ahhh ağlattın beniGuya yurt dışına ratile geldim.ama bakın bu saatte buraya yaziyorum.disarda gezdikce hep hamile ve yani dogan bebekler görüyorum.aglamamak icinnzor turuyorum kendimi.ve icimde öyle bi boşluk var ki...bir an önce bu boşluğun kapanmasını istiyorum.ve hep dua ediyorum baska hicbirsey gelmiyo elimden ve hicbirseye gücümün yetmedigini ve ne kadar aciz oldugumuzu farkediyorum.ins Rabbim bu hüznümü öteki tarafta sevince dönüştürür diyorum.Herkesin evladını cennetlik olamaz ama ben eminim kizimdan kesin iyi bi yerde diyorum.ve bu dünyada yasayamadigim haysl ettiklerimi su anda aglayarak dusunmemin karşılığını almayı umuyorum.çünkü yaşadığımız cok zor bi durum hem de cok cok zor.baska anneler dogumundan bahsederken ben yutkunuyorum.hamile gorunce ic cekiyorum.diger anneler sorunsuz bebegini kucağına alip eve dönüyor ve yine de lohusa deprasyonu geciriyo.peki biz boş beşiği görüp ne gecirelim acaba.diger anneler sütü artsın diye biseyler yiyo ama biz sütümüz kurusun diye ilac ictik.diger anneler babasi bebege bakmiyo diye soylenirken biz kocalarimizin baska bebegi sevmesine ve bakmasına kiriliyoruz ve üzülüyoruz.diger anneler bebek kiyafetleri yikamaktan usanip soyleniyorken biz evdeki bebek tulumlarina o minnacık zibinlara bakıp saatlerce ağlıyoruz.kimse bilmez icimizde ne fırtınalar koptuğunu.herkese göre basit gelebilir ama bwnim icimde derin bir yara.her yerde hamile....her yerde bebek.... her yerde bebegim....her yerde kızım....her yerde acı....her yerde hüzün....her yerde gözyaşı...heryerde hayallerim....ve her yerde yasanmamisliklarim....eger Rabbim boyle zor bir imtihan vermisse elbette mükafatı da fazladır deyip her an her zaman dua ediyorum iste...tek elimden gelen bu.
