Sizce bu neden kaynaklaniyor olabiliyor ve boyle olan var mi

Selam hanimlar uzatmadan basliyorum.. Son zamanlarda hayatimdaki iliskileri sorgulamaya basladim sunu farkettim: Hayatima giren insanlara karsi hep en cok caba gosteren ben oluyorum ozellikle de ask iliskilerinde boyle bu.. Mesela bir erkekle tanistim diyelim: en basindan beri ilk adimi atma, cabalama gorevini ben isteyerek ustume aliyorum nedense.. Yani genelde bir erkege ilk adimi ben atma gibi istekler icinde bulunuyorum.. Biliyorsunuz ozellikle bizim toplumumuzda erkekler kovalayan taraf olmayi sever daha cok.. Ben ise kovalayan taraf olmayi seviyorum ve boyle olunca ters tepiyor tabi.. Sanki bir erkegi begendigimde cabalamasi gereken benmisim gibi hissediyorum hep.. Ve bunu zorunluluktan da yapmiyorum, icimden geliyor nedense.. Mesela diger kadinlara bakiyorum, hayatlarindaki erkeklerden cesitli egitim vb acilardan dusuk olsalar da, hep erkekten daha agirdan alan taraf onlar oluyor (aslinda dogru olan da bu) bense sanki erkek rolu ustleniyorum hep ve hayatima hangi erkek girerse girsin hep daha cok cabalayan, sevgimi daha cok gostermeye calisan taraf gibi oluyorum ve bunu icimden gelen bir istekle yapiyorum.. Hatta dedigim gibi kovalamayi seviyorum, sanki bir erkek kendini geri cekince daha bile cazip geliyor gozumde.. Boyle olunca da bu zamana kadar olan tum ilislerim husrana ugradim maalesef.. Yani kadin erkek esitligine sonuna kadar inansam da maalesef durum boyle oluyor.. Isin tuhafi bunu zorunluluktan da yapmiyorum, sanki erkek gibi iliskide one atilma benim hosuma gidiyor gibi sanki.. Hatta bir arkadasim bana: evlenme teklifini de sen et istersen demisti :) Yani mesela cevremde bazen duyuyorum su erkek benim soyle pesimden kostu su soyle yapti bilmem ne diye.. Benim icin bu zamana kadar hicbir erkek dogru duzgun caba harcamadi ve bu beni cok uzuyor.. Daha cirkin, daha egitimi dusuk oldugum icin mi? Hayir elbette.. Yani uzun lafin kisasi acaba ben neden boyle gereksiz bir atilganliktan hoslaniyorum, bunu nasil duzeltebiliyorum, baska boyle olan var mi..

sürekli ilişki konuları açıyorsunuz aklınız fikriniz ilişkide
e siz bu kadar istekli olunca karşı tarafta çaba gostermesine gerek olmadığını düşünüyor bence
bir ilişkim olsun isteginiz bu kadar yüksek olmasa muhtemelen daha doğru tercihler yaparsınız

Daha az atılmaya çalışarak başka ne denir bilemedim.
Hadi ilk adımı attın diyelim sonraki adımlar karşılıklı değilse kendini geri çek.

Bence bir iliskinde de tam tersini deneyip görebilirsin belki o zaman o hissin güzelliği bu huyunuzu düzeltebilir.

torarikar .!.:

Selam hanimlar uzatmadan basliyorum.. Son zamanlarda hayatimdaki iliskileri sorgulamaya basladim sunu farkettim: Hayatima giren insanlara karsi hep en cok caba gosteren ben oluyorum ozellikle de ask iliskilerinde boyle bu.. Mesela bir erkekle tanistim diyelim: en basindan beri ilk adimi atma, cabalama gorevini ben isteyerek ustume aliyorum nedense.. Yani genelde bir erkege ilk adimi ben atma gibi istekler icinde bulunuyorum.. Biliyorsunuz ozellikle bizim toplumumuzda erkekler kovalayan taraf olmayi sever daha cok.. Ben ise kovalayan taraf olmayi seviyorum ve boyle olunca ters tepiyor tabi.. Sanki bir erkegi begendigimde cabalamasi gereken benmisim gibi hissediyorum hep.. Ve bunu zorunluluktan da yapmiyorum, icimden geliyor nedense.. Mesela diger kadinlara bakiyorum, hayatlarindaki erkeklerden cesitli egitim vb acilardan dusuk olsalar da, hep erkekten daha agirdan alan taraf onlar oluyor (aslinda dogru olan da bu) bense sanki erkek rolu ustleniyorum hep ve hayatima hangi erkek girerse girsin hep daha cok cabalayan, sevgimi daha cok gostermeye calisan taraf gibi oluyorum ve bunu icimden gelen bir istekle yapiyorum.. Hatta dedigim gibi kovalamayi seviyorum, sanki bir erkek kendini geri cekince daha bile cazip geliyor gozumde.. Boyle olunca da bu zamana kadar olan tum ilislerim husrana ugradim maalesef.. Yani kadin erkek esitligine sonuna kadar inansam da maalesef durum boyle oluyor.. Isin tuhafi bunu zorunluluktan da yapmiyorum, sanki erkek gibi iliskide one atilma benim hosuma gidiyor gibi sanki.. Hatta bir arkadasim bana: evlenme teklifini de sen et istersen demisti :) Yani mesela cevremde bazen duyuyorum su erkek benim soyle pesimden kostu su soyle yapti bilmem ne diye.. Benim icin bu zamana kadar hicbir erkek dogru duzgun caba harcamadi ve bu beni cok uzuyor.. Daha cirkin, daha egitimi dusuk oldugum icin mi? Hayir elbette.. Yani uzun lafin kisasi acaba ben neden boyle gereksiz bir atilganliktan hoslaniyorum, bunu nasil duzeltebiliyorum, baska boyle olan var mi..

Genişletmek için tıkla...

Hayatınız boyunca herşeyi kendi cabanizla mi elde ettiniz ? Hep mücadele içinde buyumusseniz normal. Ama bazı erkekler galiba surunduren kadınları tercih ediyor. Doğru kişiyi bulursanız cabalamaktan çekinmeyin :)

ellerimlekazidim .!.:

Hayatınız boyunca herşeyi kendi cabanizla mi elde ettiniz ? Hep mücadele içinde buyumusseniz normal. Ama bazı erkekler galiba surunduren kadınları tercih ediyor. Doğru kişiyi bulursanız cabalamaktan çekinmeyin :)

Genişletmek için tıkla...

Yok aslinda hep mucadele icinde de buyumedim..

Yaniiiii. Bence adım atan taraf da olabilirsiniz.Bunda problem yok çünkü içinizden öyle geliyormuş.Ama sürekli kadın-erkek farketmez bir tarafın adımı, daveti,teklifi, alttan alması her neyse bir süre sonra adım atmanın ötesinde ilişkiyi ittirmeye ve tavize dönüşüyor.

Şahsen aşkı dolu dolu yaşamayı severim. Eşim ilk adımı atmıştı.Ama ilerleyen zamanlarda o ne kadar sürpriz yaptıysa bende o kadar yaptım.Bir gün o plan yaptıysa bir gün ben yaptım.Sıra gözetmeksizin içimizden gelerek yaşadık her şeyi.

Eşim biraz daha romantik ben kütüğün tekiyim. (Komik örnekleri de çoktur ama eşime üzülmenin sırası değil şimdi:) Karakterlerimiz bu konuda farklı olmasına rağmen dolu dolu yaşadık,yaşıyoruz.Ben tek bir tarafın tüm sorumluluk ve duyguyu yüklenmesine karşıyım genel olarak, kadın-erkek ayrımım yoktur bu konuda.

O sebeple tamam ilk adımı atın yine de devamında biraz akışta kalın.Her planı siz yaparsanız ya da her duyguyu siz üstlenirseniz ilişki içindeki sorunları da çok net göremezsiniz.


Ayrıca kimse sizin için çabalamaz. Fırsat vermiyormuşsunuz ki

O zaman torpulen. Ne demiş ünlü düşünür Müge Anlı : "kadın kadın olduğunu unutmayacak , az biraz ağırdan satacak kendini"

torarikar .!.:

Yok aslinda hep mucadele icinde de buyumedim..

