Geçiyo zamn ama nasil geciyo bi yasayanlar bilir bende bebegimi kaybedeli 2 yili bitirdim kardesi geldi ama ona bakyikca abisi yaninda olsaydi şimdi onunla oynardi diye diye kendime bitiremiyorum sorulari benim bebegim ihmal sonucu kaybettim hagla yanina gidemiyorum kabullenemiyorum onun orda olduguna allhim kimseye yaşatmasin çok zor ben bebegimi kaybettigimde bi komsumuz vdemisti oda oglunu kaybettmisti yasasaydi 40 yasinda olcakti diye geçmiyo acısi sadece zaman geçiyo
10 ay sonra hamile kaldim cnm.
biz seninle ayni kaderi yaşadık.;
Bizler melekelerimizi gün gün yaş yaş büyüteceğiz. Ben de her ayın 12 sinde kızımın aylarını sayıyorum. Bu ayın 12sinde 15 aylık olacaktı. Lcw ya gidiyorum oğlum için kız bebek tarafına kafamı çevirip bakamıyorum. Allah sabır versin hiç bir şey eskisi gibi olmuyor
Sağol canım okuyayım herşeyi herkesi okuyorum. Acım derinleşiyor ama yalnız olmadığımı biliyorum bu sayede. Allah razı olsun senden de. Buradaki acı yaşayan yaşamış olan herkese sabır versin Allah
Arkadaşım Rabbim sabır versin öncelikle. 3yıl önce bu zamanlar o tarifsiz acımı hafifletmek için evladını kaybeden annelerle ilgili sürekli bir şeyler arıyordum okuyup kendime umut olabilecek o an beni azıcık da olsa anlayabilecek insanlar arıyordum. Burda buldum kendimi ve iyi ki de buldum. Beni en iyi anlayabilecek insanlar buradaydı çünkü. Seni o kadar yürekten anlıyorum ki Ne söylesem ne desem acın dinmeyecek. Ama söyleyebileceğim bir kaç sey var. Bu dünya bir aldatmacadan ibaret evlatlarımız bizi gerçek dünyada karşılamak için bekliyor. Rabbim zamanı gelince onlara kavuşmak nasip etsin.. Suan çok yeni acın. Zaman geçtikçe kendini yeni bi hamilelik için hazır hissedeceksin. Yeniden anne olucaksın o zaman acın hafifliycek. Geçmiycek ama bir süre sonra onunla yaşamayı öğreniceksin. Rabbim yeniden anneliği nasip ettiğinde o kadar yogun o kadar hızlı geçicek ki zaman üz ülüp ağlamak için vakit bulamıycaksın. En kısa zamanda hayırlı evlatlar nasip etsin allahBen güzel kızımı 37+4 te plasenta dekolman yüzünden kaybettim. Çok acı bir geceydi hala düşünüyorum an be an içim kanıyor. Hatta doktorlar seni kaybedebilirdik dediğinde içten içe olsaydı ne olur ki dedim. Allahtan gelen herşeye razıyız. Amenna. Ama bu acı çok zor hergün kendimi suçluyorum ben mi sebep oldum diye. Ama olacağın önüne de geçilmiyor. Şimdi hamilelik düşünmüyorum an geliyor istiyorum ama henüz 14 gün oldu bebeğimi kaybedeli ve sonuna kadar onun acısını yaşamak istiyorum. Alışılır mı hazmedilir mi bilmiyorum. Bu konuda neler hissettiniz bu süreçleri nasıl aştınız benimle paylaşır mısınız lütfen. Hepimizin başı sağolsun. Meleklerimiz hepimize şefaatçi olsun inşallah
Çok teşekkür ederim canım inşallah bebeğim beni bekleyecek cennette diyerek avunuyorum ben de ama bazen öyle çok dokunuyor ki.. bebek görmek istemiyorum mesela reklam çıkınca bile değiştiriyorum biri bebekten bahsetmesin istiyorum. Sizin bebeğiniz oldu mudaha sonrasında?
