Sanırım Ben Beceremiyorum

TheKnack .!.:

Ben de Red Hot Chili Peppers, The Knack, Coldplay, Duman, Athena dinletiyorum. Kimlik bunalımı yaşamaz inşallah.

Genişletmek için tıkla...

Müzik Zevklerimiz aynı demisken konuya yorum da yapayım yoga moga hiçbir şey görmedik. Eşime söylesem oturur 1 saat güler herhalde. Ben zaten ugrasamam canım sıkılır. Açıkca şunu söyleyebilirim çocuk doğana kadar hiçbir duyguya giremedim. Doğdu, o ilk an yine giremedim. Sezeryan olmuştum. Gözümü açtım baktim bir hemşire gelmiş mememin birini çıkarmış bebeği de koymuş yanıma, kafasından destek olarak emziriyor içimden bir değişik oldum. Ay dedim beni emiyor hala o annelik duygusuna giremedim. Sonra kucağıma verdiler. Minicik bir sey. Tamam dedim bana zimmetli şimdi bakicaz herhalde.. o ana kadar hala bir şey yok. Sonra ben konuşunca gözlerini açtı o yumuk gözleri nasıl açtı da bana baktı ben bilmiyorum. Kimler kimler konuştu acmadi gözlerini. Kocaman baktı böyle sesimi tanıdı orada anneeem dedim. Deyiş o deyiş... Duyguyu almışım

TheKnack .!.:

Gerçekten kim niye benim bebeğimin ismimi buzdolabına asmak istesin ki? Kutlamaları severim ama her şeyin partiye çevrilmesi de bana saçma geliyor. Baby shower, hastane odası süsleme, diş buğdayı, zart kınası zurt mevlidi... Müthiş bir tüketim çılgınlığı ve o bebek o kadar süsün içinde kendisi de zaten süs gibi dururken ne kadar mutlu bir anı olacak bu onun için?

Genişletmek için tıkla...

İnan bazen doğum günlerini duyurmak bile saçma geliyor herkes bir geriliyor ne hediye alicaz bilmem ne. Gelmese olmaz.. Biz annesi babası olarak bir pasta bir oyuncak bir fotoğraf tamamdır. Yine süslemeler yapıyorum tabi balonlar yazılar bir şeyler Bende o konuda görümcelerimden baskı görüyorum eee choco doğum günü yapacaksın değil mi.. Neler hazırlayacaksin chocooo kimleri çağıracaaksin chocooo.. Acikcasi geldiklerinde de miracı kimse tanımıyor. İşin bahanesi yani. Hobidi gırtlak yenip evlere dagiliniyor. Biz mesela babasıyla yalnız kutladığımız da o gün ful oyun oynanır. Miraç doğum günü olduğunu anlar. Ben yüzümü boyarim.. Bizimle daha çok eğleniyor. Öbür türlüsu klişeler işte

Chocolita .!.:

Müzik Zevklerimiz aynı demisken konuya yorum da yapayım yoga moga hiçbir şey görmedik. Eşime söylesem oturur 1 saat güler herhalde. Ben zaten ugrasamam canım sıkılır. Açıkca şunu söyleyebilirim çocuk doğana kadar hiçbir duyguya giremedim. Doğdu, o ilk an yine giremedim. Sezeryan olmuştum. Gözümü açtım baktim bir hemşire gelmiş mememin birini çıkarmış bebeği de koymuş yanıma, kafasından destek olarak emziriyor içimden bir değişik oldum. Ay dedim beni emiyor hala o annelik duygusuna giremedim. Sonra kucağıma verdiler. Minicik bir sey. Tamam dedim bana zimmetli şimdi bakicaz herhalde.. o ana kadar hala bir şey yok. Sonra ben konuşunca gözlerini açtı o yumuk gözleri nasıl açtı da bana baktı ben bilmiyorum. Kimler kimler konuştu acmadi gözlerini. Kocaman baktı böyle sesimi tanıdı orada anneeem dedim. Deyiş o deyiş... Duyguyu almışım

Genişletmek için tıkla...

Müzik konusunda ortak zevklerimiz olmasına çok sevindim bana da emzirme düşüncesi çok ilginç hatta tuhaf geliyor ya. İçimden bir sıvı çıkacak onu besleyecek, ben bir besin kaynağı olacağım... İlginç. Yoga konusunda hiçbir şey kaybetmemişsin inan madem bu kadar heves etti biraz daha zevk almaya çalışayım olmadı bir yerde nefret ettiğimi söylerim.

