Eşim yurt dışında yaşamak istemiyor asla.Oturup orta seviye almanca öğrenmeye isteğiniz varsa Almanyada büyük açık var okul öncesinde,günde 8 saatten fazla çalıştırma yasak ve türkiyedeki gibi etkinlikti yok efendim programdı şuydu buydu angarya işler yok
Bende bır ilden baska bır ile evlenip geldim işle ilgili aynı sorunları yasıyorum ama en çok benı mahveden sey yanlızlık ne kadar zormus bunalıma gırdım bu yuzden tanıdık bır sehır bır yer bır mekan ne kadarda onemliymısHerkese merhaba hanımlar umarım herkes iyidir.
Bu aralar çok fazla düşünüyorum pek iyi hissetmiyorum o nedenle buraya yazıp sizlerden fikir almak istedim.Cok uzun olabilir belki kusura bakmayın şimdiden.
Belki bilenleriniz vardır ben ikinci evliligimi yapıp Ankara'dan Denizli'ye geldim ve çok şükür mutluyum evliligimle ilgili.
Denizli beklediğimden büyük bir şehir çıktı Ankara gibi değil tabi ama yine de pek çok imkan var.
Fakat sorun şu ki ben burada iş bulamadım işler pek istediğim gibi gitmedi.
Şöyle özetleyeyim okul öncesi öğretmenliği mezunuyum 2015 yılında uzman öğreticisi sertifikasi alıp uzun yıllar özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde çalıştım.
Hatta son yıllarda haftada 3 gün çalışıp kalan günler özel ders veriyordum.
Malum sarı renkli olan sitede ilanım vardı her hafta muhakkak birileri arardı talep vardı yani Ankara'da bu yönde.
Eylül ayında geldim Denizli'ye işsizlik maaşı aldığım için bir süre dinleneyim dedim ama korelmemek için de ilan açtım.
Tek bir kişi bile aramadı inanın benden başka ilan veren de yok zaten yani bu yönde bir talep göremedim Denizli'de.
Hatta farklı bir hizmet sitesine de başvurdum yine hep İzmir tarafından falan teklifler geliyor malesef.
1 aydır da özel eğitim merkezlerine iş gorusmelerine gidiyorum.CV'me bakıp beni ve tecrübelerimi takdir ediyorlar, olumlu şeyler söylüyorlar gayet güzel geçiyor görüşmeler ama asla geri dönüş olmuyor.
Piyasayı çözemedim sanırım eş dost muhabbetiyle dönüyor işler ya da fazla para vermemek için beni tercih etmiyorlar ( Ankara'dan gelmiş fazla para ister diye düşünüyor olabilirler)
Kısaca bu anlamda da umutlarım tükendi diyebilirim.
Sonrasinda yönümü özel eğitimden okul öncesine kolejlere kaydirayim dedim.
Tanıdık vasıtasıyla bilindik bir koleje gittim saçma sapan muhabbetler döndü öğretmene ihtiyaçlari yokmuş, önümüzdeki sene için bile öğretmen almışlar kendi okullarini övüp durdular sürekli.
Çok tuhaf bir iş gorusmesiydi beni tanıdık kişiyi kiramadiklari için çağırdılar galiba anlam veremedim.
Sonra bir kolejin daha ilanını gördüm aradım CV istediler yolladım tekrar arayıp görüşme saati verdiler.
Gittim 30 dk beklettiler hiçbir açıklama veya özür de yok bu arada gidip sordum ne kadar bekleyeceğim diye son dakika toplantı çıkmış ne zaman bitecegi de belli degilmis !!
E dedim gelip bir açıklama yapsaydiniz veya arayıp erteleseydiniz kısaca ağızlarının payını verip görüşme yapmadan çıktım.
Ama kendimi çok kötü hissettim üst üste pek çok olumsuz şeyden sonra saatlerce ağladım.
Ankara'da hiçbir kurum beni reddetmemisti hatta ben kendim kurum seciyordum artık kendime güvendiğimden dolayı o yüzden esktra üzülüyorum bu durumlara
Şimdi ekstra olarak yaratıcı drama liderliği eğitimim var hep tiyatroya da ilgi duydum.
Ankara'da amatör olarak sahneye çıkıyordum.
Burada bir tiyatro ile görüştüm çocuk tiyatrosu yapıyorlarmış ama bu işlerde pek para yok malesef.
Yani burada hem çok yalnızım hem işsizim malesef kahve içeceğim tek bir insan yok.
İletişimi kuvvetli dışa dönük biriyim,insanlarla bağ kurmayı seviyorum. O yüzden yalnızlık beni ekstra üzüyor.
Birkaç kursa ve de workshoplara katıldım ama tabi hep yüzeysel sohbetler oluyor haliyle.
Arkadaşlığın gelişmesi için zaman lazım elbette bunun da farkındayım.
Ne çok şey yazdım çok dolmuşum aslında şunu sormak istiyorum sizlere.
