Popüler Konu Sevgili günlük...

Hayat bir karmaşa ve ben bunu nasıl idare edeceğimi bulamıyorum... Allah'ım yardım et.

Gönlüm çok yorgun Allahım.

Bazen başarılarımızın farkına varamıyoruz, asıl hedefimize henüz varamadığımız için ya da başka sorunlarla uğraşırken ilerlememişiz gibi geliyor, bu yüzden durup bir neydim ne oldum diye düşünmek lazım, aslında ilerleme kaydediyoruz az ya da çok, öğrendiğimiz bir şeyler oluyor. Şahsen bana çok iyi geliyor arada geçmişe bakıp şükretmek.
Normalde bir şeyleri disiplinli düzenli olarak yapabilmem çok zorken ufak bir kaç konuda uzun zamandır düzenli ilerleyebildiğim için kendimi tebrik etmek istiyorum bugün, daha da artması dileğiyle

Allah sonumuzu hayır etsin bakalım. Girdik bir yola...

Allah'ım bana sağlık sıhhat ver...

Bu dünyaya doğmak başlı başına bir travma gibi geliyor bana.

Allah'ım bana güç ver.

Yıllar sonra bu satırları mutlulukla okumaya niyet ediyorum. Zaman şu an geçmiyor. Bir an önce 1 yıl sonrasını görmek gelecekteki kendimle konuşmak isterdim:) nasılsın pembe fok? Bu satırları hangi ruh halinde ve endişerle yazdığımı biliyorsun.. şu an durum nasıl.. ? Seni seviyorum :)

Hala yazılı okuyorum günlük. 25 top kağıttan son iki top kaldı. Bıktım usandım. Ne zaman dinleneceğim bilmiyorum. Her top 34 kağıt bu arada. Mutsuz ve gerginim. Bazı değerlerimin düştüğünü düşünüyorum, bir gariplik var bende. Ve evet buraya genelde yazdığım gibi, bu gece de evde yalnızım. Ama başka şeyler var aklımda. Buraya bile yazamayacağım utancımdan. Bana yakışmıyor, sanırım sadece bana değil. Bilmiyorum, aklımdan çıkmıyor genellikle. Merak mı, özlem mi bilmiyorum. Tatile ihtiyacım var ama pandemide çocuklarla yapılacak en son şey bu sanırım. Zaten hödük kocam da istemez. Yalnız gidebilsem…

Sevgili günlük,
Şu anki hüznün sebebi, kayinbabamin hastalığı. Konusulmayan şeyler... Saklanan... Birbirimize itiraf edilemeyen... Ama hepimizin bildiği...

Hava sulu sepken. Rüzgâr. Yollar uzak. İşler çok. Sağlık yok.

Mideme dolan havanın boşalması lazim.
Kabarmasın yürecikler.
Allahım güç ver.

22 Ocak.

Sevgili günlük,

Acaba vermiş olduğum karardan pişman olurmuyum… Keşke daha önce bitirip hayatıma yoluma baksaydım dermiyim…
Belirsizlik zor…

Günlük; huzursuzluk gölge gibi yakamda. Ben nasıl huzurlu olacağımı bilmiyorum. Bu kavrama bu kadar yabancı olmasam belki de huzurlu olurdum veya huzurlu olduğumun farkına varırdım. Ayrılığın birinci günü bitti günlük. Bakalım kaçta saymayı bırakacağım. Uyumak istiyorum ama uykum yok maalesef. Rabbim bana ve buraya gelip derdini yazanlara yardım etsin. Buraya yazamadığımız dertlerimiz de var ya hani işte onları da çözüme kavuştursun..
Mutlu olmak istiyorum günlük.

günlükcüm, bugün kendimi düsük enerjili hissediyorum. Kafama tüp bebek ve hamilelik konularını hic takmadam akışına bıraksam, bu nasıl hissettirirdi acaba bana? Bazı insanlar nasıl kolaylıkla istedikleri zaman hamile olabiliyorlar..maşallah hepsine. Çok şasıriyorum. Hele bir arkadasım 3. Ye hamile ve plansız oldugunu söyledi. Nasıl oluyor bu:) bilinçaltı ile mi ilgili acaba . Yine gebelik konularından bahsettim. Allah isteyen hepimize kolaylıkla versin. Amin.

Sevgili günlük
Aslında hayatımda her şey yolunda fakat geleceğim için endişeleniyorum zaman zaman Umarım yıllar sonra bu satırları eşimle beraber televizyon izlerken okuyor olurum ❤

Sevgili günlük,

kararsızım… bu işin içinden nasıl çıkabilirim…
Allahım sana sığınıyorum, beni hakkımda hayırlı olana yönelt

Günlük; üstteki gerizekalı komşu denilen varlıklar ne zaman defolup gidecekler acaba? Her gün tasinmalari için ya da benim taşınma imkanım olsun diye dua ediyorum. Ne geceleri var ne gündüzleri, apartmanda değil de dağ başında yaşıyorlar sanki. Gürültüden gece uyuyamıyorum. Akşamları sakin kafayla bir şey okuyamıyorum anlayamıyorum. Uyarıdan, hiçbir şeyden anlamıyorlar. Dünya aleme hakkımı helal etsem yemin ederim bunlara hakkımı helal etmeyeceğim. İki ay içinde taşınıp giderler kurtulurum inşallah. Olur da giderlerse adamadigim adak kalmadı. Evimden nefret ettim artık
Onu da özledim. Kendimi biran aramamak için o kadar zor tuttum ki.
Huzursuzluk mu boşluk hissi mi ne bilmiyorum ama çok yoruyor beni. Gece olunca oturup ağlamak istedim ama ağlayamiyorum bir süredir. Ağlıyorum da sanki içime ağlıyormuşum gibi hissediyorum. Ruhum o kadar bunaldı ki. İyi hissetmek istiyorum ben artık günlük, iyi hissetmek..

Hayat bazen geri vermek ister aldıklarını, mucizeler hep böyle ansızın gelir.
Yıllar sonraki ben, inşallah bu satırları büyük bir keyif ve neşeyle okuyorsundur. Boşa üzülmuşsün diyorsundur geçmişteki ben e...

Egomuzu tatmin etmek dışında neden çocuk yapılır? Bu dünya neden neslini sürdürmek zorunda?
İçgüdüsel konular harici sebebi ne olabilir ki? Ne yararı var onun burada olmasının? Doğmakla en büyük resimde neye etki ediyoruz olumlu olarak?
Bir çocuk dünyaya geliyorsa yaşayacağı/yaşatacağı, çözümlemesi gereken şeyler vardır da ondan diye düşünüyorum. Bu pek olumlu bir şey gibi de gelmiyor ama olumluya, faydaya çevrilebiliyor.