Çok doluyum günlük çoook...
Dayımı kaybettim malesef, civan dayımdı o benim, en büyük dayımdı hem annemlerin en büyüğüydü, babalarıydı hemde benim gözümde yeri çok büyüktü...
Aniden kaybettik, üzüntüden farklı bişey var bende yüreğimin yandığını hissediyorum adeta, içimden bağırarak ağlamak geliyor ama yapamıyorum, annemler zaten yeterince bağırıyor bide benmi....
Ahh günlük aff ölüm çok yakınımızda aniden geliveriyo akşam plan yapıyosun ama sabah yoksun, ölüm bu kadar işte 1 satte herşeyi bitiriyo...
İçim kor gibi 8 ay önceside var bunun tabi diğer dayımı kaybedişimiz, ondan önceside var yengemi kaybedişimiz, artık ölüm bize acı vermiyormu yoksa günlük ölüm kendine alıştırdımı bizi, bazen boğulduğumu hissediyorum şu koca dünyada tek tesellim gözyaşlarım...
Bide üstüne haftasonu yatılı misafirimiz var iyimi...
Kaç aydır haftasonu dinlenme hayalleri kuruyorum ama olmuyo olmuyo olmuyo, ben çokmu şey istiyorum sadece dinlenmek!!!
Alıp başımı gitmek istiyorum buralardan tek başıma yaşamak istiyorum bazen hem sevdiklerimin acısı olmaz, hemde kafam rahat olur...
Dayanma gücüm kalmadı günlük...