sadece iç dökmek

annemiolcamben .!.:

tanımadiğim insanlarla duygularimi paylasmak daha kolayimi geliyo o yuzden bugün bu konuyu aglama duvari ilan ediyorum şuanda çok mutlu olan ve vucüdu dörtnala endorfin üreten dişi kaplanlara(imrenerek önünüzde saygiyla egiliyorum)suan bu yazdiklarim çok saçma gelecektir eminim ama üyeliğimin bana verdigi haklara dayanarak ben bugün burayı istedigim gibi karalayacağım kusura bakmayın..
hepi topu 23 yaşında genç bi kadınım 2 senelik de evliyim belki de beni bu evlilik ve esimle yaşadigim uzun flört dönemi böyle yordu bilmiyorum.kendimi çok zayıf güçsüz hissediyorum sanki içim geçmiş yaşlanmışım hevesim hiçbişeye kalmamiş.halbuki şuan kıpır kıpır etmesem de en azında arada bir belki ayda bir içten şöyle ağız dolusu gülmem gerekmiyormuydu.ben mi çok karamsarım bilmiyorum.genel anlamda sitemkar bi halim yok aslında elimdekilere şükretmeyi bilirim e çevreme de hep bunu öğütlerim ama sanki sadece nefes almakla yetiniyorum yaşamıyorum.misal 23 yaşındayım uzun yıllardır belki de hiç bir kıyafetimi bayılarak almadım/alamadım.şoyle görüp de aşık oldugum bi pantolonu hicbizaman elde edemedim mesela,benim de hep hevesim kaçtı.babam hali vakti yerinde olmasina ragmen fazla tutumlu bi babaydi ve hatirliyorum da cocuklugumdan bu yana ne aldiysam işimi görsün hiç yoktan iyidir diye aldım begenerek degil.sonra evlendim eşim çok elibol biridir hep ben evin tutumlu kişisi oldum.adam bana istedigim seyleri almaya kalkti her defasinda durdurdum magazalardan zorla cikardim masraf etme yarini da dusunelim diye ama bu kılıf üzerime öyle bi yapışmış ki mutsuz ola ola hep işimi görecek kadarına gitti elim hiç kendimi şimartmadım amaaaaann yalan dünya biraz da bana dönsün diyemedim hiç elimde olmayarak.bir süre sonra eşim de alıştı artık bu huyuma şimdi adama şu lazım bana desem bekle sabret zamanı degil diyip gecistiriyo benim sabretmeme cok alisti,ben alistirdim.atiyorum bize misafir geliyo adam hicbiseyi eksik etmiyo yagdiriyo yani cimri bi insan degil ama ben bisey isteyince hep bu ay olmaz dur diyo bazen dinlemek bile istemiyo.onu ben boyle yaptim biliyorum kizmaya sikayet etmeye hic hakkim yok onceden adamin cebinde 500 lira varsa seve seve hepsini bana harcamaya raziydi parasiz kalacagini bile bile ama benim icim oylesine gecmis kocakari gibi olmusum ki babamdan da kalan bu huyla sirf uygun olsun diye diye hep cirkin seyler alip gecistirdim.
kücük bi dipnot her erkek dis gorunuse tarza azcok dikkat eder ama benim eşim aşırı dikkatli bu konuda sacimin ucunu bi ton acsam bile farkeder eve girince önce şöyle bi süzer sadece güzel olup güzel giyinmeyle aklını alabilirsin yani.bu da böyle bi adam ama ben mi vizyonsuzum yoksa heveslerim cocuklugumdan beri icimde kala kala köreldim mi bilmiyorum adamin gozune hitap etmedigimi dusunuyorum ve bu beni coooookk üzüyo.