siz olsanız..??

yenGEnC .!.:

kızlar,siz olsanız..
sevgilinizle bitirme kararı almış olsanız ama
o hafta çocuğun mezuniyet partisi olsa ve iki hafta sonra da finalleriniz başlıyacak olsa

*tüm arkadaşlarıyla güzel bir anı olacak mezuniyet partisine,hatta kep atma törenine bile gitmeyeceğini ve üniversitenin son haftalarının buruk yaşayacağını
*Ve zaten kritik olan sınavlarını eğer veremezse okulunun uzayacağını bilseniz
üstelik bikaç gün sonra birinci senenizi kutlayacak olsanız...

Yine de kararınızı ona açar ve ayrılmakta diretir miydiniz,
yoksa son günlerinin içine etmemek için bu düşüncenizi kendinize saklar,ayrılık düşüncesinin bir sonraki gün yüzüne çıkışına kadar bekler miydiniz???

öte yandan büyük bir kavganız ve hala sevginizde azalma olmasa bile onunla devam etmeyeceğine artık eminseniz
ama mayısta finaller haziranda bütünleme temmuzda KPSS vs vs...ayrılık için uygun zamanın asla olmayacağının da bilincinde olsanız...
siz ne yapardınız????

Genişletmek için tıkla...

Karşımdaki insana verdiğim değer ile eş değerdir bu soruların cevabı.
Eğer hala seviyorsam, ne olursa olsun karşımdakinin incinmesini, bu derece kötü zaman geçirmesini istemezdim.
Hani hep deriz ya "sevgi fedakarlıktır" işte tamda bu demek istediğim.
Onun mutluluğu için, kendi mutluluğumdan fedakarlık edebilirim...
Ortada bir çırpıda silinip atılacak bir ilişki yok anladığım kadarıyla, 1 sene oluyormuş dediğine göre...
Biraz daha mücadele etseniz, farklı pencerelerden bakmaya çalışsanız...

Yani ilişkiyi bitirmek yerine, birşeylerin düzelmesi için çabalasanız daha doğru olmaz mı?
Hakkınızda hayırlısı olsun...

yenGEnC .!.:

Cevaplarınız için çok teşekkür ederim...Gerçekten değer verdiğim bi insan,bazen sabrının sınırlarını zorlasam da bana anlayış gösterir,tabii ben de anlayış gösteririrm,okul-iş-takım üçgeninde koşarken beni ihmal ettiğinde tripler atmam,sevdiği kız arkadaşlarını evimde bile ağırlarım,kıskançlık krizlerim yoktur...Aslında öyle büyük bi kavgamız da yok,sadece onla olmayacağına artık eminim.Çünkü dünyaya tamamen bambaşka bi gözle bakıyoruz.Ne ben onun istediği kadınım ne o benim hayatımı geçirmek isteyeceğim insan...en basitinden gece aşersem de dışarı çıkması gerekse mantıklı cümleler kurarak beni ikna edecek bi insan.Buna nerden kanaat getirdim?
Gece açım dediğimde bi paket hazır çorbayı bile diller dökerek,artık yapsa da bi kıymeti olmadığında yaptırabilmiştim beyefendiye (benim elim yok mu? var tabii ama yabancı birinin üstelik tek yaşamadığı evinin mutfağında gece gece yemek yapmak,hoşuma giden bir durum değil) aşerme meselesine dönersek..ben bulamayacağını bilmesine rağmen aramaya çıkmasını isterdim...
Benim gibi ince düşünmeyen bi insan,tüm hayatımı birşeyler yapar diye heveslenip yapmadığında üzülmekle geçirmek istemiyorum...Benim hayalini kurup 'kesin yapmıştır' dediğim şeyin onun aklının ucundan bile geçmediğini öğrenince deli oluyorum...
Hiçbir özel gün umrunda değil..ona göre herşey gereksiz..
Onun açısından bakacak olursak
O her zaman arkasını toplayacak,hamarat,titiz bir kadın istemiştir.Bunu bana defalarca dile getirdi,ama ben öyle bir insan değilim...
Zaten istesem de onun kadar titiz olamam.Sevgili olarak en romantik anlarımızdan birinde 'ne düşünüyosun?' diye sorduğumda..hani seni ve benzeri yanıt beklerken 'bilmemkimdeydi bulaşık sırası,yine toplamamıştır oooff' diyen bi insan :))