Sizce başka işlere mi yonelmeliyim?
Ankara'da küçük bir evim var kirada şu an o evi satıp iş kurmayi bile düşündüm.
Ama şehri pek bilmiyoruz hata yapmaktan korkuyorum.
Ticaret tecrübem de yok.
35 yaşındayım işsiz olmak yalnız olmak beni çok üzüyor böyle bir eşikte gibi hissediyorum kendimi.
Aslında bunu duymuştum fakat ben liderlik ya da ekip çalışması tarzı bir iş için basvurmadim.30 dk bekletmek falan hep iş için taktiktir. bende insan kaynaklarında çalışırken yapardım kişilik tahlili için. bakalım sabırsız mı, bekliyor mu, sinirleniyor mu, gibisinden. eğer beni beklettiniz özür dilemicek misiniz tarzı bir şey olursa derdim ki hakkını savunuyor alabiliriz, eğer hiç bir şey demezse cv ne kadar iyi olursa olsun almazdım. çünkü kendi duygularını pasif agresif gösteren kişilerle değil sıkıntısını rahat bir şekilde söyleyebilen kişilerle çalışılması gerekiyordu. Yoksa bir sıkıntı olursa söylesin isteriz. Sizin durumunuzu bilemiyorum ben sadece işe alımlarda kendi dikkat ettiğim kriterlerden örnek verdim.
Kesinlikle öyle ben biraz da sosyal hayatım olsun çevrem olsun diye iş arıyorum aslında.Bende bır ilden baska bır ile evlenip geldim işle ilgili aynı sorunları yasıyorum ama en çok benı mahveden sey yanlızlık ne kadar zormus bunalıma gırdım bu yuzden tanıdık bır sehır bır yer bır mekan ne kadarda onemliymıs
o zaman sizin oraya girmemeniz bile sizin hayrınıza. eğer çağırsaydılar ve başlaysadınız daha büyük sıkıntılar çıkacak gibi görünüyor. Bir iş yerinde düzen her şeydir. Son dakika toplantı olduğunu da bir kurumda ilk kez duydum. En az bir gün önceden belli olması gerekirdi. Demek ki acil sıkıntılı bir durum var. Yani böyle stresli yerler de insanı yorar. Başka yerlere cv göndermeye devam edin. Bol bol da dua edin. Günde 10 yere cv gönderirdim bir haftada 2 dönüş olursa ya olurdu ya olmazdı. Çok iyi cv de korkutabiliyor. Burayı beğenmezse gibisinden. Hep sorunu kendimizde arıyoruz ama olayların bir de diğer insanlarla olan kısmını da iyi analiz etmek gerekebiliyor.Aslında bunu duymuştum fakat ben liderlik ya da ekip çalışması tarzı bir iş için basvurmadim.
Beni sinadiklarini sanmıyorum bence onlarınki tamamen iş bilmemezlik ve insana değer vermemek. Çünkü bana dedikleri ne zaman bitecegi belli olmayan bir toplantı olduğu ve son dakika çıktığı
Plansız programsız hareket eden tipler belli ki.
Birde bunu bana açıklama gereği bile duymuyorlar ben söylemeden baya acınası bir iş yonetimi.
Teşekkür ederim örnekler için
Bende dusundum keşke aynı sehırde olsak dıye ısparta dayım bendeKesinlikle öyle ben biraz da sosyal hayatım olsun çevrem olsun diye iş arıyorum aslında.
Sadece maddi sebeplerden değil yani.
Ben de malesef bunalıma girdim keşke aynı şehirlerde olsaydık diye de içimden gecirdim hatta
Kesinlikle katılıyorum zaten ara dönemde öğretmen değişikliği yapan kolejler sıkıntılı oluyor bir umut gitmistim işte.o zaman sizin oraya girmemeniz bile sizin hayrınıza. eğer çağırsaydılar ve başlaysadınız daha büyük sıkıntılar çıkacak gibi görünüyor. Bir iş yerinde düzen her şeydir. Son dakika toplantı olduğunu da bir kurumda ilk kez duydum. En az bir gün önceden belli olması gerekirdi. Demek ki acil sıkıntılı bir durum var. Yani böyle stresli yerler de insanı yorar. Başka yerlere cv göndermeye devam edin. Bol bol da dua edin. Günde 10 yere cv gönderirdim bir haftada 2 dönüş olursa ya olurdu ya olmazdı. Çok iyi cv de korkutabiliyor. Burayı beğenmezse gibisinden. Hep sorunu kendimizde arıyoruz ama olayların bir de diğer insanlarla olan kısmını da iyi analiz etmek gerekebiliyor.
Denizli'de okudum üniversiteyi mezun olduktan sonrada 3 sene çalıştım tabi o zaman ekonomik kriz yoktu Denizli insanı iyidir şehirde o zamanlar guvenliydi şimdi nasıl bilemem aslında çok sosyal gelişmiş bir şehir küçük olmasina rağmen yaşadığınız sıkıntı ilk olarak kriz kaynaklı 2.si ise eş dost üstüne dönüyor ciddi anlamda çevre edinin ya da araya eş dost sokun maalesef bu şekildeHerkese merhaba hanımlar umarım herkes iyidir.
