Saçlarımı kopardığımı sevgilime söylemeli miyim?

Trikotilomani deniyor ve kendi kendine geçecek bi hastalık degil tedaviye başlamalısınız ilaç da yazacaklar size simdi baslamazsaniz ilerde cocuk istiyorum vs gibi bahanelerle ilac konusunu erteleyip duracaksiniz lutfen baslayin.
Bazı arkadaslar da yok acır ya, aman ben beyazlarimi bile boyamiyorum saclarim kimyasaldan zarar gormesin diye ya gibi seyler söyleyerek saçmalamislar. O kadar acınası ki bu hareketiniz mide kanseri olan birine ben sucuk yemeden yasayamam, her gun ilaç mi icilirmis demek gibi bi şey. Gerçekten ayıp!
Hastalik bu ya sizde o hastalik yoksa zaten anlayamazsiniz yani bu yorumlar neden
 
Bence bahsetmelisiniz. İlla açıp göstermeniz gerekmez. Sadece böule bir rahatsızlığım var ve yenmeye çalışıyorum demeniz yeterli
 
Konu sahibinin böyle bir rahatsızlığı var ama sevgilisine söylemedi diye büyük bir hata yapmıyor. her şey de söylenmiyor herkese sonuçta. karşı tarafın bilmesi gereken önemli bir rahatsızlık değil bu şizofreni gibi.iyileşmesi daha önemli söylemesinden çok.tedavi görmesi gerek ama söylemedi diye yalancı vs olmuyor bence.
ilerde eşin sana rahatsızlıklarını anlatmasa bu şekilde konuşabilir misin? acaba sanmam. Evlilikten bahsediyor sevgililikle aynı şey mi ?
 
Merhaba kızlar,
Kendimi gerçekten hiç iyi hissetmiyorum. İlkokul 4. Sınıftan beri saçlarımı koparıyorum ve şimdi üniversitede 5. yılıma giriyorum. Yani neredeyse 10 yıldan fazladır koparıyorum. Saçımı çokça kazıdığım oldu, psikologa düzenli olmasa da gittim, ilaç da kullandım zamanında. Fakat her seferinde tekrar nüksediyor. Artık kendimde bir sorun olduğunu düşünüyorum. Çünkü ailem bunun benim elimde olduğunu, internetten her türlü bilgiye erişebildiğimi istersem yenebileceğimi söylüyor. Bense bir türlü başaramıyorum. Artık kendime yabancılaşmaya, sevilmeye layık olmadığımı düşünmeye başladım. 8 aydır da görüştüğüm biri var. Evlilik için görüşüyorum ve normal olarak zamanla birbirimize bağlanıyoruz. Ben ona bu hastalığımdan bahsetmedim. Tesettürlüyüm çünkü. Ama kendimi artık sahtekar gibi hissetmeye başladım. Zaten saçlarımdan hiç konuşmadık yani yalan söylemedim ama yine de beni saçlı hayal ediyordur diye düşünüp üzülüyorum. İlişkimize de yansıyor bu durum bir yandan, saçlarımı kopardığım dönemlerde kendimle ilişkim de bozulduğu için daha alıngan, tripli, mutsuz, kaygılı oluyorum. Neden böyle olduğumu sorduğunda ne diyeceğimi bilemiyorum. Şuanda da pik dönemimdeyim ve hayata karşı umudum tükenmiş durumda. Sizce sevgilime söylemeli miyim bunu? Benden soğumasından ve beni bırakmasından korkuyorum. Belki evlenene kadar yenerim çıkar saçlarım diye düşünüyorum. 2-3 yıla evlenmeyi düşünüyoruz bu arada.
İş kafanda bitiyor bıseye kararlı olursan degısım baslar.
Once bırakmaya calıs.
Sonra baktın olmuyo soyler sın sevgiliye eşe dosta mahalleye
 
ilerde eşin sana rahatsızlıklarını anlatmasa bu şekilde konuşabilir misin? acaba sanmam. Evlilikten bahsediyor sevgililikle aynı şey mi ?
Burada önemli olan söylemesi değil konu sahibinin iyileşmesi bence herşey de hemen öyle söylenmiyor söylemedi diye büyük bir kabahat işlemiş değil.
 
