Merhaba arkadaşlar ben 32 yaşında lisans iletişim mezunuyum. Şuan çalışmıyorum. Evliyim mutlu bir evliliğim var eşim en iyi arkadaşım dostum. Diğer konularımdan belki tanıyan çıkar tüp bebek ile ikizlerime hamileyim. Benim derdim gerçekten arkadaşımın olmaması. Ben genelde yatılı okullarda okudum aile evinden ayrılalı neredeyse 15 yıl oldu. Okul hayatı şehir değişiklikleri sebebiyle köklü bir arkadaşım hiç olmadı. Olanlar da o dönem ne kadar samimi olsak da şehir değişikliği sebebiyle zamanla koptu. Üniversite bittiğinde de özel hayatımdaki bir takım sorunlar nedeni ile yine şehir değişikliği yapmak zorunda kaldım ve anlaşabileceğim insanlar karşıma çıksa da mesafeler araya girdi. Evleneli 5 yıl oldu 5 yıldır eşimle İstanbul Anadolu yakasında ikamet ediyorum. Ama burada da bir çok çevrem olamadı malesef. 5 yılın 3 yılı çalıştım orada arkadaşlarım oldu samimiydik te bayağı ama iş özel hayatta görüşmeye gelince herkes bir uzaklaştı. Telefonda görüşelim özledik deniyor görüşmeyi planlayalım deyince her kesin bir işi çıkıyor bahanesi oluyor. Ben de işyerindekileri tanıyınca ne güzel benim de çevrem olacak diye sevinmiştim. Şimdi o arkadaşlıklara da inancım kalmadı sahte geliyor. Çünkü bir sıkıntım olsa dertleşmek için arayabileceğim insanlar olmadığını fark ettim. Aslında gerçekten arkadaşım olmadığını geçen gün anladım o kadar bunaldım ki içimi kemiren bir konu var ( Eşim en iyi arkadaşım olsa da her konuyu ona yansıtmak istemiyorum) Kendimi tam anlamıyla sansürlemeden anlatacağım kimse yok bu çok üzücü bir durum:-(
Tabi oturdum kendimi sorguladım ben de mi bir sorun var diye çünkü bu yaşıma gelip nasıl bir tane bile gerçek arkadaşım olmaz. Ben insanlara çabuk güvenemem ama güvendiğimde ve sevdiğimde aynı dilden konuştuğumuzu anladığımda oldukça bağlanırım ve fedakarımdır. Ama ne oluyorsa olmadı işte . Çok özenirim böyle köklü arkadaş olanlara her konuda birbirini destekleyen yanlış yaptığında yargılamayan düştüğünde ayağa kaldıran biri olmalı hayatında insanın ben bunların hepsini yapmaya hazırım ama karşıma hiç böyle biri çıkmıyor.
İnstagramım var orda bir şey paylaşmak istemiyorum. Utanıyorum begeni sayısı falan çok düşük arkadaşım yok ki doğru dürüst. Utandığım için kendime kızıyorum kültür seviyemin çok altında kalıyor bu düşünce ama üzüyor beni malesef. İnstagramda benim gibi üzülüp paylaşım yapmayanlar bana ulaşabilir mi en azından bir birimizi takip edip beğeniriz.
Çok garip olacak ama buradan yazmak başka güvenilir bir site bulamadım arkadaş edinecek. Şuan istanbul tuzla sahil tarafında oturuyorum. Kendini benim gibi hissedenlere ulaşmak istiyorum. Sahte arkadaşlıklardan sıkılmış bana yakın biri oturur belki de çok güzel arkadaşlıklar kurarız. uzaklarda olanlarla da instagramdan arkadaş oluruz olmaz mı. Bence ben yalnız değilim var benim gibi insanlar bu umarım bu yazıyı okuyup bana ulaşır.
Arkadaş arama gibi oldu oldu madem tam olsun kendimden bahsedeyim. Eğer bu yazı amacına ulaşırsa gerçek dostumu arkadaşımı ya da arkadaşlarımı bulmuş olacağım. Bu konuda bana özelden mesaj atmanızı rica ederim. Aslında bu bir derdimi anlatim insanlar fikir yazsın gibi değil arkadaş bulmak için açıldı.
