Sakin çocuk ebeveynleri

Çocuğu sessiz, sakin olup okul çağına gelmiş anneler, gelin iki dk dertleşelim =) ben öğretmenim, yıllardır lisede çalışıyorum ama daha önce daha küçük yaş gruplarıyla da çalıştım. gelgelelim kendi 3.5 yaşındaki oğlumun kreş tecrübeleri benim için de veli olarak bambaşka bir tecrübe. aslında oğlum çok hareketli, evde bıcır bıcır konuşan, tanıdığı ve güvende hissettiği insanların yanında son derece girişken ve neşeli bir çocuk. hatta kreşe başlayana kadar biz eyvah bunu nasıl zaptedecekler orda diye korkardık ama okula başlayınca bunun hiç de böyle olmadığını gördük. kalabalık bir ortamda, özellikle kendinden daha büyük veya hareketli başka çocuklar varsa son derece çekingen ve içine kapanık bir hale geliyor. kreşe 2.5 yaşında başladı, geçen yaz önce yarım gün vermiştik. bir kaç ay sonra tam gün başlattık ama çok fazla hasta oldu. alerjik bünyeli olduğu için sürekli hastalıklar tekrar etti ve çok fazla okula gidemediği dönem oldu. havaların ısınmasıyla beraber tekrar gitmeye başladı. 3 haftadır da yaz okuluna gidiyor. biri elinden oyuncağını alsa kendi kendine ağlıyor, asla ağzından tek kelime çıkmıyor. kreşte kendinden küçük çocuklar onu hırpalayabiliyor. en sevdiği arkadaşı kendinden 11 ay küçük bir çocuk, geçen gün o çocukla aynı oyuncağı çekiştiriyorlarmış ve kaşla göz arasında o çocuk bizimkinin kolunu ısırmış ama ne ısırmak...çok sevdiğim bir arkadaşımın oğlu var o da oğlumdan 1 yaş ufak ve vurma huyu olan bir çocuk. beraber tatile çıktık o çocuk bizimkini nasıl hırpaladı, oğlum sadece bana gözleri dolu dolu bakıyor sürekli oğluma hikayeler okuyorum, hakkını savunmanın önemini anlatan örnekler veriyorum. sana vurana sen de vur anlayışını bir eğitimci olarak tasvip etmiyorum bu yüzden hiç bu konuda teşvik etmedim oğlumu ama artık üzülüyorum. oğlumun kendini korumasını istiyorum. oyuncaklarıyla oynarken canlandırma yapıyoruz mesela, biri diğerine vuruyor, vurulan oyuncak öbürünün ellerini tutarak hayır bana zarar veremezsin deyip öğretmenine sesleniyor filan....bu çok ilgisini çekti mesela hadi şimdi ben sana vuruyorum deyip bana vuruyor ben öğretmenime sesleniyorum. bu şekilde kendini korumayı öğretmeye çalışıyorum ama okulda daha bunları uygulayamıyor ve hırpalanmaya devam ediyor...eşime göre ben yanlış yapıyorum, sana vurana sen de vur demeliyiz. sabırla şimdi öyle dersek yaşı büyüdükçe başkalarını hırpalaması sıkıntı olur diyorum. öyle ya, bu yaşlarda sana vurana sen de vur diye çocukları vurmaya teşvik ediyoruz, lisede aman nolursa olsun sakın vurma...ama bilemiyorum...büyüdükçe düzelir mi, kendini korumayı öğrenir mi....efendi çocuk yetiştireceğiz diye ezik ve güvensiz olsun asla istemem....bu konudaki tecrübelerinizi dinlemek isterim.

Bu beraber tatile gittigimiz arkadaşımın oğlu benimkine tokat attiginda çocuğun babası önce oğlunu uyardi sonra benimkine dönüp sen de ona bi kere bi tane patlatsan bi daha yapamaz dedi. Benim kuzucuk ne dedi dersiniz. "Ama x benden küçük vurursam cani acir " bunu soylerken de gözle dolu dolu yalnız bu yaşta bu empatiyle uzerler benim oğlumu ya ;(

TheQueeninthenorth .!.:

Çocuğu sessiz, sakin olup okul çağına gelmiş anneler, gelin iki dk dertleşelim =) ben öğretmenim, yıllardır lisede çalışıyorum ama daha önce daha küçük yaş gruplarıyla da çalıştım. gelgelelim kendi 3.5 yaşındaki oğlumun kreş tecrübeleri benim için de veli olarak bambaşka bir tecrübe. aslında oğlum çok hareketli, evde bıcır bıcır konuşan, tanıdığı ve güvende hissettiği insanların yanında son derece girişken ve neşeli bir çocuk. hatta kreşe başlayana kadar biz eyvah bunu nasıl zaptedecekler orda diye korkardık ama okula başlayınca bunun hiç de böyle olmadığını gördük. kalabalık bir ortamda, özellikle kendinden daha büyük veya hareketli başka çocuklar varsa son derece çekingen ve içine kapanık bir hale geliyor. kreşe 2.5 yaşında başladı, geçen yaz önce yarım gün vermiştik. bir kaç ay sonra tam gün başlattık ama çok fazla hasta oldu. alerjik bünyeli olduğu için sürekli hastalıklar tekrar etti ve çok fazla okula gidemediği dönem oldu. havaların ısınmasıyla beraber tekrar gitmeye başladı. 3 haftadır da yaz okuluna gidiyor. biri elinden oyuncağını alsa kendi kendine ağlıyor, asla ağzından tek kelime çıkmıyor. kreşte kendinden küçük çocuklar onu hırpalayabiliyor. en sevdiği arkadaşı kendinden 11 ay küçük bir çocuk, geçen gün o çocukla aynı oyuncağı çekiştiriyorlarmış ve kaşla göz arasında o çocuk bizimkinin kolunu ısırmış ama ne ısırmak...çok sevdiğim bir arkadaşımın oğlu var o da oğlumdan 1 yaş ufak ve vurma huyu olan bir çocuk. beraber tatile çıktık o çocuk bizimkini nasıl hırpaladı, oğlum sadece bana gözleri dolu dolu bakıyor sürekli oğluma hikayeler okuyorum, hakkını savunmanın önemini anlatan örnekler veriyorum. sana vurana sen de vur anlayışını bir eğitimci olarak tasvip etmiyorum bu yüzden hiç bu konuda teşvik etmedim oğlumu ama artık üzülüyorum. oğlumun kendini korumasını istiyorum. oyuncaklarıyla oynarken canlandırma yapıyoruz mesela, biri diğerine vuruyor, vurulan oyuncak öbürünün ellerini tutarak hayır bana zarar veremezsin deyip öğretmenine sesleniyor filan....bu çok ilgisini çekti mesela hadi şimdi ben sana vuruyorum deyip bana vuruyor ben öğretmenime sesleniyorum. bu şekilde kendini korumayı öğretmeye çalışıyorum ama okulda daha bunları uygulayamıyor ve hırpalanmaya devam ediyor...eşime göre ben yanlış yapıyorum, sana vurana sen de vur demeliyiz. sabırla şimdi öyle dersek yaşı büyüdükçe başkalarını hırpalaması sıkıntı olur diyorum. öyle ya, bu yaşlarda sana vurana sen de vur diye çocukları vurmaya teşvik ediyoruz, lisede aman nolursa olsun sakın vurma...ama bilemiyorum...büyüdükçe düzelir mi, kendini korumayı öğrenir mi....efendi çocuk yetiştireceğiz diye ezik ve güvensiz olsun asla istemem....bu konudaki tecrübelerinizi dinlemek isterim.

Genişletmek için tıkla...

Çocuk yetiştiemek gerçekten çok zor işmiş Allah isteyen herkese nasip etsin herkes yaşasın bu zorluğu inşallah ama inanın her konuda çok zor. Her çocugun karekteri farklı tabiki ebeveyn olarak bizlerde çok müdahale ederek yanlış davranıyoruz galiba. müdahale derken evdeki tavırlarımızdan bahsediyorum. Sizi okurken kendimi düşündüm dediğiniz gibi düzgün çocuk yetiştirmeye kalkarken yanlışlarımız mı oluyor acaba bilemedim ne yapmamız gerek

Papatya016 .!.:

Çocuk yetiştiemek gerçekten çok zor işmiş Allah isteyen herkese nasip etsin herkes yaşasın bu zorluğu inşallah ama inanın her konuda çok zor. Her çocugun karekteri farklı tabiki ebeveyn olarak bizlerde çok müdahale ederek yanlış davranıyoruz galiba. müdahale derken evdeki tavırlarımızdan bahsediyorum. Sizi okurken kendimi düşündüm dediğiniz gibi düzgün çocuk yetiştirmeye kalkarken yanlışlarımız mı oluyor acaba bilemedim ne yapmamız gerek

Genişletmek için tıkla...

asıl sorun müdahaleci olmak değil de biz en doğrusunu, pedagojik olarak da en sağlıklısını yapmaya çalışıyoruz ama millet de öyle mi yetiştiriyor? misal evde şiddet gören çocuk gelip bunun acısını senin çocuğundan çıkaracak belki. özellikle ilkokul ve sonrasında zorbalığa maruz kalmaması için neler yapabilirim şimdiden işin o kısmındayım

Vurmak aslında sadece ailede öğrenilen bir şy değil. Hiç el kaldırmaya şahit olmayan çocukalar bile iç güdüsel olarak bunu yapabiliyor. İstemesek de sana vurana sen de vur dememiz gerekebiliyor. Hayat maalesef bizim ideallerimizdeki kadar mükemmel değil çocuklarımıza bunu da göstermemiz gerekiyor. Bence yarsım çağırmayı öğretin önce, ki bunu yapıyorsunuz ama gereltiğinde o da vurabilmeli.