çünkü eşim gereken özen gösterilirse bunu farkeden ve tavurlari iyi yönde degisen biri ama bence ben ne kendime bakmayi biliyorum ne işve cilve biliyorum bu da çok zoruma gidiyo.eşim yönlendirmeye elde edilmeye bu kadar müsaitken ben resmen suyun tersine yüzüyorum.biraz da bilgisizlikten sanirim.geleneksel bi ailede büyüdüm annem her zaman ayıp kavramiyla büyüttü bizi.bu durumdan pisman degilim ama ben esime karsi da tabularimi yikamiyorum bu sekilde adamin gönlü gözü baskasına kayarsa gerçekten kahrolurum adam resmen gözümün içine bakıyo ama bende iş olmadigi için o da bir bakar iki bakar dimi bu kötü sonu görmek istemiyorum.yakin bi arkdasim var esinden bosandi 30 yasinda 1 tane de oglu var.aileme sorsan yazik dul der perisan halde oldugunu kahirdan yaslandigini falan zanneder.zaman zaman da dile getiriyolar.ama arkadasim hayatindan coook memnun ve kendi istegiyle bosandi asla bi gecimsizlik vs yoktu esinin ona hakettigi degeri vermedigi savundu ve ayrildi suan cok mutlu kendi hayatini kazaniyo ve kendine bebekler gibi bakiyo icinde en ufak bi hevesi birakmiyo geziyo tozuyo asgari ücretle calistigi halde begendigi bi ayakkabi mi oldu diyelim dusunmeden aliyo kendine bu jesti yapiyo.ben olsam gider onun 4te biri fiyatina bi ayakkabi alirim tutumlu olacam diye ama mutlu da olmam.esim de estetikten giyimden anlayan biri ben boyle yaptikca gozunde iyice ucuzcu bi insan gibi gorunuyorum farkindayim ve artik ben istesem de o bana almak istemiyo begendigim seyleri.bu nasilsa saha azina da razi diyo ve beni daha ucuz seyler almaya tesvik ediyo.
şöyle bi birakabilsem elimle sıkı sıkıya tuttugum ipleri.sadece tutumlu olmak degil benim derdim.2 senedir evli olmama ragmen esime hala soyle gidip bi cilve yapip guldurmedim sirinlik yapmadim yapamadim.esim cok hoslanir boyle seylerden zaten genelde de kendisi yapar.ben de o an panikten midir nasil davranacagimi bilmedigimden midir sacmalar ortami bozarim offf ozgüvensizmiyim ben ya bilmiyorum cok kuralci ve muhafazakar anne babayla buyudum fitrat olarak da zaten kurallara uymaya meyilli bi insanim ama esimi memnun edemedigimi dusunuyorum esimi de gectim arkadas ben kendimi de mutlu edemiyorum.kocam bana cok sadık ve ufacik bi degisiklik bile yapsam farkeder farkli bi sekilde baksam adam heyecanlanir belli ediyo yani hareketleriyle benden biraz hareket bekledigini ama yok benim hamurum sanki odundan talaştan yogrulmuş.umarim kendimi anlatabilmisimdir.ruhsuzluk bu yani bildigin ruhsuzluk.kendime gelmek istiyorum yasimin gencligimin hakkini vermek istiyorum elimdeki nimeti elllerimde çöpe atmak istemiyorum nolur bana bi akıl bi care.soguk duş etkisi istiyorum hayatimda ama naptiysam yok olmuyo.bu arada kirmizi gecelik vs diyecekler icin cinsel anlamda hic bir sorunumuz yok ve esim hic hoslanmiyo oyle seylerden.simdiden tesekkurler kizlar beni bi kendime getirin nasihatler de tabiki kulagima küpe olacak ama ben daha çok yol yordam istiyorum sizden..simdiden teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

Saret .!.:

Merhaba.Ruh haliniz yazınıza yansımış ama inatla hepsini okudum. :)

Ben de 20 yaşında evlendim.22 yaşında anne oldum.Benzer duygular yaşamıştım o dönemde.

Maddiyata ve alma hissine bağlamanıza anlam veremedim.Almak herzaman huzur ve mutluluk getirmez ki.Siz kendinizi tanıyıp; neler yapmak beni mutlu eder bunu bulmalısınız.

Hamilelik te çok fazla duygu karışıklığına neden oluyor.Ama anladığım kadarıyla durgun bir mizaca sahipsiniz.Yani siz eğlenceli ve hareketli bir karakterde olsaydınız hiçbirşey bunun ortaya çıkmasına engel olamazdı.
Hani demişsiniz ya hiç şirinlik vs. yapamıyorum.Bu tarz şeyler içten gelirse anlamlı ve gerçek olur.Sahte olcaksa hiç olmasın daha iyi.Eşimde hiç yapamaz mesela.Ben de tam tersi çok severim ama onada kızamamki fıtratı bu. Eşiniz de sorun yapmıyorsa sizde strese girmeyin bence.

Bebeğinizi sağlıkla kucağınıza almanız dileğiyle.

Genişletmek için tıkla...

masumsindirella .!.:

Bir kıyafet çok pahaalıysa güzel ucuzsa kötü ikileminden kurtul. Tabiki güzel giyinmek paraya bakıyor ancak her şeyi parasal olarak ölçmen yüzünden diyelim ki uygun fiyatlı güzel bir bluz bile alsan sana kötü geliyor.Bence bir kadın kendine güzeli yakısanı giymeli illa çok pahalı olmasına gerek yok ki.Bir siyah kazak giyersin saçınla makyajınla onu kendine yakıştırır iiçinde güzel görünürsün.Ayrıca sana tavsiyem bol bol kitap oku ufkun genişlesin.Ayrıca kendini eleştirmekten sürekli eZiklemekten vazgeç.Sen kendini seversen herkes seni sever unutma

Genişletmek için tıkla...

Sisyphe .!.:

Evet ailelerimizin ve yetiştirilme tarzımızın etkisi çok büyük. Ama artık bir yetişkinsiniz ve ömrünüzü onları suçlayıp ve kendinize de acıyarak geçiremezsiniz. Kendinizi geliştirme ve dönüştürme sorumluluğunu alarak işe başlamanız gerekiyor. O yüzden artık onlara kızmayı bırakın, onlar da kendilerine öğretileni size aktardılar, ortada suçlu yok yani. Bu bahsettiğiniz sorunlar biranda değişecek şeyler değil, süreç lazım. O yüzden ufak ufak adımlarla başlayın ve küçük hedefler koyun. Yani bu sorunlarınızı somut bir şekilde ufak parçalara ayırın. Özgüven üzerine yazılmış bir kitapla başlayabilirsiniz mesela.. Gün içinde kendinizi ve düşüncelerinizi sık sık gözlemleyin. Bir şeyleri yaparken, söylerken ‘olmak istediğim insan ne yapardı acaba’ diye sorgulayın. Kısacası kendiniz için bir var olma biçimi belirleyin, anlamıyla gelsin ve sizi yüreklendirsin..

Genişletmek için tıkla...

annemiolcamben .!.:

sabrınızdan dolayi tebrik ederim ben de sonradan farkettim ne kadar kötü yazdıgımı :) aslında mutluyken kendimi iyi hissediyoken gayet de bıcır bıcır bi insanım ama ne yazık ki kendimi çirkin ve kötü hissediyorum bu yüzden hicbir seye hevesim kalmıyo kaybolmak görünmemek istiyorum

Genişletmek için tıkla...

Saret .!.:

Emin olun hamilelikte özellikle 6. Aydan sonra bunu her kadın hisseder.Üzerine gidipte bu duyguyu yapıştırmayın kendinize.Alınmış kilolar,sürekli değişen hormonlar,kocaman olmuş bir burun,hareket kısıtlılığı İnsan hiç bitmeyecek sanıyor ama bitiyor ve yerini uğruna ölebileceğiniz bir tatlışa bırakıyor.

Genişletmek için tıkla...

annemiolcamben .!.:

yaaaaaa :) hadi inşallah :) beni rahatlattınız biraz umarım doğurunca geçer :)

Genişletmek için tıkla...

Saret .!.:

Her iki hamileliğimde de 30 küsür kilo alıp tekrar 54 kiloya dönebilmiş biri olarak yazıyorum.Resmen evrim geçirdim.

Genişletmek için tıkla...