O yürek acısı hep kalıcak bizimle canimm.İlk bebegimi 20+0 da kaybetmiştim. Şimdi ikinci hamileliğim 20+0 bugün.. ne kadar büyükmüş meleğim yüregime birsey oturdu gitmiyor seni çok özledim kızım...
Geçmiyor malesef cnm bu aci.. Bende 4 buçuk aylık kaybettim kızımı, oğlum 4 buçuk aylık olunca icim cok tuhaf oldu, cok yaşadım kaybetme korkusu..İlk bebegimi 20+0 da kaybetmiştim. Şimdi ikinci hamileliğim 20+0 bugün.. ne kadar büyükmüş meleğim yüregime birsey oturdu gitmiyor seni çok özledim kızım...
Sağlık sıhhatle kavuşmak nasip etsin biz size duacıyız sizlerde isteyenlere duanızı eksik etmeyin Allah korusun saklasın hepinizi ve bebeklerinizi inşallahİlk bebegimi 20+0 da kaybetmiştim. Şimdi ikinci hamileliğim 20+0 bugün.. ne kadar büyükmüş meleğim yüregime birsey oturdu gitmiyor seni çok özledim kızım...
Rabbim sana sabırlarin en büyüğünü versin ne güzel yazmışsın dayanamadım gözyaşlarına boğuldumMeğer tüm yolculuklarım sanaymış; hep istediğim, hep beklediğimdin. Seninle tamamlanmıştım. Seninle tutunmuştum hayata ve hayatımı sana adamaya hazırdım.
Varlığını öğrendiğim gün dün gibi aklımda; çığlıklarla, sevinç gözyaşlarıyla zıplamalarım..
Tedaviye bile gerek duymadan istediğimiz en doğru zamanda gelmiştin annene. Ve anneni hiç üzmedin sen. Ama annen seni koruyamadı. Benim en büyük şansım sen, senin şanssızlığın ise beni anne olarak seçmendi..
hep seni hayal ettim; ultrasyonda elini emişin ne güzeldi.. doğdugunda da öyle emecektin elini, uyumanı, uyanmanı, ağlamanı, bakışlarını, gülüşünü, yıkanışını, tv sehpasının üzerine tırmanmanı hayal ettim. seninle güçlüydüm ben, artık düşmem sanıyordum; düştüm.. Her günüm seni koruyamadığm, zorda olduğunu farkedemediğim için keşkeler ve vicdan azabıyla geçiyor. hayattaki tek amacım sendin, tek görevim sana bakmaktı, bakamadım.. hayattaki en büyük imtihanımda sınıfta kaldım.. ilk gün sandımki içimin acısı herkesi yakacak, şimdi içimin acısı içime bile sığmıyor. kimse anlamadı beni, farazi tesselli cümleleri.. dediler ki dünyanın sonu değil, benım ıcın dünyanın sonuydu. dediler ki ya sana birşey olsaydı! olsaydı annem.. baban büyütürdü ki seni.. ben öleyim dedim, sen gözlerini aç da ben öleyim.. ölemedim de, öylece kalakaldım bakakaldım ardından. o sersemlikle kucagıma alıp sıkı sıkı sarılamadım öpemedim bile, nasıl pişmanım.. sadece parmak uclarımla dokunabıldım sana.. bir söz var “ Parmak uçlarıma hapsettim seni…
Dokunduğum her yerde seni hissediyorum, Canım yanıyor…’’ canım yanıyor oğlum.. hep de yanacak.. senin hakkın olan sütüm bile nasip olmadı sana.. evine bile gelemedin.. esyaların hala aynı yerde duruyor, hala gelişini bekliyorum sanki… annen eskisi gibi değil oğlum, o cıvıl cıvıl halleri, gülüşleri gitti..sesi çıkmıyor.. elleri, kucağı, karnı, evi boş, bomboşum. nasıl iyi olayım ki. şimdi çocuğun varmı dediklerinde ne demeliyim; var mı yok mu! benim hiç büyümeyecek bir çocuğum var. hiç sarkı söyleyemeyecek bir çocuğum var, bir anne için bunu bilmek, bunu düsünmek ne zor..anneliği böyle mi tadacaktım.
