Sezeryan doğumla bebeğini kaybedip :( tekrardan hamilelik düşünenler...

8 ay oldu dogum yapali 3 aydir korunmuyorum kizlar 3 aydir 10 gun gecikiyorum heycan yapiyorum hamileyimdir diye 10 gun sonra adet oluyorum.bu ay doktora gittim kontrol amacli hamilelige hazirmi vucudum diye yinede bi sorayim dedim.gecikmelerimin psikolojik oldugunu soyledi.korunmadigimiz ve cok istedigim icin psikolojik hamile moduna giriyomusum.herhangi bi sorunun olmadigini soyledi doktor.yanlislikla oldu diyen insanlar garip geliyor bana artik.ne kadar sonra hamile kaldiniz siz
 
Amin amin amin..Allah razı olsun..
Canım drlar ne diyecek bizde
8 ay oldu dogum yapali 3 aydir korunmuyorum kizlar 3 aydir 10 gun gecikiyorum heycan yapiyorum hamileyimdir diye 10 gun sonra adet oluyorum.bu ay doktora gittim kontrol amacli hamilelige hazirmi vucudum diye yinede bi sorayim dedim.gecikmelerimin psikolojik oldugunu soyledi.korunmadigimiz ve cok istedigim icin psikolojik hamile moduna giriyomusum.herhangi bi sorunun olmadigini soyledi doktor.yanlislikla oldu diyen insanlar garip geliyor bana artik.ne kadar sonra hamile kaldiniz siz
Canım Drun doğru diyor ne zaman kafan rahatlasa o zaman hamile kalırsın. Ben ikinci çocuğumu doğurduktan sonra bana imkansız tedavisiz hamile kalamazsın dedi drum oğlum küçük olduğu için düşünmüyordum zaten az daha büyüsün yine gider tedavi olurum diyordum. Drum da imkansız deyince korunmayı bıraktım nasıl olsa olmuyor diye iki hafta sonra hamile kalmıştım. Ama 30 haftalık kendi kalbi durdu onbeş temmuzda aldılar kuzumu benden. Yani anlıya ağın kafana takmayacaksın canım. İnşallah en kısa zamanda gelir bebişin sana.
 
Gitmedim canım doktora gitmekten ürküyorum yarın gidelim dedik ..suyun az olması haftasına göre mi dedi acaba çünkü gelişim geriliğiyle uyumluydu suyum ..
Canım bence ihmal etme git biran önce belki erken ciğer iğnesi falan yaparlar. Yarın çok geç olabilir keşke dememek için git. Keşkeler yiyip bitiriyor insanı.
 
Canım bence ihmal etme git biran önce belki erken ciğer iğnesi falan yaparlar. Yarın çok geç olabilir keşke dememek için git. Keşkeler yiyip bitiriyor insanı.
Bebeğimin hareketlerini hissettim bugün biraz içim rahatladı..gittiğimde doktorlar alalım demesinden korkuyorum of çıkmazdayım Allah a sığınıyorum hakkımızda herşeyin hayırlısını versin
 
Bebeğimin hareketlerini hissettim bugün biraz içim rahatladı..gittiğimde doktorlar alalım demesinden korkuyorum of çıkmazdayım Allah a sığınıyorum hakkımızda herşeyin hayırlısını versin
Bol bol havuc suyu ic suyunu artir. Enfeksiyondan kaynaklanmiyorsa hemen artar suyun. Allah yardimcin olsun canim
 
Bebeğimin hareketlerini hissettim bugün biraz içim rahatladı..gittiğimde doktorlar alalım demesinden korkuyorum of çıkmazdayım Allah a sığınıyorum hakkımızda herşeyin hayırlısını versin
Canım gitsen erken müdahale ederler bebeğini kurtarabilirler yinede sen sen bilirsin canım allah yardımcın olsun.
 
