şuanda okuduğum bir kitaptan esinlenerek aklıma gelen bir önermeyi sizinle paylaşmak istiyorum.
kitabın yazarına göre onun cümleleri ile aktarıyorum ," kendisini başkaları için feda eden insanların , bunu hep sevilmek, kabul edilmek ve fark edilmek uğruna yaptığına inanıyorum" diyor. buradan şunu çıkardım. acaba sevgiye doyurulan insanlar bencil mi oluyor? kendi ailemden örnek verecek olursam, ailede en çık sevilen benmişim en küçük olduğum için. ama ablamlar benden çok daha fedakardırlar. bana biraz sen bencilsin imaları yapılır. kendi çocuklarımdan örnek verecek olursam çocuklarıma sevgi fazlasıyla gösteririm ve onlarda bana karşı hep bir bencillik ve hırçınlık vardır. sizin açınızdan nasıl bu durumlar.