Sözüm bizi okuldan ve bölümümüzden soğutan nadide hocalarıma.Biraz da hakkını savunmayı bilmeyen arkadaşlarıma.Eğer siz bizi gerçekten yetişkin bir birey olarak görseydiniz bizim fikirlerimize saygı duyabilip ilgilenseydiniz benim içimdeki çalışma azmi bu kadar yok olmayacaktı.Ama siz kendini ifade edebilen öğrenci yerine sindirmiş olduğunuz öğrencileri tercih ettiniz.Çünkü onlar siz ne deseniz haklısınız hocam derler.Bu da gururunuzu okşar.Çünkü onların tek derdi üniversiteden mezun olmak.Eğer hocalarla tartışırlarsa ya da kendi fikirlerini söylerlerse hoca onlara takarmış da dersi geçirmezmiş.Üniversiteye gelmiş insanların bu kadar basit düşünmesi beni hayrete sokuyor ve de sinirlerimi bozuyor
Bu şiir empati kuramayan ve benim çalışma azmimi kıran hocalarıma gelsin.
Ben , bir gülüm,sen bahçıvan
Çok açarsam eser senin ,
Mis kokarsam hüner senin,
Ama birde soluversem
Günah senin,günah senin öğretmenim.
Ben tohumum ,çiftçi sensin
Çok sularsan ürün senin
Bol olursam verim senin
Ama birde çürütürsen,
Hata senin ,hata senin öğretmenim.
Ben elmasım ,sanat sensin
Pırlantaysam emek senin,
Parlıyorsam ışık senin,
Ama birde parçalarsan,
Kırık senin,kırık senin öğretmenim.
Ben boş defter ,kalem sensin,
Doğru yazsan yarın senin
Güzel yazsan ikbal senin
Ama birde karalarsan
Vicdan senin,vicdan senin öğretmenim.
Ben öğrenci sen öğretmen ,
Başarırsam hüner senin
Kazanırsam zafer senin
Ama bir de kaybedersem
Yok başka diyecek sözüm
Yorum senin, yorum senin öğretmenim...