selam arkadaşlar bende 16 temmuzda sezaryenle oğlumu dünyaya getirdim.rutin kontrollerimi yaptırmak üzere doktora gitmiştik eşimle ve o gün çok fazla ödemim olduğu söylendi ve tansiyonum çok yüksek çıktı, yarın sabah sezaryene almalıyız dedi doktor.ben aylarca normal doğum dilemiştim oysa ki, ama bu işler kısmet son güne kadar belli olmuyo....tabi o gün sabaha kadar uyuyamadık, sonuçta hayatım boyunca iğneden deli gibi korkan ben yarın sabah genel anesteziyle ameliyata girecektim....
hastaneme, doktoruma ve melek hemşirem fundaya çok teşekkür ederim.hepsi müthiştiler.çok güzel moral verdiler.tüm sevdiklerim hastenedeydi.yani bu işte moral çok önemli onu anladım.
dediğim gibi hastanede temizlikçisinden, hasta bakıcısına, hemşiresinden , sekreterine kadar herkes güler yüzlü ve çok pozitifti.ama en önemlisi eşinizin desteği bu konuda....çok istemesine rağmen ameliyata giremedi, çünkü kan görmeye dayanamıyordu sevgili eşim :))
ameliyat psikolojisi berbat bişey, sonuçta ayık olarak giriyosunuz o odaya, her taraf metal aletlerle dolu, tanımadığınız bi sürü yüz....bi doktorumu bide anestezi uzmanını tanıyodum orda.bayılma anı çok garip zaten, doktor hazırmısın bayıltıyoruz dedi, ben ayetel kürsi okumaya başladım, tam olarak bitirmeden bayıldım zaten.gözümü açtığımda müthiş bi üşüme hissettim, ve bide mide bulantısı oldu.gözümü açar açmaz ilk sorduğum oğlum nerde, onu gösterin bana diye bağırmışım :)
sonra hemşireler geldi, hasta ayıldı odasına alabiliriz dediler, ama ben asansörde ve koridorlarda sürekli oğlumu soruyordum, ve hiç bişey hissetmiyordum ne acı ne başka bişey....
odama geldiğimde karşımda küçücük yatağında yatan oğlumu ve yanında annelerimizi babalarımızı arkadaşlarımızı ve eşimi gördüm.yatağıma aldılar beni ve hemen oğlumu kucağıma verdiler.
İŞTE O İLK KARŞILAŞMA VARYA ARKADAŞLAR, DERLERDİDE İNANMAZDIM, TÜM ACILARINIZI SIKINTILARINIZI UNUTTURUYO SİZE SANKİ BAŞKA BİR BOYUTA GEÇİYOSUNUZ O AN....BEN ŞİMDİ ANNE Mİ OLDUM LA BU ÇOCUK BENİM Mİ ŞİMDİ TARZI DUYGULARLA BOĞUŞUYORSUNUZ.KARŞINIZDA GÖZLERİNİ AÇMAYA ÇALIŞAN, ELLERİNİZİ SIMSIKI TUTAN VE HER HALİYLE SİZE MUHTAÇ BİR CANLI VAR.O AN EŞİMLE GÖZGÖZE GELDİK VE AĞLAMAYA BAŞLADIK....
ameliyat olayına gelince, ilk gün hiç ağrım olmadı.sanırım hastanede verdikleri yüksek dozdaki ağrı kesicilerden.gece ayağa kaldırdılar, ondan önce sondayı çıkartırken canımı çok yaktılar ama
![KK43 :( :(](/styles/default/xenforo/icons/kk/xenforo-smilies-kk43.gif)
ilk adımlar çok zor ve zahmetli ama mutlaka yürümeniz gerek çünkü gazınız çıkmalı, çok önemli bişi o çünkü....ikinci gün taburcu olduk, evde ki ilk hafta çok zordu benim için. çünkü sezaryen olduğum için sütüm hemen gelmedi, bebeğimi emziremedim ve bebeğimi ikinci gün küveze almak zorunda kaldılar çünkü kan şekeri düştü
![KK43 :( :(](/styles/default/xenforo/icons/kk/xenforo-smilies-kk43.gif)
4 gün küvezde kaldı, hayatım boyunca dökmediğim kadar gözyaşı döktüm ama sonunda çıktı.çok zor günlerdi.evde sürekli sütümü sağıp sağıp verdim.halada sütümü sağarak veryorum çünkü bebeğim ememiyo tam olarak
![KK43 :( :(](/styles/default/xenforo/icons/kk/xenforo-smilies-kk43.gif)
yani sonuç olarak yüzde yüz sıkıntısız bir doğum yok arkadaşlar, ALLAH hepimizin bebişlerine uzun ömürler sağlık sıhhatler versin.
benim bebişim şimdi karşımda mışıl mışıl uyuyo....canım o benim, herşeyim, hayatımızın anlamı.....