Genişletmek için tıkla...

torarikar .!.:

Selam hanimlar uzatmadan basliyorum.. Son zamanlarda hayatimdaki iliskileri sorgulamaya basladim sunu farkettim: Hayatima giren insanlara karsi hep en cok caba gosteren ben oluyorum ozellikle de ask iliskilerinde boyle bu.. Mesela bir erkekle tanistim diyelim: en basindan beri ilk adimi atma, cabalama gorevini ben isteyerek ustume aliyorum nedense.. Yani genelde bir erkege ilk adimi ben atma gibi istekler icinde bulunuyorum.. Biliyorsunuz ozellikle bizim toplumumuzda erkekler kovalayan taraf olmayi sever daha cok.. Ben ise kovalayan taraf olmayi seviyorum ve boyle olunca ters tepiyor tabi.. Sanki bir erkegi begendigimde cabalamasi gereken benmisim gibi hissediyorum hep.. Ve bunu zorunluluktan da yapmiyorum, icimden geliyor nedense.. Mesela diger kadinlara bakiyorum, hayatlarindaki erkeklerden cesitli egitim vb acilardan dusuk olsalar da, hep erkekten daha agirdan alan taraf onlar oluyor (aslinda dogru olan da bu) bense sanki erkek rolu ustleniyorum hep ve hayatima hangi erkek girerse girsin hep daha cok cabalayan, sevgimi daha cok gostermeye calisan taraf gibi oluyorum ve bunu icimden gelen bir istekle yapiyorum.. Hatta dedigim gibi kovalamayi seviyorum, sanki bir erkek kendini geri cekince daha bile cazip geliyor gozumde.. Boyle olunca da bu zamana kadar olan tum ilislerim husrana ugradim maalesef.. Yani kadin erkek esitligine sonuna kadar inansam da maalesef durum boyle oluyor.. Isin tuhafi bunu zorunluluktan da yapmiyorum, sanki erkek gibi iliskide one atilma benim hosuma gidiyor gibi sanki.. Hatta bir arkadasim bana: evlenme teklifini de sen et istersen demisti :) Yani mesela cevremde bazen duyuyorum su erkek benim soyle pesimden kostu su soyle yapti bilmem ne diye.. Benim icin bu zamana kadar hicbir erkek dogru duzgun caba harcamadi ve bu beni cok uzuyor.. Daha cirkin, daha egitimi dusuk oldugum icin mi? Hayir elbette.. Yani uzun lafin kisasi acaba ben neden boyle gereksiz bir atilganliktan hoslaniyorum, bunu nasil duzeltebiliyorum, baska boyle olan var mi..

Genişletmek için tıkla...

Bence siz size uygun bir erkekle karşılaşmamışsınız. Bu işin bahanesi. Benden hoşlanan erkeğe yazsaydım ve uğraşan ben olsaydım eminim evlenmeye kadar giderdi o geçmişte ki kişide Ama dediğim gibi gerçek bir his, duygu, hoşlanma da kimse bi kadın tarafından ilgi görmekten soğumaz o kişi zaten çok hoşlanmıyordur birde üstüne siz yazıp, çabalayınca iyice uzaklaşmıştır. Benim hoşlanmadığım erkek bana sürekli mesaj attığında öyle rahatsız oluyorum ki... Oysa ki terbiyeli gayet düzgün bi çocuk ama gram hoşlanmıyorum net yani. Pes etmeden şu gün buluşacaktık, kahve içecektik, unutma sakın, unuttun bak, bir gezi var katılalım mı, ne istersin... bunu bana sevdiğim biri dese belki saniyesinde yazarım ama sevmeyince ne yazık ki her hareketi göze batıyor. Sizin durumunuzda buna benzer olmuş sanki.

torarikar .!.:

Selam hanimlar uzatmadan basliyorum.. Son zamanlarda hayatimdaki iliskileri sorgulamaya basladim sunu farkettim: Hayatima giren insanlara karsi hep en cok caba gosteren ben oluyorum ozellikle de ask iliskilerinde boyle bu.. Mesela bir erkekle tanistim diyelim: en basindan beri ilk adimi atma, cabalama gorevini ben isteyerek ustume aliyorum nedense.. Yani genelde bir erkege ilk adimi ben atma gibi istekler icinde bulunuyorum.. Biliyorsunuz ozellikle bizim toplumumuzda erkekler kovalayan taraf olmayi sever daha cok.. Ben ise kovalayan taraf olmayi seviyorum ve boyle olunca ters tepiyor tabi.. Sanki bir erkegi begendigimde cabalamasi gereken benmisim gibi hissediyorum hep.. Ve bunu zorunluluktan da yapmiyorum, icimden geliyor nedense.. Mesela diger kadinlara bakiyorum, hayatlarindaki erkeklerden cesitli egitim vb acilardan dusuk olsalar da, hep erkekten daha agirdan alan taraf onlar oluyor (aslinda dogru olan da bu) bense sanki erkek rolu ustleniyorum hep ve hayatima hangi erkek girerse girsin hep daha cok cabalayan, sevgimi daha cok gostermeye calisan taraf gibi oluyorum ve bunu icimden gelen bir istekle yapiyorum.. Hatta dedigim gibi kovalamayi seviyorum, sanki bir erkek kendini geri cekince daha bile cazip geliyor gozumde.. Boyle olunca da bu zamana kadar olan tum ilislerim husrana ugradim maalesef.. Yani kadin erkek esitligine sonuna kadar inansam da maalesef durum boyle oluyor.. Isin tuhafi bunu zorunluluktan da yapmiyorum, sanki erkek gibi iliskide one atilma benim hosuma gidiyor gibi sanki.. Hatta bir arkadasim bana: evlenme teklifini de sen et istersen demisti :) Yani mesela cevremde bazen duyuyorum su erkek benim soyle pesimden kostu su soyle yapti bilmem ne diye.. Benim icin bu zamana kadar hicbir erkek dogru duzgun caba harcamadi ve bu beni cok uzuyor.. Daha cirkin, daha egitimi dusuk oldugum icin mi? Hayir elbette.. Yani uzun lafin kisasi acaba ben neden boyle gereksiz bir atilganliktan hoslaniyorum, bunu nasil duzeltebiliyorum, baska boyle olan var mi..

Genişletmek için tıkla...

Okadar uzun yazmissin ama hep ayni seyi yazmişsın.. Daha basinda anladik keske bukadar yorulmasaydın. Biz ne dersek diyelim sen yanlis yaptiginin ve dogru olaninda ne oldugunun farkinda olarak yazmissin zaten. Birsey degismeyecek yani. Sen yine oldugun gibi davranmaya devam edeceksin dedigin gibi icinden geliyor. Biz sana ancak dua edelim de bu tür adımlardan hoslanan bi erkek cıksın ozaman karsina.

evrensel feminen özellikler vardır Şefkat Merhamet Empati Duygusallık Pasiflik doğrudur yanlıştır demiyorum.
evrensel maskülen özellikler vardır Bağımsızlık Akılcılık Hırs Bireycilik Rekabet aktiflik doğrudur yanlıştır demiyorum.ortalama bir kadına bakınca doğuştan mı sonradan mı olduğunu bilmiyorum bu özellikleri görürüz.aynı şey erkek için de geçerli. ama bir de sıradışı kadınlar vardır daha aktif daha hırslı rekabetçi ya da sıradışı adamlar vardır daha duygusal kararlar alan daha sanatçı ruhlu içe dönük . siz elbette kadınsınız ama bazen maskülen tarafımız ağır basar. duygusal ilişkilerde doğuda batıda genel olarak erkek ilk adımı atar. erkek yemeğe davet eder yada konuşmayı başlatır. kadını arar mesaj atar ekler. son yıllarda değişse de yüzyıllardan beri böyle. kadının çok uzun süren hamileliği yumurtalarının sınırlı sayıda olması onu seçici yapmaya iter. erkek binlerce kez baba olabilir.o yüzden doğada kuşlardan hayvanlara insanlara kadar dişi seçici taraftır. kendisi için rekabet edenler arasında en nitelikliyi bulmayı amaçlar.

bana göre bir erkeğe ilk adımı atmak aşk itirafları dialog kurmaya çalışmak işe yaramaz. adamın zaten size bir ilgisi olsa bu adımı size bırakmaz. kendi zaten üstünüze düşer size sormadan. sosyal medyadan eklediniz diyelim elbette kabul eder ilgi ihtiyacı ego tatmini için ama onun aklı hala ulaşamadığı aşık olduğu kadındadır. sizinle yazışsa da onu stalklar. maskülen bir adamsa bir anda rolleri değişmek onu ürkütür. karşısında maskülen değil feminen birini istediği için ona asker arkadaşı gibi gelebiliriz.çünkü genelde insanlar zıddını ister.

