Popüler Konu Sevgili günlük...

Uykum geldi yataga yatmaya üseniyorum

Niye kaşınmaya başladım diyorum ben de.. Neden olacak, sıcaklar başladı

Barut gibiyim. Sinir küpüyüm. Kocami seviyorum ama keske annemi dinleyip hemen evlenmeseydim. Evlilik disi dogacaktiysa dogsaydi cocugum. Bu yasadigim skintilara degiyor mu hic bilmiyorum. Belki bekleseydim, kopek sorununa da bi care bulurduk. Kafama gore yasardim. Ne bileyim.. onunla evlenmem hata degildi ama annemi dinleyerek hemencik evlenmem hataydi. Birak ben zaten kendi kendine yasayan bi insanim. Kadin beni 800km oteden kumandayla yonetti resmen. Kendi evliligi mukemmelmis gibi, onun verdigi tavsiyeyle hic hazir degilken bir evlilik yaptim. Eziliyorum. Bu sorumluluklar omuzlarima agir geliyor. Yasayamadigim heveslere uzuluyorum. Basina beklemedigi bi olay geldi diye, daha beklemedigi 3-5 seyi hemen yapan degil de iyi napalim diyerek yine vakitlice, planli programli yasayan insanlara ozeniyorum.

Benim hic bi zaman turk standardinda bi hayatim olmadi ki. Ne diye turk beklentileriyle yasadim hayatimi? Baskalari laf etmesin diye kendi basimi yaktim. Ah anne ah. Hep senin yuzunden

Pazar günü senin tatilin, keyif yapacaksin.
Peki ya benim tatilim..... Hic olmayacak mi...??!!!

Insaallah is bavurum kabul olur da beni ise cagirirlar. Artik evde duramiyorum ufunet basiyor.
Son zamanda ailemi da ihmal ettim kendimi kötü hissediyorum onlara da zaman ayirmam lazim

Berbat hissediyorum.
Berbat.. Berbat... Berbatt.....

Uyumak istıyorum uyandıgım da hersey bır ruya olsun cok yoruldum cok yorgunum benım sınavım bu olmamalıydı yasadıgımız onca sıkıntılardan sonra tıpkı dıgerlerı gıbı saygı ,sevgı göre bılmelıydım .Defalarca aynaya bakıp sorguladım kendımi ve cevabı buldum yalnızlıgım ve dürüstlüğüm dü tek sebep.

Kitap okumak iyidir

Kahve bagimlisi oldum bugunlerde neden acaba

Bazen çocukluğumu özlüyorum
o zamanlar herşey toz pembeydi...

İnsanlarla olan ilişkilerimde "Saygı gereği herkesi dinleyin, ama prensip gereği çok azıyla konuşun" diyen Shakespeare'yi örnek alıyorum. Çünkü Dostoyevski'nin dediği gibi: "İnsana saygımı korumak için insanlardan uzak duruyorum"

Yani diyeceğim o ki; iki insanın verdiği psikolojik savaş, birbirine üstünlük sağlamaya çalışması, kibir ve egolarını bir boks ringinde çarpıştırmaları, birbirlerini kısıtlamaları, birbirlerinin üstünde dominantlık sağlamaya çalışmaları aşk falan değil, psikolojik rahatsızlıktır.

Bir şeyleri bildiğim, farkında olduğum halde doğru olanı yapamıyor olmam bazen çok ilginç geliyor, illaki yaşamalıyım sanki...

Kadının tahmin ettiği şey, erkeğin emin olduğu şeyden daha doğrudur.

Kırgınlıklarım büyüyor içimde
İstemesemde asılıyor yüzüm saklayamıyorum
En kötüsüde karşı tarafın seni kırdığının farkına varmaması ve kendini haklı görme çabaları ...

Icimde bir boşluk
Kırgın gunlerim

Kahve kahve

Pardon. Duygu yok. Bundan sonra.

Tarih Belki de hiç kimsenin eseri değildir. O kendi örgüsünü kendi tezgâhında kendisi dokur
Ş.s.AYDEMIR

O sebular gibi ince kadınlar şimdi
Birer Tutam Saç kesip ipek örgülerinden sarmalayıp özenle keten mendillerine Elem Umut ve Özlem yolladılar bir süre zabitlerin koynunda Doğu cephelerine
Ayse kulin* füreyya* kitabindan alıntı dir