İşi gücü parası olmayan hanımlar bile dayakçı adamı çekmiyor çocuğunu ezdirmeyip boşanıyor. temizliğe, gündeliğe, zeytine falan gidiyor da siz neyden korkuyorsunuz. İsterseniz okul müdürü olun kalbinizde cesaret yoksa cebinizdeki de işe yaramaz, evim yok arabam yok. Yok da yok bi bahane bulusunuz. Kalmak istiyorsanız kalın. Ama çocuğu bahane etmeyin. Herkes annesini döven bi baba ister zaten dimi ayrılmanızı istemez asla.
.şuan çocuk anlamıyor ama ilerde anlayınca iyiki diyecek. Benim babam da yalancı, düzenbazın tekiydi, annemi aldatıyordu, 3 haftada bir eve geliyor du. Eve gelince herşeyi alıyordu. Bu yüzden babamı daha çok seviyorduk çocuk aklı işte. Anneme niye almıyorsun diye ağlıyorduk ki nerden bilelim babam para bırakmıyormuş eve, annem normalde bize bişey belli etmemeye çalışırdı ama o da yoruldu artık koydu babamın bıraktığı parayı önümüze çıkardı faturaları güzelce anlattı bu buraya bu buraya diye elde kalan 50 tl buda pazar parası. Sonra babamın 3 haftada 1 gelip bize yedirdiği hamburger boğazımızdan geçmedi. Bunu yemeyip parasını anneme vermesini istiyorduk ama söyleyemiyorduk da. Babamın aldığı oyuncakları mahallede satıyorduk annem gizlice komşuya temizliğe gidince yardım ediyorduk. babamı seviyordum ama gerçek yüzünü gördüm 3ncü sınıftan beri babamı görmüyorum, görmek te istediğimi sanmıyorum. İnsan şiddete meyilli birini bırakın aile içinde, çevresinde bile istemez kan bağı olması iğrenç bi kişiliği sevmesini sağlamaz, sadece boyun eğer. Anlayışta çocuğu süründürür. Yakın zaman da da öğretmenliğe ara vermeyi düşünüp bi psikoloğa gidin, insan olduğunuzu hatırlayınca devam edersiniz. Öz benliğinizi kaybetmiş gibisiniz biraz.