Ne diyebilirimki arkadaşım yani bu kadar olur bende seninle aynı şeyleri yaşıyorum. Ve seni az çok anlayabiliyorum. Ama bu sorumsuzluk bu vurdumduymazlık beni delirtiyor. Fakat bir çare bulamadım. Güzelce konuşuyorum olmuyor, kavga ediyorum olmuyor. En son dün tehdit ettimde; Allaha şükür akşam yarım saat çıkıp tekrar eve geldide, iki haftadır ilk defa bizimle akşam yemeği yedi. Benim ailemde uzakta gurbetteyim. Onlar üzülmesin diye bir şey söyleyemiyorum. Ama canıma tak dedi artık. Nereye kadar gider ne olacak bu ilişki bilmiyorum. Allah bizim ve bizim durumumuzda olanların yardımcısı olsun. Çok kötü bir durum çünkü; evlilik emek ister, paylaşım ister, eşlerin aynı yastığa beraber baş koyup, iyi günde ve kötü günde eşlerin omuz omuza bir birine destek olması gerekir ama bunları tek taraf yapıpta diğer taraf oralı bile olmayınca; işte o zaman ne sevgi ne saygı kalıyor nede evliliğin anlamı