- 16 Eylül 2017
- 7.438
- 13.760
- 248
Bir ayril bir barış arayınxa konusacak biri olsun mantığıyla simdilik devam eden uzun süreli bir iliskim var. İleride ayrılık gözüküyor gibi ama su anlık birinin varlığı beni kısmen rahatlattigi icin devam ediyorum. 4 yıl oldu.
Doğmamis cocuga don biçmek değil bu mevzu. Benim icin uzin iliskide gelecekten beklentiler her seyi bastan konusmak çok önemli. Kendisinin yeğeni var bana sürekli onu anlatır ileride kücük karameller yaparız falan diye konusur. Ben de genelde gecistirirdim bugün artık dayanamadım çocuk istemediğimi söyledim erkek arkadaşıma:
"Ne simdi ne 5 yil sonra ne de 10 yıl sonra istemeyeceğim. Kendimi bildim bileli de istemedim, cocukken de evcilik oynamaktan nefret ederdim.Hicbir zaman öyle hayalim istegim olmadı."
Erkek arkadaşımda sorunlu aile yapısı tripleri bu iste benim kuzenimin esi de senin gibiydi dedi. (Kuzeninin esi cok güzel ve basarili bir kadindi kuzeni sürekli onu aldatır hakaret ederdi herkesin icinde kadın da en son bunu aldattı boşandılar) Neyse biraz daha söylendikten sonra bana dedikleri aynen sunlar(ablası öğretmen):
"valla ablam cocuğada bakıyor yemeğinide yapıyor, x abinin annesi kanser ona bakıyo şuan, namaza başlamış 5 vakit namazında kılıyor,hiç daha gık dediğini duymadım"
Şok oldum resmen bu mesajına. Benden bunları nasıl bekler 4 senede beni hic mi tanıyamamış. Daha önce ev isi yapmam dedigi icin kendisinden ayrılmıştım sonra beni ikna etti yaptığına yapacağına dair öyle barıştım. Ki kendi annesi de yaptırıyor bazı ev islerini. Sen sorunlusun demeye getirdi bana.
Arkadaşlar sizce bu sorunlu olmak mı ? İstememenin sebebi sorunlu cocukluk,kötü aile gecmisi,sevgisizlik,elestirilmek vs.. değil. Sadece istemiyorum. Hicbir zaman da istemedim."Ben cocukken erkek gibiydimcilerden" de değilim, gayette kiz gibiydim kız oyunları oynardım ama anne-cocuk oyinlarını sevmezdim. Sokaktaki hayvana canimi veririm hepsini severim ama bebejleri sevmem sürekli ağlayan bakıma muhtaç canlılar benim icin. Hayvanlarda bile sahiplenirken herkes yavru istersen ben yetiskin olsun kisiligi oturmus olsun sorumluluğu az olsun demistim.
Doğmamis cocuga don biçmek değil bu mevzu. Benim icin uzin iliskide gelecekten beklentiler her seyi bastan konusmak çok önemli. Kendisinin yeğeni var bana sürekli onu anlatır ileride kücük karameller yaparız falan diye konusur. Ben de genelde gecistirirdim bugün artık dayanamadım çocuk istemediğimi söyledim erkek arkadaşıma:
"Ne simdi ne 5 yil sonra ne de 10 yıl sonra istemeyeceğim. Kendimi bildim bileli de istemedim, cocukken de evcilik oynamaktan nefret ederdim.Hicbir zaman öyle hayalim istegim olmadı."
Erkek arkadaşımda sorunlu aile yapısı tripleri bu iste benim kuzenimin esi de senin gibiydi dedi. (Kuzeninin esi cok güzel ve basarili bir kadindi kuzeni sürekli onu aldatır hakaret ederdi herkesin icinde kadın da en son bunu aldattı boşandılar) Neyse biraz daha söylendikten sonra bana dedikleri aynen sunlar(ablası öğretmen):
"valla ablam cocuğada bakıyor yemeğinide yapıyor, x abinin annesi kanser ona bakıyo şuan, namaza başlamış 5 vakit namazında kılıyor,hiç daha gık dediğini duymadım"
Şok oldum resmen bu mesajına. Benden bunları nasıl bekler 4 senede beni hic mi tanıyamamış. Daha önce ev isi yapmam dedigi icin kendisinden ayrılmıştım sonra beni ikna etti yaptığına yapacağına dair öyle barıştım. Ki kendi annesi de yaptırıyor bazı ev islerini. Sen sorunlusun demeye getirdi bana.
Arkadaşlar sizce bu sorunlu olmak mı ? İstememenin sebebi sorunlu cocukluk,kötü aile gecmisi,sevgisizlik,elestirilmek vs.. değil. Sadece istemiyorum. Hicbir zaman da istemedim."Ben cocukken erkek gibiydimcilerden" de değilim, gayette kiz gibiydim kız oyunları oynardım ama anne-cocuk oyinlarını sevmezdim. Sokaktaki hayvana canimi veririm hepsini severim ama bebejleri sevmem sürekli ağlayan bakıma muhtaç canlılar benim icin. Hayvanlarda bile sahiplenirken herkes yavru istersen ben yetiskin olsun kisiligi oturmus olsun sorumluluğu az olsun demistim.