- 6 Nisan 2016
- 1.992
- 6.152
Herkese merhaba. Ben burada biraz sık konu açmaya başladım farkındayım ama konuşmasam patlayacağım.
Daha erken belki ama ben anne olmayı beceremiyor muyum acaba diye düşünüyorum. Çoğu şeyi bilmiyorum. Sevgilim benim aksime çok fazla şey biliyor. Hamile olan o sanki. Hamilelikte yapılması gereken testleri hep o söylüyor mesela. Şöyle yat böyle kalk. Bunu da yesene bu çok yararlıymış. Sağolsun her akşam bir saat klasik müzik dinliyoruz. Beyni daha iyi gelişirmiş. Ben ki yılların rock'n rollcusuyum zırt pırt 40.senfoni mevsimler konçerto falan bir yere kadar. Bebek beslenmesi araştırıyor. Daha doğmadı bile. O istiyor diye yogaya başladık ben yogadan nefret ederim. Yani hamile temalı romantik komediler gibi geliyor ama ben hiç hoşlanmıyorum. Ama kıramıyorum da çünkü içten içe bebeğe karşı kendi ilgisizliğimin vicdan azabını çekiyorum Bebek odası için planlar yapıyor. O bebekle konuşuyor üstelik bebeğe adıyla sesleniyor. Ben konuşamıyorum çok tuhaf geliyor deli gibi göbeğimle mi konuşayım diyorum kendi kendime. Ben de seviyorum onu işte 3 cm bebek ne kadar sevilebilirse o kadar seviyorum ama... Ne bileyim işte... Bahsetmem gerekirse şişko diye bahsediyorum bebekten. Şu an bebek benim için sevimli bir karikatür karakteri gibi. Adı da şişko işte. Doktor kontrolünde benim aklıma hiçbir şey gelmiyor mesela. Doktor iyi olduğunu söylüyor ben ha tamam o zaman deyip kalkıyorum. Adam doktora bin tane şey soruyor. Ben de yanımda yabancı dilde konuşuluyor gibi dinliyorum. Sorumsuz muyum ben? Neden onun gibi olamıyorum? Bazen çok kızıyorum ona içimden ve dışa yansıtmak geliyor. "Ben senin çocuğun değilim bana ne yiyeceğimi söyleme. Çeşitli egzersizler için zorlama." diye kızmak istiyorum ama sonra da suçlu hissediyorum. Kıskanma senin yapman gerekeni o yapıyor işte ne kadar nankörsün diyorum. Ben bu bebeği onun kadar sevmiyor muyum, hak etmiyor muyum? Hiç beceremeyecek miyim? Ve bazen de bebeği beni sevdiğinden daha mı çok seviyor? Beni artık sevgilisi olarak değil sadece bebeğinin annesi olarak mı görüyor? Ve bebek doğunca artık iki sevgili değil sadece anne baba mı olacağız? Çokça bocalıyorum arkadaşlar, fikirlerinize ihtiyacım var. Teşekkür ederim.
Daha erken belki ama ben anne olmayı beceremiyor muyum acaba diye düşünüyorum. Çoğu şeyi bilmiyorum. Sevgilim benim aksime çok fazla şey biliyor. Hamile olan o sanki. Hamilelikte yapılması gereken testleri hep o söylüyor mesela. Şöyle yat böyle kalk. Bunu da yesene bu çok yararlıymış. Sağolsun her akşam bir saat klasik müzik dinliyoruz. Beyni daha iyi gelişirmiş. Ben ki yılların rock'n rollcusuyum zırt pırt 40.senfoni mevsimler konçerto falan bir yere kadar. Bebek beslenmesi araştırıyor. Daha doğmadı bile. O istiyor diye yogaya başladık ben yogadan nefret ederim. Yani hamile temalı romantik komediler gibi geliyor ama ben hiç hoşlanmıyorum. Ama kıramıyorum da çünkü içten içe bebeğe karşı kendi ilgisizliğimin vicdan azabını çekiyorum Bebek odası için planlar yapıyor. O bebekle konuşuyor üstelik bebeğe adıyla sesleniyor. Ben konuşamıyorum çok tuhaf geliyor deli gibi göbeğimle mi konuşayım diyorum kendi kendime. Ben de seviyorum onu işte 3 cm bebek ne kadar sevilebilirse o kadar seviyorum ama... Ne bileyim işte... Bahsetmem gerekirse şişko diye bahsediyorum bebekten. Şu an bebek benim için sevimli bir karikatür karakteri gibi. Adı da şişko işte. Doktor kontrolünde benim aklıma hiçbir şey gelmiyor mesela. Doktor iyi olduğunu söylüyor ben ha tamam o zaman deyip kalkıyorum. Adam doktora bin tane şey soruyor. Ben de yanımda yabancı dilde konuşuluyor gibi dinliyorum. Sorumsuz muyum ben? Neden onun gibi olamıyorum? Bazen çok kızıyorum ona içimden ve dışa yansıtmak geliyor. "Ben senin çocuğun değilim bana ne yiyeceğimi söyleme. Çeşitli egzersizler için zorlama." diye kızmak istiyorum ama sonra da suçlu hissediyorum. Kıskanma senin yapman gerekeni o yapıyor işte ne kadar nankörsün diyorum. Ben bu bebeği onun kadar sevmiyor muyum, hak etmiyor muyum? Hiç beceremeyecek miyim? Ve bazen de bebeği beni sevdiğinden daha mı çok seviyor? Beni artık sevgilisi olarak değil sadece bebeğinin annesi olarak mı görüyor? Ve bebek doğunca artık iki sevgili değil sadece anne baba mı olacağız? Çokça bocalıyorum arkadaşlar, fikirlerinize ihtiyacım var. Teşekkür ederim.
ya onların dünyasının dışında kalmaktan korkuyorum. Ve ben ilgisiz bir insan da değilim. En ufak konuda çok araştırırım farklı farklı deneyimler edinmeye çalışırım ama konu çocuk olunca ben afedersiniz ama biraz mal gibi kaldım niye böyle oldu onu da anlamıyorum.
neyle mutlu olacaksan onu yap sana burda konu actiran seyler sana iyi gelmiyor demektir
ve bu hep böyleydi müziksiz bir gün dusunemiyorum 
