorum, görüşmek istemiyorum, onlar için hiçbirşey yapmak istemiyorum.
Yeri geldiğinde eşime söyleniyorum, iğneliyorum.
Bu da eşime göre yanlış, bunlar çok normal şeylermiş ben abartıyormuşum, bir psikoloğa görünmem gerekmiş.
Bu arada sorun sadece eşimin ailesi değil o yüzden buraya yazdım, sorun benim psikolojim.
Sizde bir uzmana gitmeli miyim? Yoksa çok normal birşey mi bu?

Labellevie, henüz konunun tamamını okumadım, birazdan okuyacağım ama ilk aşamada şunu söylemek istiyorum, ben de senin gibiyim. Bazen malesef kindar olduğumu bile düşünüyorum. Hissettiklerini iyi anladığımı umuyorum, ben bana yapılan iyi bir şeyi de kötü bir şeyi de asla unutamıyorum, biraz takıntılıyım galiba.

Eşine söylendiğini, iğnelediğini söylüyorsun. Bu konuda malesef kendimizi tutamıyoruz :2: Erkekler de bu söylenmeleri "dırdır" olarak görmeye, bizim sorunlu olduğumuzu söylemeye çok meyilliler. Oysa ki, göremiyorlar ki biz söylenmiyoruz, dırdır yapmıyoruz aslında sadece sorunları ifade etmeye ve çözmeye çalışıyoruz. Senin de içine attığın şeyler ve bu konuda üzülmen, sonra da dayanamayıp söylenmeye başlaman aslında senin psikolojinin bozuk olduğunu filan göstermiyor, sadece bir yardım çağrısı aslında. O sırada içinden eşine "beni anla" diye sessizce bağırıyorsun ama karşı taraf bunu görmek duymak istemiyor. Kendileri de sorunların farkında ama bunu çözemedikleri için aslında üzülüyorlar ya da sinirleniyorlar ve "psikolojin bozuk" diyerek topu sana atıyorlar, kolay yolu seçiyorlar. Ben böyle yorumluyorum. Sonuçta da malesef yıpranan bizim sinirlerimiz oluyor. Tabi buna bi çözüm geliştirmek gerek, ama nasıl? :1:

Psikoloğa gitmek bence aslında her insanın ihtiyaç duyacağı bir şey. Bir profesyonelden, bir uzmandan yardım almaya, farklı bir bakış açısıyla sorunlarını çözmeye çalışmaya herkesin ihtiyacı var. Ve en sağlıklı psikolojide insan bile bunu yapmalı, en azından rahatlamak ve objektif bir görüş edinmek amaçlı olarak. Eğer seni rahatlatacağını düşünüyorsan bir psikologla görüşebilirsin ama sorunları tek başına çözmek için yetmeyebilir. Çünkü galiba karşılıklı iletişimi geliştirebilmek gerekli eşlerimizle. Bu da senin tek taraflı çabanla olmayabilir.

ilay00 · 8 Aralık 2010

eğer bu durum psikoljik rahatsızlıksa bendede var yıllar önce olmuş beni kırmış bi söz bile hala gelir aklıma bende bunun benim huyum olduğunu sanıyodum:26: insan hayatını etkileyen kötü bi huy...hep huzursuzluk :5:

labellevie · 9 Aralık 2010

matahari_ .!.:
Labellevie, henüz konunun tamamını okumadım, birazdan okuyacağım ama ilk aşamada şunu söylemek istiyorum, ben de senin gibiyim. Bazen malesef kindar olduğumu bile düşünüyorum. Hissettiklerini iyi anladığımı umuyorum, ben bana yapılan iyi bir şeyi de kötü bir şeyi de asla unutamıyorum, biraz takıntılıyım galiba.

Eşine söylendiğini, iğnelediğini söylüyorsun. Bu konuda malesef kendimizi tutamıyoruz :2: Erkekler de bu söylenmeleri "dırdır" olarak görmeye, bizim sorunlu olduğumuzu söylemeye çok meyilliler. Oysa ki, göremiyorlar ki biz söylenmiyoruz, dırdır yapmıyoruz aslında sadece sorunları ifade etmeye ve çözmeye çalışıyoruz. Senin de içine attığın şeyler ve bu konuda üzülmen, sonra da dayanamayıp söylenmeye başlaman aslında senin psikolojinin bozuk olduğunu filan göstermiyor, sadece bir yardım çağrısı aslında. O sırada içinden eşine "beni anla" diye sessizce bağırıyorsun ama karşı taraf bunu görmek duymak istemiyor. Kendileri de sorunların farkında ama bunu çözemedikleri için aslında üzülüyorlar ya da sinirleniyorlar ve "psikolojin bozuk" diyerek topu sana atıyorlar, kolay yolu seçiyorlar. Ben böyle yorumluyorum. Sonuçta da malesef yıpranan bizim sinirlerimiz oluyor. Tabi buna bi çözüm geliştirmek gerek, ama nasıl?

Psikoloğa gitmek bence aslında her insanın ihtiyaç duyacağı bir şey. Bir profesyonelden, bir uzmandan yardım almaya, farklı bir bakış açısıyla sorunlarını çözmeye çalışmaya herkesin ihtiyacı var. Ve en sağlıklı psikolojide insan bile bunu yapmalı, en azından rahatlamak ve objektif bir görüş edinmek amaçlı olarak. Eğer seni rahatlatacağını düşünüyorsan bir psikologla görüşebilirsin ama sorunları tek başına çözmek için yetmeyebilir. Çünkü galiba karşılıklı iletişimi geliştirebilmek gerekli eşlerimizle. Bu da senin tek taraflı çabanla olmayabilir.

Matahari beni çok iyi anlıyorsun, aslında benim ki bir yardım çığlığı ama eşim duymuyor malesef. Bütün bu yaşanan şeylerden sonra eşim haklısın sana bunu yapmamaları gerekirdi deseydi belki bu kadar kin bağlamayacaktım onlara.
Bunu eşime de söylüyorum sen böyle yaptıkça ben daha da kinleniyorum diyorum.
Ama canım bütün bunlara ramen bende de kin tutma huyu var bu da yabana atılır değil.
Ben bunu düzeltmek istiyorum, bir kaç psikolog araştırdım randevu almaya çalışıcam ve burda paylaşıcam.
Bence bu hepimize iyi gelecektir, hatta bir defter alıp not etmeyi düşünüyorum unutmamak için.
Ve kıyasıya eleştirsin beni istiyorum çünkü artık kendime göre hep haklı eşime göre hep haksız olmaktan bıktım, profosyonel objektif biri değerlendirsin istiyorum.

Sizce psikoloğa gitmeli miyim?

Guru

Popüler Üye

Guru

askerime aşığım

Yeni Üye

günün birinde!!!

Yeni Üye

günün birinde!!!

Elma yanak:)

Yeni Üye

günün birinde!!!

Yeni Üye

Aktif Üye

Guru

Popüler Üye

Guru

Guru

Guru

Aktif Üye

Guru

Benzer Konular