- 11 Haziran 2018
- 17.081
- 96.832
- 598
- 31
- Konu Sahibi AryaEvaninAnnesi
-
- #21
Sen gerçekten çok ince çok nazik bir insansın.
Sen gerçekten çok ince çok nazik bir insansın.Bir sürü his yaşamanız çok normal. Hem bir travmaniz var , hem hamilelik hormonlariyla dolusunuz. Hiç kendinizi kötü hissetmeyin, içinizden gelen her his çok dogal.
Serrose'yi bilirsiniz,on aylık yavrusunu kaybeden hesabın sahibi . Yanlış hatırlamıyorsam oydu,bir videosunda şey demişti..kaybettiği kızının ardından yeniden kızı olacağını öğrenince içten içe sevinmiş ve sanki kaybettiği kızına kavuşacak gibi hissetmiş. Ama doğduğu anda anlamış ki o bambaşka bir çocuk. Gerçekten de kızının ne yüzü benziyor ablasına, ne hali tavrı...
Ayrıca doğan çocuğu az sevmek gibi bir şey mümkün değil. Yurtdışında rainbow babydiyorlar bir kayıptan sonra doğan çocuklara. Sizin oğlunuz da her rainbow baby gibi renkler sacacak evinize.
O zaman yeni bebeğinize odaklanın. Allah'tan gelmiş, ne yapalim, ömrü o kadarmış. Ben anne degilim, sizi hiç anlayamam belki ama şunu biliyorum. Yeni bebeğinize hamileyken bu hisleri en üstlerde yaşayıp kendinizi üzmenizden bebeğiniz çok etkileniyor. Bunu ona yapmamalısınız.16 ay tedavi gördüm psikiyatride o hamile kalmamın bana iyi gelceğini söyledi. Ona rağmen Eylülden Mart'a kadar bekledim. Hala irtibattayım psikiyatri doktorumla. O bir bebek sahibi olmazsam iyileşemeyeceğimi söyledi.
Şey modası yüzünden instagirl and instamom lerin ana olduktan sonra ' canım kızım şu hayatta şöyle böyle şu bu....' nutukvari video ve aşırı pohpoh dolu yazılar yüzündenSizinle alakası yok belki ama son zamanlarda oğlan çocuklarına yapılanlar eskiden kız çocuklarına yapılanlar gibi geliyor bana. Evladın cinsiyeti olmamalı. Sizin bir parçanız, siz seçtiniz dünyaya getirmeyi. Haksızlık oluyor oğlan çocuklarına da günümüzde.
Doğal tabi yaDoğal dimi ? Sanki haksızlık gibi hissediyorum. Aryayı düşünürken oğlumu ihmal ediyorum gibi. Doğunca geçecek koklayınca bitecek hepsi.
Bu yorum bana iyi geldi. Aynı şeyleri yaşıyorum. Kızım olsun belki de bu yüzden istedim. Hiçbirşey almayayım yeniden umut etmeyeyim diye. Hiç kimseye hamile olduğumu söylemedim. Karnım çıktı. Bol giyiyorum kimse anlamasın diye saklıyorum. Kimse bilmesin o hep bana kalsın istiyorum.Bebeklerimi ilk kaybettiğimden kısa süre sonra apar topar antidepresanı bıraktım sanki hemen hamile kalıp yaşadıklarımı telafi etmeliyim ruh haline büründüm. Halbuki bu mümkün değil ama psikolojim o kadar kötüydü ki sağlıklı düşünemiyordum. 2 yıl sonra hamile kaldığımda hiçbir şey almadım, aldırmadım son güne kadar. Hamileliğimden fotoğrafım bile yok doğru düzgün. Bir yandan aynı şeyleri yaşama korkusu, bir yandan bebeğime haksızlık yaptığım düşüncesi aylarca yedi beni. Siz büyük bir travma atlatmış birisiniz, konunuzu biliyorum. Bebeğinizi kucakladığınızda daha iyi hissedeceksiniz. Bazı şeyler unutulmuyor ama bir nebze olsun katlanılabilir hale geliyor.
