- 24 Şubat 2022
- 2.530
- 5.879
- 88
- 33
- Konu Sahibi AryaEvaninAnnesi
-
- #1
Hislerin çok normal canım öncelikle kendini suçlama başkasının düşüncesini de umursama. Arya kuşumuz için tekrar başınız sağ olsun inşallah oğluna sağlıcakla kavuşursunMerhaba buraya daha önce Cennet Kuşu Arya'nın hikayesi diye konu açmıştım. Bilenler bilir. (konuyu ekliyorum Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi ) bilmeyenler için özetleyeyim 33 haftalık doğum yaptım 1900 gr kızımı yoğun bakıma emmesi gelişsin diye bıraktım. Ciğerine mama kaçırdılar bitkisel hayata girdi. 1 yıl saksıda çiçek gibi gözünü bile kırpmadan tam 7 kez kalbi durarak yaşadı. 7. kalp durmasında vefat etti. 1 yıl 10 gün bir yoğun bakım odasını ev yaptık.
Şimdi o zorlu yollardan sonra yeniden hamileyim. Çok korkuyorum. Ama dünyada korkaklar değil cesurlar kazanır düşüncesi ile bu yola girdim.
12. haftayı doldurdum. Dün ikili testim vardı. Bebeğimin cinsiyetini öğrendim erkek. Bi yanım çok sevindi ama bir yanım aşırı buruldu. Eve geldikten sonra kızımın giymediği pembe tavşanlı bornozunu, pembe küvetini, renk renk bandanalarını düşünüyorum. Yine bir yerlerde eksik kalmış gibiyim. Eşyalar öylece kaldı. Tokalar tütülü elbiseler...
Bu düşüncede boğulurken karnımdaki oğluma derin haksızlık yaptığımı da düşünüyorum. Bu sefer anneliğimi sorguluyor. Kendime kızıyorum. Ne biçim annesin diyorum. Onu çok seveceğim biliyorum. Ama yine de sevemezsem diye de korkuyorum. Kızıma aşırı bağlıydım. Eşimle en büyük hayalimizdi kızımızın olması. Şimdi hem mutluyum hem buruk. Hem korkuyorum anne olamamaktan yeterince sevememekten...
Nolur beni yadırgamayın evlat ayırıyor demeyin. Sadece herşey düzelecek mi bilmek istiyorum.
Kendimi şöyle avutuyorum. Arya doğum gününde gönderdi bebeğimi bana. Belki o kız olmasını istemedi. :) Ama yine de burulmaktan alı koyamıyorum yüreğimi.Bence ilk bebeğin erkek olması çok iyi olmuş. O bambaşka bir can, geldiğinde eve verdiği hava da bambaşka olacak.
İkili tarama testinin problemsiz gecmesine de Cook sevindim. Artık ev arabalarla dolar:)))
Başlığı okuyunca tekrar mı dedim bir korkuyla girdim, hikayenizi okumuştum mart annelerinde denk gelmiştim galiba sizinle..Merhaba buraya daha önce Cennet Kuşu Arya'nın hikayesi diye konu açmıştım. Bilenler bilir. (konuyu ekliyorum Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi ) bilmeyenler için özetleyeyim 33 haftalık doğum yaptım 1900 gr kızımı yoğun bakıma emmesi gelişsin diye bıraktım. Ciğerine mama kaçırdılar bitkisel hayata girdi. 1 yıl saksıda çiçek gibi gözünü bile kırpmadan tam 7 kez kalbi durarak yaşadı. 7. kalp durmasında vefat etti. 1 yıl 10 gün bir yoğun bakım odasını ev yaptık.
Şimdi o zorlu yollardan sonra yeniden hamileyim. Çok korkuyorum. Ama dünyada korkaklar değil cesurlar kazanır düşüncesi ile bu yola girdim.
12. haftayı doldurdum. Dün ikili testim vardı. Bebeğimin cinsiyetini öğrendim erkek. Bi yanım çok sevindi ama bir yanım aşırı buruldu. Eve geldikten sonra kızımın giymediği pembe tavşanlı bornozunu, pembe küvetini, renk renk bandanalarını düşünüyorum. Yine bir yerlerde eksik kalmış gibiyim. Eşyalar öylece kaldı. Tokalar tütülü elbiseler...
Bu düşüncede boğulurken karnımdaki oğluma derin haksızlık yaptığımı da düşünüyorum. Bu sefer anneliğimi sorguluyor. Kendime kızıyorum. Ne biçim annesin diyorum. Onu çok seveceğim biliyorum. Ama yine de sevemezsem diye de korkuyorum. Kızıma aşırı bağlıydım. Eşimle en büyük hayalimizdi kızımızın olması. Şimdi hem mutluyum hem buruk. Hem korkuyorum anne olamamaktan yeterince sevememekten...
Nolur beni yadırgamayın evlat ayırıyor demeyin. Sadece herşey düzelecek mi bilmek istiyorum.
Bir sürü his yaşamanız çok normal. Hem bir travmaniz var , hem hamilelik hormonlariyla dolusunuz. Hiç kendinizi kötü hissetmeyin, içinizden gelen her his çok dogal.Kendimi şöyle avutuyorum. Arya doğum gününde gönderdi bebeğimi bana. Belki o kız olmasını istemedi. :) Ama yine de burulmaktan alı koyamıyorum yüreğimi.
