Gözü yine yanındaki bankta oturan genç sevgililere takıldı. Onlar sebep olmamış mıydı ilk gençlik aşkını hatırlamasına�
Sevdanın Tozlu Topraklı Yolların da...
Gülümsedi...
İlk sevgilisine nasıl ilanı aşk ettiğini hatırlamıştı. Yine böyle bir bankta oturuyorlardı. Kalbinin yerinden çıkacakmış gibi heyecanlı atışına aldırmayarak, birden yanında oturan utangaç kıza dönüp,
- Senden çok hoşlanıyorum. Benimle çıkar mısın? Demişti.
"Çıkar mısın?" Bu söz gülümsemesine daha da bir coşku kattı. Çocukluk işte diye geçirdi içinden. Sonra anısına geri döndü. Teklifinden sonra geçen ve dayanılmaz bir heyecan hissettiği o dakikaları tekrar yaşıyordu adeta.Kız arkadaşının utanmış ve öne eğilmiş yüzü ve tüm cesaretini toplayarak gerçekleştirdiği ilk el tutuş. Bir iç geçerdi o günlerin yaşattığı melankolinin etkisiyle...
Gözü yine yanındaki bankta oturan genç sevgililere takıldı. Onlar sebep olmamış mıydı ilk gençlik aşkını hatırlamasına�
Ölümüne sevdiğinden o kadar emindi ki... Her seferinde tüm hayallerinde, hayatını bu sevgi üzerine kuruyordu... Eğer onu kaybederse öleceğine inandığı o zamanlardan bu zamana ne çok şey yaşamıştı, bu tatlı anının üzerine...
Kaç kişiyi sevmiş ve kaç kişiye seni seviyorum demişti. Nice sevgilerin hazzını yaşamış, nice sevdaların acısını çekmişti bu yürek... Bazen yalpalayarak bazen de tökezleyerek ilerlemişti sevdanın bu tozlu topraklı yollarında... Ve biliyordu ki durmayacaktı...Çünkü bu hayatın yoluydu... Bu yolda yürüdükçe sevecek,Sevdikçe de yaşadığını hissedecekti...
Gözlerini ufukta gezdirdi.Sanki gelecekten birkaç görüntü yakalamak istercesine. Bir kez daha iç geçirdi... Sonra usulca kalkıp uzaklaştı oradan... Kısa bir dinlenmenin ardından yeniden yürümeye başladı,sevdanın tozlu topraklı yollarında... İçindeki taze umutlara yaslanarak...
Sevdanın Tozlu Topraklı Yolların da...
Gülümsedi...
İlk sevgilisine nasıl ilanı aşk ettiğini hatırlamıştı. Yine böyle bir bankta oturuyorlardı. Kalbinin yerinden çıkacakmış gibi heyecanlı atışına aldırmayarak, birden yanında oturan utangaç kıza dönüp,
- Senden çok hoşlanıyorum. Benimle çıkar mısın? Demişti.
"Çıkar mısın?" Bu söz gülümsemesine daha da bir coşku kattı. Çocukluk işte diye geçirdi içinden. Sonra anısına geri döndü. Teklifinden sonra geçen ve dayanılmaz bir heyecan hissettiği o dakikaları tekrar yaşıyordu adeta.Kız arkadaşının utanmış ve öne eğilmiş yüzü ve tüm cesaretini toplayarak gerçekleştirdiği ilk el tutuş. Bir iç geçerdi o günlerin yaşattığı melankolinin etkisiyle...
Gözü yine yanındaki bankta oturan genç sevgililere takıldı. Onlar sebep olmamış mıydı ilk gençlik aşkını hatırlamasına�
Ölümüne sevdiğinden o kadar emindi ki... Her seferinde tüm hayallerinde, hayatını bu sevgi üzerine kuruyordu... Eğer onu kaybederse öleceğine inandığı o zamanlardan bu zamana ne çok şey yaşamıştı, bu tatlı anının üzerine...
Kaç kişiyi sevmiş ve kaç kişiye seni seviyorum demişti. Nice sevgilerin hazzını yaşamış, nice sevdaların acısını çekmişti bu yürek... Bazen yalpalayarak bazen de tökezleyerek ilerlemişti sevdanın bu tozlu topraklı yollarında... Ve biliyordu ki durmayacaktı...Çünkü bu hayatın yoluydu... Bu yolda yürüdükçe sevecek,Sevdikçe de yaşadığını hissedecekti...
Gözlerini ufukta gezdirdi.Sanki gelecekten birkaç görüntü yakalamak istercesine. Bir kez daha iç geçirdi... Sonra usulca kalkıp uzaklaştı oradan... Kısa bir dinlenmenin ardından yeniden yürümeye başladı,sevdanın tozlu topraklı yollarında... İçindeki taze umutlara yaslanarak...