Geldim canım suan doktor sezeryandeymiş bekliyorum
Ayy hayırlı güzel haberler alırsın inşallah canım. Dr ne diyecek banada haber verirmisin dua ediyorum canım sen ve bebeğin için Rabbim gününü tamamlayıp kucağına almayı nasip etsin sağlıkla bu mübarek arefe gününde Rabbim dualarımızı boş çevirmesin inşallah
 
Maalesef benim hikayem 20 haftada ayrın tılı ultrasonda başladı.. doktor damarlarda çentiklenme gördü ve ilerde tansiyonun çıkabilir dedi.. benim kendi doktorum maalesef önemsemedi. Uzun süre normal doğum yapacağım dıye yurudum yoruldum çok fazla.. normalde tansıyonum yuksekmıs benım haberım bıle yokmuş. 26 temmuz sabahı uyandığımda deli gibi sırt ağrısıyla uyandım karnımda hafıf sancılarda olunca yakındakı tıp merkezıne gıttım. Tansıyonum 18 10 beebgımın gelısımı 2 hafta oncesıyle aynıydı.. korkuyla kendı doktoruma gıttım benı kabul etmedi. Odem ve ıdrarda proteın cok yüksek mıktardaydı. Eğitim araştırmaya gıttım hemen yatırdılar tansıyonumu duzelttıler 4 gun boyunca kaldım 29 temmuz Cumartesı aksamı tansıyonum çıkmaya başladı tekrarkaracıger ve bobreklerım ıflasın esıgıne gelmıs açıl amelıyat gereklıydı yenıdogan bakımında bos olmadığı ıcın tum gece bana hastane bulmak ıcın uğraştılar. Nasıl uyuyup uyandığımı hatırlamıyorum cunku defalarca baygın gıbı hem uykulu hem uyanık kaldım. Gelıp oldum mu dıye kontrol ettıler kadının soyledıgı sözler sımdı bıle aklımda yanımda telde konuşurken ‘ bu ıkısı olurse basıma kalacaklar acılen amelıyat lazım ‘ sabah bır sekılde hstane bulup benı gonderdıler orda sezeryanla 30 haftalık oğlum dogdu. Sesını duydum hala aklımda hala duyuyorum..cok mutluydum saglıgım normale donuyordu bebegımde 1 ay kadar orda kalacaktı.. 2 gun sonra taburcu oldum arada bebegımı görmeye gıdıyordum aslında goremıyordum preeklampsı yüzünden gozlerım gıtmıstı..azda olsa secebılıyordum.. 3 agustos sabahı esımı aradılar bebegımın agır olduğunu soylemısler. Gıttıgımde kalbını calıstırmaya calısıyorlardı. O günkü doktorun yuzu aklımdan gıtmıyor. Sankı hayatım yavaşlamıştı o kadar yavaştı kı saat donmuyordu. En sonunda acı haberı verdıler. Keşke hıc duymasaydım dedıgım keşke onun yerıne benı alsaydın dedıgım andı. İçim o kadar yandıki o anı unutamam hayatım boyunca.. halada keşke ben olseydım dıyorum… sonrası malumunuz kucağıma almayı beklerken kapkara toprağa verdım oğlumu.. o lanet toprak benımbebeımın o kucucuk bedenını nasıl kabul ettı neden aldı.. sonrasında tansıyonum tekrar cıktı bır hafta kadar lanet olası hastanede yattım.. bugun ılk defa gıdebıldım evladımın mezarına.. canım oglumo kadar sanslı kı bırısı o kucucuk mezarına 1 2 gul dıkmıs herhalde tek kalmasın dıye.. onu görünce bır yandan güldüm bır yandan ıcın daha cok yandı sordum kendıme ben ne yapıyorum burda dıye.. Nasıl dayanılır bu acıya.. ne yaparım.. yaşamak haram oldu resmen. Canım o kadar yandı ki..

Ne olur evlatlarınızın kıymetını bılın.. ne hayallerım vardı ne umutlarım vardı..hepsi birer acı verıcı anıya donuştu. İçimi yakan lanet anılar. Allah kımsenın cıgerparesını almasın elınden. Burada hep onunla ılgılı seyler paylaşmıştım.o yüzden bundan sonra gelemem. Kendinize iyi bakın.
 
Maalesef benim hikayem 20 haftada ayrın tılı ultrasonda başladı.. doktor damarlarda çentiklenme gördü ve ilerde tansiyonun çıkabilir dedi.. benim kendi doktorum maalesef önemsemedi. Uzun süre normal doğum yapacağım dıye yurudum yoruldum çok fazla.. normalde tansıyonum yuksekmıs benım haberım bıle yokmuş. 26 temmuz sabahı uyandığımda deli gibi sırt ağrısıyla uyandım karnımda hafıf sancılarda olunca yakındakı tıp merkezıne gıttım. Tansıyonum 18 10 beebgımın gelısımı 2 hafta oncesıyle aynıydı.. korkuyla kendı doktoruma gıttım benı kabul etmedi. Odem ve ıdrarda proteın cok yüksek mıktardaydı. Eğitim araştırmaya gıttım hemen yatırdılar tansıyonumu duzelttıler 4 gun boyunca kaldım 29 temmuz Cumartesı aksamı tansıyonum çıkmaya başladı tekrarkaracıger ve bobreklerım ıflasın esıgıne gelmıs açıl amelıyat gereklıydı yenıdogan bakımında bos olmadığı ıcın tum gece bana hastane bulmak ıcın uğraştılar. Nasıl uyuyup uyandığımı hatırlamıyorum cunku defalarca baygın gıbı hem uykulu hem uyanık kaldım. Gelıp oldum mu dıye kontrol ettıler kadının soyledıgı sözler sımdı bıle aklımda yanımda telde konuşurken ‘ bu ıkısı olurse basıma kalacaklar acılen amelıyat lazım ‘ sabah bır sekılde hstane bulup benı gonderdıler orda sezeryanla 30 haftalık oğlum dogdu. Sesını duydum hala aklımda hala duyuyorum..cok mutluydum saglıgım normale donuyordu bebegımde 1 ay kadar orda kalacaktı.. 2 gun sonra taburcu oldum arada bebegımı görmeye gıdıyordum aslında goremıyordum preeklampsı yüzünden gozlerım gıtmıstı..azda olsa secebılıyordum.. 3 agustos sabahı esımı aradılar bebegımın agır olduğunu soylemısler. Gıttıgımde kalbını calıstırmaya calısıyorlardı. O günkü doktorun yuzu aklımdan gıtmıyor. Sankı hayatım yavaşlamıştı o kadar yavaştı kı saat donmuyordu. En sonunda acı haberı verdıler. Keşke hıc duymasaydım dedıgım keşke onun yerıne benı alsaydın dedıgım andı. İçim o kadar yandıki o anı unutamam hayatım boyunca.. halada keşke ben olseydım dıyorum… sonrası malumunuz kucağıma almayı beklerken kapkara toprağa verdım oğlumu.. o lanet toprak benımbebeımın o kucucuk bedenını nasıl kabul ettı neden aldı.. sonrasında tansıyonum tekrar cıktı bır hafta kadar lanet olası hastanede yattım.. bugun ılk defa gıdebıldım evladımın mezarına.. canım oglumo kadar sanslı kı bırısı o kucucuk mezarına 1 2 gul dıkmıs herhalde tek kalmasın dıye.. onu görünce bır yandan güldüm bır yandan ıcın daha cok yandı sordum kendıme ben ne yapıyorum burda dıye.. Nasıl dayanılır bu acıya.. ne yaparım.. yaşamak haram oldu resmen. Canım o kadar yandı ki..

Ne olur evlatlarınızın kıymetını bılın.. ne hayallerım vardı ne umutlarım vardı..hepsi birer acı verıcı anıya donuştu. İçimi yakan lanet anılar. Allah kımsenın cıgerparesını almasın elınden. Burada hep onunla ılgılı seyler paylaşmıştım.o yüzden bundan sonra gelemem. Kendinize iyi bakın.
 
Maalesef benim hikayem 20 haftada ayrın tılı ultrasonda başladı.. doktor damarlarda çentiklenme gördü ve ilerde tansiyonun çıkabilir dedi.. benim kendi doktorum maalesef önemsemedi. Uzun süre normal doğum yapacağım dıye yurudum yoruldum çok fazla.. normalde tansıyonum yuksekmıs benım haberım bıle yokmuş. 26 temmuz sabahı uyandığımda deli gibi sırt ağrısıyla uyandım karnımda hafıf sancılarda olunca yakındakı tıp merkezıne gıttım. Tansıyonum 18 10 beebgımın gelısımı 2 hafta oncesıyle aynıydı.. korkuyla kendı doktoruma gıttım benı kabul etmedi. Odem ve ıdrarda proteın cok yüksek mıktardaydı. Eğitim araştırmaya gıttım hemen yatırdılar tansıyonumu duzelttıler 4 gun boyunca kaldım 29 temmuz Cumartesı aksamı tansıyonum çıkmaya başladı tekrarkaracıger ve bobreklerım ıflasın esıgıne gelmıs açıl amelıyat gereklıydı yenıdogan bakımında bos olmadığı ıcın tum gece bana hastane bulmak ıcın uğraştılar. Nasıl uyuyup uyandığımı hatırlamıyorum cunku defalarca baygın gıbı hem uykulu hem uyanık kaldım. Gelıp oldum mu dıye kontrol ettıler kadının soyledıgı sözler sımdı bıle aklımda yanımda telde konuşurken ‘ bu ıkısı olurse basıma kalacaklar acılen amelıyat lazım ‘ sabah bır sekılde hstane bulup benı gonderdıler orda sezeryanla 30 haftalık oğlum dogdu. Sesını duydum hala aklımda hala duyuyorum..cok mutluydum saglıgım normale donuyordu bebegımde 1 ay kadar orda kalacaktı.. 2 gun sonra taburcu oldum arada bebegımı görmeye gıdıyordum aslında goremıyordum preeklampsı yüzünden gozlerım gıtmıstı..azda olsa secebılıyordum.. 3 agustos sabahı esımı aradılar bebegımın agır olduğunu soylemısler. Gıttıgımde kalbını calıstırmaya calısıyorlardı. O günkü doktorun yuzu aklımdan gıtmıyor. Sankı hayatım yavaşlamıştı o kadar yavaştı kı saat donmuyordu. En sonunda acı haberı verdıler. Keşke hıc duymasaydım dedıgım keşke onun yerıne benı alsaydın dedıgım andı. İçim o kadar yandıki o anı unutamam hayatım boyunca.. halada keşke ben olseydım dıyorum… sonrası malumunuz kucağıma almayı beklerken kapkara toprağa verdım oğlumu.. o lanet toprak benımbebeımın o kucucuk bedenını nasıl kabul ettı neden aldı.. sonrasında tansıyonum tekrar cıktı bır hafta kadar lanet olası hastanede yattım.. bugun ılk defa gıdebıldım evladımın mezarına.. canım oglumo kadar sanslı kı bırısı o kucucuk mezarına 1 2 gul dıkmıs herhalde tek kalmasın dıye.. onu görünce bır yandan güldüm bır yandan ıcın daha cok yandı sordum kendıme ben ne yapıyorum burda dıye.. Nasıl dayanılır bu acıya.. ne yaparım.. yaşamak haram oldu resmen. Canım o kadar yandı ki..

Ne olur evlatlarınızın kıymetını bılın.. ne hayallerım vardı ne umutlarım vardı..hepsi birer acı verıcı anıya donuştu. İçimi yakan lanet anılar. Allah kımsenın cıgerparesını almasın elınden. Burada hep onunla ılgılı seyler paylaşmıştım.o yüzden bundan sonra gelemem. Kendinize iyi bakın.
Hepimiz ayni aciyi yasadik mesajini okurken ayni aciyi hissedip agladim ve seni ancak evladini kaybeden anneler anlayabilir diyecek birsey yok malesef sadece seni anlayabildigimizi yalniz olmadigini bil yeter
 
