6 Ağustos 2015...meleğimi kaybedeli tam 2 sene olmuş. Hala gözümün önünde herşey,o doktorun kalbi atmıyor dediği an,kendimi suçlamalarım,beklemeseydim keşke normal doğumu demelerim,eve kucağımız boş,ama ruhum paramparça dönmem,,ilkgünler ruh gibi gezmem,heran ağlamam,sonra psikolojik destekler,işe başlamam.....dile kolay 2 sene çok ama çok zor günlerim oldu,hala da iyiyim diyemem ama bi şekilde yaşıyoruz işte.hamdolsun bu form bana çok iyi geldi çünkü en yakınımız annemiz eşimiz bile bizi anlamazken her birimiz acımıza ağlar,sevinçlerimize güler olduk birbirimizi hiç tamımadan.şükürler olsun doğumdan 8 ay sonra gebe kalıp kızımı kucağıma aldım ,ona bakıp şükrediyorım hergün..ama acı maalesef geçmiyor,bugün mezarlığa gittim ,insan ister istemez çok kötü olıyor bugün 2. Yaş günün kutlayacakken ben sana pasta modeli seçecekken şimdi ne durumdayız diye düşünmek,ama inşallaj cennette pastaları kesip musmutlu gezeceğiz..hamdolsun rabbimiz cennette kavuşturacak inşallah....yazılanları okuyorum ara ara girip bir sürü melek annesi olmuş yine maalesef ne ilk ne sonuz...herkesin başı sağolsun rabbim sabır versin.kimse bizi anlamaz onu da beklemeyin.eminim bugün 2 yıl olduğu ben ve eşim dışında kimsenin aklıma bile gelmemiştir sormadım bile aileme..sorupta üzülmeye gerek yok çünkü,kimse hatırlamaz geçti gitti derler derler derler ama gelip kalbimizi açıp o hala kanayan yaramızı görmediklerinden hep...karmakarışık yazdım kusıra bakmayın,iyi geceler.