sürekli birgün öncesine gidiyor aklım; farkediyorum birseylerin yolunda gitmediğini, acile gidiyorum, doğuma alıyorlar beni ve sen kurtuluyorsun.. ard arda defalarca bu hayaldeyim.. zaman geri dönsün istiyorum dönmüyor. boyle yasayamıyorum.
dudaklarını büzmüştün.. biz çay içip sohbet ederken sen ölüyor muydun annem, annen anlayamadı diye küstün mü, annen son kez kollarına alıp sarmalamadı diye küstün mü, annen perisan annen sensiz cok kötü cok.. annen ıstırapların en büyüğünü yasıyor oğlum. hergün ağlıyor, bagıra bagıra aglıyor. canım oğlumm güzel oğlumm ay parcam yavrummm.. affet beni. anlayamadıgım için, başkalarının söylediklerine inandığım için, iyi dediklerinde güvendiğim için, başka doktora gitmediğim için affet oğlum. ben kendimi affedemeyeceğim ama sen beni affet.. annen seni yaşatamadı..
Meğer tüm yolculuklarım sanaymış; hep istediğim, hep beklediğimdin. Seninle tamamlanmıştım. Seninle tutunmuştum hayata ve hayatımı sana adamaya hazırdım.
Varlığını öğrendiğim gün dün gibi aklımda; çığlıklarla, sevinç gözyaşlarıyla zıplamalarım..
Tedaviye bile gerek duymadan istediğimiz en doğru zamanda gelmiştin annene. Ve anneni hiç üzmedin sen. Ama annen seni koruyamadı. Benim en büyük şansım sen, senin şanssızlığın ise beni anne olarak seçmendi..
hep seni hayal ettim; ultrasyonda elini emişin ne güzeldi.. doğdugunda da öyle emecektin elini, uyumanı, uyanmanı, ağlamanı, bakışlarını, gülüşünü, yıkanışını, tv sehpasının üzerine tırmanmanı hayal ettim. seninle güçlüydüm ben, artık düşmem sanıyordum; düştüm.. Her günüm seni koruyamadığm, zorda olduğunu farkedemediğim için keşkeler ve vicdan azabıyla geçiyor. hayattaki tek amacım sendin, tek görevim sana bakmaktı, bakamadım.. hayattaki en büyük imtihanımda sınıfta kaldım.. ilk gün sandımki içimin acısı herkesi yakacak, şimdi içimin acısı içime bile sığmıyor. kimse anlamadı beni, farazi tesselli cümleleri.. dediler ki dünyanın sonu değil, benım ıcın dünyanın sonuydu. dediler ki ya sana birşey olsaydı! olsaydı annem.. baban büyütürdü ki seni.. ben öleyim dedim, sen gözlerini aç da ben öleyim.. ölemedim de, öylece kalakaldım bakakaldım ardından. o sersemlikle kucagıma alıp sıkı sıkı sarılamadım öpemedim bile, nasıl pişmanım.. sadece parmak uclarımla dokunabıldım sana.. bir söz var “ Parmak uçlarıma hapsettim seni…
Dokunduğum her yerde seni hissediyorum, Canım yanıyor…’’ canım yanıyor oğlum.. hep de yanacak.. senin hakkın olan sütüm bile nasip olmadı sana.. evine bile gelemedin.. esyaların hala aynı yerde duruyor, hala gelişini bekliyorum sanki… annen eskisi gibi değil oğlum, o cıvıl cıvıl halleri, gülüşleri gitti..sesi çıkmıyor.. elleri, kucağı, karnı, evi boş, bomboşum. nasıl iyi olayım ki. şimdi çocuğun varmı dediklerinde ne demeliyim; var mı yok mu! benim hiç büyümeyecek bir çocuğum var. hiç sarkı söyleyemeyecek bir çocuğum var, bir anne için bunu bilmek, bunu düsünmek ne zor..anneliği böyle mi tadacaktım.
sürekli birgün öncesine gidiyor aklım; farkediyorum birseylerin yolunda gitmediğini, acile gidiyorum, doğuma alıyorlar beni ve sen kurtuluyorsun.. ard arda defalarca bu hayaldeyim.. zaman geri dönsün istiyorum dönmüyor. boyle yasayamıyorum.
