sizce bu büyümek mi yoksa gerçekten yanlış mı düşünüyorum

Kendimle iç hesaplarımın olduğu bir dönemdeyim. Etrafımda çok tecrübeli insan olmadığından buraya yazmak istedim. Derdimi burada paylaşmayı çok seviyorum.

Ben zaman zaman hayatımdaki tüm arkadaşlarımdan anlık nefret edebiliyorum. Yaptıkları bir hareket bana iğreti gelebiliyor. İstemsizce içimden “off bu da ne yaptı” diye geçiriveriyorum. Ama bu anlık oluyor, sonra hemen unutup o arkadaşlarıma karşı kendimi suçlu hissediyorum. Hatta en özelinde çok yakın bir arkadaşım var. Bu arkadaşımı çok sevsem de zaman zaman bazı davranışları gerçekten çocukça geliyor. Bu davranışların bana bir zararı yok, kendine yapıyor sadece. Görmezden gelsem de bazen gerçekten sinir olabiliyorum. Dediğim gibi kendi kendine yaptığı şeyler olduğundan gidip uyaracak bir durumum da olmuyor. Onu da benden farklı ve olduğu gibi kabul etme gayretinde oluyorum.
Geçen bu düşüncemi psikoloji okuyan bir arkadaşımla paylaştım. Sonrasında da kendimi çok kötü hissettim. Bu arkadaşım hakkında böyle düşünmek bile beni üzdü ancak gerçekten bazen ne yapıyor ya bu diyebiliyorum, anlattığım psikoloji okuyan arkadaşım da benim diğer hiçbir arkadaşımı tanımıyor. Ama ben yine de kötü hissediyorum. Hatta bu arkadaşıma sonra akşamına “yanlış anlamadın değil mi sadece kendimde sırun mu var bu normal mi diye sormak için sana anlattım” dedim, o da bana “rahat ol onlar en nihayetinde senin arkadaşın, iyi de kötü de olsanız ben sonuçta dahil değilim” diye. Çok da haklıydı.

Sadece bir arkadaşımdan örnek vermiş olsam da zaman zaman başka arkadaşlarımla alakalı da aynı düşünceleri yaşayabiliyorum. Ama bana hep en yakınımsa ya da yakın gördüğüm biriyse her şeyim uyuşmalı, hakkında hiç kötü düşünmemeliydim gibi geliyordu. Arkadaşlık tecrübeleri benden daha iyi olanlara sorum da bu: bu büyümek mi, yoksa anormal bir durum mu?

Anormal bir durum yok ki burada. Zaman zaman herkes hem ailesi için hem arkadaşları için böyle düşünceye girebiliyor

Lirosa .!.:

Anormal bir durum yok ki burada. Zaman zaman herkes hem ailesi için hem arkadaşları için böyle düşünceye girebiliyor

Genişletmek için tıkla...

Ne bileyim. Kendimi iki yüzlü biri gibi hissettim. Benim hakkımda birileri böyle düşünse üzülür müydüm’ü düşündüm

Bu mükemmelliyetçi olmak eğer tüm alanlarda böyle iseniz anormal değil .Zararı da var faydası da var .Zararı şu sizi yorar çok yorar .Faydası şu hırs yaptırır azimli rekabetçi olursunuz hayattan kolay kopmazsiniz iyi yerlerde olursunuz mantıklı olursunuz ..Kimseyi hareketleri anlamında düzeltemezsiniz bu huyunuzu işe egitime yönlendirin çevre sonraki iş.O zaman faydasını görürsünüz.Sonra biraz daha rahat olmayı öğrenin bazen oda güzel birde fazla detayda boğulmayin.

garciaas .!.:

Bu mükemmelliyetçi olmak eğer tüm alanlarda böyle iseniz anormal değil .Zararı da var faydası da var .Zararı şu sizi yorar çok yorar .Faydası şu hırs yaptırır azimli rekabetçi olursunuz hayattan kolay kopmazsiniz iyi yerlerde olursunuz mantıklı olursunuz ..Kimseyi hareketleri anlamında düzeltemezsiniz bu huyunuzu işe egitime yönlendirin çevre sonraki iş.O zaman faydasını görürsünüz.Sonra biraz daha rahat olmayı öğrenin bazen oda güzel birde fazla detayda boğulmayin.

Genişletmek için tıkla...

Evet mükemmelliyetçi biriyim

Bende öyleydim artık çok değilim böyle daha iyi

Anormal bir durum yok sürekli yaşadığım bir durum . İlişkiler bitmek üzere kurulur ergenlik dönemi başlayan bütün arkadasliklar yürümek zorunda değil. Bir süre sonra kopacak bir sebep mutlaka çıkıyor. Sıkma canını. Öyle hissediyorsan öyledir kurcalama kendini kimse yanlış hissedemez.

En sevdiklerimiz, ailemiz, arkadaşlarımız hakkında haklı da olsak bazen rahatsız edici, karanlık, bazen anlık çarpıp kaçan düşünceler görünür olsaydı, zihinlerimizi okuyabilseydik kimse kimsenin yüzüne bakmazdı.
Bence çok insani bunlar. Asıl soru aynı kusurları biz taşıyorken kendimizde yakalayabiliyor muyuz?
Çuvaldızı kendimize batırabiliyor muyuz?
Geçen arkadaşım böyle yaptı eleştirdim. Bugün aynı şeyi ben yaptım diyebiliyorsa insan, içinde yaptığı eleştirilerin dozunu ayarlayabiliyordur.