Burada önemli olan söylemesi değil konu sahibinin iyileşmesi bence herşey de hemen öyle söylenmiyor söylemedi diye büyük bir kabahat işlemiş değil.
büyük kabahat demedim ki ben ister söylesin ister söylemesin söylemedikçe de karşı tarafı kandırmış oluyo biraz gerçekler empati kurun
 
yahu sen adam olsan sonradan demeyecek mısın yahu bu nedir diye ? biraz gerçekçi mi olsan yada empati falan süpriz mi yapsın sonradan hoş değil gelmiş geçmiş olsun ama ben benden bu tarz bı durum gizlense ben kabul etmem Allah şifa versın herkes hasta olabililir söylemesi lazım
Seven her şekilde sever ki saç için olmayacaksa olmasın o adam. demekki sen de yüzeyselsin kabul etmediğine göre. o da senin problemin
 
yav he valla ya, polyanna =)
Yahu beynin hariç her yerini yaptırmışsın tabii ki senin için görüntü önemli😁 gerçekten seven insanlar böyle şeyleri önemsemiyor inan. engelli veya hasta eşini çok seven dolu insan var herşey fiziksel değil. insan olmanın vakti gelmedi mi pinokyo😁
 
Merhaba kızlar,
Kendimi gerçekten hiç iyi hissetmiyorum. İlkokul 4. Sınıftan beri saçlarımı koparıyorum ve şimdi üniversitede 5. yılıma giriyorum. Yani neredeyse 10 yıldan fazladır koparıyorum. Saçımı çokça kazıdığım oldu, psikologa düzenli olmasa da gittim, ilaç da kullandım zamanında. Fakat her seferinde tekrar nüksediyor. Artık kendimde bir sorun olduğunu düşünüyorum. Çünkü ailem bunun benim elimde olduğunu, internetten her türlü bilgiye erişebildiğimi istersem yenebileceğimi söylüyor. Bense bir türlü başaramıyorum. Artık kendime yabancılaşmaya, sevilmeye layık olmadığımı düşünmeye başladım. 8 aydır da görüştüğüm biri var. Evlilik için görüşüyorum ve normal olarak zamanla birbirimize bağlanıyoruz. Ben ona bu hastalığımdan bahsetmedim. Tesettürlüyüm çünkü. Ama kendimi artık sahtekar gibi hissetmeye başladım. Zaten saçlarımdan hiç konuşmadık yani yalan söylemedim ama yine de beni saçlı hayal ediyordur diye düşünüp üzülüyorum. İlişkimize de yansıyor bu durum bir yandan, saçlarımı kopardığım dönemlerde kendimle ilişkim de bozulduğu için daha alıngan, tripli, mutsuz, kaygılı oluyorum. Neden böyle olduğumu sorduğunda ne diyeceğimi bilemiyorum. Şuanda da pik dönemimdeyim ve hayata karşı umudum tükenmiş durumda. Sizce sevgilime söylemeli miyim bunu? Benden soğumasından ve beni bırakmasından korkuyorum. Belki evlenene kadar yenerim çıkar saçlarım diye düşünüyorum. 2-3 yıla evlenmeyi düşünüyoruz bu arada.
Cok gecmis olsun gecen gun internette gordum bende. Ciddi bir hastalik. Kacirdimmi bilmiyorum ama doktora gitmediniz sanırım hala. Saclarini kazitanlar. Takma tirnak taktiranlar. Parmak maskesi takanlar cok fazla. Kesinlikle tedavi olun derim. Evde basinizi acacaksiniz bu sorun olabilir. Benim esim belimde olan saclarimdan bie karis bile kestirmemi istemiyor katiyen. Bazilarinin boyle takintisi var. Belkide sana yardimci olacak care arayacak. İnsallah bu ikinci secenektir. Mutlaka tedavisini gor derim.
 