Lütfen kimse evrensel doğrular anneliği yapmasın, hayat maalesef o evrensel doğrulara göre akmıyor. Çocukların kendini korumayı bilmesi şart.

hiç çocuk yetiştirmedim ve hiç tecrübem yok ama, hem konu üstte kalsın istedim hem de naçizane dikkatimi çeken bi detayı belirtmek istedim size.
sana vurana sen de vur bana da çok yanlış gelmekle birlikte, öğretmen/başka bir yetişkin vb gibi birine yönlendirme de çok doğru gelmedi. ispiyon tabir edilen durumu doğuruyor ve ispiyonlamayı huy edinmesi ileride çok fazla zorbalığa maruz kalmasına sebep olabilir.
bana vurmanı istemiyorum diyip gitmesi, kendini ve hislerini ifade edebilmesini sağlamak önemli ama oofff çocuk çok zor iş. kendini vurup kırarak ifade eden çocuğa arkadaşı bana vurmanı istemiyorum vs dese "bana ne" falan diyip vurmaya devam eder gibi geldi

Bu tarz çocuklara sana vurana sen de vur deyince bozulmuyorlar ama kendilerini koruyabiliyorlar
Bende senin gibiydim , eşim de esin gibi
Önce benim taktiği uyguladık uzun zaman , hiçbir sonuç alamadık
Sonra eşimin taktiği uyguladık ve benimkine artık kimse satasamiyor ama kendisi de kimseye satasmaz zaten öyle bir çocuk değil, efendi ama kendi hakkını sonuna kadar koruyan bir delikanlı oldu

TheQueeninthenorth .!.:

asıl sorun müdahaleci olmak değil de biz en doğrusunu, pedagojik olarak da en sağlıklısını yapmaya çalışıyoruz ama millet de öyle mi yetiştiriyor? misal evde şiddet gören çocuk gelip bunun acısını senin çocuğundan çıkaracak belki. özellikle ilkokul ve sonrasında zorbalığa maruz kalmaması için neler yapabilirim şimdiden işin o kısmındayım

Genişletmek için tıkla...

Bende bu açıdan düşününce işte işin içşnden çıkamıyorum

Milana22 .!.:

Bu tarz çocuklara sana vurana sen de vur deyince bozulmuyorlar ama kendilerini koruyabiliyorlar
Bende senin gibiydim , eşim de esin gibi
Önce benim taktiği uyguladık uzun zaman , hiçbir sonuç alamadık
Sonra eşimin taktiği uyguladık ve benimkine artık kimse satasamiyor ama kendisi de kimseye satasmaz zaten öyle bir çocuk değil, efendi ama kendi hakkını sonuna kadar koruyan bir delikanlı oldu

Genişletmek için tıkla...

Ben de bu şekilde büyüdüm. Sana vurana sen de vur denildi. Ben başlatan olmadım hiçbir zaman ama karşı tarafı çok güzel püskürttüm. Bir itmeye baktı çoğu zaman.

girlinred .!.:

Ben de bu şekilde büyüdüm. Sana vurana sen de vur denildi. Ben başlatan olmadım hiçbir zaman ama karşı tarafı çok güzel püskürttüm. Bir itmeye baktı çoğu zaman.

Genişletmek için tıkla...

Bu tarz çocuklar zaten kimseye saldırmaz, ama kendini korumayı bilmezse çok eziliyorlar , bende şimdi kızımı sana vurana vur diye yetiştiriyorum , maalesef bu toplumda yapacak başka birsey yok

TheQueeninthenorth .!.:

Çocuğu sessiz, sakin olup okul çağına gelmiş anneler, gelin iki dk dertleşelim =) ben öğretmenim, yıllardır lisede çalışıyorum ama daha önce daha küçük yaş gruplarıyla da çalıştım. gelgelelim kendi 3.5 yaşındaki oğlumun kreş tecrübeleri benim için de veli olarak bambaşka bir tecrübe. aslında oğlum çok hareketli, evde bıcır bıcır konuşan, tanıdığı ve güvende hissettiği insanların yanında son derece girişken ve neşeli bir çocuk. hatta kreşe başlayana kadar biz eyvah bunu nasıl zaptedecekler orda diye korkardık ama okula başlayınca bunun hiç de böyle olmadığını gördük. kalabalık bir ortamda, özellikle kendinden daha büyük veya hareketli başka çocuklar varsa son derece çekingen ve içine kapanık bir hale geliyor. kreşe 2.5 yaşında başladı, geçen yaz önce yarım gün vermiştik. bir kaç ay sonra tam gün başlattık ama çok fazla hasta oldu. alerjik bünyeli olduğu için sürekli hastalıklar tekrar etti ve çok fazla okula gidemediği dönem oldu. havaların ısınmasıyla beraber tekrar gitmeye başladı. 3 haftadır da yaz okuluna gidiyor. biri elinden oyuncağını alsa kendi kendine ağlıyor, asla ağzından tek kelime çıkmıyor. kreşte kendinden küçük çocuklar onu hırpalayabiliyor. en sevdiği arkadaşı kendinden 11 ay küçük bir çocuk, geçen gün o çocukla aynı oyuncağı çekiştiriyorlarmış ve kaşla göz arasında o çocuk bizimkinin kolunu ısırmış ama ne ısırmak...çok sevdiğim bir arkadaşımın oğlu var o da oğlumdan 1 yaş ufak ve vurma huyu olan bir çocuk. beraber tatile çıktık o çocuk bizimkini nasıl hırpaladı, oğlum sadece bana gözleri dolu dolu bakıyor sürekli oğluma hikayeler okuyorum, hakkını savunmanın önemini anlatan örnekler veriyorum. sana vurana sen de vur anlayışını bir eğitimci olarak tasvip etmiyorum bu yüzden hiç bu konuda teşvik etmedim oğlumu ama artık üzülüyorum. oğlumun kendini korumasını istiyorum. oyuncaklarıyla oynarken canlandırma yapıyoruz mesela, biri diğerine vuruyor, vurulan oyuncak öbürünün ellerini tutarak hayır bana zarar veremezsin deyip öğretmenine sesleniyor filan....bu çok ilgisini çekti mesela hadi şimdi ben sana vuruyorum deyip bana vuruyor ben öğretmenime sesleniyorum. bu şekilde kendini korumayı öğretmeye çalışıyorum ama okulda daha bunları uygulayamıyor ve hırpalanmaya devam ediyor...eşime göre ben yanlış yapıyorum, sana vurana sen de vur demeliyiz. sabırla şimdi öyle dersek yaşı büyüdükçe başkalarını hırpalaması sıkıntı olur diyorum. öyle ya, bu yaşlarda sana vurana sen de vur diye çocukları vurmaya teşvik ediyoruz, lisede aman nolursa olsun sakın vurma...ama bilemiyorum...büyüdükçe düzelir mi, kendini korumayı öğrenir mi....efendi çocuk yetiştireceğiz diye ezik ve güvensiz olsun asla istemem....bu konudaki tecrübelerinizi dinlemek isterim.

Genişletmek için tıkla...

Oğlum 3 yaşında sakin içine kapanık . Tek çocuk. Her şeyini paylaşır ve herkes oyuncağını elinden alır. Ondan çok küçükler gelip ona vurur ben kahroluyorum. Ben da oğluma "sana vurduklarinda yüksek sesle bana vurma diye bağır "diyorum. Sana vurana sen de vur kesinlikle yanlış . Sayımız az ama bu çocuklar çok iyi olacak. Zamanla öğrenecekler çünkü örneklerini gördüm.

TheQueeninthenorth .!.:

asıl sorun müdahaleci olmak değil de biz en doğrusunu, pedagojik olarak da en sağlıklısını yapmaya çalışıyoruz ama millet de öyle mi yetiştiriyor? misal evde şiddet gören çocuk gelip bunun acısını senin çocuğundan çıkaracak belki. özellikle ilkokul ve sonrasında zorbalığa maruz kalmaması için neler yapabilirim şimdiden işin o kısmındayım

Genişletmek için tıkla...

Öyle tuhaf çocuklar var ki , okula başlayınca anlayacaksın
Oglum 14 yaşında ve 1.86 boyu , turkiyeye dönünce geçici olarak bir okula kaydettirdik , benim oğlanın yarı boyundaki çocuklar satasip zorbalık yaptılar oğluma
Benimki eve gelince anlatıyordu, anne uflesem uçacak cocuk karşıma geçip küfrediyor hadi bana vursana diyormuş, şaka gibi psikopat mısın nesin yahu , benimkinin aklına bile gelmiyordu vurmak ama psikolojisi etkileniyordu çocuğun, hemen okul değiştirdim, inanılmaz tuhaf çocuklar var maalesef

TheQueeninthenorth .!.:

asıl sorun müdahaleci olmak değil de biz en doğrusunu, pedagojik olarak da en sağlıklısını yapmaya çalışıyoruz ama millet de öyle mi yetiştiriyor? misal evde şiddet gören çocuk gelip bunun acısını senin çocuğundan çıkaracak belki. özellikle ilkokul ve sonrasında zorbalığa maruz kalmaması için neler yapabilirim şimdiden işin o kısmındayım

Genişletmek için tıkla...

Siz toplum için bir melek yetiştiriyorsunuz.
Maalesef ki herkes sizin gibi yetiştirmiyor ve davranmıyor bu çocuk her ortamı görecek çeşit çeşit insanla karşılaşacak hayatı boyunca.