eğer utangaç ilk adımı atmaya çekinen bir adamsa belki onlarda işe yarabilir. ama hangi kadın kendi çabasıyla ilişkinin başlamasının ağırlığını ister ki. diğer kadınlara övgü ilgi mektup çiçekler gelsin bu kadın adamı tavlamaya uğraşmak için mesaj atsın telefon etsin yani çabalamak zorunda kalsın. bütün aşk şiirleri iyi filmler iyi şarkılar edebiyat eserlerinde erkek kadını görür ve işte der bu kadın.the one. biz de bayılarak okuruz dinleriz. tam tersi olsa yüz kadın bir adamın peşinde koşsa adam birini seçse açıkçası bu benim için romantizm değil korku filmi olur. çünkü kalan 99 kadın için üzülürüm. erkekler için üzülüyor muyum hayır neden çünkü ilk satırda yazdım evrensel maskülen özellikli erkeklerde rekabet duygusu yoğun olduğu için reddedildiğinde başka biri için tekrar rekabet edecektir yoksa soyu tükenir. kadın reddedildiğinde ise bunu daha çok gurur meselesi yapıyor çünkü başka kadınlara çabasız gelen ilgiyi görüp iki kere kahroluyor. ilk adımı atmasına rağmen rolleri değişmesine rağmen reddedildiği için.

Bence bu senin karakterin ve değişmen gerekmiyor. Sonuçta kimseye bir zararın yok ve yanlış bir şey yapmıyorsun. Elbet kendine denk birini bulursun ileride. Birine rol yapmak yerine kendin gibi davranabileceğin birisiyle çok daha mutlu olursun.

Annen veya babanla ilgili bu sorun. gereken ilgi ve şefkati alamamış ve duygusal ihtiyaçları yeterince karşılanmamış bir çocuk olman muhtemel. empati kuramayan duygusal yakınlık kuramayan annenin peşinde kendini sevdirmek için koşan çocuk aslında bunu yapmanı sağlayan. ha bu arada kadın ilk adımı da atar peşinden de koşar ama hep bu döngü varsa bağlanma stilindeki problemden kaynaklıdır muhtemelen.

torarikar .!.:

Selam hanimlar uzatmadan basliyorum.. Son zamanlarda hayatimdaki iliskileri sorgulamaya basladim sunu farkettim: Hayatima giren insanlara karsi hep en cok caba gosteren ben oluyorum ozellikle de ask iliskilerinde boyle bu.. Mesela bir erkekle tanistim diyelim: en basindan beri ilk adimi atma, cabalama gorevini ben isteyerek ustume aliyorum nedense.. Yani genelde bir erkege ilk adimi ben atma gibi istekler icinde bulunuyorum.. Biliyorsunuz ozellikle bizim toplumumuzda erkekler kovalayan taraf olmayi sever daha cok.. Ben ise kovalayan taraf olmayi seviyorum ve boyle olunca ters tepiyor tabi.. Sanki bir erkegi begendigimde cabalamasi gereken benmisim gibi hissediyorum hep.. Ve bunu zorunluluktan da yapmiyorum, icimden geliyor nedense.. Mesela diger kadinlara bakiyorum, hayatlarindaki erkeklerden cesitli egitim vb acilardan dusuk olsalar da, hep erkekten daha agirdan alan taraf onlar oluyor (aslinda dogru olan da bu) bense sanki erkek rolu ustleniyorum hep ve hayatima hangi erkek girerse girsin hep daha cok cabalayan, sevgimi daha cok gostermeye calisan taraf gibi oluyorum ve bunu icimden gelen bir istekle yapiyorum.. Hatta dedigim gibi kovalamayi seviyorum, sanki bir erkek kendini geri cekince daha bile cazip geliyor gozumde.. Boyle olunca da bu zamana kadar olan tum ilislerim husrana ugradim maalesef.. Yani kadin erkek esitligine sonuna kadar inansam da maalesef durum boyle oluyor.. Isin tuhafi bunu zorunluluktan da yapmiyorum, sanki erkek gibi iliskide one atilma benim hosuma gidiyor gibi sanki.. Hatta bir arkadasim bana: evlenme teklifini de sen et istersen demisti :) Yani mesela cevremde bazen duyuyorum su erkek benim soyle pesimden kostu su soyle yapti bilmem ne diye.. Benim icin bu zamana kadar hicbir erkek dogru duzgun caba harcamadi ve bu beni cok uzuyor.. Daha cirkin, daha egitimi dusuk oldugum icin mi? Hayir elbette.. Yani uzun lafin kisasi acaba ben neden boyle gereksiz bir atilganliktan hoslaniyorum, bunu nasil duzeltebiliyorum, baska boyle olan var mi..