Ben neşeli eğlenceli araştırmayı ve okumayı seven biriyim.
İlgi alanlarımda fotoğraf çekme dekorasyon film izleme ve müzik dinleme var .(Müzik kulağım oldukça iyidir.)
Çağdaş ve modern yaşam tarzına sahibim.
Anksiyete bozukluğum var yaklaşık 8 senedir onla mücadele ediyorum. (Ansiyete derdi olan varsa birbirimizi daha iyi anlarız)
Sakin dingin ve minimal bir hayatım var.
Çok kalabık ortamları sevmem genelde yalnız kalmaktan ve kafa dinlemekten hoşlanırım.
Madayı ve alışveriş yapmayı severim.
Şuan bir kız bir erkek ikizlerime hamileyim.
Tüp bebek ile ilgili oldukça tecrübeye ve bilgiye sahibim.
Düzeni çok severim biraz düşen takıntım var diyebiliri
canım benim derdin bu olsunMerhaba arkadaşlar ben 32 yaşında lisans iletişim mezunuyum. Şuan çalışmıyorum. Evliyim mutlu bir evliliğim var eşim en iyi arkadaşım dostum. Diğer konularımdan belki tanıyan çıkar tüp bebek ile ikizlerime hamileyim. Benim derdim gerçekten arkadaşımın olmaması. Ben genelde yatılı okullarda okudum aile evinden ayrılalı neredeyse 15 yıl oldu. Okul hayatı şehir değişiklikleri sebebiyle köklü bir arkadaşım hiç olmadı. Olanlar da o dönem ne kadar samimi olsak da şehir değişikliği sebebiyle zamanla koptu. Üniversite bittiğinde de özel hayatımdaki bir takım sorunlar nedeni ile yine şehir değişikliği yapmak zorunda kaldım ve anlaşabileceğim insanlar karşıma çıksa da mesafeler araya girdi. Evleneli 5 yıl oldu 5 yıldır eşimle İstanbul Anadolu yakasında ikamet ediyorum. Ama burada da bir çok çevrem olamadı malesef. 5 yılın 3 yılı çalıştım orada arkadaşlarım oldu samimiydik te bayağı ama iş özel hayatta görüşmeye gelince herkes bir uzaklaştı. Telefonda görüşelim özledik deniyor görüşmeyi planlayalım deyince her kesin bir işi çıkıyor bahanesi oluyor. Ben de işyerindekileri tanıyınca ne güzel benim de çevrem olacak diye sevinmiştim. Şimdi o arkadaşlıklara da inancım kalmadı sahte geliyor. Çünkü bir sıkıntım olsa dertleşmek için arayabileceğim insanlar olmadığını fark ettim. Aslında gerçekten arkadaşım olmadığını geçen gün anladım o kadar bunaldım ki içimi kemiren bir konu var ( Eşim en iyi arkadaşım olsa da her konuyu ona yansıtmak istemiyorum) Kendimi tam anlamıyla sansürlemeden anlatacağım kimse yok bu çok üzücü bir durum:-(
Tabi oturdum kendimi sorguladım ben de mi bir sorun var diye çünkü bu yaşıma gelip nasıl bir tane bile gerçek arkadaşım olmaz. Ben insanlara çabuk güvenemem ama güvendiğimde ve sevdiğimde aynı dilden konuştuğumuzu anladığımda oldukça bağlanırım ve fedakarımdır. Ama ne oluyorsa olmadı işte . Çok özenirim böyle köklü arkadaş olanlara her konuda birbirini destekleyen yanlış yaptığında yargılamayan düştüğünde ayağa kaldıran biri olmalı hayatında insanın ben bunların hepsini yapmaya hazırım ama karşıma hiç böyle biri çıkmıyor.
İnstagramım var orda bir şey paylaşmak istemiyorum. Utanıyorum begeni sayısı falan çok düşük arkadaşım yok ki doğru dürüst. Utandığım için kendime kızıyorum kültür seviyemin çok altında kalıyor bu düşünce ama üzüyor beni malesef. İnstagramda benim gibi üzülüp paylaşım yapmayanlar bana ulaşabilir mi en azından bir birimizi takip edip beğeniriz.