Benzer durumları İlkokulda oğlum yaşadı çünkü bende sizin gibi yetiştiriyordum hatta herkes evladını benim gibi yetiştiriyor sanıyordum ama yanıldığımı erkenden öğrendim. Sonra sizin gibi çözüm ararken oğluma kendini koru gerekirse sana vurana vur dedim. Ve çocuğum kendisini karşısındakinin anlayacağı şekilde korumaya savunmaya başlayınca şiddet olayü vb. Durumlar kesildi. Asla şiddet yanlısı olmadım ama çocuğumu da birileri ezsin hırpalasın diye büyütmedim.

Şimdi Oğlum lisede gayet mutlu ve sosyal bir insan Arkadaş seçiyor ortam seçiyor en önemlisi kendisini korumayı biliyor artık. Şiddetin bulunduğu ortamlara girmiyor zaten ortamı da öyle bir ortam değil.

Benim oğlumda böyle bi çocuk 10 yaşında ,hatta diğer çocukların vurmasından hırçın davranışlarından rahatsız olduğundan arkadaş olmak bile istemiyor 4 yaşından beri kreş anaokulu ilkokul hep böyleydi karakterinden okul da ki başarılarından öğretmenlerinden hep övgüler aldım hep örnek gösterilen bi çocuk ama savunmasız kalması ortaokulda çok zorlayacak diye düşünüyorum akran zorbalığının en üst seviyesinde yaşanan bi yaşta olucak darbe yiye yiye alışıp savunur mu yoksa böyle mi devam eder bilemiyorum

TheQueeninthenorth .!.:

Çocuğu sessiz, sakin olup okul çağına gelmiş anneler, gelin iki dk dertleşelim =) ben öğretmenim, yıllardır lisede çalışıyorum ama daha önce daha küçük yaş gruplarıyla da çalıştım. gelgelelim kendi 3.5 yaşındaki oğlumun kreş tecrübeleri benim için de veli olarak bambaşka bir tecrübe. aslında oğlum çok hareketli, evde bıcır bıcır konuşan, tanıdığı ve güvende hissettiği insanların yanında son derece girişken ve neşeli bir çocuk. hatta kreşe başlayana kadar biz eyvah bunu nasıl zaptedecekler orda diye korkardık ama okula başlayınca bunun hiç de böyle olmadığını gördük. kalabalık bir ortamda, özellikle kendinden daha büyük veya hareketli başka çocuklar varsa son derece çekingen ve içine kapanık bir hale geliyor. kreşe 2.5 yaşında başladı, geçen yaz önce yarım gün vermiştik. bir kaç ay sonra tam gün başlattık ama çok fazla hasta oldu. alerjik bünyeli olduğu için sürekli hastalıklar tekrar etti ve çok fazla okula gidemediği dönem oldu. havaların ısınmasıyla beraber tekrar gitmeye başladı. 3 haftadır da yaz okuluna gidiyor. biri elinden oyuncağını alsa kendi kendine ağlıyor, asla ağzından tek kelime çıkmıyor. kreşte kendinden küçük çocuklar onu hırpalayabiliyor. en sevdiği arkadaşı kendinden 11 ay küçük bir çocuk, geçen gün o çocukla aynı oyuncağı çekiştiriyorlarmış ve kaşla göz arasında o çocuk bizimkinin kolunu ısırmış ama ne ısırmak...çok sevdiğim bir arkadaşımın oğlu var o da oğlumdan 1 yaş ufak ve vurma huyu olan bir çocuk. beraber tatile çıktık o çocuk bizimkini nasıl hırpaladı, oğlum sadece bana gözleri dolu dolu bakıyor sürekli oğluma hikayeler okuyorum, hakkını savunmanın önemini anlatan örnekler veriyorum. sana vurana sen de vur anlayışını bir eğitimci olarak tasvip etmiyorum bu yüzden hiç bu konuda teşvik etmedim oğlumu ama artık üzülüyorum. oğlumun kendini korumasını istiyorum. oyuncaklarıyla oynarken canlandırma yapıyoruz mesela, biri diğerine vuruyor, vurulan oyuncak öbürünün ellerini tutarak hayır bana zarar veremezsin deyip öğretmenine sesleniyor filan....bu çok ilgisini çekti mesela hadi şimdi ben sana vuruyorum deyip bana vuruyor ben öğretmenime sesleniyorum. bu şekilde kendini korumayı öğretmeye çalışıyorum ama okulda daha bunları uygulayamıyor ve hırpalanmaya devam ediyor...eşime göre ben yanlış yapıyorum, sana vurana sen de vur demeliyiz. sabırla şimdi öyle dersek yaşı büyüdükçe başkalarını hırpalaması sıkıntı olur diyorum. öyle ya, bu yaşlarda sana vurana sen de vur diye çocukları vurmaya teşvik ediyoruz, lisede aman nolursa olsun sakın vurma...ama bilemiyorum...büyüdükçe düzelir mi, kendini korumayı öğrenir mi....efendi çocuk yetiştireceğiz diye ezik ve güvensiz olsun asla istemem....bu konudaki tecrübelerinizi dinlemek isterim.

