Gerçekten babanı seviyor musun?
Ben böyle toksik insanlarla görüşmektense (en azından olay artık bana acı vermeyene kadar) görüşmemeyi tercih ediyorum . Zamanında ablamla bir tartışma yaşamıştık mesela, bir seneden uzun süre gorusmemistik, iş arkadaşıma uyuz olmuştum,iki seneye yakın sadece yazışarak iletişim kurmuştuk. Hevesle yolunu gozledigim, uzak mesafe ilişkim ben elimde termos vs pikniklik kahvaltı hazırlayıp cikmisken, bunu bildiği halde evinde kaldığı kişide karnını doyurup bir de ayıp olmasın diye onlarla yürüyüşe çıkmış, son dakika benden birkaç saat kadar oyalanmami istemişti mesela. Bir anda gözümden düştü, çocugun numarasını sildim, eski flortlerimden birini arayıp pikniğe davet ettim,onla yaptım piknigimi. Aşkından öldüğüm oğlanı da havaalanına uğurlamaya bile gitmedim. Çünkü değer görmemeye dayanamıyorum.
Benim hayatımdaki onemli bir karakter beni yemeğe davet edecek, ama sonra 'erken yedik kalktik' diye beni boş tabaklara karsilayacaklar. Gözümün bebeği olsa soğurum ben ya, asla gelemem böyle şeylere .
Ben senin yerinde olsam görüşmezdim bile. İşin var,gücün var. Onun parasına da muhtaç değilsin.
Bir geldiğinde senin onu istemediğini görsün,belki egosu sarsilir