Öncelikle yaşadıklarınızdan dolayı çok üzüldüm ve yazdıklarınızı okurken 4 yıl önceki yaşadığım olayları tekrar yaşadım sanki ....benzer olayları ben de yaşadım, elbette birebir değil ama çok fazla haksızlığa uğradım, eşim için herşeyi kabullendim, her haksızlığa göz yumdum, aileme küfreden babasına saygıda kusur etmedim ve sonuç ne oldu, katlandığım eziyetler karşısında bana minnettar olması gereken adam ailesinin her dolduruşunda saçma bahanelerle benden boşanmaya kalktı. sürekli sabrettim, alttan aldım, 4 yıl boyunca düzelme ihtimalini düşündüm ve ilerde acaba devam etseydik olur muydu düşüncesi kalmasın diye bekledim ama gördüm ki 20 yıl beklesem düzelmeyecek daha da kötü olacak üstelik eşim demek bile istemediğim adam bana şiddet göstermeye de başlamıştı ben de onun bu tutumu karşısında önce kendi ayaklarım üzerinde durmayı ve en uygun zamanda boşanmayı kafama koydum. boşanma sözünü bir kez bile ağzıma almadan, onun bana yaptığı gibi zırt pırt boşanalım demeden gittim açtım davayı ve güçlü ve kararlı bir kadın olarak onu ben boşadım sonrası ne oldu biliyor musunuz köpekler gibi pişman oldu beyefendi... yalvardı geri dönmem için aracılar koydu araya ama nafile....4 yıl önce boşandım ve son bir yıla kadar hep dönmemi bekledi belki şu an bile gel desem koşa koşa gelir biliyorum ama aslaa allah göstermesin onu artık karşı cinsten biri olarak bile görmüyorum..... evliliğimiz sırasında kendisini asla bırakamayacağımı o kadar gücüm olmadığını sanarak bana köpek muamelesi yapan adam, karşısında güçlü bir kadını görünce şaşkına döndü. diyeceğim o ki asla kimseye sonsuza dek onun olduğunuzu hissettirmeyin.....