sizce bu büyümek mi yoksa gerçekten yanlış mı düşünüyorum

Kendimle iç hesaplarımın olduğu bir dönemdeyim. Etrafımda çok tecrübeli insan olmadığından buraya yazmak istedim. Derdimi burada paylaşmayı çok seviyorum.

Ben zaman zaman hayatımdaki tüm arkadaşlarımdan anlık nefret edebiliyorum. Yaptıkları bir hareket bana iğreti gelebiliyor. İstemsizce içimden “off bu da ne yaptı” diye geçiriveriyorum. Ama bu anlık oluyor, sonra hemen unutup o arkadaşlarıma karşı kendimi suçlu hissediyorum. Hatta en özelinde çok yakın bir arkadaşım var. Bu arkadaşımı çok sevsem de zaman zaman bazı davranışları gerçekten çocukça geliyor. Bu davranışların bana bir zararı yok, kendine yapıyor sadece. Görmezden gelsem de bazen gerçekten sinir olabiliyorum. Dediğim gibi kendi kendine yaptığı şeyler olduğundan gidip uyaracak bir durumum da olmuyor. Onu da benden farklı ve olduğu gibi kabul etme gayretinde oluyorum.
Geçen bu düşüncemi psikoloji okuyan bir arkadaşımla paylaştım. Sonrasında da kendimi çok kötü hissettim. Bu arkadaşım hakkında böyle düşünmek bile beni üzdü ancak gerçekten bazen ne yapıyor ya bu diyebiliyorum, anlattığım psikoloji okuyan arkadaşım da benim diğer hiçbir arkadaşımı tanımıyor. Ama ben yine de kötü hissediyorum. Hatta bu arkadaşıma sonra akşamına “yanlış anlamadın değil mi sadece kendimde sırun mu var bu normal mi diye sormak için sana anlattım” dedim, o da bana “rahat ol onlar en nihayetinde senin arkadaşın, iyi de kötü de olsanız ben sonuçta dahil değilim” diye. Çok da haklıydı.

Sadece bir arkadaşımdan örnek vermiş olsam da zaman zaman başka arkadaşlarımla alakalı da aynı düşünceleri yaşayabiliyorum. Ama bana hep en yakınımsa ya da yakın gördüğüm biriyse her şeyim uyuşmalı, hakkında hiç kötü düşünmemeliydim gibi geliyordu. Arkadaşlık tecrübeleri benden daha iyi olanlara sorum da bu: bu büyümek mi, yoksa anormal bir durum mu?

Anormal bir durum yok ki burada. Zaman zaman herkes hem ailesi için hem arkadaşları için böyle düşünceye girebiliyor

Lirosa .!.:

Anormal bir durum yok ki burada. Zaman zaman herkes hem ailesi için hem arkadaşları için böyle düşünceye girebiliyor

Genişletmek için tıkla...

Ne bileyim. Kendimi iki yüzlü biri gibi hissettim. Benim hakkımda birileri böyle düşünse üzülür müydüm’ü düşündüm

Bu mükemmelliyetçi olmak eğer tüm alanlarda böyle iseniz anormal değil .Zararı da var faydası da var .Zararı şu sizi yorar çok yorar .Faydası şu hırs yaptırır azimli rekabetçi olursunuz hayattan kolay kopmazsiniz iyi yerlerde olursunuz mantıklı olursunuz ..Kimseyi hareketleri anlamında düzeltemezsiniz bu huyunuzu işe egitime yönlendirin çevre sonraki iş.O zaman faydasını görürsünüz.Sonra biraz daha rahat olmayı öğrenin bazen oda güzel birde fazla detayda boğulmayin.

garciaas .!.:

Bu mükemmelliyetçi olmak eğer tüm alanlarda böyle iseniz anormal değil .Zararı da var faydası da var .Zararı şu sizi yorar çok yorar .Faydası şu hırs yaptırır azimli rekabetçi olursunuz hayattan kolay kopmazsiniz iyi yerlerde olursunuz mantıklı olursunuz ..Kimseyi hareketleri anlamında düzeltemezsiniz bu huyunuzu işe egitime yönlendirin çevre sonraki iş.O zaman faydasını görürsünüz.Sonra biraz daha rahat olmayı öğrenin bazen oda güzel birde fazla detayda boğulmayin.

Genişletmek için tıkla...

