Sanırım kızıma karabasan geliyor :((((((((((

çocukluğumda ben de korkardım,uyuyamazdım,karanlıktan özellikle çok korkardım,çocukluğumdaki kadar olmasa da hala korkarım karanlıktan.Ancak benim yanımda fazlaca gerçek üstü olaylar anlatılmıştı,ben de bu tip olayları çok merak eder can kulağıyla dinlerdim sonrada gecesine uyuyamazdım.Mutlaka ya annemlerin yanında ya ablamın yanında uyurdum.Sonra yavaş yavaş geçti,ben bunu yenmeliyim diye kendi kendime telkinlerde bulundum hep,neticede çocuklarda böyle şeyler olur,bende ağlardım hep.Yalnız bende uyur gezerlik ve uykuda konuşmada varmış.Bunu da ailem anlatırdı çünkü ben hiç bir şey hatırlamazdım.Gece uykumda konuşurken söylediklerimi anlayamayacakları kadar hızlı konuştuğumu,yürümeye başladığım zamanda yetişemeyecekleri kadar hızlı hareket ettiğimi söylerlerdi.Yaz günü bile tüm kapılar pencereler kilitlenirdi bizim evde.Kendimi balkondan atarım filan diye çok korkarlardı.Defalarca kilitli kapıları sarsmışım uykumda,balkona çıkıp arkadaşlarım varmış gibi aşağıda, ben de birazdan geliyorum oynama filan demişim.Bana seslendiklerinde de duymaz cevap vermezmişim,çünkü uyuyormuşum o anda.ışte bu uyku terörü,kendine veya bir başkasına veya bir nesneye istemeden farkında olmadan,uyku sırasında zarar vermek veya verebilecek potansiyelde olmak.
Bence sizin kızınızda da buna benzer bir durum var.Beni psikoloğa götürmemişlerdi ama belki doktoralara filan sorulmuştur o dönem içinde bilemiyorum.Doktora götürün derim ben.Bir de aklıma geldi gece yatarken yediği bir şey ya da içiyorsa eğer ballı süt belki de midesine ya da bağırsaklarına dokunuyordur.gaz filan yapıyordur belki,bu da kabus görmesine sebep oluyordur.Gerçek dışı şeylere de bu kadar çok inandırmayın kendinizi.Tabiki dualarınızı edin ama bir takım tuhaf şeylerede bu derece inanmayın
 
Arkadaşlar konumu okuyup üşenmedende yorum yazdığınız için çok tşk ederim öncelikle..Tek tek alıntı yapmak istemiyorum çok fazla yer kaplıyor maalesef...
Arkadaşlar şunu belirtmeden geçemeyeceğim.Ben çocuklarım için bir psikologla görüşüyorum zaten..Bunu kızınızı doktora götürün diyenler için söylüyorum...
Çocuklar her türlü şeyden etkilenebiliyorlar..Bir filmden, bir reklamdan, pc de oynadıkları bir oyundan vs..Gerçek dışı olayları gerçekmiş gibi algılayabiliyorlar..Çocuklarım bana birşey sordukları zaman onların anlayabilecekleri dilden konuşmaya çalışırım..Kızım yapı olarak çok korkak bir kız..Bırakın tv de izlediği bir çizgi filmi odasındaki oyuncaktan yada evdeki bir biblodan hatta telefon çalmasından bile korkar..Onun korkmaması için gereken bütün tedbirleri almaya çalışıyorum..Anne bundan korkuyorum dediği her şeyi ortadan kaldırıyorum..Ama o yine korkacak bişeyler buluyor maalesef...

Daha öncede yazmıştım ama okumayanlar için tekrar yazayım..Psikolog kızıma tvdeki şiddet içerikli çizgi film, program türü şeyleri izletmemem gerektiğini söyledi...Normalde ben zaten izletmiyorum ne kızıma ne oğluma..Çizgi film izliyorlar tabiki ama inanın onların bile bazılarını kısıtladım..Çocuklarımızın yanında onları korkutacak ürkütecek yada aklını karıştıracak şeylerde konuşmayız..Çocuklarımıza sürekli huzurlu bir ortam yaratmaya çalışan bir aileyiz..Yani işin özeti kendimizi tamamen çocuklarımıza endekselemiş ebeveynleriz..
Ki ben çok kötü bir çocukluk yaşadım, dayak, eziyet, kavga gürültü ,içki kumar, huzursuzluk eksik olmazdı evimizden..Gözyaşları içinde büyüdüm..Ama bende ne korku oldu nede başka bişey..(Gelseydi aslında bana gelirdi karabasan..) Ben huzursuz bir evde hatırlamak bile istemediğim bir çocukluk yaşadığım için çocuklarım aynı şeyi yaşamasın, sürekli mutlu olsunlar diye çaba gösteririm..ışte bu yüzden işin içinden çıkamıyorum..Sürekli kavga etsek,tartışsak sorumsuzca davransak diyeceğimki işte bundan oldu..Ama ortada hiçbirşey yokken bunları yaşamak mahvediyor beni..
Bazı arkadaşlar karabasan olayına bilimsel açıdan yaklaşıyorlar..Herkesin fikrine saygı duyuyorum..Her türlü olumlu veya olumsuz eleştiriyede açık biriyim zaten..ınanın ben bu olayı açıklayamıyorum..Ben olaya işin hem bilimsel hemde dini yönünden bakıyorum...Psikoloğun söylediklerine katılıyorum ama öte yandan eşimin zamanında yaşadıklarını düşündükçede tereddütte kalıyorum maalesef....
Kızım eskiye oranla şimdi biraz daha iyi..Eskiden her gece 3-4 kere ağlıyordu..Şimdi haftada 1 belki...Gerçi belli olmuyor bazen ağlamıyor düzeldi diyoruz sonra başlıyor eskiye dönmeye..Kızımın düzelmesi için hem doktoruyla düzenli görüşüyorum hemde dualarımı eksik etmiyorum arkadaşlar..Umarım kızımın bu korkaklığını, gece ağlamalarını tamamen düzeltebilirim...Bir anne olarak elimden gelenin fazlasını yapmaya çalışıyorum..
Okuduğunuz için tşk ederim...
 

:1shok: