Merhabalar
Anne olmayı çok isteyen ve sorun yaşamadan hamile kalanlardanım. Hamileliğim boyunca kontrolleri kaçırmadan ilaçları aksatmadan kullandım. Çalıştığım için doğum sonrası izin hakkım kalsın diye 34.haftaya kadar çalıştım. Duygularım her hamile gibi karışıyor çok hüzünlenip çok ağlayabiliyordum.
Doktorum kemik yapımın müsait olmadığını söyleyip, sezeryan doğum olmalısın dediği zaman çok üzülmüştüm. Bunu son zamanlarda duymak sinirimi bozmuştu. Destek beklerken ailemden , özellikle kayınvalide taraflarından değişik kelimeler işitince daha çok moralim bozulmuştu. Doğuma 1 hafta kala neredeyse başka bir hastaneye gidip muayene olmam gerektiğini her seferinde dile getirip beni iyice üzdüler. Eşim önce bunlara inanıp değişik davrandı bana sonrasında mantıklı olanın doktorun dediğini anlatıp açıklık getirdim.
Doğum çok güzel geçti. Bebeğim ve ben hiç sorun yaşamadan çıktık hastaneden. Eşim mutlu ben bi o kadar..
1 hafta sonra ayağımda uyuşma oldu ve gittikçe yukarı doğru geldi. Lavabo ihtiyacımı gideremez oldum çünkü belden aşağı her yerim uyumuş hissizdi. Doktorumu aradım nadiren olur dedi. Karnım şişmişti çünkü küçük abdestimi yapamıyordum. Doktoruma gittim sonda ile boşaltım yaptı olursa tekrar sıcak su ile masaj yap gelir dedi.
2 gün sonra şikayetlerim daha şiddetlendi ve yürüyemez oldum. Çektiğim ağrı da çok kötüydü. Sütlerim dolup taşarken ambulansla acile kaldırıldım. Moralim bozuk ağlamaktan psikolojim bozulmuştu. Bi yandn bebeğimdeydi aklım. Diğer yandan ise bana ne olduğunu bulmaya çalışıyorlardı.Mr, tomografi, kan testleri, doktor muayeneleri bitmedi.Tam 1.5 ay hastanede kalarak neyim olduğunu bulmaya çalıştılar
İlk bir hafta uyuşma var die kortizon verdiler. Kabul etmek istemedik fakat doktor ikna edip tedavi hakkında ikna etti. Sonra Gata'ya gittik. Bir dizi testler devam etti. Belimden sıvı bile alındı fakat bişey bulamıyorlardı.
En sonunda Prof.bir hekim ( isim veremiyorum) bir Mr da bişey gördü ve tekrar çektirdi.
Ben bunlar yaşanırken evimden ve en önemlisi bebeğimden uzaktaydım. Her gün bi test yapıldığı için sütümü sağıp atmak zorunda kalıyordum.
Sonra anlaşıldı ki pelvis kemiğim iki yerinden kırılmıştı. Tam 1.5 ay kırıkmış fakat hiçbir doktor anlayamamıştı.
Ameliyat edemiyorlardı çünkü kaynamaya başlamıştı.
Eve gönderdiler fakat 1 ay dümdüz yatmam gerekiyordu.
Kızıma kavuşacağım için ne olursa olsun çok seviniyordum.
75 kilodan 50 kiloya düştüm.2 aydır sonda ile duruyor ve büyük tuvaletimi bile hissedemediğim için yardımlarla yapıyordum. Uyku deseniz ağrılardan yoktu.
Kemikler kaynadı fakat ödemler oluştuğu için tekrar kortizon verdiler. % 50 oranında düzeldim ve ayağa kalktım. Sağ bacağım sorunsuz fakat sol bileğim hala uyuşuk. Ayrıca tuvalet sorunum da devam ediyor. Şu an fizik tedavi ile düzelmeye çalışıyorum.
Kızım için..
Nasıl oldu bilmiyorum, doktorlarda çözemiyor..
Hanımlar lütfen okuyun. Herkes bilinçlensin istiyorum. Bilinmeyen daha doğrusu bulunamayan bir durumdayım . belirtileri yazdım. Siz ya da çevreniz Allah korusun bunları yaşamasın.
Allah acil sifalar versin.o kotu gunleri gormemise cevirsin,esinden bebeginden yuzunu guldursun insallah.