Düzelecek tabi, bu duyguyu 2. 3. Çocuğuna hamile bir çok anne yaşıyor sanki hep birinciye haksızlık olacakmış gibi.. Zorlu bir süreçten geçmişsiniz.Merhaba buraya daha önce Cennet Kuşu Arya'nın hikayesi diye konu açmıştım. Bilenler bilir. (konuyu ekliyorum Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi ) bilmeyenler için özetleyeyim 33 haftalık doğum yaptım 1900 gr kızımı yoğun bakıma emmesi gelişsin diye bıraktım. Ciğerine mama kaçırdılar bitkisel hayata girdi. 1 yıl saksıda çiçek gibi gözünü bile kırpmadan tam 7 kez kalbi durarak yaşadı. 7. kalp durmasında vefat etti. 1 yıl 10 gün bir yoğun bakım odasını ev yaptık.
Şimdi o zorlu yollardan sonra yeniden hamileyim. Çok korkuyorum. Ama dünyada korkaklar değil cesurlar kazanır düşüncesi ile bu yola girdim.
12. haftayı doldurdum. Dün ikili testim vardı. Bebeğimin cinsiyetini öğrendim erkek. Bi yanım çok sevindi ama bir yanım aşırı buruldu. Eve geldikten sonra kızımın giymediği pembe tavşanlı bornozunu, pembe küvetini, renk renk bandanalarını düşünüyorum. Yine bir yerlerde eksik kalmış gibiyim. Eşyalar öylece kaldı. Tokalar tütülü elbiseler...
Bu düşüncede boğulurken karnımdaki oğluma derin haksızlık yaptığımı da düşünüyorum. Bu sefer anneliğimi sorguluyor. Kendime kızıyorum. Ne biçim annesin diyorum. Onu çok seveceğim biliyorum. Ama yine de sevemezsem diye de korkuyorum. Kızıma aşırı bağlıydım. Eşimle en büyük hayalimizdi kızımızın olması. Şimdi hem mutluyum hem buruk. Hem korkuyorum anne olamamaktan yeterince sevememekten...
Nolur beni yadırgamayın evlat ayırıyor demeyin. Sadece herşey düzelecek mi bilmek istiyorum.
Sizi yargılamıyorum tabiki de yargılancak bir durum yok aksine üzüntünüzü kalbimde hissettim. Kızınız doğmuş tanışmışsınız bağ oluşturmuşsunuz,yaşanmışlıklarınız var; henüz doğmamış oğlunuzla kıyaslanamaz elbetteki.O yüzden kendinizi suçlu hissetmeyin hiselerinizden ötürü.Oğlunuzu sağlıkla kucağınıza almak ve yetiştirmek nasip olsun inşallah.İlk bebeğinizin acısını bir başka bebek kız olsun erkek olsun dindirmez muhakkak ama inanıyorum ki daha tahammül edilebilir kılacaktır.Şu an ki hisleriniz gayet doğal,rabbim sabır versin.Nolur beni yadırgamayın evlat ayırıyor demeyin. Sadece herşey düzelecek mi bilmek istiyorum.
Kk da okuyupta günlerce gözyaşı döktüğüm tek konudur kızınızın yaşadıkları, böyle yumruk gibi boğazımda duruyor tüm yazdıklarınız. Hissettikleriniz o kadar normal ki, o kadar insana has ki... Rabbimin bahşettiği evladı çok seveceğinizden, onu bu dünyanın en mutlu çocuğu yapacağınızdan zerre kuşkum yok. Kaybınız, yaranız çok çok büyük hissettikleriniz de çok normal. Belki de rabbim bu sızıyı biraz hafifletmek için bir erkek çocuğu vermiştir size, o eşyalar, o heves anıları hep taze tutacaktı çünkü. Su akar yolunu bulur, elbet ferahlayacaktır yüreğiniz, bu bebeğin size iyi gelmesini, acılarınıza merhem olmasını yürekten diliyorum. Tanımıyorum sizi ama kalbimden bir şey akıp gidiyor siz yazınca, çok mutlu olun inşMerhaba buraya daha önce Cennet Kuşu Arya'nın hikayesi diye konu açmıştım. Bilenler bilir. (konuyu ekliyorum Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi ) bilmeyenler için özetleyeyim 33 haftalık doğum yaptım 1900 gr kızımı yoğun bakıma emmesi gelişsin diye bıraktım. Ciğerine mama kaçırdılar bitkisel hayata girdi. 1 yıl saksıda çiçek gibi gözünü bile kırpmadan tam 7 kez kalbi durarak yaşadı. 7. kalp durmasında vefat etti. 1 yıl 10 gün bir yoğun bakım odasını ev yaptık.