Genişletmek için tıkla...

Canım seni anlıyorum, bu kötü bir özellik değil ama nasıl kullanacağını öğrenmelisin. Evet atılgan ol ama her zaman değil. Kendine süre ver mesele a bu buluşmada atılgan olacağım diye. Buluşma bittiği an bırak. Bu ortada duran tabaktaki tüm yemeği yemeye benziypr dibini sıyırana kadar. Yemeği çok seviyor olabilirsin ama biraz adama da bırak?
Eminim senle yemeği yarı yarıya bölüşmeye talip birileri çıkacaktır ama kaşığını ne zaman boşaltacağını öğren. Bazen peşinden koşulmasına izin ver.

torarikar .!.:

Selam hanimlar uzatmadan basliyorum.. Son zamanlarda hayatimdaki iliskileri sorgulamaya basladim sunu farkettim: Hayatima giren insanlara karsi hep en cok caba gosteren ben oluyorum ozellikle de ask iliskilerinde boyle bu.. Mesela bir erkekle tanistim diyelim: en basindan beri ilk adimi atma, cabalama gorevini ben isteyerek ustume aliyorum nedense.. Yani genelde bir erkege ilk adimi ben atma gibi istekler icinde bulunuyorum.. Biliyorsunuz ozellikle bizim toplumumuzda erkekler kovalayan taraf olmayi sever daha cok.. Ben ise kovalayan taraf olmayi seviyorum ve boyle olunca ters tepiyor tabi.. Sanki bir erkegi begendigimde cabalamasi gereken benmisim gibi hissediyorum hep.. Ve bunu zorunluluktan da yapmiyorum, icimden geliyor nedense.. Mesela diger kadinlara bakiyorum, hayatlarindaki erkeklerden cesitli egitim vb acilardan dusuk olsalar da, hep erkekten daha agirdan alan taraf onlar oluyor (aslinda dogru olan da bu) bense sanki erkek rolu ustleniyorum hep ve hayatima hangi erkek girerse girsin hep daha cok cabalayan, sevgimi daha cok gostermeye calisan taraf gibi oluyorum ve bunu icimden gelen bir istekle yapiyorum.. Hatta dedigim gibi kovalamayi seviyorum, sanki bir erkek kendini geri cekince daha bile cazip geliyor gozumde.. Boyle olunca da bu zamana kadar olan tum ilislerim husrana ugradim maalesef.. Yani kadin erkek esitligine sonuna kadar inansam da maalesef durum boyle oluyor.. Isin tuhafi bunu zorunluluktan da yapmiyorum, sanki erkek gibi iliskide one atilma benim hosuma gidiyor gibi sanki.. Hatta bir arkadasim bana: evlenme teklifini de sen et istersen demisti :) Yani mesela cevremde bazen duyuyorum su erkek benim soyle pesimden kostu su soyle yapti bilmem ne diye.. Benim icin bu zamana kadar hicbir erkek dogru duzgun caba harcamadi ve bu beni cok uzuyor.. Daha cirkin, daha egitimi dusuk oldugum icin mi? Hayir elbette.. Yani uzun lafin kisasi acaba ben neden boyle gereksiz bir atilganliktan hoslaniyorum, bunu nasil duzeltebiliyorum, baska boyle olan var mi..

Genişletmek için tıkla...

Eeee karşı taraf gelmiyorsa yapacak birşey yok.

Sizin ilk adım kovalama dediğiniz şeyler taciz olarak algılanıyor olabilir. Olay stalker-takipçi moduna mı dönüyor? Yani biriyle tanıştığınız zaman hemen planlar programlar yapıyorsanız itici olabilir.