Chocolita .!.:

İnan bazen doğum günlerini duyurmak bile saçma geliyor herkes bir geriliyor ne hediye alicaz bilmem ne. Gelmese olmaz.. Biz annesi babası olarak bir pasta bir oyuncak bir fotoğraf tamamdır. Yine süslemeler yapıyorum tabi balonlar yazılar bir şeyler Bende o konuda görümcelerimden baskı görüyorum eee choco doğum günü yapacaksın değil mi.. Neler hazırlayacaksin chocooo kimleri çağıracaaksin chocooo.. Acikcasi geldiklerinde de miracı kimse tanımıyor. İşin bahanesi yani. Hobidi gırtlak yenip evlere dagiliniyor. Biz mesela babasıyla yalnız kutladığımız da o gün ful oyun oynanır. Miraç doğum günü olduğunu anlar. Ben yüzümü boyarim.. Bizimle daha çok eğleniyor. Öbür türlüsu klişeler işte

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle kesinlikle aklımı okudun sanki. Çocuk doğum günlerini böyle başka insanları mutlu etmeye çalıştığın bir cümbüşü çevirmek bana da çok saçma geliyor. Daha küçük daha aile içinde olması gerektiğine inanıyorum en azından bir yaşa kadar. Gerçekten pasta oyuncak yeterli ya. O gün onun mutlu olacağı şeyleri yaparsınız. Sevdiği yemekler yapılır, sevdiği yerler gezilir, oyunlar oynanır, balonlar... En güzeli. O büyük doğum günü organizasyonları ebeveynleri, dolayısıyla da çocukları strese sokuyor bence. Miraç'a sevgiler

TheKnack .!.:

Kesinlikle kesinlikle aklımı okudun sanki. Çocuk doğum günlerini böyle başka insanları mutlu etmeye çalıştığın bir cümbüşü çevirmek bana da çok saçma geliyor. Daha küçük daha aile içinde olması gerektiğine inanıyorum en azından bir yaşa kadar. Gerçekten pasta oyuncak yeterli ya. O gün onun mutlu olacağı şeyleri yaparsınız. Sevdiği yemekler yapılır, sevdiği yerler gezilir, oyunlar oynanır, balonlar... En güzeli. O büyük doğum günü organizasyonları ebeveynleri, dolayısıyla da çocukları strese sokuyor bence. Miraç'a sevgiler

Genişletmek için tıkla...

İnsanlara hazırlanıp bir yerlere gitmek için bahane lazım böyle organizasyonlar = sabahlara kadar fotoğraf çekimi. Gorumcemler arkadaşlar geçen sene miracla güya doğum günü pozu vermişler. Hepsi böyle miss turkey kızları gibi durmuş, miraç zaten küçücük. Bari bir sandalyeye cikarsaydiniz çocuğu. Tek gözleri görünüyor o bile zor görünüyor düşün. Amaaan işte sistemin köpeği olmuşuz ne gerek var

Eşiniz konusunda da hak veriyorum. Şimdiden güzel bir dille fikirlerinizi söylemeniz den yanayim. Hevesleri de kirmadan.. En büyük derdiniz bu olsun evlilik hayatınızda

Sizinle aynı hisleri yaşamış biri olarak, eşinizin bu merakı çok tatlı. Bu beyleri doğumdan sonra da sahada görmek isteriz

Bence bu hissinizin sebebi şu da olabilir: Annelik içten gelmesi gereken, hormonların çepeçevre sizi sarması gerektiği bir dönem. Yorumların tamamında er ya da geç bir gün "dibine kadar" anne hissetmiş herkes. Ve ilginç olan bu dibin sonu yok sonsuz bir şekilde bu his yaşanmaya devam ediyor.

Ama eşiniz sizi dıştan baskıladıkça hormonlarınızı dinlemenize imkan vermiyor. Doktora soru sorması, araştırma yapması çok tatlı tabi ki yapacak, yapmalı da. (Benim eşim de öyledir ve bu davranış biçimi bana tatlı geliyor, ilgisiz bir adam olsaydı bu herifi mi baba yaptım der başımı duvarlara vururdum)

Fakat yoga yapmak bedenle olduğu kadar ruhla da ilintilidir. Kendinizi (ve bebeğinizi) doğayı dinlemeyi gerektirir. Eşiniz bunu zorla yaptırıyormuş. Ruhen bir şey hissetmiyorsanız fiziksel hareketten öteye geçmez ki, yürüyüşe çıkın daha eğlenceli vakit geçirirsiniz.

Müziğin etkisi illa ki vardır ama ben bunun da zorla yapılmasına karşıyım. Anne kalbi ile bebek kalbi arasında bağ var. Anne kalbi müziği duyarsa bebeğin de duyacağına inanıyorum. Yogadan müzikten daha önemli bir şey varsa o da stres seviyeniz. Böyle küçük meseleler için stresinizi artırmayın. Eşinizle konuşurken de alternatif uygulamalar önerirseniz çok geri tepeceğini sanmıyorum. Yoga yapmak istediğiniz zaman yogaya başlayacağınızı, şu an sadece x faaliyeti yapmak ve dinlenmek istediğinizi söyleyebilirsiniz.