Canım başın sağolsun rabbim sizlere sabır ve gönlüne ferahlık versin inşallah. Bende iki yıl önce kaybettim bebeğimi erken doğum yaptım 13 gün yaşadı meleğim ve kaybettim onu.13 gün gittim gördüm kucağıma alamadım ama dokundum.. ben onun eline o benşm yüreğime.. sütümü götürdüm ona her gün azar azar verdiler kuzuma. Burada bu sayfadaki her yazıyı okumuşumdur heralde. Ben yenş kaybettiğimde hanile olan veya doğum yapan arkafaşlar vardı onlr hep umuttu bana , doğumlarını hep takip ettik diğer arkadaşlarla sanki biz kavuşmuşuz gibi. Ben benş sadece bıradaki arkadaşlarımın anladıklarını düşündüğüm için hep buradaydım hemen yeni bebek olaun diyodum ama anlamadan iki yıl geçiverdi. Ve kadere bak ki meleğimi kaybettiğimin ikinci yıldönümünde aynı günde kuzum geldi dünyaya. Rabbim resmen isyan etme bana bak senşn kışını yaza çevirdim dedi bana.Ben güzel kızımı 37+4 te plasenta dekolman yüzünden kaybettim. Çok acı bir geceydi hala düşünüyorum an be an içim kanıyor. Hatta doktorlar seni kaybedebilirdik dediğinde içten içe olsaydı ne olur ki dedim. Allahtan gelen herşeye razıyız. Amenna. Ama bu acı çok zor hergün kendimi suçluyorum ben mi sebep oldum diye. Ama olacağın önüne de geçilmiyor. Şimdi hamilelik düşünmüyorum an geliyor istiyorum ama henüz 14 gün oldu bebeğimi kaybedeli ve sonuna kadar onun acısını yaşamak istiyorum. Alışılır mı hazmedilir mi bilmiyorum. Bu konuda neler hissettiniz bu süreçleri nasıl aştınız benimle paylaşır mısınız lütfen. Hepimizin başı sağolsun. Meleklerimiz hepimize şefaatçi olsun inşallah
Aynı günde doğması ne kıymetli bir hediye olmuş. İstediğim zaman alır istediğim zaman veririm diyor yüce rabbim. Allah bağışlasın hayırla büyümeyi nasip etsin inşallah. Kaç haftalık doğmuştu meleğiniz? Sizin yaşadığınız daha dayanılmaz bir acı sanırım. Ben hep bununla avundum doğrusu. Kendime hep, ya yaşamış olsaydı ya sesini kokusunu duyup kaybetseydin o zaman nasıl dayanırdın, dedim. Bu acılar da var hayatta. Hepsi çok zor çok acı. Benim meleğim hiç nefes alamadı hiç dünyaya bakamadı ama inşallah hepsi cennette çok mutlular
26 hftalık doğum yaptım. 18. Haftamda kesemin delindiğini bebeğimin susuz kaldığını öğrendim. Kuzum , minik meleğim çok direndi yaşamak için çok savaş verdi. Bende çok direndim iki ay yattım 26 haftamda artık sancılrım başladı ve dopumum oldu. 1010 gr 35 cm boyunda minicik kuzum dünyaya geldi hemde ağlaya ağlaya. Sesi kulaklarımda yüzü elleri parmakları hatırımda. 13 gün boyunca süt sağıp götürdüm kuzuma. Azar azar veridler her gün.. bi kadın için en travmatik şeylerden biri şrıl şarıl akan süt. Sütlerim aktıkça içim aktı, gözyaşım aktı ciğerim yandı sanki hiç unutmam. En zor şey sütün olup bebeğinin olmaması.. Herşeyde vR bir hayır.. rabbim herşeyi hakkımızda kararlıyor. Hepimizin acısı zor , sınavımız çetin.. hem ben şu şekilde düşünüyorum, bu yaşadığımız bence hiçbir şekilde bi ceza olamaz çünkü mükafatı o kadar büyük ki..
Çok acı gerçekten. Sütten göğüslerim şişti ağrıdı kocaman oldular ne yapacağımı bilemedim sıktık sağdık canım acıdı ama kalbim kadar değil. Dediğin gibi bebeğin olmadan sütün gelmesi çok zor çok üzücü. İnsanlar bebeklerine süt veremez bizim sütümüzü içecek bir bebeğimiz yok çok ağladım çok içim acıdı. Allah bizlere inşallah bunları bir daha yaşatmasın. Dediğiniz gibi çok büyük mükafat aslında ama acı zor geliyor nefsimize. Bebeğinizle sağ salim hayırlı bir ömür yaşayın inşallah
Ben güzel kızımı 37+4 te plasenta dekolman yüzünden kaybettim. Çok acı bir geceydi hala düşünüyorum an be an içim kanıyor. Hatta doktorlar seni kaybedebilirdik dediğinde içten içe olsaydı ne olur ki dedim. Allahtan gelen herşeye razıyız. Amenna. Ama bu acı çok zor hergün kendimi suçluyorum ben mi sebep oldum diye. Ama olacağın önüne de geçilmiyor. Şimdi hamilelik düşünmüyorum an geliyor istiyorum ama henüz 14 gün oldu bebeğimi kaybedeli ve sonuna kadar onun acısını yaşamak istiyorum. Alışılır mı hazmedilir mi bilmiyorum. Bu konuda neler hissettiniz bu süreçleri nasıl aştınız benimle paylaşır mısınız lütfen. Hepimizin başı sağolsun. Meleklerimiz hepimize şefaatçi olsun inşallah