Doğal dimi ? Sanki haksızlık gibi hissediyorum. Aryayı düşünürken oğlumu ihmal ediyorum gibi. Doğunca geçecek koklayınca bitecek hepsi.Sakın sakın bu psikolojiye girmeyin. Sizin hikayenizi okudum siz dünyanın en güçlü en harika annesisiniz.
O eşyalara bakıp burulmanız kız çocuğu içinizden geçirmeniz bile o kadar doğal ki. Merak etmeyin oğlunuza haksızlık olmuyor.
Annesi onu da çok seviyor. Hele bir doğsun koklayın sonrası gül gülistan çiçek zaten.
Ay karninizdaki yavrunuza da birşey oldu sandım korktum konuyu okurken.Merhaba buraya daha önce Cennet Kuşu Arya'nın hikayesi diye konu açmıştım. Bilenler bilir. (konuyu ekliyorum Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi ) bilmeyenler için özetleyeyim 33 haftalık doğum yaptım 1900 gr kızımı yoğun bakıma emmesi gelişsin diye bıraktım. Ciğerine mama kaçırdılar bitkisel hayata girdi. 1 yıl saksıda çiçek gibi gözünü bile kırpmadan tam 7 kez kalbi durarak yaşadı. 7. kalp durmasında vefat etti. 1 yıl 10 gün bir yoğun bakım odasını ev yaptık.
Şimdi o zorlu yollardan sonra yeniden hamileyim. Çok korkuyorum. Ama dünyada korkaklar değil cesurlar kazanır düşüncesi ile bu yola girdim.
12. haftayı doldurdum. Dün ikili testim vardı. Bebeğimin cinsiyetini öğrendim erkek. Bi yanım çok sevindi ama bir yanım aşırı buruldu. Eve geldikten sonra kızımın giymediği pembe tavşanlı bornozunu, pembe küvetini, renk renk bandanalarını düşünüyorum. Yine bir yerlerde eksik kalmış gibiyim. Eşyalar öylece kaldı. Tokalar tütülü elbiseler...
Bu düşüncede boğulurken karnımdaki oğluma derin haksızlık yaptığımı da düşünüyorum. Bu sefer anneliğimi sorguluyor. Kendime kızıyorum. Ne biçim annesin diyorum. Onu çok seveceğim biliyorum. Ama yine de sevemezsem diye de korkuyorum. Kızıma aşırı bağlıydım. Eşimle en büyük hayalimizdi kızımızın olması. Şimdi hem mutluyum hem buruk. Hem korkuyorum anne olamamaktan yeterince sevememekten...
Nolur beni yadırgamayın evlat ayırıyor demeyin. Sadece herşey düzelecek mi bilmek istiyorum.
16 ay tedavi gördüm psikiyatride o hamile kalmamın bana iyi gelceğini söyledi. Ona rağmen Eylülden Mart'a kadar bekledim. Hala irtibattayım psikiyatri doktorumla. O bir bebek sahibi olmazsam iyileşemeyeceğimi söyledi.Psikolojik destek alıp yeni gebelik planlasaydınız daha kolay bir süreç olurdu. Ama hiçbir şey için geç değil, başlayabilirsiniz.
Bir kayıp yaşayanlar hep o kayipa karşı haksızlık yaptıklarını hissedeler. Sizde ki de bu.Merhaba buraya daha önce Cennet Kuşu Arya'nın hikayesi diye konu açmıştım. Bilenler bilir. (konuyu ekliyorum Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi ) bilmeyenler için özetleyeyim 33 haftalık doğum yaptım 1900 gr kızımı yoğun bakıma emmesi gelişsin diye bıraktım. Ciğerine mama kaçırdılar bitkisel hayata girdi. 1 yıl saksıda çiçek gibi gözünü bile kırpmadan tam 7 kez kalbi durarak yaşadı. 7. kalp durmasında vefat etti. 1 yıl 10 gün bir yoğun bakım odasını ev yaptık.
Şimdi o zorlu yollardan sonra yeniden hamileyim. Çok korkuyorum. Ama dünyada korkaklar değil cesurlar kazanır düşüncesi ile bu yola girdim.
12. haftayı doldurdum. Dün ikili testim vardı. Bebeğimin cinsiyetini öğrendim erkek. Bi yanım çok sevindi ama bir yanım aşırı buruldu. Eve geldikten sonra kızımın giymediği pembe tavşanlı bornozunu, pembe küvetini, renk renk bandanalarını düşünüyorum. Yine bir yerlerde eksik kalmış gibiyim. Eşyalar öylece kaldı. Tokalar tütülü elbiseler...
Bu düşüncede boğulurken karnımdaki oğluma derin haksızlık yaptığımı da düşünüyorum. Bu sefer anneliğimi sorguluyor. Kendime kızıyorum. Ne biçim annesin diyorum. Onu çok seveceğim biliyorum. Ama yine de sevemezsem diye de korkuyorum. Kızıma aşırı bağlıydım. Eşimle en büyük hayalimizdi kızımızın olması. Şimdi hem mutluyum hem buruk. Hem korkuyorum anne olamamaktan yeterince sevememekten...
Nolur beni yadırgamayın evlat ayırıyor demeyin. Sadece herşey düzelecek mi bilmek istiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?