- 11 Temmuz 2008
- 7.771
- 210
- 163
Merhaba Kızlar...
Çok canım sıkkın anlatmazsam artık çatlıcam.
Nerdeyse 3 yıldır süren bir ilişkim var, bugune kadar hiç ayrılmadık birbirimize acı da konuşmadık.
Çok kırdık kırıldık ama açıkçası sevgimiz hep ağır bastı hallettik.
Bu yaz bizim bu zamana kadar geçirdiğimiz en kötü dönem. Sevdiğim dedesini kaybetti, psikolojik açıdan çok ağır bir dönem geçirdi çok yıprandı, çok yıprandık!
Ama ne olduysa bu yazın başından beri oldu gibime geliyor.
İlk olay şu, beraber benim çok istediğimiz bir yere gittik hani her zaman gidip görebileceğimiz bir yer değil sevdicek daha evvel yalnız gitmiş bizim içimizde uktedir yani. Bu sene gittik arabadan indik bizimkinin lafı şu:
-al bak işte burası.
Ben şok hayal kırıklığı içerisinde. Üzüldüm küçük bişi yüzünden tartıştık, ve oturup 1 saat ağladım ben orda. Yalvar yakar özürler bilmemneler barıştık, zaten küs kalamam dayanamam yani. Ama o olay benim içimde yer etti.
Sonra ikinci olay, sevgilim işi gereği kızlarla aynı ortamda çalışıyor ve bazen böyle abuk subuk giyindiği giyinmediği belli olmayan kızlar da iş yerine gelebiliyor. Ben buna pek tepki göstermiyorum işi neticede. Ama bu sefer kızın bana bacağından tut giydiği elbiseye çalıştığı adamın düştüğü zor duruma kadar baya ayrıntılı bir betimleme yapınca, dur bakalım orda dedim. Ve çok ağır kelimeler çıktı ağzımızdan. Yalvar yakar arayı düzelttik.
Ve son olay, bende burada ipler koptu açıkçası.
Yakın bir arkadaşımızla oturuyoruz sevgilimin iş yerinde çalışan bir kız var. Adı Ayşe olsun. Bu kızın bi zamanlar sevgilime yazdığını düşünüyordum ben açıkçası.neyse bu konuyu kendi içimizde hallettik, işte arkadaşımızla konuşuyoruz ya bu kız sana çok yakışır diye ona ayarlamaya çalışıyoruz.
Çocuk ne dese beğenirsiniz:
Çok beğendisen sana ayarlayalım!
Beynimden vurulmuşa döndüm, açtım ağzımı yumdum gözümü. Ben varken ne oluyor ne bu diye, çocuk önce atar yaptı işte ben bişey demedim dalga geçiyoruz felan. Ben alttan almadım yapmayacaksın bir daha dedim. Tanıdığımız bildiğimiz bi insanı nasıl sevgilime yakıştırabilirsin dedim Çocuk özür diledi.
Ama bu olayların hepsi içimde yer etti, eve gidene kadar ağladım. İçimden konuşmak gülmek gelmiyor.
İnsanların boşboğazlığına anlam veremiyorum. Bilmediğim bişeyler dönüyor dürtüsünden kurtulamıyorum.
Sevgilimdeki değişimleri evlilik stresine bağlarken şimdi sevgisini saygısını sorgular oldum.
Çok karışığım kızlar çözün beni...
Çok canım sıkkın anlatmazsam artık çatlıcam.
Nerdeyse 3 yıldır süren bir ilişkim var, bugune kadar hiç ayrılmadık birbirimize acı da konuşmadık.
Çok kırdık kırıldık ama açıkçası sevgimiz hep ağır bastı hallettik.
Bu yaz bizim bu zamana kadar geçirdiğimiz en kötü dönem. Sevdiğim dedesini kaybetti, psikolojik açıdan çok ağır bir dönem geçirdi çok yıprandı, çok yıprandık!
Ama ne olduysa bu yazın başından beri oldu gibime geliyor.
İlk olay şu, beraber benim çok istediğimiz bir yere gittik hani her zaman gidip görebileceğimiz bir yer değil sevdicek daha evvel yalnız gitmiş bizim içimizde uktedir yani. Bu sene gittik arabadan indik bizimkinin lafı şu:
-al bak işte burası.
Ben şok hayal kırıklığı içerisinde. Üzüldüm küçük bişi yüzünden tartıştık, ve oturup 1 saat ağladım ben orda. Yalvar yakar özürler bilmemneler barıştık, zaten küs kalamam dayanamam yani. Ama o olay benim içimde yer etti.
Sonra ikinci olay, sevgilim işi gereği kızlarla aynı ortamda çalışıyor ve bazen böyle abuk subuk giyindiği giyinmediği belli olmayan kızlar da iş yerine gelebiliyor. Ben buna pek tepki göstermiyorum işi neticede. Ama bu sefer kızın bana bacağından tut giydiği elbiseye çalıştığı adamın düştüğü zor duruma kadar baya ayrıntılı bir betimleme yapınca, dur bakalım orda dedim. Ve çok ağır kelimeler çıktı ağzımızdan. Yalvar yakar arayı düzelttik.
Ve son olay, bende burada ipler koptu açıkçası.
Yakın bir arkadaşımızla oturuyoruz sevgilimin iş yerinde çalışan bir kız var. Adı Ayşe olsun. Bu kızın bi zamanlar sevgilime yazdığını düşünüyordum ben açıkçası.neyse bu konuyu kendi içimizde hallettik, işte arkadaşımızla konuşuyoruz ya bu kız sana çok yakışır diye ona ayarlamaya çalışıyoruz.
Çocuk ne dese beğenirsiniz:
Çok beğendisen sana ayarlayalım!
Beynimden vurulmuşa döndüm, açtım ağzımı yumdum gözümü. Ben varken ne oluyor ne bu diye, çocuk önce atar yaptı işte ben bişey demedim dalga geçiyoruz felan. Ben alttan almadım yapmayacaksın bir daha dedim. Tanıdığımız bildiğimiz bi insanı nasıl sevgilime yakıştırabilirsin dedim Çocuk özür diledi.
Ama bu olayların hepsi içimde yer etti, eve gidene kadar ağladım. İçimden konuşmak gülmek gelmiyor.
İnsanların boşboğazlığına anlam veremiyorum. Bilmediğim bişeyler dönüyor dürtüsünden kurtulamıyorum.
Sevgilimdeki değişimleri evlilik stresine bağlarken şimdi sevgisini saygısını sorgular oldum.
Çok karışığım kızlar çözün beni...