Şimdi o zorlu yollardan sonra yeniden hamileyim. Çok korkuyorum. Ama dünyada korkaklar değil cesurlar kazanır düşüncesi ile bu yola girdim.
12. haftayı doldurdum. Dün ikili testim vardı. Bebeğimin cinsiyetini öğrendim erkek. Bi yanım çok sevindi ama bir yanım aşırı buruldu. Eve geldikten sonra kızımın giymediği pembe tavşanlı bornozunu, pembe küvetini, renk renk bandanalarını düşünüyorum. Yine bir yerlerde eksik kalmış gibiyim. Eşyalar öylece kaldı. Tokalar tütülü elbiseler...
Bu düşüncede boğulurken karnımdaki oğluma derin haksızlık yaptığımı da düşünüyorum. Bu sefer anneliğimi sorguluyor. Kendime kızıyorum. Ne biçim annesin diyorum. Onu çok seveceğim biliyorum. Ama yine de sevemezsem diye de korkuyorum. Kızıma aşırı bağlıydım. Eşimle en büyük hayalimizdi kızımızın olması. Şimdi hem mutluyum hem buruk. Hem korkuyorum anne olamamaktan yeterince sevememekten...
Nolur beni yadırgamayın evlat ayırıyor demeyin. Sadece herşey düzelecek mi bilmek istiyorum.
Ne kadar güzel yazmışsınız. Kendimi çok iyi hissettim. Sizi üzmüşüm hakkınızı helal edin ama.Kk da okuyupta günlerce gözyaşı döktüğüm tek konudur kızınızın yaşadıkları, böyle yumruk gibi boğazımda duruyor tüm yazdıklarınız. Hissettikleriniz o kadar normal ki, o kadar insana has ki... Rabbimin bahşettiği evladı çok seveceğinizden, onu bu dünyanın en mutlu çocuğu yapacağınızdan zerre kuşkum yok. Kaybınız, yaranız çok çok büyük hissettikleriniz de çok normal. Belki de rabbim bu sızıyı biraz hafifletmek için bir erkek çocuğu vermiştir size, o eşyalar, o heves anıları hep taze tutacaktı çünkü. Su akar yolunu bulur, elbet ferahlayacaktır yüreğiniz, bu bebeğin size iyi gelmesini, acılarınıza merhem olmasını yürekten diliyorum. Tanımıyorum sizi ama kalbimden bir şey akıp gidiyor siz yazınca, çok mutlu olun inş
Helallik bir şey yok olur mu öyle şeyNe kadar güzel yazmışsınız. Kendimi çok iyi hissettim. Sizi üzmüşüm hakkınızı helal edin ama.
Minnacık faydam olduysa ne mutlu bana.Bu yorum bana iyi geldi. Aynı şeyleri yaşıyorum. Kızım olsun belki de bu yüzden istedim. Hiçbirşey almayayım yeniden umut etmeyeyim diye. Hiç kimseye hamile olduğumu söylemedim. Karnım çıktı. Bol giyiyorum kimse anlamasın diye saklıyorum. Kimse bilmesin o hep bana kalsın istiyorum.
Bence kız çocuk bakıcı gibi görülüyor da ondan. Gelinler kendi kaynanalarına soktukları mesafeyi kendi çocuklarında görmekten korkuyorlar ondan bu güzelleme aslındaŞey modası yüzünden instagirl and instamom lerin ana olduktan sonra ' canım kızım şu hayatta şöyle böyle şu bu....' nutukvari video ve aşırı pohpoh dolu yazılar yüzünden
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?