Sen kendi toparla biraz ve bir Eğitim ve Araştırma Hastanesine gidip 6'lı trombofili testini yaptır. Genetik bir test bu, eğer genlerinde mutasyon varsa sen de kan pıhtılaşması hastasısın demektir ve bir daha gebe kaldığında kan sulandırıcı iğne ve coraspin kullanman gerekecek. Daha detaylı bilgi almak istersen, ya da acını paylaşmak istediğin birilerini ararsan yaz buraya, ben buralardayım. Haftada bir kaç kez uğruyorum melek annelerine yol göstermek, yardımcı olmak için. Çünkü ben bebeğimi kaybettiğimde nedenini çok araştırdım, Dr. Dr. çok gezdim. Aynı şeyleri başka melek annelerinin yaşamasını istemiyorum. Ve buradaki arkadaşların maalesef %80inde kan pıhtılaşması çıktı hep Senin gibi dekolman yaşayan arkadaşlar da vardı, onlarda da yine kan pıhtılaşması çıktı ve 2.bebeklerini çok şükür sağ salim kucaklarına alabildiler...Canım başın sağolsun uzun uzun herşeyi yazmışsın Allah razı olsun. Zor olduğunu tekrar tekrar söylemeyeceğim nasıl birşey olduğunu biliyorsun zaten. Bebeğin hayırla gelsin inşallah. Dediğin gibi birkaç doktorla görüneceğim. Hamilelik öncesi her önlemi alıp herşeyi araştırıp öyle karar vereceğim herşeye. Allah yar ve yardımcımız olsun. Hakkımızda hayırlısıAh canım benim başın sağ olsun. Rabbim sabır versin. En çok ihtiyacın olan şey bu çünkü "Sabır". Ben de 3 yıl önce 36+1'de Mustafa'mı kaybettim. Kalbi durdu meleğimin sebepsiz. Tabii o zamanlar sebepsiz sanıyordum da araştırmalarımla kan pıhtılaşması hastası olduğumu öğrendim. Meleğimi kaybetme sebebim buymuş... Ben de ilk zamanlar bebek görmek istemezdim, Tv'de bebek bezi reklamlarında bile ağlardım. Dr. bana da demişti seni de kaybedebilirdik, kalbine ya da beynine pıhtı gelebilir, seni de kaybedebilirdik dedik. O zaman benim de aklımdan geçen bebeğim ölmüşken ben yaşıyor muyum ki olmuştu...
5 ay sonra Metehan'ıma hamile kaldım. Bu 5 ay süre zarfında araştırdım, araştırdım, Dr. Dr. gezdim. Bebeklerin anne karnında kalplerinin durmasının en büyük sebeplerinden biri kan pıhtılaşması imiş. Bununla ilgili yapılması gereken testleri yaptırdım ve ağır düzeyde pıhtılaşma hastası olduğum ortaya çıktı. Çok Dr. gezdim, hepsi aynı şeyi söyledi Dr ihmali var. Çünkü ben bebeğimi kaybetmeden 3 gün önce hareketlerini hissetmiyorum diye gitmiştim Dr.a. NST'ye soktu, USG ile baktı her şey yolunda deyip gönderdi ki o gün ki NST sonucumu gören her Dr. bu NST ile seni nasıl eve göndermiş, seni hastaneye yatırmalı ve bebeğin kalp atışlarını takibe almalıydı. Bebeğin kalp atışları tehlikeye girdiğinde de seni acil sezaryene almalıydı dediler... Ama işte hiç bir şey evladını geri getirmiyor... Şikayetçi de oldum Dr.dan ama hiç bir şey olmadı... NST sonucu kanıt sayılmıyormuş....
Neyse çok uzattım... Hala dün gibi aklımda yaşadıklarım 3 yıl geçmesine rağmen. Şimdi bir bebeğim daha olacak çok şükür. Sürpriz oldu bize minik kızım, tamamen plansız kendi gelmek istedi, Rabbim sağlıkla sıhhatle kucağıma almayı nasip eder inşallah Melek Sima'mı... Sana diyeceğim şu canım. Dekolmanın en büyük sebeplerinden biri yine kan pıhtılaşması. Bir çok sebebi var ama en büyük sebebi bu. Ve gerçekten dekolman çok tehlikeli bir şey ve maalesef önceden de ön görülemeyen bir şey
Bize en iyi gelen şey yeni bir bebek. Ben psikolojik tedavi de aldım, başka başka şeylerle de uğraştım acımı hafifletmek için ama nafile... En iyi gelen şey meleğinin kardeşi olacak... Tüm yaralarını o saracak, yangınını o söndürecek. Evet meleğin hiç aklından çıkmayacak hatta kardeşine sarılıp öperken bile zaman zaman onu hayal edip sarılıp öpeceksin ama her gün de şükredeceksin Yaradana kardeşini verdiği, evlat kokusunu her gün içine çektiğin ve doya doya evlat sevgisini yaşadığın için... Rabbim sana dayanma gücü ve sabır versin canım. Asla isyan etme... Öyle anlar geliyor ki dayanamıyorsun, nefes bile almak sana acı veriyor biliyorum, biliyoruz... Ama geçecek kaderdaşım. Bugünler geçecek emin ol...