Evet mükemmelliyetçi biriyim

Bende öyleydim artık çok değilim böyle daha iyi

Anormal bir durum yok sürekli yaşadığım bir durum . İlişkiler bitmek üzere kurulur ergenlik dönemi başlayan bütün arkadasliklar yürümek zorunda değil. Bir süre sonra kopacak bir sebep mutlaka çıkıyor. Sıkma canını. Öyle hissediyorsan öyledir kurcalama kendini kimse yanlış hissedemez.

En sevdiklerimiz, ailemiz, arkadaşlarımız hakkında haklı da olsak bazen rahatsız edici, karanlık, bazen anlık çarpıp kaçan düşünceler görünür olsaydı, zihinlerimizi okuyabilseydik kimse kimsenin yüzüne bakmazdı.
Bence çok insani bunlar. Asıl soru aynı kusurları biz taşıyorken kendimizde yakalayabiliyor muyuz?
Çuvaldızı kendimize batırabiliyor muyuz?
Geçen arkadaşım böyle yaptı eleştirdim. Bugün aynı şeyi ben yaptım diyebiliyorsa insan, içinde yaptığı eleştirilerin dozunu ayarlayabiliyordur.

Misk kedisi .!.:

En sevdiklerimiz, ailemiz, arkadaşlarımız hakkında haklı da olsak bazen rahatsız edici, karanlık, bazen anlık çarpıp kaçan düşünceler görünür olsaydı, zihinlerimizi okuyabilseydik kimse kimsenin yüzüne bakmazdı.
Bence çok insani bunlar. Asıl soru aynı kusurları biz taşıyorken kendimizde yakalayabiliyor muyuz?
Çuvaldızı kendimize batırabiliyor muyuz?
Geçen arkadaşım böyle yaptı eleştirdim. Bugün aynı şeyi ben yaptım diyebiliyorsa insan, içinde yaptığı eleştirilerin dozunu ayarlayabiliyordur.

Genişletmek için tıkla...

Ne güzel demişsiniz. Evet ben kendimi aşırı sık eleştiren çok kötü viri olduğumu düşünen biriyim.

Zaren .!.:

Kusursuz insan diye bir şey yok önce bunu kabul edelim. Yaşam tarzı, kararları absürt değilse yani toplumun ahlak ve saygı kurallarını aşmıyor ve size bir zararı yoksa bunu değiştiremezsiniz veya öyle bir lüksünüz yok.

Bir arkadaşım mesela çok ağır başlıdır, diğerinde kurt kaynar bıcır bıcır bir şey. Birisiyle oturup bir konuyu ciddi ele alırız, fikir beyan ederiz konuşmalar daha oturaklıdır. Diğeri ise hayatı aşırı pozitif yaşar, üzüldüğün bir konuda bile gülecek bir mizah bulur, kaliteli espri yapar vs. Hani konuya gerçekçi bir çözüm bulmaz ama enerjisini aktarır ve o an, o konudan uzaklaşıp rahatladığımı hissederim.

Kendini bilen her normal insan, aslında bir eksik parçamızı tamamlıyor. Onlardan aynı bizim gibi olmasını bekleyemeyiz veya istediğimiz gibi olmasını.

Hı arkadaş seçimi elbet yaparız. Ama kusursuz arkadaş bulamayız. Bir gün üçümüz bir film izliyoruz. Filmdeki adam, sokakta bir çiçekçiden bir buket çiçek aldı ve koşarak kadına verdi, sahne çok duygu yüklüydü. Ağırbaşlı arkadaşımla biz çok duygulandık diğerinin yorumu ise " Bunu biz yapsak çiçekçi, hoooo brooooo beleşci köpek der bir postada dayak yeriz" oldu yani biz "ay ne romantik" derken o başka penceren bakmış

Genişletmek için tıkla...

Ben zaten böyle farklılıklara değil de ne bileyim her insanda bana gelen bazı tuhaf davranışlara içimden verdiğim tepkiyi anormal mi bulmalıyımı sordum, şok teşekkürler

bengokyuzunututamam .!.:

Ne güzel demişsiniz. Evet ben kendimi aşırı sık eleştiren çok kötü viri olduğumu düşünen biriyim.

Genişletmek için tıkla...

Buraya konu açmanızdan belli
kendinizle ilgili farkındalığınız var.

