- 20 Şubat 2019
- 1.258
- 2.443
-
- Konu Sahibi smileplease
- #21
Herkes evlendikten sonragercek yüzünü gösterdiği için mutsuz ..etik olan dini yönden uygun olan gerçekleri anlatmaktır.. Bu bence bi zara verilen önemden daha önemli..
Herkes evlendikten sonragercek yüzünü gösterdiği için mutsuz ..etik olan dini yönden uygun olan gerçekleri anlatmaktır.. Bu bence bi zara verilen önemden daha önemli..Merhaba kızlar,
Kendimi gerçekten hiç iyi hissetmiyorum. İlkokul 4. Sınıftan beri saçlarımı koparıyorum ve şimdi üniversitede 5. yılıma giriyorum. Yani neredeyse 10 yıldan fazladır koparıyorum. Saçımı çokça kazıdığım oldu, psikologa düzenli olmasa da gittim, ilaç da kullandım zamanında. Fakat her seferinde tekrar nüksediyor. Artık kendimde bir sorun olduğunu düşünüyorum. Çünkü ailem bunun benim elimde olduğunu, internetten her türlü bilgiye erişebildiğimi istersem yenebileceğimi söylüyor. Bense bir türlü başaramıyorum. Artık kendime yabancılaşmaya, sevilmeye layık olmadığımı düşünmeye başladım. 8 aydır da görüştüğüm biri var. Evlilik için görüşüyorum ve normal olarak zamanla birbirimize bağlanıyoruz. Ben ona bu hastalığımdan bahsetmedim. Tesettürlüyüm çünkü. Ama kendimi artık sahtekar gibi hissetmeye başladım. Zaten saçlarımdan hiç konuşmadık yani yalan söylemedim ama yine de beni saçlı hayal ediyordur diye düşünüp üzülüyorum. İlişkimize de yansıyor bu durum bir yandan, saçlarımı kopardığım dönemlerde kendimle ilişkim de bozulduğu için daha alıngan, tripli, mutsuz, kaygılı oluyorum. Neden böyle olduğumu sorduğunda ne diyeceğimi bilemiyorum. Şuanda da pik dönemimdeyim ve hayata karşı umudum tükenmiş durumda. Sizce sevgilime söylemeli miyim bunu? Benden soğumasından ve beni bırakmasından korkuyorum. Belki evlenene kadar yenerim çıkar saçlarım diye düşünüyorum. 2-3 yıla evlenmeyi düşünüyoruz bu arada.
Evet. Mesela benim ellerimde bazen titreme oluyor. Bazen zangır zangır titriyor. Evlenmeden önce eşime dedim ki bak böyle bir durum var çay bardağı taşırken vs çok titriyor misafir geldiğinde özellikle. Bir çeşit anksiyete. Eşim eve her misafir geldiğinde çay servisini kendi yapar. Ama zamanla bunu aştım. Vitaminler takviyeler bunu minimum a indirdi.Evliligi etkileyecek hersey söylenmeli. Mesela fiziksel ve psikolojik rahatsizliklar da. Esime herseyi bastan söyledim. Dogru olan budur
Nasıl yani, saçlarınızı yok olacak derecede mi koparıyorsunuz? Birisi saçınızı açık görse bir problem olduğunu anlar mı?Merhaba kızlar,
Kendimi gerçekten hiç iyi hissetmiyorum. İlkokul 4. Sınıftan beri saçlarımı koparıyorum ve şimdi üniversitede 5. yılıma giriyorum. Yani neredeyse 10 yıldan fazladır koparıyorum. Saçımı çokça kazıdığım oldu, psikologa düzenli olmasa da gittim, ilaç da kullandım zamanında. Fakat her seferinde tekrar nüksediyor. Artık kendimde bir sorun olduğunu düşünüyorum. Çünkü ailem bunun benim elimde olduğunu, internetten her türlü bilgiye erişebildiğimi istersem yenebileceğimi söylüyor. Bense bir türlü başaramıyorum. Artık kendime yabancılaşmaya, sevilmeye layık olmadığımı düşünmeye başladım. 8 aydır da görüştüğüm biri var. Evlilik için görüşüyorum ve normal olarak zamanla birbirimize bağlanıyoruz. Ben ona bu hastalığımdan bahsetmedim. Tesettürlüyüm çünkü. Ama kendimi artık sahtekar gibi hissetmeye başladım. Zaten saçlarımdan hiç konuşmadık yani yalan söylemedim ama yine de beni saçlı hayal ediyordur diye düşünüp üzülüyorum. İlişkimize de yansıyor bu durum bir yandan, saçlarımı kopardığım dönemlerde kendimle ilişkim de bozulduğu için daha alıngan, tripli, mutsuz, kaygılı oluyorum. Neden böyle olduğumu sorduğunda ne diyeceğimi bilemiyorum. Şuanda da pik dönemimdeyim ve hayata karşı umudum tükenmiş durumda. Sizce sevgilime söylemeli miyim bunu? Benden soğumasından ve beni bırakmasından korkuyorum. Belki evlenene kadar yenerim çıkar saçlarım diye düşünüyorum. 2-3 yıla evlenmeyi düşünüyoruz bu arada.