Merhaba kızlar,
Kendimi gerçekten hiç iyi hissetmiyorum. İlkokul 4. Sınıftan beri saçlarımı koparıyorum ve şimdi üniversitede 5. yılıma giriyorum. Yani neredeyse 10 yıldan fazladır koparıyorum. Saçımı çokça kazıdığım oldu, psikologa düzenli olmasa da gittim, ilaç da kullandım zamanında. Fakat her seferinde tekrar nüksediyor. Artık kendimde bir sorun olduğunu düşünüyorum. Çünkü ailem bunun benim elimde olduğunu, internetten her türlü bilgiye erişebildiğimi istersem yenebileceğimi söylüyor. Bense bir türlü başaramıyorum. Artık kendime yabancılaşmaya, sevilmeye layık olmadığımı düşünmeye başladım. 8 aydır da görüştüğüm biri var. Evlilik için görüşüyorum ve normal olarak zamanla birbirimize bağlanıyoruz. Ben ona bu hastalığımdan bahsetmedim. Tesettürlüyüm çünkü. Ama kendimi artık sahtekar gibi hissetmeye başladım. Zaten saçlarımdan hiç konuşmadık yani yalan söylemedim ama yine de beni saçlı hayal ediyordur diye düşünüp üzülüyorum. İlişkimize de yansıyor bu durum bir yandan, saçlarımı kopardığım dönemlerde kendimle ilişkim de bozulduğu için daha alıngan, tripli, mutsuz, kaygılı oluyorum. Neden böyle olduğumu sorduğunda ne diyeceğimi bilemiyorum. Şuanda da pik dönemimdeyim ve hayata karşı umudum tükenmiş durumda. Sizce sevgilime söylemeli miyim bunu? Benden soğumasından ve beni bırakmasından korkuyorum. Belki evlenene kadar yenerim çıkar saçlarım diye düşünüyorum. 2-3 yıla evlenmeyi düşünüyoruz bu arada.
Ben de 6 yaşımdan beri tırnaklarımı yiyorum. Sevgilimle daha görüşme imkanımız olmadı bu yüzden bilmiyor. Senin dediğin gibi yalan da söylemedim tırnağım var diye bir şey ortaya atmadım sonuç olarak😅 ama görürse iğrenir diye korkuyorum. Protez tırnak yaptıracağım sanırım 🫤
 
Yahu beynin hariç her yerini yaptırmışsın tabii ki senin için görüntü önemli😁 gerçekten seven insanlar böyle şeyleri önemsemiyor inan. engelli veya hasta eşini çok seven dolu insan var herşey fiziksel değil. insan olmanın vakti gelmedi mi pinokyo😁
Konuya çok yanlış yerden bakıyorsunuz. Evet söylemesi çok zor ama trikotilomani çok çok zor bir psikolojik hastalık. Bir dürtü kontrol bozukluğu. Temelinde çok ciddi travmalar olabiliyor. İyileşmesi uzun terapi desteği isteyen bir hastalık. Bilmediğiniz için biraz atıp tutuyor popülist yaklaşımlar ve söylemler sergiliyorsunuz bence.
Bununla birlikte konu sahibi imkanlarınız dahilinde mutlaka terapi almanızı tavsiye ederim. Umarım atlatırsınız. Önceliğiniz bu olsun
 
Konuya çok yanlış yerden bakıyorsunuz. Evet söylemesi çok zor ama trikotilomani çok çok zor bir psikolojik hastalık. Bir dürtü kontrol bozukluğu. Temelinde çok ciddi travmalar olabiliyor. İyileşmesi uzun terapi desteği isteyen bir hastalık. Bilmediğiniz için biraz atıp tutuyor popülist yaklaşımlar ve söylemler sergiliyorsunuz bence.
Bununla birlikte konu sahibi imkanlarınız dahilinde mutlaka terapi almanızı tavsiye ederim. Umarım atlatırsınız. Önceliğiniz bu olsun
Ben ne dedim de.önemli olan tedavi olması dedim ben de zaten hanımefendi. nasıl okudunuz anlamadım ben sadece bunu sorun etmemeli sevdiği adam dedim herşey görünüş değil dedim ne dedim.tabii ki konu sahibi tedavisini olsun iyi olsun ben de bunu dedim zaten önemli olan bu diyerek.
 