Bu aralar çok fazla düşünüyorum pek iyi hissetmiyorum o nedenle buraya yazıp sizlerden fikir almak istedim.Cok uzun olabilir belki kusura bakmayın şimdiden.
Belki bilenleriniz vardır ben ikinci evliligimi yapıp Ankara'dan Denizli'ye geldim ve çok şükür mutluyum evliligimle ilgili.
Denizli beklediğimden büyük bir şehir çıktı Ankara gibi değil tabi ama yine de pek çok imkan var.
Fakat sorun şu ki ben burada iş bulamadım işler pek istediğim gibi gitmedi.
Şöyle özetleyeyim okul öncesi öğretmenliği mezunuyum 2015 yılında uzman öğreticisi sertifikasi alıp uzun yıllar özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde çalıştım.
Hatta son yıllarda haftada 3 gün çalışıp kalan günler özel ders veriyordum.
Malum sarı renkli olan sitede ilanım vardı her hafta muhakkak birileri arardı talep vardı yani Ankara'da bu yönde.
Eylül ayında geldim Denizli'ye işsizlik maaşı aldığım için bir süre dinleneyim dedim ama korelmemek için de ilan açtım.
Tek bir kişi bile aramadı inanın benden başka ilan veren de yok zaten yani bu yönde bir talep göremedim Denizli'de.
Hatta farklı bir hizmet sitesine de başvurdum yine hep İzmir tarafından falan teklifler geliyor malesef.
1 aydır da özel eğitim merkezlerine iş gorusmelerine gidiyorum.CV'me bakıp beni ve tecrübelerimi takdir ediyorlar, olumlu şeyler söylüyorlar gayet güzel geçiyor görüşmeler ama asla geri dönüş olmuyor.
Piyasayı çözemedim sanırım eş dost muhabbetiyle dönüyor işler ya da fazla para vermemek için beni tercih etmiyorlar ( Ankara'dan gelmiş fazla para ister diye düşünüyor olabilirler)
Kısaca bu anlamda da umutlarım tükendi diyebilirim.
Sonrasinda yönümü özel eğitimden okul öncesine kolejlere kaydirayim dedim.
Tanıdık vasıtasıyla bilindik bir koleje gittim saçma sapan muhabbetler döndü öğretmene ihtiyaçlari yokmuş, önümüzdeki sene için bile öğretmen almışlar kendi okullarini övüp durdular sürekli.
Çok tuhaf bir iş gorusmesiydi beni tanıdık kişiyi kiramadiklari için çağırdılar galiba anlam veremedim.
Sonra bir kolejin daha ilanını gördüm aradım CV istediler yolladım tekrar arayıp görüşme saati verdiler.
Gittim 30 dk beklettiler hiçbir açıklama veya özür de yok bu arada gidip sordum ne kadar bekleyeceğim diye son dakika toplantı çıkmış ne zaman bitecegi de belli degilmis !!
E dedim gelip bir açıklama yapsaydiniz veya arayıp erteleseydiniz kısaca ağızlarının payını verip görüşme yapmadan çıktım.
Ama kendimi çok kötü hissettim üst üste pek çok olumsuz şeyden sonra saatlerce ağladım.
Ankara'da hiçbir kurum beni reddetmemisti hatta ben kendim kurum seciyordum artık kendime güvendiğimden dolayı o yüzden esktra üzülüyorum bu durumlara
Şimdi ekstra olarak yaratıcı drama liderliği eğitimim var hep tiyatroya da ilgi duydum.
Ankara'da amatör olarak sahneye çıkıyordum.
Burada bir tiyatro ile görüştüm çocuk tiyatrosu yapıyorlarmış ama bu işlerde pek para yok malesef.
Yani burada hem çok yalnızım hem işsizim malesef kahve içeceğim tek bir insan yok.
İletişimi kuvvetli dışa dönük biriyim,insanlarla bağ kurmayı seviyorum. O yüzden yalnızlık beni ekstra üzüyor.
Birkaç kursa ve de workshoplara katıldım ama tabi hep yüzeysel sohbetler oluyor haliyle.
Arkadaşlığın gelişmesi için zaman lazım elbette bunun da farkındayım.
Ne çok şey yazdım çok dolmuşum aslında şunu sormak istiyorum sizlere.
Sizce başka işlere mi yonelmeliyim?
Ankara'da küçük bir evim var kirada şu an o evi satıp iş kurmayi bile düşündüm.
Ama şehri pek bilmiyoruz hata yapmaktan korkuyorum.
Ticaret tecrübem de yok.
35 yaşındayım işsiz olmak yalnız olmak beni çok üzüyor böyle bir eşikte gibi hissediyorum kendimi.