Çok garip olacak ama buradan yazmak başka güvenilir bir site bulamadım arkadaş edinecek. Şuan istanbul tuzla sahil tarafında oturuyorum. Kendini benim gibi hissedenlere ulaşmak istiyorum. Sahte arkadaşlıklardan sıkılmış bana yakın biri oturur belki de çok güzel arkadaşlıklar kurarız. uzaklarda olanlarla da instagramdan arkadaş oluruz olmaz mı. Bence ben yalnız değilim var benim gibi insanlar bu umarım bu yazıyı okuyup bana ulaşır.
Arkadaş arama gibi oldu oldu madem tam olsun kendimden bahsedeyim. Eğer bu yazı amacına ulaşırsa gerçek dostumu arkadaşımı ya da arkadaşlarımı bulmuş olacağım. Bu konuda bana özelden mesaj atmanızı rica ederim. Aslında bu bir derdimi anlatim insanlar fikir yazsın gibi değil arkadaş bulmak için açıldı.
Ben neşeli eğlenceli araştırmayı ve okumayı seven biriyim.
İlgi alanlarımda fotoğraf çekme dekorasyon film izleme ve müzik dinleme var .(Müzik kulağım oldukça iyidir.)
Çağdaş ve modern yaşam tarzına sahibim.
Anksiyete bozukluğum var yaklaşık 8 senedir onla mücadele ediyorum. (Ansiyete derdi olan varsa birbirimizi daha iyi anlarız)
Sakin dingin ve minimal bir hayatım var.
Çok kalabık ortamları sevmem genelde yalnız kalmaktan ve kafa dinlemekten hoşlanırım.
Madayı ve alışveriş yapmayı severim.
Şuan bir kız bir erkek ikizlerime hamileyim.
Tüp bebek ile ilgili oldukça tecrübeye ve bilgiye sahibim.
Düzeni çok severim biraz düşen takıntım var diyebilirim.
Ben ankaradayimBenim gibi durumda olanlar varmış demek ben de Ankara dayım keşke yakın olsak gorusurduk :)
Slm bebek oldumuMerhaba arkadaşlar ben 32 yaşında lisans iletişim mezunuyum. Şuan çalışmıyorum. Evliyim mutlu bir evliliğim var eşim en iyi arkadaşım dostum. Diğer konularımdan belki tanıyan çıkar tüp bebek ile ikizlerime hamileyim. Benim derdim gerçekten arkadaşımın olmaması. Ben genelde yatılı okullarda okudum aile evinden ayrılalı neredeyse 15 yıl oldu. Okul hayatı şehir değişiklikleri sebebiyle köklü bir arkadaşım hiç olmadı. Olanlar da o dönem ne kadar samimi olsak da şehir değişikliği sebebiyle zamanla koptu. Üniversite bittiğinde de özel hayatımdaki bir takım sorunlar nedeni ile yine şehir değişikliği yapmak zorunda kaldım ve anlaşabileceğim insanlar karşıma çıksa da mesafeler araya girdi. Evleneli 5 yıl oldu 5 yıldır eşimle İstanbul Anadolu yakasında ikamet ediyorum. Ama burada da bir çok çevrem olamadı malesef. 5 yılın 3 yılı çalıştım orada arkadaşlarım oldu samimiydik te bayağı ama iş özel hayatta görüşmeye gelince herkes bir uzaklaştı. Telefonda görüşelim özledik deniyor görüşmeyi planlayalım deyince her kesin bir işi çıkıyor bahanesi oluyor. Ben de işyerindekileri tanıyınca ne güzel benim de çevrem olacak diye sevinmiştim. Şimdi o arkadaşlıklara da inancım kalmadı sahte geliyor. Çünkü bir sıkıntım olsa dertleşmek için arayabileceğim insanlar olmadığını fark ettim. Aslında gerçekten arkadaşım olmadığını geçen gün anladım o kadar bunaldım ki içimi kemiren bir konu var ( Eşim en iyi arkadaşım olsa da her konuyu ona yansıtmak istemiyorum) Kendimi tam anlamıyla sansürlemeden anlatacağım kimse yok bu çok üzücü bir durum:-(
Tabi oturdum kendimi sorguladım ben de mi bir sorun var diye çünkü bu yaşıma gelip nasıl bir tane bile gerçek arkadaşım olmaz. Ben insanlara çabuk güvenemem ama güvendiğimde ve sevdiğimde aynı dilden konuştuğumuzu anladığımda oldukça bağlanırım ve fedakarımdır. Ama ne oluyorsa olmadı işte . Çok özenirim böyle köklü arkadaş olanlara her konuda birbirini destekleyen yanlış yaptığında yargılamayan düştüğünde ayağa kaldıran biri olmalı hayatında insanın ben bunların hepsini yapmaya hazırım ama karşıma hiç böyle biri çıkmıyor.