Ben ne dedim de.önemli olan tedavi olması dedim ben de zaten hanımefendi. nasıl okudunuz anlamadım ben sadece bunu sorun etmemeli sevdiği adam dedim herşey görünüş değil dedim ne dedim.tabii ki konu sahibi tedavisini olsun iyi olsun ben de bunu dedim zaten önemli olan bu diyerek.
İşte bunu sorun etmeli. Her insan psikolojik olarak sıkıntı yaşayan bir insanla birlikte olmak istemeyebilir. TSM tersi de olabilir tabii. Fakat gizlemek o insandan o tercih hakkını almak olur ki bu hazmetmesi zor bir durumdur
 
Merhaba kızlar,
Kendimi gerçekten hiç iyi hissetmiyorum. İlkokul 4. Sınıftan beri saçlarımı koparıyorum ve şimdi üniversitede 5. yılıma giriyorum. Yani neredeyse 10 yıldan fazladır koparıyorum. Saçımı çokça kazıdığım oldu, psikologa düzenli olmasa da gittim, ilaç da kullandım zamanında. Fakat her seferinde tekrar nüksediyor. Artık kendimde bir sorun olduğunu düşünüyorum. Çünkü ailem bunun benim elimde olduğunu, internetten her türlü bilgiye erişebildiğimi istersem yenebileceğimi söylüyor. Bense bir türlü başaramıyorum. Artık kendime yabancılaşmaya, sevilmeye layık olmadığımı düşünmeye başladım. 8 aydır da görüştüğüm biri var. Evlilik için görüşüyorum ve normal olarak zamanla birbirimize bağlanıyoruz. Ben ona bu hastalığımdan bahsetmedim. Tesettürlüyüm çünkü. Ama kendimi artık sahtekar gibi hissetmeye başladım. Zaten saçlarımdan hiç konuşmadık yani yalan söylemedim ama yine de beni saçlı hayal ediyordur diye düşünüp üzülüyorum. İlişkimize de yansıyor bu durum bir yandan, saçlarımı kopardığım dönemlerde kendimle ilişkim de bozulduğu için daha alıngan, tripli, mutsuz, kaygılı oluyorum. Neden böyle olduğumu sorduğunda ne diyeceğimi bilemiyorum. Şuanda da pik dönemimdeyim ve hayata karşı umudum tükenmiş durumda. Sizce sevgilime söylemeli miyim bunu? Benden soğumasından ve beni bırakmasından korkuyorum. Belki evlenene kadar yenerim çıkar saçlarım diye düşünüyorum. 2-3 yıla evlenmeyi düşünüyoruz bu arada.
Hacamat yaptırmanı tavsiye ederim hazır saclarında kısayken guzel yapan biryer bul ve duzenlı yaptır hem ruhen sanada ıyı gelır ama doktorunada duzenlı git ilaç kullanman taraftarı biri değilim ilaç sevmiyorum yanı sen bilirsin tabı ama psikoloğa git konusarak belki kendini rahatlatırsın
 
İşte bunu sorun etmeli. Her insan psikolojik olarak sıkıntı yaşayan bir insanla birlikte olmak istemeyebilir. TSM tersi de olabilir tabii. Fakat gizlemek o insandan o tercih hakkını almak olur ki bu hazmetmesi zor bir durumdur
Ruhsal rahatsızlıklardan öcü gibi bahsetmeyi önyargılı olmayı ne zaman bırakacak insanlar acaba ya.herkesin fiziksel yada ruhsal rahatsızlığı olabilir birşey yok bunda ve dediğimin arkasındayım gerçekten seven bir insan bunu sorun etmez nokta
 
Hacamat yaptırmanı tavsiye ederim hazır saclarında kısayken guzel yapan biryer bul ve duzenlı yaptır hem ruhen sanada ıyı gelır ama doktorunada duzenlı git ilaç kullanman taraftarı biri değilim ilaç sevmiyorum yanı sen bilirsin tabı ama psikoloğa git konusarak belki kendini rahatlatırsın
İlaç kullanman taraftarı değilim mi 😅
 
X