- 10 Kasım 2019
- 695
- 580
- 53
- Konu Sahibi Seftalireceli
-
- #1
Herkese merhabalar. Küçük bir şehirde yaşıyordum. Anne ve baba baskısı çok fazlaydı. Çocukluğumda da fazlaydı fakat ablamın evlenip boşanmasının ardından baskılar daha fazla arttı.Dışarıya bir kız arkadaşımla parka, kafeye gidemedim hiç.Hiç unutmam lisede kulağımın birine üç diğerini 2 delik açtırdığım için annem dövmüştü. Babam da şiddet uygulardı. Annemi dövecek olursa ilk ben girerdim araya tabii dayaktan da nasibimi alırdım.Çocukluğum zaten ağaç tepelerinde geçti.Hiç inmezdim ağaçtan.
Sokakta erkek çocukları ile futbol oynardım.Maskülen tarafım ordan geliyor belki de . Annem hayatım boyunca bir kez saçımı toplamamıştır. Her şeyimi kendim yapardım.Her şeyi...
Babam annemi aldatırdı annem de sinirini bizden çıkarırdı .Halıya su, ayran dökülse döverdi. Her şeyi büyüyünce daha net anlıyor insan. İlk okula giderken misafirliğe gittiğimiz bir evde yaşlı bir pislik beni taciz etmişti.Ama dede beni seviyor sanmıştım. Oysa hangi dede küçük bir kız çocuğunun göğsünü elleyip durur. Ohh be sonunda söyledim birilerine. Beşinci sınıftayken babamı evimizde bir kadınla çıplak bir şekilde basmıştım.Bunlar hep travma hep.
Neden bilmiyorum ama ben fazla itilip kakıldım.Nedense hep kötü şeylere en fazla ben şahit oldum.Şimdilerde 24 yaşında 3 yıllık evliyim. Kaçarak evlendim. Ablam gibi.Ablamlam oğlu ile birlikte ailemle yaşıyor bir yandan da okuyor.Neyse
Geçen yıl çocuk yapmaya karar verdik. Fakat düşük ile sonuçlandı. Sonrasında da 4 aydır aldatıldığımı öğrendim. Şiddet vs başladı. Son bir yıldır da gizli korunuyorum.
Artık bütün bunlara son verip ayrılmak İstiyorum.Bu hayat benim ve ben tiyatro mu okumak istiyorum yapacağım, sinemaya mı gitmek istiyorum gideceğim. Sahil mi seviyorum sahile gideceğim. Ve bunları yaparken ailemden göremediğim o sevgiyi, değeri, aidiyet duygusunu başka bir erkekte aramadan yapacağım.Şuan aöf okuyorum.Bir yandan da iş arıyorum ama kendisi devlet memuru olduğu için ben de memur olacakmışım.Garsonluk,kasiyerlik yapamazmışım. Ufak ufak para biriktiriyorum. Hatta altın bile yaptım.
Boşanırsam ailemin yanına dönmek istemiyorum.Yani ailem evet eskisi kadar baskıcı değiller fakat yine de dönmek istemiyorum.İstiyorum ki kendi ayaklarım üzerinde durayım, aileme resti çekip kaçtıysam yine aynı resti çekip ayrı evde yaşarım diye düşünüyorum. Ama ülkedeki kadın cinayetlerini de baza alırsak ailemden çok uzakta da olmak istemiyorum. Bir saat uzaklıktaki çok sevdiğim bir şehirde yaşamak İstiyorum. Mesleğim var bu arada ama ataması zor.Ailem sorun çıkarırlar diye ayrı evde yaşayamam yine onlarla olurum diye korkuyorum.Bana fikir verir misiniz?
Sizce doğru bir yol mu izliyorum?Ailemi nasıl ikna ederim?
Lütfen kırıcı olmayın.Şimdiden teşekkür ediyorum.
Sokakta erkek çocukları ile futbol oynardım.Maskülen tarafım ordan geliyor belki de . Annem hayatım boyunca bir kez saçımı toplamamıştır. Her şeyimi kendim yapardım.Her şeyi...
Babam annemi aldatırdı annem de sinirini bizden çıkarırdı .Halıya su, ayran dökülse döverdi. Her şeyi büyüyünce daha net anlıyor insan. İlk okula giderken misafirliğe gittiğimiz bir evde yaşlı bir pislik beni taciz etmişti.Ama dede beni seviyor sanmıştım. Oysa hangi dede küçük bir kız çocuğunun göğsünü elleyip durur. Ohh be sonunda söyledim birilerine. Beşinci sınıftayken babamı evimizde bir kadınla çıplak bir şekilde basmıştım.Bunlar hep travma hep.
Neden bilmiyorum ama ben fazla itilip kakıldım.Nedense hep kötü şeylere en fazla ben şahit oldum.Şimdilerde 24 yaşında 3 yıllık evliyim. Kaçarak evlendim. Ablam gibi.Ablamlam oğlu ile birlikte ailemle yaşıyor bir yandan da okuyor.Neyse
Geçen yıl çocuk yapmaya karar verdik. Fakat düşük ile sonuçlandı. Sonrasında da 4 aydır aldatıldığımı öğrendim. Şiddet vs başladı. Son bir yıldır da gizli korunuyorum.
Artık bütün bunlara son verip ayrılmak İstiyorum.Bu hayat benim ve ben tiyatro mu okumak istiyorum yapacağım, sinemaya mı gitmek istiyorum gideceğim. Sahil mi seviyorum sahile gideceğim. Ve bunları yaparken ailemden göremediğim o sevgiyi, değeri, aidiyet duygusunu başka bir erkekte aramadan yapacağım.Şuan aöf okuyorum.Bir yandan da iş arıyorum ama kendisi devlet memuru olduğu için ben de memur olacakmışım.Garsonluk,kasiyerlik yapamazmışım. Ufak ufak para biriktiriyorum. Hatta altın bile yaptım.
Boşanırsam ailemin yanına dönmek istemiyorum.Yani ailem evet eskisi kadar baskıcı değiller fakat yine de dönmek istemiyorum.İstiyorum ki kendi ayaklarım üzerinde durayım, aileme resti çekip kaçtıysam yine aynı resti çekip ayrı evde yaşarım diye düşünüyorum. Ama ülkedeki kadın cinayetlerini de baza alırsak ailemden çok uzakta da olmak istemiyorum. Bir saat uzaklıktaki çok sevdiğim bir şehirde yaşamak İstiyorum. Mesleğim var bu arada ama ataması zor.Ailem sorun çıkarırlar diye ayrı evde yaşayamam yine onlarla olurum diye korkuyorum.Bana fikir verir misiniz?
Sizce doğru bir yol mu izliyorum?Ailemi nasıl ikna ederim?
Lütfen kırıcı olmayın.Şimdiden teşekkür ediyorum.