Annelik hakkındaki sorgulamalar ise bütün dünyadaki her annenin kabusu galiba, belki de gündelik hayatımızın bir parçası olacak. Bebeğini seven her insan ben acaba yeterli bir ebeveyn mi diye düşünüyor. Default gelen bir özellik sanırım

finethanksandyou .!.:

Sizinle aynı hisleri yaşamış biri olarak, eşinizin bu merakı çok tatlı. Bu beyleri doğumdan sonra da sahada görmek isteriz

Bence bu hissinizin sebebi şu da olabilir: Annelik içten gelmesi gereken, hormonların çepeçevre sizi sarması gerektiği bir dönem. Yorumların tamamında er ya da geç bir gün "dibine kadar" anne hissetmiş herkes. Ve ilginç olan bu dibin sonu yok sonsuz bir şekilde bu his yaşanmaya devam ediyor.

Ama eşiniz sizi dıştan baskıladıkça hormonlarınızı dinlemenize imkan vermiyor. Doktora soru sorması, araştırma yapması çok tatlı tabi ki yapacak, yapmalı da. (Benim eşim de öyledir ve bu davranış biçimi bana tatlı geliyor, ilgisiz bir adam olsaydı bu herifi mi baba yaptım der başımı duvarlara vururdum)

Fakat yoga yapmak bedenle olduğu kadar ruhla da ilintilidir. Kendinizi (ve bebeğinizi) doğayı dinlemeyi gerektirir. Eşiniz bunu zorla yaptırıyormuş. Ruhen bir şey hissetmiyorsanız fiziksel hareketten öteye geçmez ki, yürüyüşe çıkın daha eğlenceli vakit geçirirsiniz.

Müziğin etkisi illa ki vardır ama ben bunun da zorla yapılmasına karşıyım. Anne kalbi ile bebek kalbi arasında bağ var. Anne kalbi müziği duyarsa bebeğin de duyacağına inanıyorum. Yogadan müzikten daha önemli bir şey varsa o da stres seviyeniz. Böyle küçük meseleler için stresinizi artırmayın. Eşinizle konuşurken de alternatif uygulamalar önerirseniz çok geri tepeceğini sanmıyorum. Yoga yapmak istediğiniz zaman yogaya başlayacağınızı, şu an sadece x faaliyeti yapmak ve dinlenmek istediğinizi söyleyebilirsiniz.

Annelik hakkındaki sorgulamalar ise bütün dünyadaki her annenin kabusu galiba, belki de gündelik hayatımızın bir parçası olacak. Bebeğini seven her insan ben acaba yeterli bir ebeveyn mi diye düşünüyor. Default gelen bir özellik sanırım

Genişletmek için tıkla...

İlgisi çok güzel evet. Ben sanırım aşağılık kompleksi hissettim. Bir de sadece bebekle ilgileniyor neden benimle ilgilenmiyor gibi bir şeyler düşündüm
Yoga konusunda biraz daha alttan almayı sürdüreceğim sanırım. Madem bu kadar hoşuna gidiyor, bu kadar hevesli ben de biraz zevk almaya çalışayım. Olmazsa bırakırım. Biraz şey oldu, bak doğmadan bu çocuk daha 3 cm haliyle hayatımı planlıyor. Ben artık hiç kendim için yaşayamayacak mıyım, paniği. Aslında ona buna canım sıkılıyor, genel olarak mutsuzum. Depresyona girdim ben sanırım.

TheKnack .!.:

İlgisi çok güzel evet. Ben sanırım aşağılık kompleksi hissettim. Bir de sadece bebekle ilgileniyor neden benimle ilgilenmiyor gibi bir şeyler düşündüm
Yoga konusunda biraz daha alttan almayı sürdüreceğim sanırım. Madem bu kadar hoşuna gidiyor, bu kadar hevesli ben de biraz zevk almaya çalışayım. Olmazsa bırakırım. Biraz şey oldu, bak doğmadan bu çocuk daha 3 cm haliyle hayatımı planlıyor. Ben artık hiç kendim için yaşayamayacak mıyım, paniği. Aslında ona buna canım sıkılıyor, genel olarak mutsuzum. Depresyona girdim ben sanırım.

Genişletmek için tıkla...

Yaşadığınız her duygunun suçunu hormona atıp rahatlayın. Dediğim gibi aynı süreci yaşadım. Birkaç ay sonra bebeğe alışacaksınız, onun düşünülmesi hoşunuza bile gidecek. Zaman verin kendinize.