Ben de epidural sezaryenle doğum yaptım. Bana serum falan takmadılar ama doğal olarak damar yolumu açtılar ki acı veren bir olay değil. Heyecandan çoğu şeyi zaten hissetmiyorsunuz. Ameliyathanede sedyeye oturttular belimden iğnemi yaptılar, heyecandan sanırım benim gözüm karardı sırt üstü yatırıp bir miktar oksijen verdiler. Sonra başlayalım mı diye sordular, anestezist sürekli sohbet etti benimle saçlarımı vs okşadı, bebeğin gelmesine yakın beni hemşireye devredip fotoğraf makinasını aldı bebişimin fotolarını çekmek üzere. Tüm operasyon boyu karın bölgemde herhangi bir şey hissetmedim, ne ağrı ne sızı ne baskı (ki doktorlar dokunma gibi bir şeyler hissedebilirsin normal demişlerdi) bir an bacak aramda bir batma hissettim (yalan yok biraz rahatsız ediciydi) ardından INGAAAAAAAAA ki zaten o anda ne batma hissinin bir önemi kalıyor ne herhangi bir şeyin.
Bebeğim büyüktü, tansiyonum fırlıyordu normal doğum yapmam mümkün olmadı ama şu an baktığımda iyi ki böyle olmuş diyorum, bebeğimi riske atmadım ama yine de onu ilk ben gördüm ilk ben kokladım ilk "Hoşgeldinini" ben söyledim.
Sonrasında oğluşumu giydirip yıkamaya götürdüler, yorgun hissediyordum ve sonrasında da uykusuz gecelerin geleceğini biliyordum, doktorumun önerisiyle karnımı kapatırlarken 15 dakika uyutuldum. Odaya çıktığımda ayaklarımı belli belirsiz oynatabiliyordum bile. Belimde epidural hortumu iki gün daha kaldı, ağrım olursa diye, bir yandan tabii ki rahatlık ama bir yandan o kablolarla hareket etmeye çalışmak zor. Fazla hareket etmedim, bol sıvı aldım (hem ilacı atmak hem bol süt üretmek için) aman aman bir başağrısı da çekmeden kuzumla iki günümüzü bitirdik ve evimize gittik.
Sözün özü... hiç stress yapmayın ve hiçbir anını kaçırmayın!