Genişletmek için tıkla...

Aynı benim oğlum. Elinden oyuncağını alıyor geri isteyemiyor bile. Oyuncaklarla canlandırma yaptım. Benim oğlumda çok az gelişme sağlayan şey ise benim müdahale etmem oldu. Benim tavırlarıma bakıyor ona göre hareket ediyor.
Örneğin oyun oynarlarken paylaşmalısın dediğimde paylaşıyor ama elinden oyuncak alındığında biraz da benim oğlumun istediği olacak diye diğer çocuğa müdahale edersem bir sonraki seferde kendisi söylüyor senin istediğini yaptım şimdi benim istediğim diye. Ancak geçici olarak işe yarıyor. Yeni tanıştığı bir çocuğa aynı davranışı göstermiyor.
Dışarı çıkarken yanımda oyuncak götüreyim paylaşayım diyor ve kendisinin bile daha 1 kere sürdüğü scooterı dışarıda hep başka çocuklara veriyor.
Yarışmayı çok seviyor mesela. Evde yarışıyoruz. Kazanınca çok seviniyor. Kaybetmeyi öğrensin diye bir kaç kere geçtim onu. Ne kadar üzüldüğünü farketti. Şimdi yarışmadan önce eğer üzülürsen diye şimdi seni geçmicem ben diyor.
Bi yandan ah kalbi güzel yavrum diyorum. Bi yandan da seni çok üzerler be çocuğum hayat böyle değil diyorum. Dediğiniz gibi pedagojik olarak en doğrusunu yapmaya uğraşıyorum (çok yanlışlarımda var bunu demeden geçemeyeceğim) ancak dışarısı öyle değil. Bana da sürekli 'sende vur' davranışını oğluma benimsetmem gerektiği söyleniyor çevrem tarafından. Doğru bulmuyorum. Benimsetmiyorum. Önce uyarmalı, sonra kızmalı daha sert uyarmalı, istemiyorum demeyi öğrenmeli. Vurarak çözmemeli diye düşünüyorum. Uyarmayı öğrendi gelip bana da söylüyor hoşuna gitmeyen davranışları ama. Uzaktan izlediğimde ezildiğini görüyorum.
Kreş geçmişi vs yok. Biz bunun eksikliğini yaşıyoruz sanırım birazz

Uzun yıllardır ortaokulda çalışan bir öğretmen olarak ve iki tane oğlu olan bir anne olarak size tavsiyem ; kesinlikle sana vuranı önce uyar , devam ederse de ona karşılık vermesi gerektiğini öğretmeniz . Çünkü ( diğer illeri bilmiyorum, ben İstanbuldayım ) bu şehirde herkes ego tatmini peşinde . Küçücük çocuk demeyin gerçekten arkadaşlarına hayatı zehir eden tipler var . Ben iki oğlumu da tekvando kursuna gönderdim , basketbol da oynuyorlar ve iri yapılı çocuklar yaşıtlarına göre. Kimse onlara bulaşmaya cesaret edemiyor. Büyük oğlum 5. Sınıfa başlayınca sınıflarında bir çocuk sürekli gelip geçip dalga geçmiş onunla , dev gibisin diye , oğlum da bunları benimle hiç paylaşmadı , hatta bacağına tekme atmış .
4. Gün okul idaresi aradı beni çocuğunuz arkadaşını dövdü diye .
Neyse gittik olayı anlattılar , tekrar bu şekilde biriyle kavga ederse ceza veririz deyince , neden yaptığını sordunuz mu dedim . Hayır dediler . Oğlum anlatmaya başladı . Rehber öğretmeni ile bile görüşmüş bu konuda ama çözüm olmamış , artarak devam etti dedi . Ben eğer onu dövmeseydim , benim annem üzülürdü , onun annesi üzülsün şimdi dedi .
Rehber öğretmene döndüm , siz neden oğlumu dinlemediniz dedim . Kaydını silin ben başka okula alacağım vs dedim . Sonrasında beni sakinleştirdiler . Konu kapandı . O günden sonra oğluma kimse bulaşmadı .
Erkek kız farketmez herkes kendini koruyacak şekilde eğitilmeli . Yüzmeyi bilmeli , günlük işleri yapabilmeli , at - araba - bisiklet ne varsa artık onları kullanmayı öğrenmeli , ateş yakabilmeli , hatta bir arkadaşıma göre tavuk kesmeyi bile öğrenmeliler . Başka bir arkadaşım okçuluk eğitimi aldırdı , poligonunda vs götürüyor . Bunlar benim için pek uygun değil ama gelecekte bu tür becerileri de kullanması gerekebilir diye düşünürsem ben de gönderebilirim .