İlk duyuyorum böyle birşeyi, tik gibi birşey mi? Yani tabii dürüst olmanız gerekiyor ancak karşı tarafı ürkütebilir. Bu arada yaşadığınız psikolojik sıkıntılar mi oldu ya da travmali bir çocukluk mu yaşadınız, size göre bunun nedeni ne? Bir şekilde kaynağına inilse belki çözülebilir. Bu konuda alternatif tedavi yöntemleri var mıdır bilemiyorum da, yabancı olduğum bir konu..umarım düzelirMerhaba kızlar,
Kendimi gerçekten hiç iyi hissetmiyorum. İlkokul 4. Sınıftan beri saçlarımı koparıyorum ve şimdi üniversitede 5. yılıma giriyorum. Yani neredeyse 10 yıldan fazladır koparıyorum. Saçımı çokça kazıdığım oldu, psikologa düzenli olmasa da gittim, ilaç da kullandım zamanında. Fakat her seferinde tekrar nüksediyor. Artık kendimde bir sorun olduğunu düşünüyorum. Çünkü ailem bunun benim elimde olduğunu, internetten her türlü bilgiye erişebildiğimi istersem yenebileceğimi söylüyor. Bense bir türlü başaramıyorum. Artık kendime yabancılaşmaya, sevilmeye layık olmadığımı düşünmeye başladım. 8 aydır da görüştüğüm biri var. Evlilik için görüşüyorum ve normal olarak zamanla birbirimize bağlanıyoruz. Ben ona bu hastalığımdan bahsetmedim. Tesettürlüyüm çünkü. Ama kendimi artık sahtekar gibi hissetmeye başladım. Zaten saçlarımdan hiç konuşmadık yani yalan söylemedim ama yine de beni saçlı hayal ediyordur diye düşünüp üzülüyorum. İlişkimize de yansıyor bu durum bir yandan, saçlarımı kopardığım dönemlerde kendimle ilişkim de bozulduğu için daha alıngan, tripli, mutsuz, kaygılı oluyorum. Neden böyle olduğumu sorduğunda ne diyeceğimi bilemiyorum. Şuanda da pik dönemimdeyim ve hayata karşı umudum tükenmiş durumda. Sizce sevgilime söylemeli miyim bunu? Benden soğumasından ve beni bırakmasından korkuyorum. Belki evlenene kadar yenerim çıkar saçlarım diye düşünüyorum. 2-3 yıla evlenmeyi düşünüyoruz bu arada.
Evet. Mesela benim ellerimde bazen titreme oluyor. Bazen zangır zangır titriyor. Evlenmeden önce eşime dedim ki bak böyle bir durum var çay bardağı taşırken vs çok titriyor misafir geldiğinde özellikle. Bir çeşit anksiyete. Eşim eve her misafir geldiğinde çay servisini kendi yapar. Ama zamanla bunu aştım. Vitaminler takviyeler bunu minimum a indirdi.
Konu sahibinin böyle bir rahatsızlığı var ama sevgilisine söylemedi diye büyük bir hata yapmıyor. her şey de söylenmiyor herkese sonuçta. karşı tarafın bilmesi gereken önemli bir rahatsızlık değil bu şizofreni gibi.iyileşmesi daha önemli söylemesinden çok.tedavi görmesi gerek ama söylemedi diye yalancı vs olmuyor bence.Aynısı eşinde olsa sana bahsetmese sorun olmaz mı olur. Bilmeli.
Zaten o karakterde biriyse kavga anında yüzüne vuracak bir şey illa bulur. Saklamak daha kötü.Kesınlıklle hayır. Aynı problem bende var 6. Sınıftan beri 13 yıldır aşamıyorum. Benı cok cok seven sevgılılerıme söylemiştim işin sonu hep sen delirmişsin gibi sözlerle bitti kavgalarda yüzüne vuruyorlar bir şekilde. Erkek mılletı öyle pis