- 20 Haziran 2021
- 14
- 2
- 28
- Konu Sahibi rumeysayilmaz
- #1
daha gencim. çevremde güzel aşk yaşayan el üstünde tutulan çok arkadaşım var her birisi için de çok mutluyum. ama ben de artık böyle bir kadın olmak istiyorum. diğer insanların yaşadıklarına kıyasla bu dert bile olamaz farkındayım ama şu an mutsuzum ve içimi dökmek istedim sadece..
hiç bana bugüne kadar bi erkek aşık olmadı. başkasının sevgisine ihtiyacım var mı diye sorguluyorum ve her seferinde hayır cevabını veriyorum. ama artık değersizmişim muamelesi görmekten yoruldum
ben hassas bi kızım. sosyal ilişkilerim kuvvetli. insanlar kalbimin çok temiz olduğundan bahseder. kendime bakıyorum sporumu da yapıyorum. trip naz kapris benim karakterimde olmayan şeyler. ama hala nerede eksiğim var çözemiyorum..
görüştüğüm kişiler oluyor ama hem sayısı normale göre az hem de devamı gelmiyor.
en son konuştuğum çocukla başta çok iyiydik. birlikte çok keyifli vakit geçiriyorduk. fakat daha 1 ay bile dolmadan flört aşamasında bana ufak tefek dokunmaya çalışmasını bazı imalarını ben erken buldum ve nezaketle kendisine hoşlanmadığımı belirttim sınırımı çizdim. anında değersizleştirildim. bir anda ilgi alaka kesildi. tabi ki peşinden koşmadım gururuma yakıştırmam. fakat bu durum canımı çok yaktı karşımdakinden bağımsız bir şekilde. kaldı ki tertemiz kalbin var gibi lafları bana söyleyen de kendisiydi. iyi niyetimi kendi çıkarı için kullanmaya çalışmış olmasını sindiremiyorum.
sadece cinsel bi obje olarak değer gördüğümü hissettim. güzel muhabbetimizin anlaşabilen iki kişi olmamızın karakterimin hobilerimin hiçbir önemi yokmuş bu hissettirildi bana. artık kimse beni sevmeyecekmiş gibi düşünmek hem canımı yakıyor hem de beni yoruyor. ben insanlar beni sevsin diye bu yapıya sahip değilim tam tersi karakterim böyle. ama artık sorun bende mi diye sorgulamak psikolojimi çok bozdu
sanırım bu hissi nasıl aşabilirim yollarını arıyorum.
memnun kaldığınız psikolog önerilerine açığım
hiç bana bugüne kadar bi erkek aşık olmadı. başkasının sevgisine ihtiyacım var mı diye sorguluyorum ve her seferinde hayır cevabını veriyorum. ama artık değersizmişim muamelesi görmekten yoruldum
ben hassas bi kızım. sosyal ilişkilerim kuvvetli. insanlar kalbimin çok temiz olduğundan bahseder. kendime bakıyorum sporumu da yapıyorum. trip naz kapris benim karakterimde olmayan şeyler. ama hala nerede eksiğim var çözemiyorum..
görüştüğüm kişiler oluyor ama hem sayısı normale göre az hem de devamı gelmiyor.
en son konuştuğum çocukla başta çok iyiydik. birlikte çok keyifli vakit geçiriyorduk. fakat daha 1 ay bile dolmadan flört aşamasında bana ufak tefek dokunmaya çalışmasını bazı imalarını ben erken buldum ve nezaketle kendisine hoşlanmadığımı belirttim sınırımı çizdim. anında değersizleştirildim. bir anda ilgi alaka kesildi. tabi ki peşinden koşmadım gururuma yakıştırmam. fakat bu durum canımı çok yaktı karşımdakinden bağımsız bir şekilde. kaldı ki tertemiz kalbin var gibi lafları bana söyleyen de kendisiydi. iyi niyetimi kendi çıkarı için kullanmaya çalışmış olmasını sindiremiyorum.
sadece cinsel bi obje olarak değer gördüğümü hissettim. güzel muhabbetimizin anlaşabilen iki kişi olmamızın karakterimin hobilerimin hiçbir önemi yokmuş bu hissettirildi bana. artık kimse beni sevmeyecekmiş gibi düşünmek hem canımı yakıyor hem de beni yoruyor. ben insanlar beni sevsin diye bu yapıya sahip değilim tam tersi karakterim böyle. ama artık sorun bende mi diye sorgulamak psikolojimi çok bozdu
sanırım bu hissi nasıl aşabilirim yollarını arıyorum.
memnun kaldığınız psikolog önerilerine açığım
Son düzenleme:
