Bu yazıyı ellerim sinirden titreyerek yazıyorum, belki de üzgünlük bilemiyorum. Ama en kötüsüde ne biliyor musunuz? Artık ağlayamıyorum, gözlerim dolsa da durdurabiliyorum. Tabiki de sorunum erkek arkadaşım. Aslında onu çok seviyorum, çok aşığım. Daha 13 yaşındayken tanıdım onu 18 yaşında ona kavuşabildim. Çok dua ettim Allahıma o da kabul etti, nasip etti oldu. 3 aylık sevgiliyken askere gitti 15 ay bekledim, her saati, her saniyeyi hissederek bekledim. Geldi kavuştuk artık önümüzde hiç bir engel yoktu özgürdük ikimizde. O da beni seviyor biliyorum, gözlerinde görebiliyorum, yüzümün gülmesi için elinden geleni yapıyor. İmkanı el verdikçe sürprizler yapıyor. Ama bunların benim için bir önemi yokki. Ben ondan tek bişey istiyorum alkolü abartma. Alkolik değil çünkü aylarca içmediği oluyor. Benim sorunum alkol içmeside değil yeri geliyor ben de içiyorum ama ben sarhoş olmuyorum çünkü limitimi biliyorum. Arkadaşımın uzattığı alkol beni sarhoş edicekse eğer ben ona hayır demesini biliyorum ama o bilmiyor.
1 ay önce bir olay yaşadık yine alkol yüzünden ve bana söz verdi duracağım yeri bilicem diye ve ben her zamanki gibi yine inandım. Bugün amcası geldi farklı bir şehirden, buluştular aslında başıma gelecekleri biliyordum ama korkmana gerek yok söz veriyorum abartmıcam dedi. Bütün o söz verdiği mesajları kopyaladım sakladım dün geceden. Neyse amcasıyla buluştular ve tabiki rakı içtiler, sonra yanlarına ablası geldi onunla da bira içtiler. Aradığımda sesi her şeyi ortaya koyuyordu gerçekten. Ablasıyla konuştum merak etme benim yanımda, bugün çok sinirlendi ondan böyle oldu dedi. Ee banane nerede senin bana verdiğin sözler? Buradan eve geçicez dedi, baktım eve gitmişler haber vermek yok. Tam 10 dakika bekledim sonra aradım. Şimdi eve girdik dedi. Şimdi mi dedim evet dedi. Peki dedim. Tabiki eve girdiği saati gösteren görüntüde var elimde. Sonra ne oldu niye sinirlendin dedim saçmaladı bir şeyler ne söylediğini anlamadım bile. Ne olduğunu bilmek en büyük hakkım diyorum tamam bağırma anlatıcam diyo. Ki ben bağırmıyorum bile. Sinirlendim kapattım telefonu şimdi beni aramış evde olan komik bir şeyi anlatıyor gayet gülüyor, annesinin, babasının kahkaha sesleri geliyor. Hani benide katıyorlar sözde muhabbete. Ama içimden sesini bile duymak gelmiyor. Adım adım sona yaklaşıyoruz farkındayım ama ben onu bırakmak istemiyorum ki. Savaşmaya gücüm var mı onuda bilmiyorum. Benim çarpıntım tutmuş, ellerim titriyor o orada kahkaha atıyor. Ne yapıcam, nasıl yapıcam hiç bilmiyorum. Alıp başımı uzaklara gitsem kimse ulaşamasa bana kesin daha mutlu olurum. Ama beynim boşalmadıkça uzağa gitsem ne fayda...
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
bu alkol dışında çok mutluyuz hala bu saat oldu net bir şeye varamadık belki akşama doğru varırız. 
