Canım sıkıldı . Hayatım boyunca annem babam erkek kardeşimi kayırdı durdu. Artk kabullendim yaş 30 u geçti çünkü bu insanların zihniyetinin adla değişmeyeceğine ikna oldum ve canım acımıyordu.. neyse geçen hafta kardeşim de erkek yeğenimle , dedemlere geldi, bende , kızımla. Soyadımız ışık diyelim , orada dedem babam amcam erkek kardeşim ve oğlu hep birlikte foto cekılmek istediler sonra kardeşim tutup dedi ki, bu ailedeki en kucuk ışık benim oğlum. Yani biz eşimin ailesinden oluyoruz sanırım buna çıkıyor. Yanlış anlaşılmasın yeğenimi çok seviyorum onun için canımı veririm ama neden hep bu ayrım ??? Kızım bile anladı odadan çıktı gitti. Yanş el kadar çocukları bile cinsiyetine göre mi seçeceğiz seveceğiz? O an bişey söylemek istemedim çünkü dedem kalp krizi geçirmişti yakında , bi sıkıntı olsa direk bana yıkarlar, zaten kız olmak gibi bi defom var. Daha sonra da kardeşimle konuşma fırsatım olmadı , telefonda da ne kadar konuşulur bilmiyorum babamla bu konuyu konuşmaya kalksam , beni öldürün de kurtulun zaten hastayım ben ölmüşüm , hep aynı . Sorun çözme gibi bir yaklaşımı bana karşı yok . Benim annem babam zaten aman bizden uzak dur. Biz canımız sıkılırsa gidip gelecek yerimiz olsun modundalar.
Aslında kardeşim haksız da değil , bu tavırları ile kaybettiler beni , diyeceksiniz sen zaten kızsın umurlarında değil. Olmasın . İçimi dökmek istedim sadece. İşin üzücü tarafı , erkek sevdasına . binlerce küstürülmüş kaybedilmiş kız çocuğu var bu ülkede ..
konuşsam ne değişecek ? İçimi dökmek istedim sadece ..
Aslında kardeşim haksız da değil , bu tavırları ile kaybettiler beni , diyeceksiniz sen zaten kızsın umurlarında değil. Olmasın . İçimi dökmek istedim sadece. İşin üzücü tarafı , erkek sevdasına . binlerce küstürülmüş kaybedilmiş kız çocuğu var bu ülkede ..
konuşsam ne değişecek ? İçimi dökmek istedim sadece ..