İnstagramım var orda bir şey paylaşmak istemiyorum. Utanıyorum begeni sayısı falan çok düşük arkadaşım yok ki doğru dürüst. Utandığım için kendime kızıyorum kültür seviyemin çok altında kalıyor bu düşünce ama üzüyor beni malesef. İnstagramda benim gibi üzülüp paylaşım yapmayanlar bana ulaşabilir mi en azından bir birimizi takip edip beğeniriz.
Çok garip olacak ama buradan yazmak başka güvenilir bir site bulamadım arkadaş edinecek. Şuan istanbul tuzla sahil tarafında oturuyorum. Kendini benim gibi hissedenlere ulaşmak istiyorum. Sahte arkadaşlıklardan sıkılmış bana yakın biri oturur belki de çok güzel arkadaşlıklar kurarız. uzaklarda olanlarla da instagramdan arkadaş oluruz olmaz mı. Bence ben yalnız değilim var benim gibi insanlar bu umarım bu yazıyı okuyup bana ulaşır.
Arkadaş arama gibi oldu oldu madem tam olsun kendimden bahsedeyim. Eğer bu yazı amacına ulaşırsa gerçek dostumu arkadaşımı ya da arkadaşlarımı bulmuş olacağım. Bu konuda bana özelden mesaj atmanızı rica ederim. Aslında bu bir derdimi anlatim insanlar fikir yazsın gibi değil arkadaş bulmak için açıldı.
Ben neşeli eğlenceli araştırmayı ve okumayı seven biriyim.
İlgi alanlarımda fotoğraf çekme dekorasyon film izleme ve müzik dinleme var .(Müzik kulağım oldukça iyidir.)
Çağdaş ve modern yaşam tarzına sahibim.
Anksiyete bozukluğum var yaklaşık 8 senedir onla mücadele ediyorum. (Ansiyete derdi olan varsa birbirimizi daha iyi anlarız)
Sakin dingin ve minimal bir hayatım var.
Çok kalabık ortamları sevmem genelde yalnız kalmaktan ve kafa dinlemekten hoşlanırım.
Madayı ve alışveriş yapmayı severim.
Şuan bir kız bir erkek ikizlerime hamileyim.
Tüp bebek ile ilgili oldukça tecrübeye ve bilgiye sahibim.
Düzeni çok severim biraz düşen takıntım var diyebilirim.