Kendinizi eleştirmeniz ve
kötülemeniz daha büyük bir sorun.
Belki mükemmeliyetçi ebeveynlerle büyüdünüz ve sevilmenin en kolay yolu hatasız olmak sizin için bilemiyorum.
Bu konuyu düşünün derim.

Bu arkadaşlarınızla ilgili tutumunuza da yansıyor. Çocuksu davranan, şımarık davranan, rahat davranan insanlar size zararı olmadığı halde batıyor ve ayıplıyorsanız durumu tersine okuyoruz.
Bunu yapmaya sizin de ihtiyacınız var demek ki. Kendinize izin vermediğiniz için başkası yapınca tuhaf geliyor.
Ve hayatınızda olup olmamasını sorguluyorsunuz çünkü; kendiniz için koyduğunuz, dengede durmanız gereken çıta çok yüksek olduğu için; etrafınızdaki insanlar buna uyumlu davranmadığında o standarda ihanet etmiş gibi hissediyor olabilirsiniz.
Bu çıkarımlar size birebir uymayabilir. Ama net olarak söyleyebilirim bunların muhasebesini yapmak büyümekle ilgili. Ve iç dünyanıza dair yapabileceğiniz sağlıklı bir egzersiz.

Kulubun1uyesi .!.:

Anormal bir durum yok sürekli yaşadığım bir durum . İlişkiler bitmek üzere kurulur ergenlik dönemi başlayan bütün arkadasliklar yürümek zorunda değil. Bir süre sonra kopacak bir sebep mutlaka çıkıyor. Sıkma canını. Öyle hissediyorsan öyledir kurcalama kendini kimse yanlış hissedemez.

Genişletmek için tıkla...

Elbette öyle de ben bunu neredeyse tüm arkadaşlarım için çok kısa sürse de hissediyorum. Hepsiyle ilişkim bitemez ki

Misk kedisi .!.:

Buraya konu açmanızdan belli
kendinizle ilgili farkındalığınız var.

Kendinizi eleştirmeniz ve
kötülemeniz daha büyük bir sorun.
Belki mükemmeliyetçi ebeveynlerle büyüdünüz ve sevilmenin en kolay yolu hatasız olmak sizin için bilemiyorum.
Bu konuyu düşünün derim.

Bu arkadaşlarınızla ilgili tutumunuza da yansıyor. Çocuksu davranan, şımarık davranan, rahat davranan insanlar size zararı olmadığı halde batıyor ve ayıplıyorsanız durumu tersine okuyoruz.
Bunu yapmaya sizin de ihtiyacınız var demek ki. Kendinize izin vermediğiniz için başkası yapınca tuhaf geliyor.
Ve hayatınızda olup olmamasını sorguluyorsunuz çünkü; kendiniz için koyduğunuz, dengede durmanız gereken çıta çok yüksek olduğu için; etrafınızdaki insanlar buna uyumlu davranmadığında o standarda ihanet etmiş gibi hissediyor olabilirsiniz.
Bu çıkarımlar size birebir uymayabilir. Ama net olarak söyleyebilirim bunların muhasebesini yapmak büyümekle ilgili. Ve iç dünyanıza dair yapabileceğiniz sağlıklı bir egzersiz.

Genişletmek için tıkla...

aslında mükemmelliyetçi biriyim ama etrafımdaki insanların farklılıklarını göz önüne alırım ve onunla ilgili davranırım. Örneğin; dert dinleyecek arkadaşım farklıdır, ciddi duracağımız, eğleneceğimiz, çok dağıtacağım arkadaşlarım farklıdır. Hepsinden başka şeyler bulurum. Benim demek istediğim şu gibi bir şey, geçen bir arkadaşım bir date’e çıktı, kız grubuna da bir şeyler yazdı, kız çocuğu uzun zamandır seviyor ve bayağı anlatıyor, sen sevdin bu çocuğu diyince de öyle demeyin utanıyorummmm falan yazıp kendini naza çekmeye başladı. yani ben sinir oldum hiç muhabbete katılmadım ilgi çekmeye çalıştığını düşündüğüm için. sevmiyorum böyle net olmayan davranışları. Bu ve bunun gibi şeyler.

Dediklerinizi de dikkate alacağım. Elbette kendimde de eksik gördüğüm şeyler vardır, olacaktır da. Ama sanırım zaman zaman böyle şeyler düşünmek çok da anormal değil. Çünkü herkes yaşıyormuş okuduğum kadarıyla