dudaklarını büzmüştün.. biz çay içip sohbet ederken sen ölüyor muydun annem, annen anlayamadı diye küstün mü, annen son kez kollarına alıp sarmalamadı diye küstün mü, annen perisan annen sensiz cok kötü cok.. annen ıstırapların en büyüğünü yasıyor oğlum. hergün ağlıyor, bagıra bagıra aglıyor. canım oğlumm güzel oğlumm ay parcam yavrummm.. affet beni. anlayamadıgım için, başkalarının söylediklerine inandığım için, iyi dediklerinde güvendiğim için, başka doktora gitmediğim için affet oğlum. ben kendimi affedemeyeceğim ama sen beni affet.. annen seni yaşatamadı..
Canım benim nasıl yanıyorsun böyle ,Allah sana ferahlık sabır versin ,Hepimize versin. Hepimiz yaniyoruz, buraya her gün girdiğimize göre hepimiz teselli arıyoruz. Yine uykular yarım ,yine geceler uzun ... Çok pişmanım kucağıma almadım azrami opmedim ,yabancının bebeği gibi sadece baktım , dokundum buz gibiydi, doğumdan 10 dk önce kimildiyordu ne ara cennete gitti, ben doğum sancıları çekerken cani yandimi, üç gün aralıksız ilaç verdiler etimden et koptu sancidan kivrandim, doğmak istemedi yavrum ,ben benden almalarına izin verdim. Yaşama şansı yok denilecek kadar az dediler eziyet çekecek dediler ikna oldum. Beni affeder mi , Allah beni affeder mi ?. Devamlı dua ediyorum.. kızımı özledim azrami karakaşlı kızımı.Nolurdu sanki vedalaşmak için yanımda yarım saat biraksalardi .Başımda beklediler acele ettirdiler . Opseydim koklasaydim bir. Rüyamda görseydim. Yüzünü unutuyorum. 37 gün oldu kaybedeli. Allahım sabır versin. Panik atak ve kaygı bozukluğu yaşıyorum. Randevu aldım pisikolog dan gitsem mi kararsızım .Meğer tüm yolculuklarım sanaymış; hep istediğim, hep beklediğimdin. Seninle tamamlanmıştım. Seninle tutunmuştum hayata ve hayatımı sana adamaya hazırdım.
Varlığını öğrendiğim gün dün gibi aklımda; çığlıklarla, sevinç gözyaşlarıyla zıplamalarım..
Tedaviye bile gerek duymadan istediğimiz en doğru zamanda gelmiştin annene. Ve anneni hiç üzmedin sen. Ama annen seni koruyamadı. Benim en büyük şansım sen, senin şanssızlığın ise beni anne olarak seçmendi..
hep seni hayal ettim; ultrasyonda elini emişin ne güzeldi.. doğdugunda da öyle emecektin elini, uyumanı, uyanmanı, ağlamanı, bakışlarını, gülüşünü, yıkanışını, tv sehpasının üzerine tırmanmanı hayal ettim. seninle güçlüydüm ben, artık düşmem sanıyordum; düştüm.. Her günüm seni koruyamadığm, zorda olduğunu farkedemediğim için keşkeler ve vicdan azabıyla geçiyor. hayattaki tek amacım sendin, tek görevim sana bakmaktı, bakamadım.. hayattaki en büyük imtihanımda sınıfta kaldım.. ilk gün sandımki içimin acısı herkesi yakacak, şimdi içimin acısı içime bile sığmıyor. kimse anlamadı beni, farazi tesselli cümleleri.. dediler ki dünyanın sonu değil, benım ıcın dünyanın sonuydu. dediler ki ya sana birşey olsaydı! olsaydı annem.. baban büyütürdü ki seni.. ben öleyim dedim, sen gözlerini aç da ben öleyim.. ölemedim de, öylece kalakaldım bakakaldım ardından. o sersemlikle kucagıma alıp sıkı sıkı sarılamadım öpemedim bile, nasıl pişmanım.. sadece parmak uclarımla dokunabıldım sana.. bir söz var “ Parmak uçlarıma hapsettim seni…
Dokunduğum her yerde seni hissediyorum, Canım yanıyor…’’ canım yanıyor oğlum.. hep de yanacak.. senin hakkın olan sütüm bile nasip olmadı sana.. evine bile gelemedin.. esyaların hala aynı yerde duruyor, hala gelişini bekliyorum sanki… annen eskisi gibi değil oğlum, o cıvıl cıvıl halleri, gülüşleri gitti..sesi çıkmıyor.. elleri, kucağı, karnı, evi boş, bomboşum. nasıl iyi olayım ki. şimdi çocuğun varmı dediklerinde ne demeliyim; var mı yok mu! benim hiç büyümeyecek bir çocuğum var. hiç sarkı söyleyemeyecek bir çocuğum var, bir anne için bunu bilmek, bunu düsünmek ne zor..anneliği böyle mi tadacaktım.