Slm.neredesiniz?ö,elden ya,arsaniz tanisalimMerhaba arkadaşlar ben 32 yaşında lisans iletişim mezunuyum. Şuan çalışmıyorum. Evliyim mutlu bir evliliğim var eşim en iyi arkadaşım dostum. Diğer konularımdan belki tanıyan çıkar tüp bebek ile ikizlerime hamileyim. Benim derdim gerçekten arkadaşımın olmaması. Ben genelde yatılı okullarda okudum aile evinden ayrılalı neredeyse 15 yıl oldu. Okul hayatı şehir değişiklikleri sebebiyle köklü bir arkadaşım hiç olmadı. Olanlar da o dönem ne kadar samimi olsak da şehir değişikliği sebebiyle zamanla koptu. Üniversite bittiğinde de özel hayatımdaki bir takım sorunlar nedeni ile yine şehir değişikliği yapmak zorunda kaldım ve anlaşabileceğim insanlar karşıma çıksa da mesafeler araya girdi. Evleneli 5 yıl oldu 5 yıldır eşimle İstanbul Anadolu yakasında ikamet ediyorum. Ama burada da bir çok çevrem olamadı malesef. 5 yılın 3 yılı çalıştım orada arkadaşlarım oldu samimiydik te bayağı ama iş özel hayatta görüşmeye gelince herkes bir uzaklaştı. Telefonda görüşelim özledik deniyor görüşmeyi planlayalım deyince her kesin bir işi çıkıyor bahanesi oluyor. Ben de işyerindekileri tanıyınca ne güzel benim de çevrem olacak diye sevinmiştim. Şimdi o arkadaşlıklara da inancım kalmadı sahte geliyor. Çünkü bir sıkıntım olsa dertleşmek için arayabileceğim insanlar olmadığını fark ettim. Aslında gerçekten arkadaşım olmadığını geçen gün anladım o kadar bunaldım ki içimi kemiren bir konu var ( Eşim en iyi arkadaşım olsa da her konuyu ona yansıtmak istemiyorum) Kendimi tam anlamıyla sansürlemeden anlatacağım kimse yok bu çok üzücü bir durum:-(
Tabi oturdum kendimi sorguladım ben de mi bir sorun var diye çünkü bu yaşıma gelip nasıl bir tane bile gerçek arkadaşım olmaz. Ben insanlara çabuk güvenemem ama güvendiğimde ve sevdiğimde aynı dilden konuştuğumuzu anladığımda oldukça bağlanırım ve fedakarımdır. Ama ne oluyorsa olmadı işte . Çok özenirim böyle köklü arkadaş olanlara her konuda birbirini destekleyen yanlış yaptığında yargılamayan düştüğünde ayağa kaldıran biri olmalı hayatında insanın ben bunların hepsini yapmaya hazırım ama karşıma hiç böyle biri çıkmıyor.
İnstagramım var orda bir şey paylaşmak istemiyorum. Utanıyorum begeni sayısı falan çok düşük arkadaşım yok ki doğru dürüst. Utandığım için kendime kızıyorum kültür seviyemin çok altında kalıyor bu düşünce ama üzüyor beni malesef. İnstagramda benim gibi üzülüp paylaşım yapmayanlar bana ulaşabilir mi en azından bir birimizi takip edip beğeniriz.
Çok garip olacak ama buradan yazmak başka güvenilir bir site bulamadım arkadaş edinecek. Şuan istanbul tuzla sahil tarafında oturuyorum. Kendini benim gibi hissedenlere ulaşmak istiyorum. Sahte arkadaşlıklardan sıkılmış bana yakın biri oturur belki de çok güzel arkadaşlıklar kurarız. uzaklarda olanlarla da instagramdan arkadaş oluruz olmaz mı. Bence ben yalnız değilim var benim gibi insanlar bu umarım bu yazıyı okuyup bana ulaşır.
Arkadaş arama gibi oldu oldu madem tam olsun kendimden bahsedeyim. Eğer bu yazı amacına ulaşırsa gerçek dostumu arkadaşımı ya da arkadaşlarımı bulmuş olacağım. Bu konuda bana özelden mesaj atmanızı rica ederim. Aslında bu bir derdimi anlatim insanlar fikir yazsın gibi değil arkadaş bulmak için açıldı.
Ben neşeli eğlenceli araştırmayı ve okumayı seven biriyim.
İlgi alanlarımda fotoğraf çekme dekorasyon film izleme ve müzik dinleme var .(Müzik kulağım oldukça iyidir.)
Çağdaş ve modern yaşam tarzına sahibim.
Anksiyete bozukluğum var yaklaşık 8 senedir onla mücadele ediyorum. (Ansiyete derdi olan varsa birbirimizi daha iyi anlarız)
Sakin dingin ve minimal bir hayatım var.
Çok kalabık ortamları sevmem genelde yalnız kalmaktan ve kafa dinlemekten hoşlanırım.
Madayı ve alışveriş yapmayı severim.
Şuan bir kız bir erkek ikizlerime hamileyim.
Tüp bebek ile ilgili oldukça tecrübeye ve bilgiye sahibim.
Düzeni çok severim biraz düşen takıntım var diyebilirim.