Oğlum 4 yasindaydi arkadaşım bize geldi oğlu oğluma öyle Bi vurdu ki çocuğuma hep sen sakın vurma diyordum o an bana baktı tam vuracakken elini çekti çok uzulmustum şuan bende bilmiyorum ne yapacağımı çünkü kendine vuruyorlar hiç bisey yapmiyor bu da sinirimi bozuyor

Minikanneyimmm .!.:

Aynı benim oğlum. Elinden oyuncağını alıyor geri isteyemiyor bile. Oyuncaklarla canlandırma yaptım. Benim oğlumda çok az gelişme sağlayan şey ise benim müdahale etmem oldu. Benim tavırlarıma bakıyor ona göre hareket ediyor.
Örneğin oyun oynarlarken paylaşmalısın dediğimde paylaşıyor ama elinden oyuncak alındığında biraz da benim oğlumun istediği olacak diye diğer çocuğa müdahale edersem bir sonraki seferde kendisi söylüyor senin istediğini yaptım şimdi benim istediğim diye. Ancak geçici olarak işe yarıyor. Yeni tanıştığı bir çocuğa aynı davranışı göstermiyor.
Dışarı çıkarken yanımda oyuncak götüreyim paylaşayım diyor ve kendisinin bile daha 1 kere sürdüğü scooterı dışarıda hep başka çocuklara veriyor.
Yarışmayı çok seviyor mesela. Evde yarışıyoruz. Kazanınca çok seviniyor. Kaybetmeyi öğrensin diye bir kaç kere geçtim onu. Ne kadar üzüldüğünü farketti. Şimdi yarışmadan önce eğer üzülürsen diye şimdi seni geçmicem ben diyor.
Bi yandan ah kalbi güzel yavrum diyorum. Bi yandan da seni çok üzerler be çocuğum hayat böyle değil diyorum. Dediğiniz gibi pedagojik olarak en doğrusunu yapmaya uğraşıyorum (çok yanlışlarımda var bunu demeden geçemeyeceğim) ancak dışarısı öyle değil. Bana da sürekli 'sende vur' davranışını oğluma benimsetmem gerektiği söyleniyor çevrem tarafından. Doğru bulmuyorum. Benimsetmiyorum. Önce uyarmalı, sonra kızmalı daha sert uyarmalı, istemiyorum demeyi öğrenmeli. Vurarak çözmemeli diye düşünüyorum. Uyarmayı öğrendi gelip bana da söylüyor hoşuna gitmeyen davranışları ama. Uzaktan izlediğimde ezildiğini görüyorum.
Kreş geçmişi vs yok. Biz bunun eksikliğini yaşıyoruz sanırım birazz

Genişletmek için tıkla...

Ek olarak, düğünlerde falan çocuklar ortada oynuyorlar. Bilmiyorum birbirlerini tanıyorlar mı ancak oğlum hep dışlarında kalıyor. Peşlerinde koşuyor bir türlü dahil olamıyor. Ya çocuklar birbirini tanıyor yada benim oğlum iletişim sıkıntısı yaşıyor. Dışarıdan bakınca çok üzülüyorum

TheQueeninthenorth .!.:

Çocuğu sessiz, sakin olup okul çağına gelmiş anneler, gelin iki dk dertleşelim =) ben öğretmenim, yıllardır lisede çalışıyorum ama daha önce daha küçük yaş gruplarıyla da çalıştım. gelgelelim kendi 3.5 yaşındaki oğlumun kreş tecrübeleri benim için de veli olarak bambaşka bir tecrübe. aslında oğlum çok hareketli, evde bıcır bıcır konuşan, tanıdığı ve güvende hissettiği insanların yanında son derece girişken ve neşeli bir çocuk. hatta kreşe başlayana kadar biz eyvah bunu nasıl zaptedecekler orda diye korkardık ama okula başlayınca bunun hiç de böyle olmadığını gördük. kalabalık bir ortamda, özellikle kendinden daha büyük veya hareketli başka çocuklar varsa son derece çekingen ve içine kapanık bir hale geliyor. kreşe 2.5 yaşında başladı, geçen yaz önce yarım gün vermiştik. bir kaç ay sonra tam gün başlattık ama çok fazla hasta oldu. alerjik bünyeli olduğu için sürekli hastalıklar tekrar etti ve çok fazla okula gidemediği dönem oldu. havaların ısınmasıyla beraber tekrar gitmeye başladı. 3 haftadır da yaz okuluna gidiyor. biri elinden oyuncağını alsa kendi kendine ağlıyor, asla ağzından tek kelime çıkmıyor. kreşte kendinden küçük çocuklar onu hırpalayabiliyor. en sevdiği arkadaşı kendinden 11 ay küçük bir çocuk, geçen gün o çocukla aynı oyuncağı çekiştiriyorlarmış ve kaşla göz arasında o çocuk bizimkinin kolunu ısırmış ama ne ısırmak...çok sevdiğim bir arkadaşımın oğlu var o da oğlumdan 1 yaş ufak ve vurma huyu olan bir çocuk. beraber tatile çıktık o çocuk bizimkini nasıl hırpaladı, oğlum sadece bana gözleri dolu dolu bakıyor sürekli oğluma hikayeler okuyorum, hakkını savunmanın önemini anlatan örnekler veriyorum. sana vurana sen de vur anlayışını bir eğitimci olarak tasvip etmiyorum bu yüzden hiç bu konuda teşvik etmedim oğlumu ama artık üzülüyorum. oğlumun kendini korumasını istiyorum. oyuncaklarıyla oynarken canlandırma yapıyoruz mesela, biri diğerine vuruyor, vurulan oyuncak öbürünün ellerini tutarak hayır bana zarar veremezsin deyip öğretmenine sesleniyor filan....bu çok ilgisini çekti mesela hadi şimdi ben sana vuruyorum deyip bana vuruyor ben öğretmenime sesleniyorum. bu şekilde kendini korumayı öğretmeye çalışıyorum ama okulda daha bunları uygulayamıyor ve hırpalanmaya devam ediyor...eşime göre ben yanlış yapıyorum, sana vurana sen de vur demeliyiz. sabırla şimdi öyle dersek yaşı büyüdükçe başkalarını hırpalaması sıkıntı olur diyorum. öyle ya, bu yaşlarda sana vurana sen de vur diye çocukları vurmaya teşvik ediyoruz, lisede aman nolursa olsun sakın vurma...ama bilemiyorum...büyüdükçe düzelir mi, kendini korumayı öğrenir mi....efendi çocuk yetiştireceğiz diye ezik ve güvensiz olsun asla istemem....bu konudaki tecrübelerinizi dinlemek isterim.

Genişletmek için tıkla...

Yeğenim de o yaştayken oğlunuz gibiydi. Hatta komşularının 1 yaş küçük kızının bizimkini elindeki oyuncak için ittirip kaktırdığını görünce dayanamadım. Yanına gidip istemiyorsa oyuncağını kimseye vermek zorunda olmadığını, oyuncağını nazikçe isteyen biri olursa bu konuyu değerlendirebileceğini anlattım ve yanıma aldım. Müdahil olmak doğru değil biliyorum ama zorbalığa uğradığını görüp sessiz kalamadım. Bizimkiler kimseye vurma, sorun öyle çözülmez, bir kıza asla vurmamalısın dedikleri için çocuğum çekingen oldu kreşte de. Bunu minik oyun terapileriyle aştık. Artık hakkını savunuyor. Sıralı oynamaya sıcak bakıyor. İstemediği şeyi yapmıyor. Ben doğru yolda ilerlediğinizi düşünüyorum. Benzer oyunlar ve senaryolar örmeye devam edin derim. Göre göre uygulayacak kendisi de

LeucotheaThemis .!.:

hiç çocuk yetiştirmedim ve hiç tecrübem yok ama, hem konu üstte kalsın istedim hem de naçizane dikkatimi çeken bi detayı belirtmek istedim size.
sana vurana sen de vur bana da çok yanlış gelmekle birlikte, öğretmen/başka bir yetişkin vb gibi birine yönlendirme de çok doğru gelmedi. ispiyon tabir edilen durumu doğuruyor ve ispiyonlamayı huy edinmesi ileride çok fazla zorbalığa maruz kalmasına sebep olabilir.
bana vurmanı istemiyorum diyip gitmesi, kendini ve hislerini ifade edebilmesini sağlamak önemli ama oofff çocuk çok zor iş. kendini vurup kırarak ifade eden çocuğa arkadaşı bana vurmanı istemiyorum vs dese "bana ne" falan diyip vurmaya devam eder gibi geldi

Genişletmek için tıkla...

Ilerde belki evet ama su an için ogretmen mudahalesi gerekli oluyor çoğu zaman .gerçekten zor dengeler evet...

Minikanneyimmm .!.:

Ek olarak, düğünlerde falan çocuklar ortada oynuyorlar. Bilmiyorum birbirlerini tanıyorlar mı ancak oğlum hep dışlarında kalıyor. Peşlerinde koşuyor bir türlü dahil olamıyor. Ya çocuklar birbirini tanıyor yada benim oğlum iletişim sıkıntısı yaşıyor. Dışarıdan bakınca çok üzülüyorum

Genişletmek için tıkla...

Benim oğlum da hep kendinden kucuklerin veya kendi gibi sessizlerin yanina gidiyor. Şimdiden bir kaliba sokmak istemiyorum ama gozlemim böyle su ana kadar.daha çok küçük olduğunu kendime hatirlatip duruyorum