sürekli birgün öncesine gidiyor aklım; farkediyorum birseylerin yolunda gitmediğini, acile gidiyorum, doğuma alıyorlar beni ve sen kurtuluyorsun.. ard arda defalarca bu hayaldeyim.. zaman geri dönsün istiyorum dönmüyor. boyle yasayamıyorum.
dudaklarını büzmüştün.. biz çay içip sohbet ederken sen ölüyor muydun annem, annen anlayamadı diye küstün mü, annen son kez kollarına alıp sarmalamadı diye küstün mü, annen perisan annen sensiz cok kötü cok.. annen ıstırapların en büyüğünü yasıyor oğlum. hergün ağlıyor, bagıra bagıra aglıyor. canım oğlumm güzel oğlumm ay parcam yavrummm.. affet beni. anlayamadıgım için, başkalarının söylediklerine inandığım için, iyi dediklerinde güvendiğim için, başka doktora gitmediğim için affet oğlum. ben kendimi affedemeyeceğim ama sen beni affet.. annen seni yaşatamadı..
Git cnm biraz rahatlatır, kıyaslama elbet olmaz ama ben babamı kaybedince cok zor günler yaşadım, emdr terapisi almıştım beni rahatlatmisti biraz, tabiki evlat acısı bambaşka ama biraz hafifletir belki, bide hep yazıyorum buraya ama maneviyata yonelmek iyi geliyor insana, dualar tesbih ler, sureler..Canım benim nasıl yanıyorsun böyle ,Allah sana ferahlık sabır versin ,Hepimize versin. Hepimiz yaniyoruz, buraya her gün girdiğimize göre hepimiz teselli arıyoruz. Yine uykular yarım ,yine geceler uzun ... Çok pişmanım kucağıma almadım azrami opmedim ,yabancının bebeği gibi sadece baktım , dokundum buz gibiydi, doğumdan 10 dk önce kimildiyordu ne ara cennete gitti, ben doğum sancıları çekerken cani yandimi, üç gün aralıksız ilaç verdiler etimden et koptu sancidan kivrandim, doğmak istemedi yavrum ,ben benden almalarına izin verdim. Yaşama şansı yok denilecek kadar az dediler eziyet çekecek dediler ikna oldum. Beni affeder mi , Allah beni affeder mi ?. Devamlı dua ediyorum.. kızımı özledim azrami karakaşlı kızımı.Nolurdu sanki vedalaşmak için yanımda yarım saat biraksalardi .Başımda beklediler acele ettirdiler . Opseydim koklasaydim bir. Rüyamda görseydim. Yüzünü unutuyorum. 37 gün oldu kaybedeli. Allahım sabır versin. Panik atak ve kaygı bozukluğu yaşıyorum. Randevu aldım pisikolog dan gitsem mi kararsızım .
