Sevgılımle ayrı sehirlerde yaşıyoruz. O Beni tanımadan 1-2 ay evvelinde kız arkadaşını tanımış, o kız da başka şehirde. Birbirlerine manevi anlamda destekleri olmuş zamanında. Elbette arkadaşına “git - konuşmayalım” gibi şeyler demesin ancak, kızla sevgilim aynı şehirde yaşamıyordu muhabbetleri telefondaydı. Kız sevgilimin olduğu şehre iş güc gerekcesi ile geliyormuş. Buluşmamışlar evvelinde öyle ama gelirse işte görüşürüz yemek yeriz arkadaş olarak dedi. Bilmediği yere geliyor yardıma ihtiyacı olabilir senden benden iyi bi kız dedi. BEnde “fazlaca münasebete gerek yok, sana güveniyorum ama karşıdaki kişiye durduk yere güven duymak istemiyorum, empati yap ayrıca bilmediği bi şehire gelecek diye yardıma ihtiyacı olacaksa o yardımı başkasından alsın” dedim. Ve dediki “tanımamıyorum seni kötü bisey demiyordun kız hakkında, bu konuyu çözdük sanıyordum, anlattığıma pişman edecek Misin böyle “ dedi. Bi an hatalı mıyım, ani duygularımla fevri mi çıkışıyorum diye düşündüm. Ve ona dedim zate içgüdüsel olarak rahatsız ediyor beni bu, gelirse de hep görüşecek haliniz yok herhalde dedim “belki ilk buluşmanız da bi yakın hissedeceksiniz birbirinizi ,bunu ne engelleyebilir tamam iliskimiz de birbirimizi seviyoruz ama seytanişte akıl alır” dedim açıkça içimde tutmadan kustum düsüncemi. Haksız mı davranıyorum? Nasıl bi tutum sergilemek doğru olur ? Hani aman ne olacak desem, kızmasam, bu sefer de iş alırım başıma..ama kızmayın “kadın-erkek arkadaş olamaz mı “ diyip kızmayın bana çünkü herkesin kendi bakış acısı..belki göremediğim bi bakış acısı vardır, söylersiniz. siz nasıl hareket ederdiniz? :)