- Konu Sahibi BEYAZ MELEK
- #1
benim kanatsız meleğim...........
hep bir melek hayal ederdim içimde nefesini hissetmek hareketlerini hissetmek isterdim....
çok istedim kanatsız meleğim seni....
derken bir gün test sonucum pozitifti inanamadım önce bi yalnışlık vardır dedim kendimce.........sonra hüngür hüngür ağladım ama bu sefer sevinçten di benim kanatsız meleyim.......hayallerim gerçek oluyor ve sen bedeimde hızla büğüyordun.......
seni içimde savgimle okşaya okşaya büğüttüm tam 9 ay
veeeeeeee sıra gelmişti birbirimize kavuşmaya heycandan haftalardır uyuyamadım hep o melek yüzünü hayal ettim biriciğim..........
07.07.2009 salı sabahı güne uzun ve misss gibi bi duş alarak başladım
heycandan ayaklarım yere basmıyordu bile meleyim aklımda sadece o melek yüzünü görebilmek vardı.........
erkenden hazırlanıp çıktık yola hastaneye gelirgelmez odamıza geçtik ve hazırlıklar başladı........
derken ameliyat önlüğümü giydim ve başladım beklemeye hayal gibiydi yaşadıklarım içimde tarifsiz bi korku vardı heyecan,üzüntü,korku,şaşkınlık her duyguyu aynı anda yaşıyordum........
seni beklerken ilk fotoğrafım...
baban ve ben bir an ayrılmadık birbirimizden ikimiz de çok duygusal anlar yaşadık............,
derken tüm hazırlıklar bitti ve ameliyat saati geldi meleyim beni almaya geldiler gözlerim doldu içim bi garip oldu ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım tüm vucudum kontrol edilmez derecede titremeye başladı seni görme seni koklayabilme duygusu bana çok büğük bi heycan yaşatmıştı bitanem kısa bi vedanın ardından gözyaşları içinde ama yine de bi gülümsemeyle tuttuk ameliyatanenin yolunu
gözyaşlarımı kontrol edemiyordum bitanem sınırsızca akıyordu baban bir an elimi bırakmadı birlikte ameliyataneye kadar indik...malesef ameliyatanedeki tüp bebek uygulamaları ve enfeksiyona karşı yeni politika oluşturan hastane babanı ameliyatanenin ilk kapısına kadar aldı oysa onun yanımda olacağı hissi bana güven veriyordu derken baban beni öptü ve vedalaştık o an bittiğim andı hıçkırıklarım ameliyataneyi inletiyordu kendimi orda çok yalnız hissettim.........
doktorumun sesiyle biraz rahatladım sakin olmamı ve az sonra kızıma kavuşacağımı söyledi,,
anestezi uzmanı geldi hemen ve bana bi iğne yaptı çünkü ağlamamı ve korkumu yenemedim bi türlü...
bu şartlarda sana asla epidural yapamam dedi ve o kadar gerkin ve korku doluydumki epidural olacak doğumum genel anesteziye dönüştü ve ben acilen ameliyat masasına alındın anesteziden önceki son fotoğrafım kızım......
derin bi uykuya daldım o anda sen 5-10 dk içinde dünyamıza merhaba dedin hoşgeldin hayatımızın baharı ,annesinin nazlı çiçeği babasının biricik kızı...
dünyamıza neşe getirdin iyi ki doğdun iyi ki bizimsin kızım...
ve artık odamdaydım sen hayallerimdekimelek artık yanımdaydın zor oldu doğumum çok acı çektim öyküm ama inan herşeye değer senin bir nefesin
artık anne olmuştum artık baban ve ben tam bir aile olduk işte doğumdan sonraki ilk fotoğrafım canım kızım ,huzur dolu,mutlu ve sana kavuşmamın heycanı var üzerimde,
evet aşkımızın masum öyküsü,yazsam sayfaların alamayacağı kadar uzun bir öykümüz var...baban ve ben seni canımızdan çok seviyoruz minik kelebeğim....
sen 07.07.2009 salı günü saat 12 de 2750 gram ağırlığında ve 48 cm boyunda dünyamıza merhaba dedin..bir güneş gibi aydınlattın evimi
hayata ve ailemize hoşgeldin biriciğim sen bizim herşeyimizsin seni çok seviyoruz öyküm.....
işte minik bir aile
işte tatlı öykümmmm
hep bir melek hayal ederdim içimde nefesini hissetmek hareketlerini hissetmek isterdim....