Canım benim nasıl yanıyorsun böyle ,Allah sana ferahlık sabır versin ,Hepimize versin. Hepimiz yaniyoruz, buraya her gün girdiğimize göre hepimiz teselli arıyoruz. Yine uykular yarım ,yine geceler uzun ... Çok pişmanım kucağıma almadım azrami opmedim ,yabancının bebeği gibi sadece baktım , dokundum buz gibiydi, doğumdan 10 dk önce kimildiyordu ne ara cennete gitti, ben doğum sancıları çekerken cani yandimi, üç gün aralıksız ilaç verdiler etimden et koptu sancidan kivrandim, doğmak istemedi yavrum ,ben benden almalarına izin verdim. Yaşama şansı yok denilecek kadar az dediler eziyet çekecek dediler ikna oldum. Beni affeder mi , Allah beni affeder mi ?. Devamlı dua ediyorum.. kızımı özledim azrami karakaşlı kızımı.Nolurdu sanki vedalaşmak için yanımda yarım saat biraksalardi .Başımda beklediler acele ettirdiler . Opseydim koklasaydim bir. Rüyamda görseydim. Yüzünü unutuyorum. 37 gün oldu kaybedeli. Allahım sabır versin. Panik atak ve kaygı bozukluğu yaşıyorum. Randevu aldım pisikolog dan gitsem mi kararsızım .
siz elinizden geleni yaptınız. sizin suçunuz değildi. sizin elinizde değildi. ama ben yapamadım.Rabbim sana sabırlarin en büyüğünü versin ne güzel yazmışsın dayanamadım gözyaşlarına boğuldum
elimden gelen herseyi yapsaydım kendimi suclamazdım. ama yapmamısım..O kadar çok yanmissin ki ateşinde bende yandım şu an göz yaslarimla yazıyorum....tek diyeceğim senin şu un değil taktir nolur kendini suçlama nasıl senin gücün dışında sana geldiyse senin gücün dışında gitti buna inan. Ne olur, olur mu?
Neden öyle düşünüyosun, bu hayatta herşey nasip kısmet, ömrü yokmuş bebeğinin, eğer bunu kabul etmezsen toparlanma sürecin uzar..siz elinizden geleni yaptınız. sizin suçunuz değildi. sizin elinizde değildi. ama ben yapamadım.
Heyet raporu nasıl aldınız acaba İstanbul'da mısınızEvet canım.2 ay heyet raporu bi de izin
Rabbim sabırlar versin,kizinizida size bağışlasın inşallahİlk bebeğimi oğlumu geçen sene 28 ocakta kaybettim 23 haftalıktı, aradan bi yıl geçmeden ikinci bebeğimi ikinci oğlumu 12 ocakta 27 haftalıkken kaybettim sadece 3 gün yaşayabildi , peşi sıra yaşadığım bu kayıplar beni tüketti , bi kızım var 5,5 yaşında o da benimle birlikte mahvoldu , nasıl geçecek nasıl bitecek bilmiyorum , hala geceleri hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.
Mesajı gördüğümden beri 3 kez kapatıp açtım 1 yıl önce 35 haftalık kayıp yaşamış biri olarak ne söylenir ne denir bilemiyorum rabbim sabırlar verdin mübarek günler geceler hürmetine kim el açıp yalvarıyorsa dilde muradını gönülde isteğini nasip etsin zaman ilaç hafifletiyor birgün hepimiz mutlu olacağız inanıyorum yürekten diliyorumİlk bebeğimi oğlumu geçen sene 28 ocakta kaybettim 23 haftalıktı, aradan bi yıl geçmeden ikinci bebeğimi ikinci oğlumu 12 ocakta 27 haftalıkken kaybettim sadece 3 gün yaşayabildi , peşi sıra yaşadığım bu kayıplar beni tüketti , bi kızım var 5,5 yaşında o da benimle birlikte mahvoldu , nasıl geçecek nasıl bitecek bilmiyorum , hala geceleri hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.
Çok üzüldüm ben de bir melek annesiyim bu hamileliğimde özelikle son haftalar şimdi çok korkuyorumMesajı gördüğümden beri 3 kez kapatıp açtım 1 yıl önce 35 haftalık kayıp yaşamış biri olarak ne söylenir ne denir bilemiyorum rabbim sabırlar verdin mübarek günler geceler hürmetine kim el açıp yalvarıyorsa dilde muradını gönülde isteğini nasip etsin zaman ilaç hafifletiyor birgün hepimiz mutlu olacağız inanıyorum yürekten diliyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?