17 Haziran'da 26 haftalık ikiz meleklerimi cennete uğurladım. Biri 2 gün diğeri 7 gün yaşadı. Görseniz okadar güzel elleri vardı ki.Zaman hiç geçmiyor ya da acıtarak geçiyor. Kalbimin üzerinde bir acı boğuluyorum. Bayramda kucagımıza alacaktık meleklerimizi. Bayram geldi ama neyime. Eşim mezara gidiyor hep ben daha gidemedim. Dün ağladı yarın bayram kızlarımıza gidicez dedi. Cesaret edemiyorum kaçıyorum hala. Bi yavrum olmadan iyi olamayacağım sanırım hafiflemicek bu acı ama çok korkuyorum artık
 
17 Haziran'da 26 haftalık ikiz meleklerimi cennete uğurladım. Biri 2 gün diğeri 7 gün yaşadı. Görseniz okadar güzel elleri vardı ki.Zaman hiç geçmiyor ya da acıtarak geçiyor. Kalbimin üzerinde bir acı boğuluyorum. Bayramda kucagımıza alacaktık meleklerimizi. Bayram geldi ama neyime. Eşim mezara gidiyor hep ben daha gidemedim. Dün ağladı yarın bayram kızlarımıza gidicez dedi. Cesaret edemiyorum kaçıyorum hala. Bi yavrum olmadan iyi olamayacağım sanırım hafiflemicek bu acı ama çok korkuyorum artık
Zaman herseyin ilaci. Dedigin gibi bayram geldi neyimize..
 
Maalesef benim hikayem 20 haftada ayrın tılı ultrasonda başladı.. doktor damarlarda çentiklenme gördü ve ilerde tansiyonun çıkabilir dedi.. benim kendi doktorum maalesef önemsemedi. Uzun süre normal doğum yapacağım dıye yurudum yoruldum çok fazla.. normalde tansıyonum yuksekmıs benım haberım bıle yokmuş. 26 temmuz sabahı uyandığımda deli gibi sırt ağrısıyla uyandım karnımda hafıf sancılarda olunca yakındakı tıp merkezıne gıttım. Tansıyonum 18 10 beebgımın gelısımı 2 hafta oncesıyle aynıydı.. korkuyla kendı doktoruma gıttım benı kabul etmedi. Odem ve ıdrarda proteın cok yüksek mıktardaydı. Eğitim araştırmaya gıttım hemen yatırdılar tansıyonumu duzelttıler 4 gun boyunca kaldım 29 temmuz Cumartesı aksamı tansıyonum çıkmaya başladı tekrarkaracıger ve bobreklerım ıflasın esıgıne gelmıs açıl amelıyat gereklıydı yenıdogan bakımında bos olmadığı ıcın tum gece bana hastane bulmak ıcın uğraştılar. Nasıl uyuyup uyandığımı hatırlamıyorum cunku defalarca baygın gıbı hem uykulu hem uyanık kaldım. Gelıp oldum mu dıye kontrol ettıler kadının soyledıgı sözler sımdı bıle aklımda yanımda telde konuşurken ‘ bu ıkısı olurse basıma kalacaklar acılen amelıyat lazım ‘ sabah bır sekılde hstane bulup benı gonderdıler orda sezeryanla 30 haftalık oğlum dogdu. Sesını duydum hala aklımda hala duyuyorum..cok mutluydum saglıgım normale donuyordu bebegımde 1 ay kadar orda kalacaktı.. 2 gun sonra taburcu oldum arada bebegımı görmeye gıdıyordum aslında goremıyordum preeklampsı yüzünden gozlerım gıtmıstı..azda olsa secebılıyordum.. 3 agustos sabahı esımı aradılar bebegımın agır olduğunu soylemısler. Gıttıgımde kalbını calıstırmaya calısıyorlardı. O günkü doktorun yuzu aklımdan gıtmıyor. Sankı hayatım yavaşlamıştı o kadar yavaştı kı saat donmuyordu. En sonunda acı haberı verdıler. Keşke hıc duymasaydım dedıgım keşke onun yerıne benı alsaydın dedıgım andı. İçim o kadar yandıki o anı unutamam hayatım boyunca.. halada keşke ben olseydım dıyorum… sonrası malumunuz kucağıma almayı beklerken kapkara toprağa verdım oğlumu.. o lanet toprak benımbebeımın o kucucuk bedenını nasıl kabul ettı neden aldı.. sonrasında tansıyonum tekrar cıktı bır hafta kadar lanet olası hastanede yattım.. bugun ılk defa gıdebıldım evladımın mezarına.. canım oglumo kadar sanslı kı bırısı o kucucuk mezarına 1 2 gul dıkmıs herhalde tek kalmasın dıye.. onu görünce bır yandan güldüm bır yandan ıcın daha cok yandı sordum kendıme ben ne yapıyorum burda dıye.. Nasıl dayanılır bu acıya.. ne yaparım.. yaşamak haram oldu resmen. Canım o kadar yandı ki..

Ne olur evlatlarınızın kıymetını bılın.. ne hayallerım vardı ne umutlarım vardı..hepsi birer acı verıcı anıya donuştu. İçimi yakan lanet anılar. Allah kımsenın cıgerparesını almasın elınden. Burada hep onunla ılgılı seyler paylaşmıştım.o yüzden bundan sonra gelemem. Kendinize iyi bakın.
Canım başın sağolsun Allah öyle Dr lar dan sorsun hesabımızı şükür ki sen kurtulmuşsun allah korusun sanada bişi olsaydı eşin ailen perişan olurdu Rabbim meleğinin kardeşini yollasın inşaallah
 
17 Haziran'da 26 haftalık ikiz meleklerimi cennete uğurladım. Biri 2 gün diğeri 7 gün yaşadı. Görseniz okadar güzel elleri vardı ki.Zaman hiç geçmiyor ya da acıtarak geçiyor. Kalbimin üzerinde bir acı boğuluyorum. Bayramda kucagımıza alacaktık meleklerimizi. Bayram geldi ama neyime. Eşim mezara gidiyor hep ben daha gidemedim. Dün ağladı yarın bayram kızlarımıza gidicez dedi. Cesaret edemiyorum kaçıyorum hala. Bi yavrum olmadan iyi olamayacağım sanırım hafiflemicek bu acı ama çok korkuyorum artık
Canım senin acın çok çok büyük bende 30 haftalık karnımda öldü bebeğim 15 temmuzda bende elini gördüm yüzünü göremedim sen görmüşsün hemde iki yavrunu uçurmuşum Rabbim sabır versin o iyileşecek te kucağıma alacam hissini çok iyi bilirim 8 yıl önce doğum yaptım Dr hatası yüzünden bebeğim 27 gün yoğun bakımda kaldı her gün bi umut iyileşecek alcam kokusunu içime çekecem bağrıma basacam sımsıkı sarılacam ama olmadı tam acısı hafifledi derken şimdi bu bebeğimde gidince tekrar başa sardım nefes alamıyorum. Bizimde eylülün ilk haftası doğacaktı olmadı ilk bayramımdediğin gibi bayram gelmiş neyime. Rabbim en kısa zamanda nasip eder sana ve tüm melek annelerine tüm bebek isteyenlere inşaallah. Yarabbi mu mübarek gecede yüreği yaralı annelerin karnı kucağı kalbi boş olan annelerin dualarını kabul et bizi kapından geri çevirme tekrardan yaşama sevincini nasip et Rabbim.
 
Babylicious Babylicious canım rabbim sabır versin en kısa zamandada sağlıklı uzun ömürlü hayırlı evlatlar nasip etsin
Senin yaşadıklarının aynısını yaşadım bende kızdı benim meleğimde 1haziranda 31 haftalık doğdu 16 haziranda melek oldu acısı hep taze her gece resmini açıyorum onunla uyuyorum yüz hatlarını inceleyip büyüdüğünü hayal ediyorum çok büyük bir acı rabbim kimseye yaşatmasın
İnsan acıyla bazı şeyler söylüyo ama nasıl neden keşke ben ölseydim deme artık rabbim onların şeffaatine nail olabilmeyi onları hak edebilmeyi nasip etsin biz melek annesiyiz hep bi kanadımız kırık olacak rabbim kardeşleriyle gönül yaramızı sarmayı nasip etsin
 
Back