çok istedim kanatsız meleğim seni....
derken bir gün test sonucum pozitifti inanamadım önce bi yalnışlık vardır dedim kendimce.........sonra hüngür hüngür ağladım ama bu sefer sevinçten di benim kanatsız meleyim.......hayallerim gerçek oluyor ve sen bedeimde hızla büğüyordun.......
seni içimde savgimle okşaya okşaya büğüttüm tam 9 ay
veeeeeeee sıra gelmişti birbirimize kavuşmaya heycandan haftalardır uyuyamadım hep o melek yüzünü hayal ettim biriciğim..........
07.07.2009 salı sabahı güne uzun ve misss gibi bi duş alarak başladım
heycandan ayaklarım yere basmıyordu bile meleyim aklımda sadece o melek yüzünü görebilmek vardı.........
erkenden hazırlanıp çıktık yola hastaneye gelirgelmez odamıza geçtik ve hazırlıklar başladı........
derken ameliyat önlüğümü giydim ve başladım beklemeye hayal gibiydi yaşadıklarım içimde tarifsiz bi korku vardı heyecan,üzüntü,korku,şaşkınlık her duyguyu aynı anda yaşıyordum........
seni beklerken ilk fotoğrafım...
baban ve ben bir an ayrılmadık birbirimizden ikimiz de çok duygusal anlar yaşadık............,
derken tüm hazırlıklar bitti ve ameliyat saati geldi meleyim beni almaya geldiler gözlerim doldu içim bi garip oldu ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım tüm vucudum kontrol edilmez derecede titremeye başladı seni görme seni koklayabilme duygusu bana çok büğük bi heycan yaşatmıştı bitanem kısa bi vedanın ardından gözyaşları içinde ama yine de bi gülümsemeyle tuttuk ameliyatanenin yolunu
gözyaşlarımı kontrol edemiyordum bitanem sınırsızca akıyordu baban bir an elimi bırakmadı birlikte ameliyataneye kadar indik...malesef ameliyatanedeki tüp bebek uygulamaları ve enfeksiyona karşı yeni politika oluşturan hastane babanı ameliyatanenin ilk kapısına kadar aldı oysa onun yanımda olacağı hissi bana güven veriyordu derken baban beni öptü ve vedalaştık o an bittiğim andı hıçkırıklarım ameliyataneyi inletiyordu kendimi orda çok yalnız hissettim.........
doktorumun sesiyle biraz rahatladım sakin olmamı ve az sonra kızıma kavuşacağımı söyledi,,
anestezi uzmanı geldi hemen ve bana bi iğne yaptı çünkü ağlamamı ve korkumu yenemedim bi türlü...
bu şartlarda sana asla epidural yapamam dedi ve o kadar gerkin ve korku doluydumki epidural olacak doğumum genel anesteziye dönüştü ve ben acilen ameliyat masasına alındın anesteziden önceki son fotoğrafım kızım......
derin bi uykuya daldım o anda sen 5-10 dk içinde dünyamıza merhaba dedin hoşgeldin hayatımızın baharı ,annesinin nazlı çiçeği babasının biricik kızı...
dünyamıza neşe getirdin iyi ki doğdun iyi ki bizimsin kızım...
ve artık odamdaydım sen hayallerimdekimelek artık yanımdaydın zor oldu doğumum çok acı çektim öyküm ama inan herşeye değer senin bir nefesin
artık anne olmuştum artık baban ve ben tam bir aile olduk işte doğumdan sonraki ilk fotoğrafım canım kızım ,huzur dolu,mutlu ve sana kavuşmamın heycanı var üzerimde,
evet aşkımızın masum öyküsü,yazsam sayfaların alamayacağı kadar uzun bir öykümüz var...baban ve ben seni canımızdan çok seviyoruz minik kelebeğim....
sen 07.07.2009 salı günü saat 12 de 2750 gram ağırlığında ve 48 cm boyunda dünyamıza merhaba dedin..bir güneş gibi aydınlattın evimi
hayata ve ailemize hoşgeldin biriciğim sen bizim herşeyimizsin seni çok seviyoruz öyküm.....
işte minik bir aile
işte tatlı öykümmmm
Son düzenleme:
