- 4 Nisan 2015
- 136
- 55
- 48
- 31
Ne zormus yalnızlık. Cevrende insanlar olsada aslında kimsenin olmayışı. Kayıp giden senelerin, hayallerin,umutların. Belki birgün sevilirsin düşüncelerim. Koskoca evrende yalnızım. O kadar cok istiyorum ki sevilmek. Evliyim 8 sene olcak ama 1 tekgün güzel söz duymamak. İçten bi sarılma öpme sacımı oksadıqını hatırlamıyorum bile... aslında bizimki evlilikte değil. 1 tane cocuqum war allah bağışlasın tek dayanaqım oğlum aslında. Ama artık bu evlilik o kadar canımı sıkmaya basladıki. Oğlumuda alıp cok uzaklara gitmek istiyorum. Kimsenin huzursuzluk yaratmayacaqı aqlatmayacaqı hayallerimi elimden almıcaqı biyer.... böyle biyer warmı bilmiyorum ama bu evden kurtulmak istiyorum artık. Senelerce biçok seye göğüs gersemde artık kaynımla kaynanamla aynı evde olmuyor. Pasif bi kocayla hele hiç olmuyor. Anneci bir es, oğlunu yalan hastalıklarıyla kendine baqlayan kaynana, hayatını insanlar üzerinden bedawaya geçiren kayın. Sanırm kimse bu dewirde kaynıyla aynı ewde yasamak istemez ama ben bunada ses etmedim. Ama insanlar ses etmeyince seni görmezden geliyormus bunu anladım