Öte yandan ailelerimiz çooooook farklı,o türkiyenin bi ucunda ben aksi yöndeki ucunda,adetlerimizden aile içindeki muhabbetlerimiz bile bambaşka...Bana olağan gelen pekçok şey ona göre tamamen benim hayal ürünüm.ailemle ilgili güzel birşeyden bahsettiğimde 'o öyle değildir,sen öyle görmek istediğin için öyle görüyorsundur' dediği olmuştur...Çokça da karamsar biri zaten,oysa ben çok pozitifimdir..He bi de kronik ve psikolojik rahatsızlıkları var ve devamlı hasta olan bi insan.Üstüne düşsen günlerce iyileşmez,üstüne düşmediğin zamanlarda da ilgilenmiyosun diye trip atar..bu arada kendisi iyi günümde yüzümü daha çok güldürmese de kötü olduğumda çok üstüme düşer,regl sancılarımda karnıma masajlar yapar,ayağım üşüdüğünde eline alıp ovalar daha neler neler...

Böyle işte,benim fikrim kesin...Bugün olmazsa başka zaman biz nasolsa ayrılacağız,yani devam etmesi hem onu hem beni üzer...
Ama konuşmak için doğru zaman yok bi türlü...İşin içinden çıkamadığım için sizlere bi sormak istedim..Tekrar teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

harmoni_ .!.:

bundan 1 yıl önde aynen bu anlattıklarını birebir yaşamış bir insanım. benimle çok ilgilenirdi ama hayattan beklentilere gelecek mevzusuna gelince olay aramızda mesafeler fersah fersahtı. benim için aile çocuklar sorumluluklar çok önemliydi o ise aynı senin dediğin gibi çok hayal ürünü şeylermiş gibi karşılardı bu durumu. ailelerimiz birbirinden çok farklıydı. evet sevgiliyken herşey çok güzeldir ama şu bir gerçek ki ileride evlenince işler değişecek bu kadar farklılık ayan beyan ortadayken mutlu olmayacaktım. ve düşünüp ayrılık kararını aldım. onun da tıpkı senin sevgilin gibi bir sürü önemli atlama noktası vardı önünde. kpss ye girip atanana kadar bekledim kaldı ki bu süreç tam 8 ay sürdü. bir türlü ayrılalım demeye dilim varmadı. çünkü her ne kadar ayrılmak istiyor olsan da sevgin var saygın var en önemlisi hatır var onca yıllık. sabrediyorsun bir şekilde.. şimdi çok daha mutluyum geriye dönüp baktığımda tek düşündüğüm şey iyi ki.. çünkü ne onun hayatını kötü etkileyecek kötü anılar bıraktım ona ne de kendimi hırpaladım.

şimdi onun da sevgilisi varmış çok mutluymuş.. en az yarayla atlattık ikimiz de...

neden anlattım bunu sana, mezuniyet, finaller, kpss bunlar insanların hayatlarında -maalesef- önemli noktalar neredeyse tüm ömrün boyunca hatırlayacağı şeyler. oralarda kötü izler bırakma sakın. herşeyden önce vicdanın asla rahat bırakmaz seni.. yıllar sonra her mezuniyetini hatırladığında lanet olsun demesi mi daha iyi yoksa allah ondan razı olsun en azından sabretti demesi mi...

çok konuştum farkındayım ama problemler bu derece benzer olunca yazmadan edemedim. umarım kararını alırken çok iyi düşünmüşsündür ve bir ömür çookk mutlu olursunuz ikiniz de ama beraber ama ayrı...

Genişletmek için tıkla...